God Level Demon ระบบความเกลียดชังปีศาจ – ตอนที่ 1234

ภายใต้การถามของเซี่ยปิง ก็ล่วงรู้ว่าในตอนนี้ลูกปัดพิภพนั้นมีเพียงแค่ความสามารถพื้นฐานเท่านั้น ซึ่งเป็นดั่งสมบัติที่ใช้สำหรับการเก็บของ

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้พื้นที่ภายในของลูกปัดพิภพก็หดตัวไม่รู้กี่เท่าหากเทียบกับเมื่อก่อน นี่เป็นเพียงแค่พื้นที่ที่หลงเหลืออยู่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ในช่วงที่รุ่งเรืองที่สุดของมัน มันมีพื้นที่รองรับเทียบเท่ากับอาณาเขตดวงดาวหลายอาณาเขตก็ว่าได้

“เป็นสมบัติที่ไร้ค่าจริงๆ ถ้าอย่างนั้นสิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์อย่างเจ้านั้นจะมีความแตกต่างอะไรกับแหวนห้วงมิติกัน จะมีประโยชน์อะไรในการใช้เจ้า”

แมวนักปราชญ์พูดโจมตีออกไป

“ใครกันที่บอกว่ามีค่าเทียบเท่าได้กับแหวนห้วงมิติเท่านั้น ชายชรายังสามารถที่จะใช้เป็นก้อนหินในการขว้างใส่ผู้อื่นได้เช่นกัน เพราะว่านี่เป็นวัสดุของสิ่งประดิษฐ์เซนต์ ดังนั้นจึงไม่มีสิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์ใดๆที่จะสามารถทำลายได้ แข็งแรงทนทานอย่างหาที่เปรียบไม่ได้”

กระทิงสีครามพูดออกมาอย่างฉุนเฉียว

“สรุปว่ามีค่าเทียบเท่าได้กับก้อนหินกลมๆอย่างนั้นหรือ?” แมวนักปราชญ์ได้พูดสรุปออกมา

กระทิงสีครามก็พูดออกมาอย่างคลุ้มคลั่ง “ผายลม ข้าไม่ใช่เพียงแค่ก้อนหินกลมๆ หากเจ้านายสามารถที่จะหาชิ้นส่วนของสิ่งประดิษฐ์เซนต์อื่นๆมาได้และหาก้อนหินห้วงมิติมาเป็นจำนวนมาก จากนั้นก็จะสามารถฟื้นฟูความเสียหายที่เกิดขึ้นกับลูกปัดพิภพนี้ได้อย่างรวดเร็ว”

“อีกทั้งหากมีผืนดินเก้าสวรรค์ ก็จะสามารถฟื้นฟูจนพื้นที่ภายในของลูกปัดพิภพกลายเป็นโลกที่ยิ่งใหญ่ซึ่งมีพลังชีวิตที่อุดมสมบูรณ์ เมื่อถึงเวลานั้นมันจะกลายเป็นเหมือนกับสวนสมุนไพรวิญญาณ สามารถที่จะเพาะปลูกสมุนไพรวิญญาณที่ล้ำค่าได้หลากหลายประเภท”

ในจุดๆนี้ มันก็มองไปที่แมวนักปราชญ์และพูดออกมาอย่างต่อเนื่อง “ภายในจักรวาลนั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดนั้นไม่ใช่สิ่งของ พรสวรรค์หรือว่าภูมิหลังของตระกูล ทว่าเป็นทรัพยากรธรรมชาติ”

“หากมีทรัพยากรธรรมชาติที่เพียงพอ แม้กระทั่งหมูก็สามารถที่จะบ่มเพาะตนเองจนกลายเป็นยอดฝีมือได้ ซึ่งหากสามารถใช้งานลูกปัดพิภพนี้ได้อย่างเหมาะสม มันก็จะกลายเป็นแหล่งเพาะปลูกทรัพยากรธรรมชาติที่กว้างใหญ่ไพศาลและไร้ขอบเขต”

“เดิมทีการที่เซนต์พิภพมีลูกปัดพิภพนี้นั้น เขาก็กลายเป็นเศรษฐีที่ร่ำรวยซึ่งไม่เป็นรองใคร มีทรัพยากรธรรมชาติที่ไร้ที่สิ้นสุด ในตอนนี้ไม่รู้ว่ามีทรัพย์สมบัติจำนวนมากแค่ไหน มีรากฐานที่เสถียรและมั่นคงอย่างมาก”

มันได้บ่งบอกถึงประโยชน์ใช้งานที่มากมายของตนเอง ซึ่งไม่ใช่เป็นเพียงแค่ก้อนหินกลมๆอย่างแน่นอน

