God Level Demon ระบบความเกลียดชังปีศาจ – ตอนที่ 1836

ตอนที่ 1836

รังแมลงนี้มีกว้างใหญ่อย่างมาก อย่างน้อยก็มีขนาดเท่ากับอาณาเขตดวงดาวกว่าหลายร้อยแห่งรวมกันกว้างขวางอย่างไร้ขอบเขตเพียงแค่พึ่งพาความสามารถในการบินของตนเองต่อให้ตายก็คงจะบินไปไม่ถึงจุดสิ้นสุด

 

ทว่าเซี่ยปิงก็เชื่อฟังการชี้นําทางของชิงหลวน มุ่งหน้าไปในทิศตะวันตกเฉียงเหนือ บินเป็นระยะเวลาสามวันสามคืนแล้ว

 

ทว่าในระหว่างทาง กลุ่มของพวกเขาก็ยังไม่ค้นพบแมลงหลุมดําใดๆ ค้นพบแค่เพียงรังกับดับของพวกมันที่ซ่อนอันตรายไว้มากมายเกือบที่จะทําให้ราชันปีศาจบางตัวตายไป

 

นี่ก็ทําให้ราชันปีศาจจํานวนมากหงุดหงิดขึ้นมา เริ่มมีไอความเดือดดาลแผ่ออกมา

 

“สหาย เหตุใดจึงทางเดินมาตามเส้นทางนี้ ควรที่จะเปลี่ยนเส้นทาง ข้าคิดว่าในทางทิศตะวันออกอาจจะมีแมลงหลุมดําอาศัยอยู่”ราชันปีศาจตัวหนึ่งเสนอความคิดเห็นของตนเองออกไป

 

“ไม่ พวกเราจะมุ่งหน้าไปในทิศเดิม หากท่านไม่พอใจก็สามารถแยกตัวออกไปจากกลุ่มของพวกเราได้”

 

เชียปิงชําเลืองมองด้วยหางตาเล็กน้อย ไม่ต้องการอธิบายอะไรออกไป เขามีความมั่นใจในความสามารถของชิงหลวนอย่างเต็มเปี่ยม

 

อะไรนะ?!

 

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ราชันปีศาจตัวนั้นก็โมโหจนเจียนตาย ไม่คาดคิดว่าปีศาจในระดับแตกฉานจะกล้าพูดกับตนเองเช่นนี้ ช่างมีความกล้าหาญที่มากเกินไป ไม่ไว้หน้ามันแม้แต่น้อย

 

หากไม่ใช่เป็นเพราะมันเกรงกลัวยันต์มังกรสวรรค์บรรพกาลของเจ้าเด็กนี่ล่ะก็ มันก็คง จะใช้ฝ่ามือตบเจ้าบัดซบนี้จนตายไปแล้ว

 

ทว่าเมื่อคิดไตร่ตรองถึงพลังอํานาจของทั้งสองฝ่าย มันก็อดทนอดกลั้นไว้ ถึงอย่างไรพลังอํานาจของยันต์มังกรสวรรค์บรรพกาล46ใบก็น่าสะพรึงกลัวจริงๆ ไม่ใช่สิ่งที่มันจะต้านทานได้

 

“เหอะ ไม่ใช่ว่าเจ้านี่ยโสโอหังได้เพราะมียันต์มังกรสวรรค์บรรพกาลอยู่ในการครอบครองรี?หากปราศจากสมบัติเหล่านี้ เจ้าอู่ไทโต่วก็เป็นเพียงแค่เศษขยะเท่านั้น มีที่ไหนที่จะกล้าต่อปากต่อคํากับพวกเรายอดฝีมือในระดับกฏเทวรูปเช่นนี้”

 

