Genius Doctor Black Belly Miss – ตอนที่ 1693 – 1694

ตอนที่ 1693  เจตนาร้าย (1)
จูเก๋ออินเลิกคิ้วเล็กน้อย“คนของวิหารเงาจันทราถ่อมตัวขนาดนี้เลยหรือ? ถ้าข้าจำไม่ผิด เจ้าน่าจะชื่อเยว่อี้ใช่ไหม?”
เยว่อี้ขมวดคิ้วเล็กน้อยจู่ๆจูเก๋ออินก็ระบุตัวเขาออกมา ทำให้เขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีว่าจูเก๋ออินได้เตรียมมาแล้ว
“ใช่”
“ปู่ของเจ้าก็น่าจะเป็นผู้อาวุโสเยว่แห่งวิหารเงาจันทราถูกไหม?” จูเก๋ออินโบกพัดและมองเยว่อี้อย่างครุ่นคิด
“ถูกต้อง”ความรู้สึกไม่สบายใจในใจของเยว่อี้รุนแรงขึ้น จูเก๋ออินระบุถึงสถานะและตัวตนของเขาในตอนนี้ทำไม?
“ผู้อาวุโสเยว่แห่งวิหารเงาจันทราคือหนึ่งในสามสุดยอดฝีมือของวิหารเงาจันทราเป็นผู้อาวุโสเพียงคนเดียวที่มีพลังเทียบกับประมุขวิหารได้ เขาอยู่ในวิหารเงาจันทรามานานกว่าประมุขวิหารเงาจันทราคนปัจจุบันและรับใช้ประมุขมาสามคนแล้ว พูดได้ว่าเขาเป็นคนที่มีประสบการณ์และอาวุโสที่สุดในวิหารเงาจันทรา เคยมีคนพูดไว้ว่า ด้วยความสามารถของผู้อาวุโสเยว่ เขาสามารถโค่นล้มประมุขวิหารเงาจันทราได้เลย แต่ผู้อาวุโสเยว่กลับจงรักภักดีต่อวิหารเงาจันทราอย่างมั่นคง ไม่เพียงช่วยเหลือประมุขวิหารทั้งสามรุ่นอย่างเต็มที่ แต่ยังไม่เคยแต่งงานและไม่มีลูกของตัวเองเลย” ดวงตาของจูเก๋ออินเปล่งประกายชั่วร้ายขณะจ้องมองเยว่อี้ รอยยิ้มที่มุมปากยิ่งลึกขึ้น
“พูดถึงเรื่องนี้ผู้อาวุโสเยว่นี่เป็นบุคคลตัวอย่างของคำว่าจงรักภักดีจริงๆ! แต่ข้าได้ยินมาว่าผู้อาวุโสเยว่คนนี้เหมือนจะมีงานอดิเรกอยู่อย่างหนึ่ง……” เสียงของจูเก๋ออินดังขึ้นเล็กน้อย “ผู้อาวุโสเยว่ชอบรับเลี้ยงเด็กมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เด็กพวกนั้นจะติดตามอยู่ข้างกายผู้อาวุโสเยว่ตั้งแต่เล็กและถูกเลี้ยงดูโดยผู้อาวุโสเยว่ แต่ว่ามันแปลกอยู่อย่าง เด็กที่มีพรสวรรค์พวกนั้น หลังจากโตขึ้นมาก็จะหายตัวไปอย่างลึกลับ แถมผู้อาวุโสเยว่ก็ทำเป็นเพิกเฉยไม่รู้ไม่เห็นซะอย่างนั้น ไม่เคยสืบเสาะหาร่องรอยใดๆ เยว่อี้……เจ้าตอบข้าได้ไหมว่าอะไรคือสาเหตุของเรื่องแปลกๆนี้?”
สายตาของจูเก๋ออินจ้องมองไปที่เยว่อี้เขายิ้มอย่างเห็นได้ชัด แต่มันทำให้เยว่อี้รู้สึกว่าตนกำลังถูกงูพิษจ้องมองอยู่
คำพูดของจูเก๋ออินกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของผู้เยาว์จำนวนมากที่อยู่รอบๆบางคนเคยได้ยินชื่อผู้อาวุโสเยว่แห่งวิหารเงาจันทรามาก่อน แต่ไม่รู้ลึกถึงความลับส่วนตัว พวกเขาจึงอดไม่ได้ที่จะหันไปมองเยว่อี้
[เยว่อี้เป็นหลานบุญธรรมของผู้อาวุโสเยว่ไม่ใช่หรือ?]
เยว่อี้หน้าซีดเล็กน้อยเขาสัมผัสได้ถึงอันตรายในคำพูดของจูเก๋ออิน จูเก๋ออินต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ถึงได้ถามคำถามเช่นนี้!
ทำไมพวกเด็กที่ผู้อาวุโสเยว่รับเลี้ยงไว้ถึงได้หายตัวไปเรื่องนี้ขนาดในวิหารเงาจันทราก็ยังเป็นความลับที่ไม่มีใครรู้ เยว่อี้เองก็มารู้เรื่องนี้เข้าโดยบังเอิญ แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“อะไร?เยว่อี้ เจ้าไม่รู้หรือ?” จูเก๋ออินมองใบหน้าซีดขาวของเยว่อี้อย่างขบขัน แล้วเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย
เยว่อี้ขบกรามแน่นไม่ตอบแต่จื่อจินที่ยืนอยู่ข้างๆเขาเริ่มวิตกกังวล ตอนที่จวินอู๋เสียและเยว่อี้คุยกัน จื่อจินได้รู้ถึงชะตากรรมอันขมขื่นของเยว่อี้จากปากของเขาแล้ว จูเก๋ออินพูดมาจนถึงขนาดนี้แล้ว เกรงว่าหลังจากนี้ก็ไม่มีคำพูดดีๆรอเยว่อี้อยู่แน่
จื่อจินสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วเดินออกมายืนอยู่ด้านหน้าเยว่อี้เผชิญหน้ากับจูเก๋ออินที่มีเจตนาร้าย
“ประมุขน้อยจูเก๋อตอนนี้ทุกคนกำลังประลองฝีมือกันอยู่ ท่านเป็นถึงประมุขน้อยของวิหารมังกร มาเปิดเผยความลับส่วนตัวของคนอื่นเช่นนี้ดูจะไม่เหมาะสมเท่าไรนะ!”