“ทว่าการที่ต้องการตามหาชิ้นส่วนของสิ่งประดิษฐ์เซนต์และก้อนหินห้วงมิติจำนวนมาก อีกทั้งยังต้องการผืนดินเก้าสวรรค์ นั้น สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องใช้ความมั่งคั่งอย่างมหาศาลกว่าที่จะหามาได้ ข้าคิดว่ามันจะเป็นการดีกว่าหากโยนมันทิ้งซะตั้งแต่ตอนนี้”

แมวนักปราชญ์ได้เสนอความคิดเห็นออกมา “ไม่สิ การโยนมันทิ้งไปก็คงที่จะสูญเปล่า ควรที่จะให้สไลม์ทองกินมันเข้าไป ถึงอย่างไรซะมันก็เคยเป็นสิ่งประดิษฐ์เซนต์ คงจะมีประโยชน์อยู่เช่นกัน”

“เจ้าแมวบัดซบ ชายชราขอสาปแช่งเจ้า”

กระทิงสีครามคลุ้มคลั่งขึ้นมา เจ้าแมวบัดซบนี่ช่างน่าหงุดหงิดยิ่งนัก เหมือนกับว่าเกิดขึ้นมาเพื่อเป็นศัตรูกับมัน

“เอาล่ะ ท่านแมวนักปราชญ์อย่ายั่วโมโหมันเลย” เซี่ยปิงขัดขวางทั้งสองจากการต่อสู้อีกครั้ง จากนั้นก็ได้มองไปที่กระทิงสีคราม “นอกเจ้านี้เจ้ายังมีประโยชน์อื่นอีกหรือไม่?”

กระทิงสีครามคิดครู่หนึ่งก่อนพูดออกมา “บนตัวของข้าก็มีทักษะอย่างหนึ่งที่เป็นของเซนต์พิภพเช่นกัน มันคือทักษะระดับเซนต์ซึ่งเป็นทักษะธาตุไม้ มีชื่อว่าทักษะจักรพรรดิพงไพร หากบ่มเพาะทักษะนี้จนสำเร็จ จะสามารถควบแน่นร่างจักรพรรดิพงไพรขึ้นมาได้ นี่คือร่างเซนต์ที่เป็นธาตุไม้”

“เมื่อใดที่สามารถควบแน่นร่างจักรพรรดิพงไพรขึ้นมาได้นั้น จากนั้นก็จะสามารถกลายเป็นผู้ปกครองของธาตุไม้ พลังเวทมนตร์ภายในร่างกายจะเพิ่มขึ้นมาอย่างไม่หยุดหย่อน มีพลังการต่อสู้ที่ไร้เทียมทานที่สามารถกำราบศัตรูได้อย่างง่ายดาย”

“ยิ่งไปกว่านั้นร่างจักรพรรดิพงไพรนั้นก็เหมาะสำหรับการเพาะปลูกสมุนไพรวิญญาณอย่างมาก มีประโยชน์และอิทธิพลต่อพืชเป็นอย่างมาก หากฝึกฝนจนเชี่ยวชาญก็อาจจะกลายเป็นยอดปรมาจารย์ด้านการกลั่นกรองเม็ดยาได้ กลายเป็นแขกที่สำคัญของกลุ่มอิทธิพลส่วนใหญ่ ผู้คนต่างก็ให้ความเคารพนับถือ”

ทักษะจักรพรรดิพงไพร?!

เซี่ยปิงขมวดคิ้วขึ้นมา ถึงแม้ว่าในตัวของเขานั้นจะมีทักษะระดับเซนต์อยู่จำนวนหนึ่ง ทว่าก็ไม่มีใครที่จะปิดกั้นตนเองจากการครอบครองทักษะระดับเซนต์มากขึ้นและเห็นได้ชัดว่าทักษะนี้มีความเหนือธรรมชาติอย่างมาก

“ทว่าการที่ต้องการบ่มเพาะและฝึกฝนทักษะจักรพรรดิพงไพรนี้จนสำเร็จนั้นไม่ใช่เรื่องที่ง่ายดาย อย่างแรกจำเป็นที่จะต้องมีสัมผัสการรับรู้ถึงพลังอำนาจของธาตุไม้ได้ในระดับหนึ่ง หากมีพรสวรรค์ทางธรรมชาติที่ไม่มากพอนั้น ก็ไม่สามารถที่จะเรียนรู้ทักษะนี้จนสำเร็จได้”

ในจุดๆนี้ กระทิงสีครามก็มองไปที่เซี่ยปิงด้วยสีหน้าที่เสียดายเล็กน้อย “ทว่าจากการที่ข้าได้เห็นนั้น ดูเหมือนว่าร่างกายของเจ้านายจะเป็นร่างที่ควบแน่นด้วยเปลวไฟที่พิเศษบางอย่าง มีพลังอำนาจของแก่นแท้พระอาทิตย์ เป็นร่างเซนต์ในตัวเอง หากต้องการที่จะเรียนรู้ทักษะจักรพรรดิพงไพรล่ะก็ โดยทั่วไปแล้วมันถือว่าเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้”

