Genius Doctor Black Belly Miss – ตอนที่ 1727 – 1728

ตอนที่ 1727  ไม่ไว้ใจ (3)
บรรยากาศในห้องอึดอัดเล็กน้อยจื่อจินยืนทำอะไรไม่ถูก ไม่กล้าขยับและไม่กล้าพูดอะไร เอาแต่ก้มหน้า ใบหน้าแดงก่ำ
จวินอู๋เสียมองสภาพของจื่อจินแล้วยกชาขึ้นจิบช้าๆ ก่อนจะพูดว่า “จื่อจิน เจ้ายังจำได้ไหมว่าเจ้าตามข้ามาที่วิหารจิงหงทำไม?”
เสียงของจวินอู๋เสียเย็นชามากเมื่อจื่อจินได้ยินจึงอดตัวสั่นไม่ได้ จื่อจินไม่กล้าเงยหน้าขึ้น ได้แต่พยักหน้าเล็กน้อย
“ถ้าเจ้ายังจำได้เจ้าก็น่าจะรู้ว่าฐานะของเจ้าคืออะไร เจ้าเป็นเพียงผู้สังเกตการณ์ เหตุผลเดียวที่ข้าให้เจ้ามาที่นี่ก็เพื่อให้เจ้ากลับไปบอกทุกอย่างที่เจ้าเห็นที่นี่ให้กับคนที่ควรรู้ ถ้าเจ้ายังไม่รู้เรื่องนี้ ข้าสามารถส่งเจ้ากลับไปตอนนี้ได้เลยและเปลี่ยนเอาคนอื่นที่เหมาะสมกว่ามาแทน” จวินอู๋เสียไม่สนใจว่าพันธมิตรของนางจะเข้าใจหรือไม่ นางไม่คุ้นเคยกับการอธิบายการกระทำของนางให้คนอื่นฟัง และรู้สึกว่าไม่มีความจำเป็นต้องทำเช่นนั้น
ในการเป็นพันธมิตรนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดนอกจากผลประโยชน์ของทั้งสองฝ่ายก็คือความไว้วางใจ นางไม่สนว่าจื่อจินจะมองนางอย่างไร ตราบใดที่เด็กสาวไม่ขัดขวางการกระทำของนาง แม้ว่าลึกๆในใจจื่อจินจะไม่ชอบนาง จวินอู๋เสียก็ไม่รู้สึกว่ามีอะไรที่ต้องไม่พอใจ
แต่ตอนนี้ความรู้สึกของจื่อจินส่งผลโดยตรงต่อการกระทำของนางจนถึงขั้นเริ่มสงสัยในการเจตนาของจวินอู๋เสีย นี่ไม่ใช่พันธมิตรแบบที่จวินอู๋เสียต้องการ
คนที่สงสัยนางไม่ไว้ใจนาง จนถึงขั้นสอบถามและแทรกแซงการกระทำของนาง เป็นคนที่นางไม่ต้องการเก็บไว้ข้างกายอีกต่อไป
ใบหน้าของจื่อจินซีดขาวปราศจากสีเลือดทันทีนางเงยหน้าขึ้นมองจวินอู๋เสียอย่างตื่นตระหนก นางไม่คิดว่าความหุนหันพลันแล่นเพียงครั้งเดียวของนางจะทำให้จวินอู๋เสียตัดสินนางอย่างเข้มงวดรุนแรงเช่นนี้
ปกติจวินอู๋เสียไม่ค่อยพูดนิสัยนางก็เย็นชาและเฉยเมยจนทำให้ลืมไปได้ง่ายๆว่านางก็มีอารมณ์ความรู้สึก ท่าทางสงบนิ่งใจเย็นและมีเหตุผลมากเกินไปของนางทำให้คนอื่นขาดความยับยั้งชั่งใจได้ ดังนั้นจื่อจินจึงเริ่มไม่เกรงใจมากขึ้นเรื่อยๆ
คิดไม่ถึงว่าจวินอู๋เสียไม่คิดจะให้นางได้มีโอกาสชี้แจงความจริง
“ไม่!คุณชายจวิน! ข้าผิดไปแล้ว! ให้โอกาสข้าอีกครั้งเถอะ! ข้าไม่กล้าพูดพล่อยๆอีกแล้ว” จื่อจินอ้อนวอนขณะมองจวินอู๋เสียด้วยใบหน้าซีดเผือด นางเป็นคนสัญญากับประมุขเองว่าจะมาที่วิหารจิงหงกับจวินอู๋เสีย แต่หากผ่านไปไม่กี่วันนางก็ถูกจวินอู๋เสียส่งกลับไปแบบนี้ นางจะอธิบายกับประมุขว่าอย่างไร?
จวินอู๋เสียมองจื่อจินอย่างเย็นชาใบหน้านิ่ง
“เจ้าไม่ไว้ใจข้า”
จื่อจินตัวแข็งทื่อนางคิดจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่สามารถเอ่ยออกมาได้แม้แต่คำเดียว
[เป็นความจริงนางไม่ไว้ใจจวินอู๋]
ตั้งแต่วันนั้นที่เวทีประลองความคิดของนางเกี่ยวกับจวินอู๋เสียก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างรุนแรง นางไม่สามารถปฏิบัติกับจวินอู๋เสียเช่นพันธมิตรที่เชื่อถือได้อีกต่อไป การกระทำของจวินอู๋เสียทำให้นางหวาดกลัว ทำให้นางเห็นว่าจวินอู๋เสียไร้หัวใจเพียงใด พวกเขาเป็นเพียงพันธมิตรที่ใช้ประโยชน์ซึ่งกันและกัน ร่วมมือกันเพียงเพื่อผลประโยชน์ของแต่ละฝ่ายเท่านั้น
ไม่ใช่สหาย
“เรื่องที่เจ้าไม่ไว้ใจข้าข้าไม่สน ข้าไม่ต้องการให้เจ้าไว้ใจข้า แต่ข้าจะไม่ยอมให้ใครมายุ่งกับการกระทำของข้า เจ้าเข้าใจหรือไม่?” จวินอู๋เสียมองจื่อจินอย่างเย็นชา น้ำเสียงของนางก็เย็นเยียบจนแทบจะเป็นน้ำแข็ง
จื่อจินยิ่งหน้าซีดนางพยักหน้าด้วยความสั่นเทา ดวงตามีน้ำตาคลอ ในที่สุดนางก็ตระหนักได้ว่าศิษย์ของวิหารหยกวิญญาณมีมากมายแค่ไหน! จวินอู๋เสียแค่ต้องการใครสักคนจากวิหารหยกวิญญาณ ใครก็ได้ไม่จำเป็นต้องเป็นนาง
นางเป็นคนอาสาทำเรื่องนี้เองนางจึงไม่มีทางถอยออกมาได้