God Level Demon ระบบความเกลียดชังปีศาจ – ตอนที่ 1147

“ตายไปทั้งหมดหรือ?!”

หลิวหยูหลานตกตะลึง ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าการที่ผู้บ่มเพาะในระดับกายาศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัวขึ้นมานั้น เจ้าปีศาจต่างถิ่นนี่จะต้องตาย อีกทั้งตนเองที่อยู่ฝ่ายเดียวกับเจ้าปีศาจต่างถิ่นนี่ก็จะต้องเผชิญกับหายนะเช่นกัน

ทว่าใครจะไปคิดกัน จู่ๆวัตถุขนาดใหญ่นั้นก็ได้ยิงลำแสงออกมา จากนั้นก็ได้กำจัดผู้อาวุโสของสำนักวิญญาณไปอย่างกะทันหัน สังหารผู้บ่มเพาะในระดับกายาศักดิ์สิทธิ์อย่างโหดเหี้ยม ภาพที่เห็นนั้นน่าอัศจรรย์อย่างมาก

ชายหนุ่มที่สวมชุดคลุมที่หรูหรานั้นก็ได้ตายไปอย่างน่าสลดเช่นกัน ไม่มีข้อยกเว้น

หากชายคนนี้เป็นผู้คนของทวีปโลหิตวิญญาณล่ะก็ บางทีก็อาจจะเป็นกังวลว่าตนเองจะท้าทายบุคคลที่ยิ่งใหญ่เข้า ทว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นเป็นปีศาจต่างถิ่น ไม่ได้เกรงกลัวเรื่องเหล่านี้แม้แต่น้อย

หากมองว่าสถานการณ์ไม่ดีล่ะก็ ก็สามารถที่จะหลบหนีไปได้ทันที หลบหนีออกไปจากทวีปโลหิตวิญญาณ หลังจากนั้นใครกันที่จะสามารถทำอะไรเขาได้

“บางทีหากอยู่กับเจ้าปีศาจต่างถิ่นนี่ อาจจะมีโอกาสในการกำจัดจ้าวสำนักของเมืองฮวายหนิงจริงๆ” หลิวหยูหลานกำหมัดขึ้นมา เธอรู้สึกมีความหวังในการล้างแค้นที่มากขึ้น

วิซ!

ในตอนนี้ เซี่ยปิงก็ได้เก็บยานจันทราศักดิ์สิทธิ์ไว้ในแหวนห้วงมิติอีกครั้ง ไม่สามารถที่จะทำให้ตัวตนของเครื่องจักรสังหารขนาดใหญ่นี้รั่วไหลออกไปได้

“หืมม? บนตัวเจ้านี่มีหินวิญญาณด้วยหรือ?”

เซี่ยปิงค้นพบอย่างรวดเร็ว หลังจากที่ชายหนุ่มที่สวมชุดคลุมที่หรูหราถูกตนเองสังหารไปนั้น ถุงกระสอบเล็กๆที่อยู่ติดกับร่างกายก็ได้ร่วงลงมา เขาได้ยื่นมือและหยิบขึ้นมา จากนั้นก็เปิดดู ทันใดนั้นก็ค้นพบหินวิญญาณจำนวน4-5ก้อน

นอกจากชายหนุ่มที่สวมชุดคลุมคนนี้นั้น บนตัวของผู้อาวุโสของสำนักวิญญาณก็มีหินวิญญาณอีกเป็นจำนวน4-5ก้อนเช่นกัน

เขาหยิบหินวิญญาณเหล่านี้มาไว้บนมือของตนเองและรู้สึกได้ทันทีว่าพลังอำนาจทางจิตวิญญาณของตนเองเหมือนกับเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย

“สมกับที่เป็นหินที่มหัศจรรย์ในตำนานจริงๆ หากสามารถที่จะดูดกลืนหินวิญญาณเหล่านี้และดอกสงบวิญญาณนั้น จะต้องสนับสนุนการบ่มเพาะได้อย่างมาก บางทีอาจจะสามารถเลื่อนขั้นขึ้นไปในระดับสมปรารถนาขั้นกลางได้อย่างรวดเร็ว”

เซี่ยปิงกำหมัดขึ้นมาอย่างแน่น เขาไม่คาดคิดว่าจะทำภารกิจได้สำเร็จอย่างรวดเร็วเช่นนี้ หากเขาออกไปจากที่นี่ในตอนนี้ ภารกิจของเขาก็จะสำเร็จ ง่ายดายเหมือนกับการเป่าฝุ่นให้หายไป

