Goblin Kingdom – ตอนที่ 5

Ch.5 – ทะเยอทะยาน

Translator : Koel / Author

ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ ทะเลสาบและลมที่พัดผ่านราวกับกำลังเต้นรำ

บางครั้งโลกก็สวยงามจนผมพูดไม่ออก

อย่างไรก็ตาม…

เมื่อเทียบกับความงามนั้น…สิ่งที่สะท้อนบนทะเลสาบอันสวยงามนี้ คือใบหน้าของผม

คมเขี้ยวที่งอกยาวราวกับสัตว์ร้ายและใบหน้าที่น่าเกลียดเกินจะบรรยาย

ไม่ได้ ผมได้แค่คิดกับตัวเอง

ผมกลายเป็นมอนเตอร์อย่างสมบูรณ์

ริมฝีปากที่บิดงอด้วยความเกลียดชัง…ภาพที่ถูกสะท้อนกลับเป็นก็อบลินที่ยิ้มอย่างชั่วร้าย

“ฝ่าบาท พวกเราจะถึงแล้ว”

ในที่สุดพวกเราก็กลับมายังหมู่บ้าน

◆◇◇

เวลาผ่านไม่นานหลังจากล่าออร์คสำเร็จ ในช่วงนั้นผมฝึกเพื่อทำความคุ้นชินกับร่างกายใหม่และสั่งให้ลูกน้องสร้างกับดักเพิ่ม

ผมสอนถึงวิธีทำหลุมพลางและล่าเหยื่อที่ตกลงไปด้วยหอก

แม้มันจะเป็นกับดักง่ายๆ แต่ความเสียหายที่ได้รับนั้นลดลงอย่างมาก

ร่างกายของผมมีขนาดใหญ่ขึ้นเมื่อเทียบกับตอนที่เป็นก็อบลินแรร์

เมื่อผมทดสอบร่างกายนี้ มันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ทั้งความสามารถในการได้ยิน การมองเห็นและความแข็งแกร่ง

ตัวอย่างเช่น ผมสามารถบีบหมูป่าสามหัวให้ตายได้ด้วยมือเดียวและฟันนกกระจอกเทศสองหัวให้ตายในทีเดียว

ยังได้ข้อสรุปอีกด้วยว่า ผมไม่ได้วิวัฒนาการไปเป็นสิ่งมีชีวิตต่างสายพันธุ์

“ก็อบลินยังไงก็เป็นก็อบลิน”

ความจริงที่ผมวิวัฒนาการเป็นก็อบลินชั้นสูงหลังจากฆ่าออร์คนั่นเป็นข้อพิสูจน์ สิ่งที่เหลืออยู่คือการเพิ่มความแข็งแกร่งเพื่อวิวัฒนาการขั้นต่อไป

▲▽▲

ผมถามถึงสิ่งที่ผมกำลังสงสัย…ก็อบลินเพิ่มจำนวนยังไง?

เมื่อเร็วๆนี้ ความทะเยอทะยานของผมเพิ่มมากขึ้น

ความต้องการในการสร้างอาณาจักร

พูดง่ายๆคือกองทัพ

ผมไม่พอใจเท่าไหร่กับสถานะในตอนนี้ ต้องเพิ่มจำนวนประชากรและพลังของตัวเองด้วย

เพื่อปัจจัยอื่นๆเช่น ถ้าลูกน้องของผมหนีไปตั้งกลุ่มเอง การทรยศหักหลัง?

ถึงแม้ว่า….มันจะเป็นเพียงแค่การคาดเดา แต่ก็ต้องเตรียมพร้อมไว้

ผมจะเพิ่มประชากรยังไง? คนที่ตอบได้คือผู้อาวุโสสูงสุดในหมู่ก็อบลิน

เมื่อได้ยินที่ก็อบลินอาวุโสอธิบาย ผมจึงเข้าใจว่าก็อบลินกลุ่มนี้คือ ก็อบลินที่อพยพมาจากจากหมู่บ้านอื่น

ในหมู่บ้านนั้นก็มีก็อบลินหญิงและผู้หญิงต่างสายพันธุ์ที่ถูกลักพาตัวมาเพื่อใช้เพิ่มจำนวนประชากร

––– คิดแล้วว่ามันต้องเป็นโลกแฟนตาซีที่โหดร้ายแน่ๆ

ก่อนหน้านี้ก็อบลินแรร์ตัวเก่าได้ตั้งกฎ ห้ามก็อบลินที่ลำดับชั้นต่ำกว่าไม่ให้มีส่วนร่วมในการผสมพันธุ์กับตัวเมีย ทำให้เกิดความบาดหมางในหมู่ก็อบลินอายุน้อยๆ

