Genius Doctor Black Belly Miss – ตอนที่ 1707 – 1708

ตอนที่ 1707  เจ็บยิ่งกว่าฆ่า (3)
จากที่ไม่ต้องระวังก็จะกลายเป็นศัตรูตัวฉกาจ!
ตีจูเก๋ออินให้ตายเขาก็ไม่คิดว่าความแค้นส่วนตัวของเขาจะสร้างปัญหาใหญ่ขนาดนี้ให้กับวิหารมังกร รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาไม่หลงเหลืออีกต่อไปแล้ว มันถูกแทนที่ด้วยความกังวลและไม่สบายใจ
โชคร้ายที่จวินอู๋เสียไม่ให้เขามีเวลาคิด
“ประมุขน้อยจูเก๋อจะฆ่าหรือจะปล่อย ทั้งหมดขึ้นอยู่กับท่าน ข้าจะรอการตัดสินใจของท่าน” จวินอู๋เสียพูดอย่างสงบนิ่ง ดูราวกับท้อใจหมดหวังไปแล้ว จนปัญญาและจำยอมอย่างสมบูรณ์
คำพูดของจวินอู๋เสียทำให้คนจำนวนมากรู้สึกกังวลสายตาที่พวกเขามองจูเก๋ออินยิ่งแข็งกร้าวมากขึ้นเรื่อยๆ
ทันใดนั้นเองจูเก๋ออินก็ถูกผลักให้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดทันที
สายตาของทุกคนที่จ้องมองมาทำให้เขาร้อนรนในสมองขาวโพลนไปหมด
ตอนนั้นเองเฟยเหยียนที่เล็งจังหวะนั้นเอาไว้แล้ว ก็รีบกระโดดขึ้นไปบนเวทีประลอง แล้วเอาตัวเองไปยืนขวางระหว่างจูเก๋ออินและเยว่อี้ พร้อมกับมองไปที่ทุกคนด้วยรอยยิ้ม
“เข้าใจผิดนี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด ตอนประลองมันก็มีพลาดกันได้ นายน้อยของข้าไม่ได้จงใจจะทำให้สหายจากวิหารเงาจันทราต้องลำบากหรอก น้องชายท่านนี้ ทำไมต้องพูดซะน่าเวทนาขนาดนั้น? นายน้อยแค่ล้อเจ้าเล่นเท่านั้นเอง”
พูดจบเฟยเหยียนก็หันไปมองจูเก๋ออิน
จูเก๋ออินนิ่งงันเล็กน้อยในหัวเขายังคงมีเสียงอื้ออึงวนเวียนอยู่ เขาไม่สนใจอย่างอื่นแล้ว ตอนนี้สิ่งเดียวเขาสนใจก็คือการกระทำของเขาได้นำวิกฤตมาสู่วิหารมังกร
ต้องรู้ว่าที่นี่มีศิษย์ของสิบสองวิหารทั้งหมดอยู่เกิดเรื่องอะไรขึ้นนิดหน่อย ก็จะไปถึงหูของประมุขทุกคนของสิบสองวิหารอย่างแน่นอน ยิ่งกว่านั้น เขาได้ดูแคลนเฉียวฉู่จากวิหารปีศาจเพลิงอย่างเปิดเผยโดยไม่ไว้หน้าเลยสักนิด เช่นนี้เกรงว่าวิหารปีศาจเพลิงอาจจะคิดว่าวิหารมังกรกำลังคิดจะไล่ตามพวกเขา
เขาได้ปลูกเมล็ดพันธุ์อันเลวร้ายให้กับวิหารมังกรโดยไม่รู้ตัวแม้แต่จูเก๋ออินก็ทนรับไม่ได้!
การที่เฟยเหยียนเข้ามาขัดจังหวะอย่างกะทันหันเช่นนี้และสมองของจูเก๋ออินก็ไม่ทำงาน พอเห็นเฟยเหยียนขยิบตาให้เขา จูเก๋ออินที่คิดไม่ทันก็พูดออกมาอย่างแข็งทื่อว่า “ทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจผิด ข้าแค่ล้อคนของวิหารเงาจันทราเล่นเท่านั้น เฟยเหยียน เจ้ารีบช่วยคุณชายเยว่เร็ว”
เฟยเหยียนพยุงตัวเยว่อี้ที่อยู่ในสภาพกึ่งหมดสติขึ้นมาและเรียกศิษย์อีกสองคนของวิหารมังกรมาแบกเยว่อี้ลงไปจากเวทีประลอง
เลือดสีแดงสดเปื้อนเป็นทางตามเส้นทางที่เยว่อี้ถูกแบกไปทำให้เกิดรอยสีแดงขัดตาบนพื้น
“น้องชายข้าส่งศิษย์พี่ของเจ้าให้เจ้าแล้ว รีบกลับไปเถอะ เรื่องเข้าใจผิดวันนี้ก็อย่าใส่ใจเลย นายน้อยข้าแค่ชอบล้อเล่นเท่านั้น” เฟยเหยียนมาตรงหน้าจวินอู๋เสียและทำเป็นแสดงความเป็นมิตร
จื่อจินรีบเข้าไปประคองเยว่อี้มือของนางเต็มไปด้วยเลือดทันทีที่สัมผัสตัวเขา ดวงตาของนางแดงก่ำทันที
“เอาล่ะจบเรื่องแล้วนะ” เฟยเหยียนหัวเราะด้วยท่าทางไม่ใส่ใจ ขณะเดียวกันก็แอบส่งสายตาให้จวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียหรี่ตาเล็กน้อย
หลังจากที่เยว่อี้ถูกแบกลงจากเวทีประลองจูเก๋ออินก็ลงมาเช่นกัน แม้ว่าเขาจะเอาแต่มองตรงไปข้างหน้า แต่เขาก็ยังรู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมองมาจากทุกด้าน
จูเก๋ออินพยายามมองข้ามสายตาทิ่มแทงพวกนั้นอย่างเต็มที่และเร่งฝีเท้าขึ้นโดยไม่รู้ตัวจนเกือบจะกลายเป็นวิ่งเพื่อหนีออกจากสายตาของทุกคน
เฟยเหยียนพาคนของวิหารมังกรตามไปด้วย
แต่การจากไปของพวกเขาไม่ได้ทำให้บรรยากาศผ่อนคลายขึ้นเลย