แต่ปัญหาก็คือว่า เขานั้นมาถึงที่ทวีปโลหิตวิญญาณแห่งนี้ไม่ใช่เพียงเพื่อหินวิญญาณเหล่านี้เท่านั้น ทว่าเขาก็ต้องการที่จะครอบครองทักษะพลังวิญญาณของสถานที่แห่งนี้เช่นกัน

“ใช่สิ เซี่ยปิง มันจะดีที่สุดหากเจ้าไม่ใช้ดอกสงบวิญญาณในตอนนี้”

ในตอนนี้เสียงของแมวนักปราชญ์ได้ดังขึ้นมา

“ทำไมหรือ?” เซี่ยปิงถามอย่างสงสัย

แมวนักปราชญ์พูดออกมาอย่างเคร่งขรึม “ดอกไม้ที่ประหลาดนี้นั้น แม้แต่ในจักรวาลเองก็ถือว่าเป็นสมุนไพรวิญญาณที่ล้ำค่าอย่างมาก โดยเฉพาะผู้บ่มเพาะที่เข้าใกล้สู่ระดับกายาศักดิ์สิทธิ์นั้น มันถือว่าเป็นสมุนไพรวิญญาณที่ศักดิ์สิทธิ์เลยก็ว่าได้”

“หากเจ้าใช้ดอกสงบวิญญาณนี้ในระดับสมปรารถนาขั้นสูงสุดนั้น มันจะทำให้เจ้าอยู่ในสภาวะเห็นแจ้งและแตกฉาน ซึ่งนี่จะสามารถทำให้เจ้าควบแน่นความสามารถศักดิ์สิทธิ์ได้เป็นจำนวนมาก อีกทั้งยังทำให้แกนพลังฉีเสถียรและมั่นคงขึ้นมาก”

“สำหรับผู้บ่มเพาะในระดับกายาศักดิ์สิทธิ์นั้น การที่สามารถใช้ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ได้เป็นจำนวนมากนั้น แน่นอนว่าจะต้องทรงอำนาจกว่าผู้บ่มเพาะคนอื่นๆในระดับเดียวกัน”

มันได้บอกกับเซี่ยปิง ผู้บ่มเพาะในระดับกายาศักดิ์สิทธิ์ปกติทั่วไปนั้นจะสามารถควบแน่นความสามารถศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาเพียงแค่อย่างเดียวเท่านั้น ทว่าผู้ที่มีพรสวรรค์ดั่งปีศาจที่แท้จริงจะสามารถควบแน่นขึ้นมาได้ถึงสาม ห้าหรือแม้กระทั่งในจำนวนที่มากกว่านั้น

งยิ่งสามารถใช้ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ได้เป็นจำนวนมากแค่ไหน พลังการต่อสู้ก็จะยิ่งทรงพลังมากขึ้นเท่านั้น เรียกได้ว่าผู้ที่สามารถใช้ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ได้หลากหลายนั้น จะมีความแตกต่างกับผู้บ่มเพาะในระดับกายาศักดิ์สิทธิ์คนอื่นๆอย่างมหาศาล

แต่แน่นอนว่าไม่ใช่การที่มีความสามารถศักดิ์สิทธิ์เป็นจำนวนมากนั้น จะเป็นเรื่องที่ดีเสมอไป เพราะว่ามันจะต้องดูคุณภาพของความสามารถศักดิ์สิทธิ์นั้นเช่นกัน หากคุณภาพไม่ดีและมีพลังอำนาจอ่อนแอนั้น การที่จะสามารถใช้ได้เป็นจำนวนมากนั้นก็เปล่าประโยชน์ มันจะเป็นเหมือนกับสินค้าไร้คุณภาพที่ผลิตออกมาเป็นจำนวนมากก็ว่าได้

ซึ่งนักวิทยายุทธบางคนที่สามารถใช้ความสามารถศักดิ์สิทธ์โบราณได้นั้น เพียงพอที่จะรับมือกับนักวิทยายุทธในระดับกายาศักดิ์สิทธิ์ปกติธรรมดาถึง2-3คน

“เจ้าปีศาจต่างถิ่น”

ในตอนนี้ หลิวหยูหลานได้เดินเข้าไปและพูดออกมาทันที “พวกเราไม่ควรที่จะอยู่ที่นี่ต่อไป จะต้องรีบหลบหนีออกไปทันที”

“ทำไม?”