ราชันปีศาจตัวหนึ่งที่กัดฟันอย่างแน่น มันแสดงความไม่พอใจของตนเองออกมา แน่นอนว่านี่เป็นการสื่อสารทางจิตตระหนักรู้ศักดิ์สิทธิ์ ไม่กล้าที่จะเอ่ยออกมาตรงๆ ไม่อย่างนั้นหากเจ้าอู่ไทโต่วนี้ได้ยิน มันอาจจะเผชิญกับผลลัพธ์ที่ตามมาได้ ดังนั้นจึงกล้าที่จะแอบร้องทุกข์เท่านั้น

 

“ใช่ เจ้าลูกผู้ดีมีเงินนี่เพียงแค่เกิดมาโชคดี มีพ่อที่ดี มอบยันต์มังกรสวรรค์บรรพกาลให้กับเขาไม่อย่างนั้นมีที่ไหนที่เจ้านี่จะมีคุณสมบัติในการร่วมกลุ่มออกไล่ล่าแมลงหลุมดํากับพวกเรายอดฝีมือที่ยิ่งใหญ่”

 

“เหอะ คนอื่นๆมีโชคที่ท้าทายสวรรค์ มีภูมิหลังตระกูลที่ดี แน่นอนว่าทําตัวโอหังได้ ไม่มีทางที่จะเทียบกันได้เลย”

 

“เทียบตูดข้าสิ หากข้ามียันต์มังกรสวรรค์บรรพกาลล่ะก็ ดูสิว่าเจ้าเด็กนี่จะกล้าอวดดีอีกหรือไม่ข้าจะอัดเขาจนฟันร่วงหมดปาก ร้องห่มร้องไห้กลับไปหาพ่อแม่ ทําให้เขารู้ว่าพวกเราโหดเหี้ยมแค่ไหน”

 

ในความเป็นจริง ในหลายวันนี้ราชันปีศาจจํานวนมากก็เริ่มที่จะไม่สบอารมณ์กับเซียปิงมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะว่าเซียปิงทําตัววางอํานาจใหญ่โต นําทางพวกมันมาสู่ทิศทางนี้ ไม่ได้สนใจความคิดเห็นของราชันปีศาจตัวอื่นๆแม้แต่น้อย

 

ในฐานะราชันปีศาจที่หยิ่งทะนงและภาคภูมิใจในตนเองอย่างพวกมัน มีที่ไหนที่จะยอมก้มหัวเดินตามผู้อื่นเช่นนี้ หากไม่ใช่เพราะว่ายังต้องการพึ่งพาพลังอํานาจของเซียปิงอยู่นั้น พวกมันก็คงจะแยกทางออกไปแล้ว

 

“อย่าพูดเสียงดังไป หากเจ้าลูกผู้ดีมีเงินที่มีอารมณ์ฉุนเฉียวนี้ได้ยินขึ้นมา พวกเจ้าจะต้องเผชิญกับผลที่จะตามมา”

 

ราชันปีศาจตัวหนึ่งก็พูดห้ามปราบตัวอื่นๆ มันรู้สึกหวั่นเกรงพลังอํานาจของเชียปิงอยู่เล็กน้อยเกรงกลัวว่าฝ่ายตรงข้ามจะมีสมบัติลับที่สามารถลอบฟังการสนทนาทางจิตตระหนักรู้ศักดิ์สิทธิ์ของพวกมันได้จากนั้นก็จะก่อให้เกิดปัญหาตามมา

 

“เวรเอ๊ย ไม่คาดคิดว่าพวกเราจะปล่อยให้เจ้าปีศาจทารกนี่เยี่ยวรดหัวพวกเรา ไม่เคารพพวกเราปิศาจอาวุโสแม้แต่น้อย สหายมรกต เจ้ามีความคิดเห็นอย่างไร ไม่สามารถปล่อยให้เจ้าเด็กนี่ทําตัวบ้าบินเช่นนี้ต่อไปได้”

 

ราชันปีศาจตัวหนึ่งที่จ้องมองไปที่จ้าวเมืองมรกต ต้องการที่จะให้มันตัดสินใจ

 

