Ch.7 – นองเลือด
Translator : Koel / Author
[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน
[เลเวล] 14
[คลาส] ชนชั้นสูง, ราชาของกลุ่ม
[ทักษะ] <<บัญชาการ>> <<ปฏิปักษ์>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ C->> <<โลภะ>><< การจ้องมองจากปีศาจ >>
[การคุ้มครองของพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย
[คุณลักษณะ] ความมืด, ความตาย
△▽▲
หลังจากคืนที่ผ่านมา ผมสังเกตการเปลี่ยนแปลง
ค่าสถานะที่เปลี่ยนไป…เทพธิดาแห่งนรก?
ปากของผมบิดเบี้ยว
อย่าบ้าน่า …นี่คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน!?
ผมได้แต่ปล่อยให้มันอยู่อย่างนั้น การคิดอะไรมากเกินไปจะทำให้มันกลายเป็นเรื่องลำบากแทน ผมจึงออกไปข้างนอกและถามก็อบลินอาวุโสเกี่ยวกับเรื่องนี้
ได้ความว่าการคุ้มครองของพระเจ้าเป็นสิ่งที่ไม่อาจควบคุมได้
“บ้า”
นั่นคือความรู้สึกของผมที่มีกับพระเจ้า…แต่หลังจากนั้นผมก็เปลี่ยนความคิด
โดยพยายามทำให้ตัวเองสงบ ผมต้องคิดว่าจะใช้ประโยชน์มันยังไงดี ถ้าสิ่งเหล่านี้ผมยังจัดการไม่ได้แล้วผมจะเรียกตัวเองว่า …ราชันได้ยังไง?
เกี่ยวกับ[คุณลักษณะ] มันเป็นพลังพิเศษที่ได้จากการคุ้มครองของพระเจ้า
“เวทมนตร์”
ผมคาดหวังมันไว้แบบนั้น แต่สิ่งที่ผมได้ฟังจากก็อบลินอาวุโสทำให้ผมหัวเราะออกมา
“ถูกเผง”
มีก็อบลินบางประเภทที่ถูกเรียกว่า ดรูอิด ซึ่งเป็นคลาสที่ใช้เวทมนตร์ได้ แต่ไม่มีใครในหมู่บ้านนี้ที่มีมัน
เมื่อพิจารณาจากจำนวนหมู่บ้านเล็กๆนี่ …ผมก็ไม่แปลกใจ
แต่มีอีกอย่างที่ผมกังวลแทน
“ใครมีทักษะในการควบคุมสัตว์บ้าง?”
“ถ้าได้พวกสุนัขป่าเพิ่ม…”
สัตว์ที่เราเลี้ยงได้มีเพียงจำนวนเพียงน้อยนิด หมู่บ้านในตอนนี้สามารถเลี้ยงได้แค่ 3 ตัว
มันก็ไม่ใช่เรื่องแย่ทีเดียว ตราบที่เลเวลของเขาเพิ่มขึ้น เป็นไปได้ที่จำนวนจะเพิ่มขึ้นเช่นกัน
หลังการกลับมาของกิก้า ของที่ได้รับในวันนี้คือนกสองหัว กระต่าย งูและผลไม้บางอย่าง
มันเยอะมาก อย่างที่คิดไว้ยิ่งจำนวนเยอะเท่าไหร่ก็ยิ่งล่าได้มากเท่านั้น
ด้วยเหตุนี้ ผมจึงให้รางวัลกับเขา เป็นหอกเหล็กขึ้นสนิม
กิก้าอยู่กับผมมานานและรู้ว่าควรทำอะไร
△▼△
ตอนเย็นกลุ่มที่นำโดยกิกูวกลับมา จากรายงานจากพวกเขา
มีออร์ค 5 ตัว ออกล่าในสถานที่ต่างกัน
สามตัวออกล่าในเวลากลางคืนและสองตัวออกล่าในช่วงกลางวัน
ข่าวที่หามาได้นั้นช่างน่าประหลาดใจ ผมพบว่าเขามีความสามารถในการสำรวจที่ดี
ผมนำส่วนที่ดีที่สุดของนกสองหัวให้เขาและบอกให้กลับมาประชุมในวันพรุ่งนี้แทน
จะทำอะไรต่อดี?
▲▽△
วันรุ่งขึ้นเราจึงออกไปล่าออร์ค
ก็อบลิน 20 ตัวมากับผม โดยมีกิกูวและกิก้าเป็นคนนำกลุ่มย่อย
เมื่อมาถึงจุดหมายปลายทาง เราวางกับดักเชือกไว้
มีทางมากมายที่ออร์คผ่าน แต่พวกมันมักใช้ทางที่ไม่มีต้นไม้หรือสิ่งกีดขวางรอบๆตัว
ตอนนี้ผมและพวกก็อบลินซ่อนอยู่ในพุ่มไม้ทั้งสองข้าง… มองออร์คที่เดินผ่าน
ผมเดินออกมาเพื่อล่อออร์คที่วิ่งมาหาอย่างกับพวกไม่มีสมอง
“จัดการ!”
ได้ยินสัญญาณจากผม เชือกทั้งหมดถูกดึงขึ้นพร้อมกัน
เชือกไปขัดทำให้ออร์คล้มลง พวกมันล้มไปกับพื้นขณะที่ตัวอื่นๆกำลังจะยืนขึ้น
แต่ …มันสายไปแล้ว
เมื่อออร์คกำลังจะยืน ผมฟันดาบออกไป ในชั่วพริบตาหัวของมันก็ถูกฟันกระเด็นไปกับพื้น
อีกตัวที่กำลังจะลุก ถูกเชือกรั้งไว้อีกครั้ง
ออร์คที่เคลื่อนไหวไม่ได้
“ฆ่า”
พวกก็อบลินพุ่งออกมาพร้อมกับหอกไม้
เลือดพุ่งออกมาทุกครั้งที่หอกแทงเข้าไปนำพาออร์คเข้าสู่อ้อมกอดของความตาย
■□■
เลเวลของผมเพิ่มขึ้นแต่คลาสไม่ได้เปลี่ยนไป
ผมหวังว่าจะมีก็อบลินแรร์เพิ่ม แต่น่าเสียดาย
เมื่อลองกินเนื้อของออร์ค ปรากฎว่ามันอร่อยจนน่าเหลือเชื่อ เราจึงนำมันกลับหมู่บ้านเพื่อไปเลี้ยงเด็กๆ
เมื่อถึงกลางคืน พวกเราจึงพักผ่อน
ผมได้ส่งก็อบลินไปเพื่อสำรวจหมู่บ้านของออร์คที่เหลืออยู่
◆□◇
สินสงครามคือ เกราะเหล็ก ขวานยาว กระบอง ดาบยาวและอื่นๆ
ตอนนี้เราคงไม่กังวลเรื่องอาหารไปสักพัก
ผมแทบจะไม่มีตัวเลือกอื่นสำหรับการเสริมความแข็งแกร่ง
เป้าหมายของผมคือการมีก็อบลินแรร์ 8 ตัวขึ้นไป ในเวลาเดียวกันผมต้องอัพคลาสตัวเองด้วย อย่างน้อยที่สุดผมก็ต้องมีกำลังมากพอหากมันคิดจะต่อต้าน ไม่อย่างนั้นผมคงไม่อาจหลับอย่างเป็นสุข