เซี่ยปิงกระพริบตา สงสัยอย่างมาก

“จะต้องถามอีกหรือ เจ้ารู้หรือไหมว่าบุคคลที่เจ้าเพิ่งสังหารไปนั้นเป็นใคร?” หลิวหยูหลานกัดฟันพูดออกมา “หากข้าคาดเดาไม่ผิดนั้น ชายชราคนนั้นควรที่จะเป็นผู้อาวุโสที่มีชื่อเสียงของสำนักวิญญาณ มีตำแหน่งที่สูงกว่าจ้าวสำนักของสาขาย่อยส่วนใหญ่เสียอีก”

“ทว่าการที่สามารถสั่งการให้ผู้อาวุโสในระดับนี้เคลื่อนไหวได้นั้น มีเพียงแค่คนๆเดียวเท่านั้น นั่นก็คือจ้าวสำนักของสำนักวิญญาณสาขาหลักฉางซื่อเซิง ส่วนชายหนุ่มที่สวมชุดคลุมที่หรูหราคนนี้นั้นก็คงจะเป็นลูกชายของฉางซื่อเซิงนั่นเอง”

สีหน้าของเธอนั้นจริงจังอย่างมาก เหมือนกับตอนนี้เธอนึกได้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้

ทว่าตอนนี้การที่จะขัดขวางเซี่ยปิงนั้นก็สายเกินไปเสียแล้ว ฝ่ายตรงข้ามได้ถูกสังหารไปจนหมดสิ้น ต่อให้จะต้องการขัดขวางก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้

“เจ้าลองคิดอย่างรอบคอบ การที่ตอนนี้ลูกชายของจ้าวสำนัก ผู้อาวุโสและยอดฝีมือจำนวนมากของสำนักวิญญาณได้ตายไปในสถานที่แห่งนี้ บางทีเรื่องนี้มันอาจจะทำให้ฉางซื่อเซิงเดือดระอุขึ้นมาก็เป็นได้”

หลิวหยูหลานกัดฟันพูดออกมา “การที่จ้าวสำนักวิญญาณโมโหขึ้นมานั้น มันจะเป็นเหมือนกับการพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน ทั่วทั้งทวีปโลหิตวิญญาณแห่งนี้จะไม่มีที่ให้หลบซ่อน หากฉางซื่อเซิงล่วงรู้ว่าพวกเราสังหารลูกชายของเขาล่ะก็ ผลลัพธ์ที่ออกมานั้นจะไม่สามารถจินตนาการได้”

เธอคิดว่าการที่เธอติดตามเจ้าปีศาจต่างถิ่นนี่มานั้น ช่างเป็นความโชคร้ายที่ต่อให้มีแปดชีวิตก็ไม่เพียงพอ การที่ยั่วยุให้เกิดปัญหาโดยที่ไร้เหตุผลเช่นนี้ เมื่อใดที่ถูกจับตัวไปล่ะก็ การที่จะถูกฆ่าล้างทั้งตระกูลนั้นก็เป็นเรื่องที่เล็กน้อย

หากถูกจับตัวไปจริงๆ ต่อให้พวกเธอจะต้องการความตาย มันก็เป็นเรื่องที่ยากมาก

ภายในทวีปโลหิตวิญญาณนั้น จ้าวสำนักวิญญาณคือเทพเจ้าก็ว่าได้ ไม่สามารถที่จะขัดคำสั่งของเขาได้ ไม่อย่างนั้นก็มีเพียงแค่ความตายที่รออยู่

แน่นอนว่าเธอก็ล่วงรู้ว่าความขัดแย้งที่เกิดขึ้นนี้ก็เป็นสิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ลูกชายของจ้าวสำนักวิญญาณประกาศออกมาว่าจะต้องสังหารฝ่ายของพวกเธอ ต้องการที่จะครอบครองดอกสงบวิญญาณไว้แต่เพียงผู้เดียวและต้องการถอนรากถอนโคนให้หมดสิ้น

หากลูกชายของจ้าวสำนักวิญญาณไม่ตาย ก็คงจะเป็นพวกเธอที่ต้องตายไป

“ลูกชายของจ้าวสำนักวิญญาณหรือ? ครั้งนี้ได้ปลาตัวใหญ่จริงๆ” เซี่ยปิงเอามือเท้าคาง ดวงตาของเขาเป็นประกายทันที เขาไม่คาดคิดว่าเรื่องจะบังเอิญเช่นนี้ ตนเองได้สังหารลูกชายของจ้าวสำนักวิญญาณไป

ปลาตัวใหญ่ตูดข้าสิ นี่เป็นปลาที่ตายแล้ว ซึ่งจะพาปัญหาใหญ่มาในภายหลัง

หลิวหยูหลานปรารถนาที่จะตบใบหน้าของเซี่ยปิงทันที เธอสามารถที่จะล่วงรู้ได้ว่าเจ้าปีศาจต่างถิ่นนี้ปรารถนาให้ทั่วทั้งโลกอยู่ในความโกลาหล

“เดี๋ยวก่อน เจ้าต้องการที่จะทำอะไร?”