เมื่อได้ยินคําเหล่านี้ จ้าวเมืองมรกตก็แอบดีใจ ไม่ใช่มีเพียงมันเท่านั้นที่รู้สึกเกลียดชังเจ้าเด็กนี่สิ่งที่เจ้าเด็กนี่ได้ทําในช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ก็ได้ทําให้ราชันปีศาจจํานวนมากขุ่นเคืองใจเช่นกันตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่มันจะเอาชนะใจปีศาจเหล่านี้

 

ทว่ามันก็แสร้งวางมาดก่อนเอ่ยออกมา “ทุกๆคน ตอนนี้พวกเราก็ลงเรือลําเดียวกันแล้ว อย่ามองว่าเป็นคนอื่นคนไกลเลย ในความเป็นจริงสหายธุ์ก็มีประโยชน์กับพวกเรา บางทีเขาอาจจะค้นพบอะไรบางอย่าง”

 

“ค้นพบตูดข้าสิ ราวกับเป็นการเตร็ดเตร่อย่างไร้แบบแผน”

 

ราชันปีศาจตัวหนึ่งที่สบถออกมา “เจ้าลูกผู้ดีมีเงินเช่นนี้ ข้าเคยเห็นมานักต่อนักแล้ว อวดดีและหยิ่งผยองอย่างถึงที่สุด หากค้นพบสิ่งใดจริงๆล่ะก็ เหตุใดจึงไม่พูดออกมา จะปิดปากเงียบอยู่เช่นนี้ทําไม?”

 

“พูดถูกแล้ว ก่อนหน้านี้พวกเราก็ได้ประสบกับความเผด็จการและความไร้เหตุผลของ เจ้าเด็กนี่เห็นได้ชัดว่าสามารถหลีกเลี่ยงความขัดแย้งกับเมืองพายุหมุนภายนอกรังแมลงได้หากพูดคุยเจรากันดีๆ ก็สามารถที่จะอยู่ร่วมกันอย่างสันติได้”

 

ราชันปีศาจตัวหนึ่งที่เอ่ยถึงเรื่องก่อนหน้านี้ รู้สึกโมโหพอสมควร “ทว่าเจ้า เด็กนั้นกลับเปิดฉากโจมตีด้วยนลายท้าทายเพิ่งกวงหลีอย่างแท้จริง ทําให้สถานการณ์ดําเนิน ไปจนถึงจุดที่ไม่สามารถแก้ไขได้อีก”

 

“ตอนนี้เจ้าเด็กนี่ก็สบายใจอย่างมาก กําจัดราชันปีศาจจํานวนมากของเมืองพายุหมุนไปได้ขับไล่เฟิงกวงหล่ออกไป ครอบครองสมบัติไปนับไม่ถ้วน ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังมีผู้ยิ่งใหญ่หนุนหลังอยู่ไร้ซึ่งความเกรงกลัวต่อเมืองพายุหมุน”

 

“ทว่าพวกเราที่มีรากฐานในเมืองมรกตนั้น เป็นดั่งพระที่ไม่สามารถหลบหนีออกไปจากวัดได้เป็นไปได้อย่างไรที่ในอนาคตจะต้านทานความเดือดดาลของเมืองพายุหมุน ทําได้เพียงแค่หลบหนีออกไปอย่างนั้นรึ?”

 

มันไม่สบอารมณ์อย่างมากกับเรื่องที่เซียปิงได้ก่อไว้ก่อนหน้านี้ ตอนนี้จึงระบายออกมาอย่างกะทันหัน

 

ราชันปีศาจจํานวนมากก็พยักหน้าเห็นด้วย เรื่องที่เขี่ยบึงได้ก่อไว้ก่อนหน้านี้เป็นการทําร้ายพวกมันอย่างสิ้นหวัง ทว่าเซี่ยงก็ยังมีอํานาจบารมีอยู่ ไม่มีใครที่กล้าพูดอะไรออกมา

 

จ้าวเมืองมรกตก็แอบรู้สึกดีใจ ตอนนี้เจ้าอู่ไทโต่วได้ทําให้สาธารณะขุ่นเคืองแล้ว ตราบใดที่มันเพียงสั่งการ ก็จะมีผู้ที่ลอยตามมันมากมายราวกับก้อนเมฆ เมื่อตอนนี้ทุกๆคนต่างก็มีความคิดเดียวกัน การที่จะบงการปีศาจเหล่านี้จะไม่ใช่เรื่องที่ราบรื่นหรือ?!