จริงๆแล้วมันเป็นแค่เรื่องไร้สาระ

หมู่บ้านที่เราอพยพมามันอยู่ใกล้อย่างไม่น่าเชื่อและมีจำนวนเพียง 50 ตัว

ก็อบลินแก่และก็อบลินที่เกิดใหม่ประมาณ 30 ตัว

โดยปกติในการออกล่าไม่มีการแบ่งแยกชายหญิง

ดูเหมือนก็อบลินกลุ่มนี้จะไม่มีผู้หญิง พวกเขาจึงแยกออกมาเพื่อค้นหามัน

ผมพาลูกน้องกว่า 20 ตัว ไปยังหมู่บ้านนั้น

เป็นการสำรวจเพื่อให้รู้ว่ามีใครแข็งแกร่งกว่าผมหรือไม่ในหมู่บ้านนั้น

ผมสงสัยว่าผู้นำก็อบลินเหล่านั้นเป็นยังไง…ยิ่งเรื่องการแยกกลุ่มก่อนหน้า ผมคิดว่าความสามัคคีของกลุ่มมีไม่มากนัก ยิ่งถ้าผู้นำอ่อนแอผมจะใช้กำลังเข้ายึดครอง

▲▽▲

หมู่บ้านนี้เคยเป็นที่อยู่ของมนุษย์มาก่อนแน่ๆ สังเกตจากรั้วที่ล้อมอยู่และบ้านที่ใหญ่โตเกินไปสำหรับพวกมัน

พวกมันคงยึดหมู่บ้านมาจากมนุษย์ไม่ก็เผ่าที่อาศัยอยู่ก่อนหน้า

นอกจากนี้ยังมีประตูทิศเหนือ ทิศใต้เป็นทางเข้าออก

หมู่บ้านล้อมรอบไปด้วยป่าที่หนาทึบ ผมเห็นก็อบลินที่โตเต็มวัยเพียงไม่กี่ตัว

สำหรับผู้หญิงก็เช่นกัน เดาว่าพวกเขาอาจจะถูกขังไว้ในบ้านบางหลัง

สำหรับพวกที่หายไป พวกเขาไปออกล่า?

อยู่ๆก็มีเสียงดังขึ้น

มองไปยังทิศใต้ก็เห็นพวกก็อบลินเดินผ่านประตูมา นำโดยก็อบลินแรร์ที่สวมเกราะและถือดาบยาว

หางแถวยังมีก็อบลินประมาณ 20 ตัวและมีสัตว์บางตัวที่คล้ายหมาป่าด้วย

อาจจะมีกลุ่มอื่นๆอีก ดังนั้นผมควรจะจัดการก่อนที่กำลังเสริมจะมาถึง

ผมยิ้มกว้างจนเขี้ยวเผยออกมา ขณะออกคำสั่ง

“เราจะยึดหมู่บ้านนี้”

◇◆◇

ตอนที่ก็อบลินสังเกตเห็นผมก็เกิดความโกลาหลขึ้น ผมเพียงแค่มองและเดินผ่านอย่างสงบ

ผมตั้งใจให้เป็นแบบนั้น ไม่จำเป็นต้องช้าหรือเร็วเกินไป

ผมเหลือบมองพวกมัน

“กู กุกุรุรู!”

ก็อบลินแรร์กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว

“เจ้าเป็นราชาของกลุ่มนี้?”

ผมถามด้วยเสียงอันน่ากลัว

มันก้าวถอยหลัง…ผมเงยหน้ามองก็อบลินแรร์อีกตัวที่ไม่กล้าแม้แต่จะตอบคำถาม

“งั้นก็เป็น …เจ้า?”

ผมตกใจเล็กน้อยเมื่อมองไปรอบๆและพบว่าพวกก็อบลินเหล่านั้นหวาดกลัวจนไม่แม้แต่ยืนขึ้นได้

ก็อบลินแรร์ที่อยู่ตรงหน้า ผมไม่แน่ใจว่าพวกมันได้รับผลกระทบแค่ไหน แต่มันแสดงท่าทีหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด

“ช…ใช่”

แม้จะหลีกเลี่ยงการจ้องมอง แต่ชุดเกราะของมันยังสั่นอยู่

“เลือกซะ ยอมแพ้หรือว่าตาย?”

วิธีที่ดีที่สุดที่จะให้ยอมรับ คือยิ่งดุร้ายเท่าไรยิ่งดี เหมือนที่ผมกำลังทำอยู่ตอนนี้

นี่เป็นการสอนให้รู้ถึงลำดับชั้น

“กูรูรรร”

ขณะที่ปล่อยเสียงร้องออกมา พวกมันไม่เหลือความตั้งใจที่จะต่อสู้อีก

อย่างไรก็ตามผมดึงดาบยาวออกมาพาดบ่า แสดงให้เห็นว่าผมสามารถฆ่ามันได้ตลอดเวลา

…มันวางดาบและหมอบลงกับพื้น มันยอมแพ้อย่างสมบูรณ์

“ข้าขอคำนับแด่ท่าน”

“ดี ข้ายอมรับ”

ผมมองไปยังพวกที่อยู่ทั้งหมดก่อนจะพูดว่า

“จากนี้ไป ข้าคือราชัน!”

นั่นคือก้าวแรกในความทะเยอทะยานของผม

Goblin Kingdom

Goblin Kingdom

Type: Author:
อ่านGoblin Kingdomก็อบลิน มอนสเตอร์ที่มักถูกล่า มอนสเตอร์ผู้อ่อนแอที่รวมฝูงกันก่อนที่จะถูกฆ่า แต่ทั้งหมดจะเปลี่ยนแปลงไป เมื่อราชากำเนิดขึ้น

Options

not work with dark mode
Reset