ทันใดนั้น เธอก็ค้นพบว่าเซี่ยปิงนั้นได้ยกซากศพที่อยู่ใกล้ๆขึ้นมาทั้งหมดและนำไปกองไว้เป็นภูเขาขนาดเล็ก จากนั้นเขาก็ได้เขียนอะไรบางอย่างลงไปบนก้อนหินที่อยู่ถัดจากกองศพเหล่านั้น ผู้ฆ่าคืออู๋ไท่โต่ว จงรำลึกไว้ถึงสิ่งนี้

“นี่เจ้าเสียสติไปแล้วหรือ?!”

หลิวหยูหลานตกใจอย่างมาก เจ้านี่สังหารลูกชายของจ้าวสำนักวิญญาณไป ไม่ใช่เพียงแค่ไม่หลบหนีออกไปทันที ทว่ายังเกรงกลัวว่าคนอื่นๆจะไม่รู้ว่าเขาเป็นฆาตกร ไม่คาดคิดว่าจะกล้าทิ้งชื่อของตนเองไว้ บ่งบอกว่าตนเองเป็นคนทำ

นี่จะไม่เป็นการทำให้จ้าวสำนักวิญญาณคลุ้มคลั่งขึ้นมาหรือ?!

หากจ้าวสำนักวิญญาณไดมาเห็นข้อความนี้ล่ะก็ บางทีทั่วทั้งทวีปโลหิตวิญญาณอาจจะสั่นสะเทือน ไม่รู้ว่าศัตรูที่ทรงพลังจำนวนมากแค่ไหนที่จะตามหาเจ้าปีศาจต่างถิ่นนี่

สิ่งที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดก็คือการถูกจับตัวไปเป็นๆ จากนั้นก็จะไม่สามารถควบคุมความเป็นความตายของตนเองได้อีกต่อไป

“สบายใจได้ นี่เป็นเพียงแค่การทำให้พวกเขาล่วงรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ หลังจากนี้มันจะกลายเป็นเรื่องที่สนุก”

เซี่ยปิงหรี่ตามอง

สนุกตูดข้าสิ!

หลิวหยูลานรู้สึกได้ถึงความสิ้นหวัง ใบหน้าซีดเผือด เกิดความเสียใจในภายหลังอย่างมาก

เดิมทีทำไมตนเองถึงได้ติดตามเจ้าปีศาจต่างถิ่นนี่มาอย่างโง่เขลากัน อีกทั้งยังต้องการที่จะใช้ฝ่ายตรงข้ามเพื่อการล้างแค้นของตนเอง ตอนนี้จบสิ้นกัน เมื่อเกิดเรื่องนี้ขึ้นมา หลังจากนี้ต่อให้จะสามารถล้างแค้นได้สำเร็จ กำจัดจ้าวสำนักวิญญาณของเมืองฉวายหนิงได้

บางทีในอนาคตเธอก็อาจจะไม่มีที่อยู่ภายในทวีปโลหิตวิญญาณ จะต้องกลายเป็นอาชญากรที่เป็นที่ต้องการมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของทวีปโลหิตวิญญาณอย่างแน่นอน ไม่รู้ว่าผู้คนจำนวนมากแค่ไหนที่ต้องการจะเด็ดหัวเธอ

การที่ได้ท้าทายสำนักวิญญาณ แต่ต้องการที่จะใช้ชีวิตอยู่ในทวีปโลหิตวิญญาณต่อไปนั้น ช่างเป็นเรื่องที่เพ้อฝันสิ้นดี

God Level Demon | ระบบความเกลียดชังปีศาจ

God Level Demon | ระบบความเกลียดชังปีศาจ

บุคคลที่ 1: “เซี่ยปิง!!! เจ้าขโมยวิทยายุทธของข้าไม่พอ เจ้ายังเอาความเป็นอมตะและคู่หมั้นของข้าไปด้วย เจ้ากับข้าจะได้เห็นดีกัน!”บุคคลที่ 2: “เขาช่างเป็นความอับอายของวงการศิลปะการต่อสู้จริงๆ”บุคคลที่ 3: “ปีศาจ! แม้แต่ลูกกวาดของเด็กเล็กๆก็ไม่เว้น”นักวิทยายุทธต่างๆของดวงดาวหยานหวงที่มีความฝันที่จะหักกระดูกของเจ้าเซี่ยปิงให้เป็นล้านๆชิ้นและดื่มเลือดของเขาให้หมดเซี่ยปิงเกาคาง: “ด้วยคะแนนความเกลียดชังที่มากขนาดนี้ ข้าจะเอาไปใช้ทำอะไรดี ข้าจะแลกเปลี่ยนคัมภีร์ที่ไร้เทียมทาน สิ่งประดิษฐ์จากสวรรค์หรือว่าวิชาบ่มเพาะอมตะ”

Options

not work with dark mode
Reset