 

ทว่ามันก็ไม่ได้รีบร้อน ยังมีท่าทางที่สงบนิ่ง มันไอออกมาก่อนกล่าว “ทุกๆคน ข้าเข้าใจความคิดของทุกคนดี ทว่าตอนนี้การค้นหาแมลงหลุมดําคือเรื่องที่สําคัญที่สุด ตราบใดที่ครอบครองแมลงหลุมดํามาได้ ภัยคุกคามของเมืองพายุหมุนก็ไม่ใช่สิ่งที่ต้องคํานึงถึงพวกเราสามารถเข้าร่วมกับกลุ่มอิทธิพลที่ทรงอํานาจได้ทุกเวลา โอกาสที่จะกลายเป็นเซนต์ปีศาจในอนาคตก็มีอยู่เช่นกัน”

 

“ตอนนี้พวกเราจะโมโหเจ้าเด็กนี่ไม่ได้ เพราะถึงอย่างไรยันต์มังกรสวรรค์บรรพกาลของเขาก็ไม่ใช่สิ่งที่เรียบง่ายเลย เมื่อใดที่พลังอํานาจของมันปะทุออกมา ยอดฝีมือในระดับลงทัณฑ์สายฟ้านับสิบก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา สามารถทําลายล้างทั้งสี่ทิศทาง การที่มีเจ้าเด็กนี่อยู่ที่นี่ พวกเราจะเดิน ทางไปได้อย่างราบรื่นในทุกหนแห่ง สามารถครอบครองแมลงหลุมดําด้วยการพึ่งพาพลังอํานาจของเขา”

 

ราชันปีศาจจํานวนมากก็เข้าใจในจุดๆนี้ หากพวกมันไม่ต้องการใช้ประโยชน์จากเซียปิง มีที่ ไหนที่จะเต็มใจอดทนอดกลั้นต่อพฤติกรรมดูหมิ่นของเซี่ยงคงจะระเบิดอารมณ์ไปนานแล้ว

 

พวกมันแต่ละตัวต่างก็มีสติปัญญาที่ดีเลิศ แน่นอนว่าต้องเข้าใจถึงผลดีและผลเสีย เทียบกับผลประโยชน์ของแมลงหลุมดํานั้น ความโกรธแค้นเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่ต้องคํานึงถึง

 

“สหายมรกต ไม่ใช่ว่าเจ้าเด็กนี่มั่งคั่งร่ํารวยหรือ มีสมบัติอยู่ในมือมากมาย หากเมื่อถึงเวลานั้นเขาต้องการจะครอบครองทุกอย่างไว้เพียงผู้เดียว แย่งชิงแมลงหลุมดําทั้งหมดไปพวกเราก็ไม่

 

สามารถจัดการอะไรกับเขาได้ ใครจะไปรู้กันว่าเขาจะพลิกหน้าหรือไม่ ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนนอกเพียงคนเดียว ข้าไม่เชื่อใจเจ้าเด็กยโสโอหังนี่เลย” ราชันปีศาจตัวหนึ่งที่เอ่ยเตือน

 

มันมีเจตนาที่ชั่วร้ายเพื่อพูดให้ราชันปีศาจจํานวนมากเป็นกังวลขึ้นมา มันคือน้องเล็กของจ้าวเมืองมรกตพูดคําเหล่านี้เพื่อเพิ่มแรงสนับสนุนให้กับจ้าวเมืองมรกต ทําให้ราชันปีศาจจํานวนมากคล้อยตาม

