Genius Doctor Black Belly Miss – ตอนที่ 2009 ตบหน้าด้วยอุ้งเท้าหมี (3)

“เป็นยังไง? อาจารย์อาน่าหลาน ข้าหวังว่าการฝึกฝนของศิษย์หลานท่านจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง? พลังนี้ได้รับมาจากหอคอยโยวหลิงที่ท่านรังเกียจนักหนายังไงล่ะ” เจียงอวิ๋นหลงยิ้มอย่างโอ้อวด
พลังวิญญาณแผ่พุ่ง เป็นระดับการฝึกฝนที่สูงที่สุดที่ร่างวิญญาณจะสามารถบรรลุได้
และในหมู่วิญญาณมนุษย์ ตั้งแต่สมัยโบราณมา มีเพียงสามคนเท่านั้นที่สามารถบรรลุถึงระดับนั้น
วิญญาณมนุษย์คนแรกที่ทำได้คืออดีตวิญญาจารย์ อาจารย์ของน่าหลานเยว่
วิญญาณมนุษย์อีกสองคนก็คือ น่าหลานเยว่ และศิษย์พี่ของเขา อูจิ่ว!
น่าหลานเยว่และอูจิ่วใช้เวลาหลายพันปีกว่าจะได้พลังวิญญาณแผ่พุ่ง สำหรับเจียงอวิ๋นหลง เขามาที่โลกวิญญาณยังไม่ถึงพันปีเลย ไม่ว่าเขาจะมีพรสวรรค์สูงเพียงใด ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะบรรลุถึงระดับพลังวิญญาณแผ่พุ่ง!
น่าหลานเยว่ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ตัวเองเห็นเลย..ไอลีนโนเวล
แต่เจียงอวิ๋นหลงไม่ให้น่าหลานเยว่ได้มีเวลาคิด เขาพุ่งเข้าใส่น่าหลานเยว่ทันที พร้อมออกคำสั่งกับเมิ่งอีเหลียง
“เอาตัวเจ้าหมีน้ำตาลนั่นไป!”
น่าหลานเยว่อยากช่วยจงจง แต่ถูกเจียงอวิ๋นหลงขวางไว้ วิญญาณมนุษย์ทั้งสองปล่อยพลังวิญญาณของตนออกมา การต่อสู้รุนแรงจนทำให้ทุกคนได้แต่จ้องมองอย่างตกตะลึง น่าหลานเยว่ค้นพบอย่างรวดเร็วว่าพลังของเจียงอวิ๋นหลงไม่ได้ด้อยไปกว่าเขามากนัก หลังจากประมือกันสองสามกระบวนท่า ทั้งสองสู้กันได้อย่างสูสี น่าหลานเยว่จึงไม่สามารถสลัดให้หลุดเพื่อไปช่วยจงจงได้
ในขณะเดียวกัน เมิ่งอีเหลียงก็นำคนเข้าล้อมจงจงแล้ว
เหล่าวิญญาณสัตว์อสูรที่ล้มลงบนพื้นยังคิดที่จะฝืนลุกขึ้นมา แต่เมิ่งอีเหลียงก็กระทืบลงบนหัวพวกมัน กดวิญญาณสัตว์อสูรพวกนั้นลงบนพื้นอย่างรุนแรง
“พวกสัตว์ไร้ค่า ยังอยากต่อต้านอยู่อีก? แค่ความสามารถเด็กๆอย่างพวกเจ้า คิดว่าจะช่วยเจ้าหมีนั่นได้รึไง? ตลกว่ะ”
เสือชีตาห์ที่ติดอยู่ใต้เท้าของเมิ่งอีเหลียงส่งเสียงคำราม ดวงตาสัตว์ร้ายของมันจ้องเมิ่งอีเหลียง และกัดฟันพูดว่า “พวกเจ้าทำเรื่องถึงขนาดนี้ ท่านมังกรเพลิงไม่ปล่อยพวกเจ้าไปแน่”
“หา? มังกรเพลิง? เจ้านั่นจะรู้อะไร? เจ้าคิดว่าแค่เราจับหมีสีน้ำตาลตัวเดียว มังกรเพลิงจะประกาศสงครามกับเราเลยหรือ? อย่ามาล้อเล่นน่า” เมิ่งอีเหลียงเยาะเย้ยพร้อมกระทืบเสือชีตาห์ตัวนั่นอีกครั้งอย่างรุนแรง จากนั้นเขาก็พยักหน้าให้วิญญาณมนุษย์ที่อยู่ข้างๆเขา ชายคนนั้นดึงโซ่เหล็กหนาอย่างน้อย 2 นิ้วออกมาจากแขนเสื้อเขาสองเส้น
โซ่นั้นร่วงลงบนพื้นก่อให้เกิดเสียงกระทบกัน จากนั้นพวกเขาก็ลากโซ่เข้าไปใกล้จงจงทีละก้าว
“โฮก!!” จงจงตวัดกรงเล็บที่ทรงพลังของมันอย่างต่อเนื่อง พยายามจะปัดคนกลุ่มนั้นให้กระเด็นออกไป แต่ศัตรูมีจำนวนมากเกินไป จงจงพบว่าเป็นการยากที่จะต่อต้านพวกเขา
เสียงโซ่กระทบกันดังก้อง วิญญาณมนุษย์ลากโซ่พาดไปมาบนร่างจงจงเพื่อยับยั้งการเคลื่อนไหวของมัน
มันเหมือนการต่อสู้กับสัตว์ร้ายที่จนมุม คนมากกว่าสิบคนจับที่ปลายแต่ละด้านของโซ่เพื่อล่ามจงจงไว้อย่างสมบูรณ์
“เก่งนักใช่ไหม ข้าอยากเห็นนักว่าเจ้าจะดิ้นรนต่อยังไง” เมิ่งอีเหลียงเยาะเย้ย
“โฮก!!” จงจงคำรามด้วยความโกรธ เสียงที่หนักแน่นเป็นพิเศษกระทบแก้วหูทุกคนที่อยู่รอบๆ
เสียงคำรามนั้นดังก้องไปถึงท้องฟ้า ตามมาด้วยเสียงหัวเราะเยาะเย้ยของเมิ่งอีเหลียงที่จงจงดูหมดสิ้นหนทาง
“โฮก!”
ทันใดนั้น เสียงคำรามของหมีอีกตัวก็ดังขึ้นจากด้านหลังของเมิ่งอีเหลียง
เมิ่งอีเหลียงหันกลับไปอย่างงุนงง และต้องตกใจเมื่อเห็นหมีหยินหยางตัวใหญ่ที่มีขนสีดำตัดสีขาววิ่งตรงเข้ามาหาเขาอย่างบ้าคลั่ง
ก่อนที่เมิ่งอีเหลียงจะได้สติ หมีหยินหยางก็มาอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว มันยกอุ้งเท้าอันใหญ่โตขึ้นแล้วฟาดลงมาที่ใบหน้าของเมิ่งอีเหลียงอย่างแรง!