Genius Doctor Black Belly Miss – ตอนที่ 2017 หอคอยโยวหลิงแห่งที่สี่ (4)

แม้ว่ามังกรเพลิงจะรู้ว่าจงจงเป็นหมีวิญญาณ และรู้ด้วยว่าอูจิ่วตั้งใจจะจับหมีวิญญาณ แต่เกรงว่าหากจ้าววิญญาณออกหน้ามา กระทั่งมังกรเพลิงก็ไม่สามารถปกป้องจงจงได้
ในโลกวิญญาณ จ้าววิญญาณคือผู้มีอำนาจเด็ดขาด ไม่มีใครต่อต้านจ้าววิญญาณที่เป็นผู้สร้างโลกวิญญาณได้
“แล้วตอนนี้เราจะทำยังไงดี?” เสือชีตาห์ทำหน้าจนปัญญา แม้ว่าพวกเขาจะหาจงจงเจอแล้ว แต่ตัวตนของพวกเขาก็ถูกเปิดเผย พวกเขาจึงกลับไปที่ถ้ำของตัวเองไม่ได้แล้ว และบ้านของน่าหลานเยว่ก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน
“ไปที่หอคอยโยวหลิงแห่งที่สี่สิ” จวินอู๋เสียพูด
“อะไรนะ? ไปหอคอยโยวหลิงแห่งที่สี่? เจ้าล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย! กว่าหมีวิญญาณจะหนีออกมาจากที่นั่นได้ยากจะตาย เราจะให้มันกลับไปได้ยังไง!” เสือชีตาห์หัวเสียทันที
จวินอู๋เสียมองเสือชีตาห์ที่เต้นเร่าๆด้วยความโกรธ แล้วพูดว่า “บางครั้งสถานที่ที่อันตรายที่สุดก็คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด อูจิ่วจะต้องส่งวิญญาณมนุษย์จำนวนมากออกไปตามหาพวกเจ้า การป้องกันรอบๆหอคอยโยวหลิงจะลดลง เขาจะไม่มีวันเดาได้เลยว่าพวกเจ้าจะกล้าไปที่นั่น”..ไอลีนโนเวล
“ที่อู๋เสียพูดก็ฟังดูมีเหตุผล ข้าจะไปที่นั่นกับพวกเจ้าด้วย ถ้าเกิดอะไรขึ้น ข้าจะทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อให้จงจงหนีไปอย่างปลอดภัย” น่าหลานเยว่เห็นด้วยกับคำพูดของจวินอู๋เสีย
พวกวิญญาณสัตว์อสูรยังกังวลอยู่ แต่หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง พวกมันก็ตัดสินใจว่าวิธีการของจวินอู๋เสียเป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุดและมีประสิทธิภาพมากที่สุด พวกมันจึงยอมรับคำแนะนำนั้น
“ข้ากลับไปที่ป่าโยวเมิ่งไม่ได้แล้ว เรื่องการฝึกของพวกเจ้า……” น่าหลานเยว่กล่าวอย่างลังเลขณะที่มองจวินอู๋เสีย
“เราเข้าใจวิธีฝึกที่ท่านสอนแล้ว” จวินอู๋เสียตอบ
วิธีฝึกของน่าหลานเยว่นั้นง่ายมาก หลังจากทำความเข้าใจเบื้องต้นแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องมีการชี้แนะอย่างใกล้ชิดตลอดเวลา
เมื่อตัดสินใจได้แล้ว น่าหลานเยว่ก็เตรียมตัวทันที จากนั้นก็นำพวกจงจงเดินทางไปที่หอคอยโยวหลิงแห่งที่สี่เพื่อซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆแถวนั้น
พวกจวินอู๋เสียก็พากันกลับบ้านของตน สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ทำให้จวินอู๋เสียไม่สามารถสลัดความรู้สึกแปลกๆในใจนางออกไปได้
ไฟวิญญาณที่โตขึ้นเรื่อยๆ วิญญาณมนุษย์ที่หายไป และหมีวิญญาณที่ถูกขังอยู่ใต้หอคอยโยวหลิงแห่งที่สี่ ทุกอย่างเหมือนเป็นลางบอกเหตุถึงอันตรายที่ใกล้เข้ามา หากต้องการแก้ไขข้อสงสัยเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมด มีทางเดียวคือหาทางจากหอคอยโยวหลิง
จวินอู๋เสียเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้จวินอู๋เหยาฟังทั้งหมด จวินอู๋เหยาแค่ฟังอย่างเงียบๆและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะมีประกายแปลกๆวาบขึ้นในดวงตาของเขา
“เจ้าอยากเข้าไปดูในหอคอยโยวหลิงงั้นหรือ?” จวินอู๋เหยามองจวินอู๋เสียและถามขึ้น
จวินอู๋เสียพยักหน้า “ข้าปล่อยให้เสี่ยวเฮยอยู่ในสภาพอ่อนแอเช่นนี้ต่อไปไม่ได้ เพื่อที่จะแก้ปัญหาของเสี่ยวเฮยให้ได้ ข้าจำเป็นต้องหาคำตอบจากหอคอยโยวหลิง”
รอยยิ้มบางปรากฏขึ้นที่ริมฝีปากของจวินอู๋เหยา เขายื่นมือออกมากอดจวินอู๋เสีย
“เจ้าอยากทำอะไรก็ทำเลย”
ถึงเวลาที่เขาต้องไปพบ “เพื่อนเก่า” ของเขาในโลกวิญญาณสักหน่อยแล้ว
หลังจากที่น่าหลานเยว่ไปซ่อนตัว พวกจวินอู๋เสียก็ไม่ได้ล้มเลิกการฝึก พวกเขาเดินทางไปที่ป่าโยวเมิ่งตั้งแต่เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น เมื่อก่อนในช่วงที่พวกเขาอยู่ในป่าโยวเมิ่งอันกว้างใหญ่ พวกเขาเป็นเพียงวิญญาณมนุษย์ไม่กี่คนที่อยู่ที่นั่น แต่วันนี้ด้านนอกป่าโยวเมิ่ง จวินอู๋เสียเห็นวิญญาณมนุษย์กลุ่มหนึ่งที่สวมเครื่องแบบเหมือนที่เมิ่งอีเหลียงใส่ เมื่อเห็นวิญญาณมนุษย์พวกนั้นเตร็ดเตร่อยู่นอกป่าโยวเมิ่ง พวกจวินอู๋เสียก็เดินไปดูที่บ้านของน่าหลานเยว่อย่างเงียบๆ และก็เป็นอย่างที่คาดไว้ ด้านนอกบ้านของน่าหลานเยว่ พวกเขาเห็นวิญญาณมนุษย์ยืนเฝ้าอยู่ที่นั่นเป็นจำนวนมาก