 

ราชันปีศาจจํานวนมากก็มีสีหน้าที่เคร่งขรึมขึ้นมา พวกมันก็เป็นกังวลเกี่ยวกับจุดๆนี้ ถึงอย่างไรเจ้าอู่ไทโต่วก็ทรงอํานาจอย่างมาก หากพลิกหน้าขึ้นมาจริงๆ บางทีพวกมันก็อาจจะไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากการยอมจํานน

 

“เหอะ พลิกหน้าขึ้นมา? เมื่อถึงเวลานั้นก็ไม่รู้ว่าใครจะพลิกหน้าก่อน”

 

จ้าวเมืองมรกตแสยะออกมา “ครั้งนี้ก็มีเฒ่าปีศาจมากมายที่ต้องการแข่งขันแย่งชิงแมลงหลุมดําเช่นกัน ผู้ที่สามารถต้านทานยันต์มังกรสวรรค์บรรพกาลก็มีไม่น้อยเลย รอให้เจ้าเด็กนี่และเฒ่าปีศาจอื่นๆปะทะกันจนเผชิญกับความเสียหายทั้งคู่ จากนั้นพวกเราจะลอบโจมตีอีกครั้งกําจัดเจ้าเด็กนี่”

 

“เมื่อถึงเวลานั้นไม่ใช่แค่พวกเราจะได้ครอบครองแมลงหลุมดํามา บางทีก็อาจจะครอบครองยันต์มังกรสวรรค์บรรพกาลของเจ้าเด็กนี่มาได้เช่นกัน นี่ไม่รู้ว่าเป็นผลประโยชน์ที่มากมายแค่ไหนแน่นอนว่านี่จําเป็นต้องให้สหายทุกๆคนร่วมมือกัน ไม่อย่างนั้นมีโอกาสที่แผนการนี้จะล้มเหลว”

 

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ราชันปีศาจจํานวนมากก็มีสายตาเป็นประกาย หากสามารถหาโอกาสลอบโจมตีและสังหารเจ้าอู่ไทโต่วน บางทียันต์มังกรสวรรค์บรรพกาลก็อาจจะตกมาอยู่ในมือของพวกมัน

 

ต่อให้เบื้องหลังของเจ้าเด็กนี่จะมีกลุ่มอิทธิพลใดๆอยู่ เมื่อได้ทราบข่าว พวกมันก็คงจะหลบหนีออกไปไกลแล้ว ใครกันที่จะทําอะไรพวกมันได้

 

God Level Demon | ระบบความเกลียดชังปีศาจ

God Level Demon | ระบบความเกลียดชังปีศาจ

บุคคลที่ 1: “เซี่ยปิง!!! เจ้าขโมยวิทยายุทธของข้าไม่พอ เจ้ายังเอาความเป็นอมตะและคู่หมั้นของข้าไปด้วย เจ้ากับข้าจะได้เห็นดีกัน!”บุคคลที่ 2: “เขาช่างเป็นความอับอายของวงการศิลปะการต่อสู้จริงๆ”บุคคลที่ 3: “ปีศาจ! แม้แต่ลูกกวาดของเด็กเล็กๆก็ไม่เว้น”นักวิทยายุทธต่างๆของดวงดาวหยานหวงที่มีความฝันที่จะหักกระดูกของเจ้าเซี่ยปิงให้เป็นล้านๆชิ้นและดื่มเลือดของเขาให้หมดเซี่ยปิงเกาคาง: “ด้วยคะแนนความเกลียดชังที่มากขนาดนี้ ข้าจะเอาไปใช้ทำอะไรดี ข้าจะแลกเปลี่ยนคัมภีร์ที่ไร้เทียมทาน สิ่งประดิษฐ์จากสวรรค์หรือว่าวิชาบ่มเพาะอมตะ”

Options

not work with dark mode
Reset