มันสามารถล่วงรู้ได้ว่าร่างกายของเซี่ยปิงนั้นมีพลังงานที่น่าสะพรึงกลัวอยู่ ต่อให้จะอยู่เพียงระดับกายาศักดิ์สิทธิ์ ทว่ากลับมีพลังเวทมนตร์ที่น่าอัศจรรย์เช่นเดียวกับพลังอำนาจของสายเลือด เห็นได้ชัดว่าจะต้องเป็นหนึ่งในผู้มีพรสวรรค์ดั่งปีศาจของจักรวาลอย่างแน่นอน แม้แต่สายเลือดเองก็มีความศักดิ์สิทธิ์แอบแฝงอยู่

หากในความเป็นจริงไม่ใช่เป็นเพราะว่าสายเลือดในร่างกายของเซี่ยปิงมีความน่าอัศจรรย์อย่างถึงที่สุด มีพลังอำนาจที่ล้นหลามนั้น ก็คงจะไม่สามารถทำให้มันตื่นขึ้นมาจากภวังค์หลับใหลได้อย่างแน่นอน อีกทั้งยังมีพลังงานวิญญาณที่มหาศาล ที่ทำให้มันฟื้นฟูขึ้นมาจนถึงจุดที่ตื่นขึ้นมาอย่างกะทันหันได้

ในอดีตที่ผ่านๆมานั้นมีผู้บ่มเพาะมากมายที่ได้ครอบครองลูกปัดสีดำนี้ ทว่าพวกเขาก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรเพื่อปลุกวิญญาณของลูกปัดพิภพนี้ขึ้นมาได้ ซึ่งจากข้อเท็จจริงนี้ก็สามารถที่จะเห็นได้ถึงความร้ายกาจของเซี่ยปิง

อย่างไรก็ตาม ร่างกายนี้ก็มีพลังอำนาจที่รุนแรงเกินไป เป็นตัวแทนของความเผด็จการและการทำลายล้าง กำจัดทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่สามารถที่จะผสมผสานเข้ากับพลังอำนาจอื่นๆได้

“เรื่องนี้ไม่มีปัญหา เจ้าแค่ถ่ายทอดทักษะนี้มาให้ข้า ไม่ว่าข้าจะสามารถบ่มเพาะมันได้หรือไม่นั้นก็ควรที่จะลองดูก่อน” เซี่ยปิงกวักมือ เขาไม่ได้สนใจสำหรับปัจจัยนี้แม้แต่นิดเดียว อย่างแรกจะต้องครอบครองทักษะระดับเซนต์นี้ก่อนและค่อยพูดคุยถึงเรื่องอื่นๆในภายหลัง

ต่อให้เมื่อถึงเวลาจะไม่สามารถเรียนรู้ทักษะนี้ได้จริงๆ มันก็ไม่มีอะไรนอกจากความเสียดาย

“เข้าใจแล้ว”

ในเมื่อเซี่ยปิงพูดออกมาเช่นนี้ กระทิงสีครามก็ไม่มีอะไรที่จะปฏิเสธ ถึงอย่างไรซะในตอนนี้เซี่ยปิงก็เป็นเจ้าของลูกปัดพิภพนี้ ยิ่งไปกว่านั้นการที่จะฟื้นฟูลูกปัดพิภพนี้ก็จำเป็นต้องมีความช่วยเหลือของเซี่ยปิง ซึ่งการที่จะถ่ายทอดทักษะการบ่มเพาะนี้ให้กับเจ้านายก็เป็นหน้าที่ของมันเช่นกัน

ทันใดนั้น ข้อมูลที่มหาศาลก็ได้หลั่งไหลเข้าไปในความคิดของเซี่ยปิงอย่างกะทันหัน

“นี่คือทักษะจักรพรรดิพงไพรอย่างนั้นหรือ?!”

อย่างรวดเร็ว เซี่ยปิงก็หลับตาลง เขารู้สึกว่าส่วนลึกของความคิดตนเองกำลังมีอักขระโบราณมากมายที่พรั่งพรูเข้ามาทันที ซึ่งภายในดูเหมือนว่าจะแอบแฝงไปด้วยพลังอำนาจของวิทยายุทธ มีพลังชีวิตที่ไร้ขอบเขต

ในช่วงเวลานี้เหมือนกับว่าจะมีดอกบัวสีครามที่ปรากฏขึ้นมาอย่างลางๆในอาณาเขตจิตใต้สำนึกของเขา ตั้งตระหง่านอยู่ในความว่างเปล่า เป็นแหล่งพลังชีวิตของสรรพสิ่งต่างๆมากมาย เพียงแค่การแกว่งไปมาอย่างเบาบาง ก็ดูเหมือนว่าเป็นผู้ปกครองของทุกสรรพสิ่ง

ในเวลาเดียวกันต้นไม้โลกในส่วนลึกของอาณาเขตจิตใต้สำนึกของเขานั้นก็กำลังสั่นไหว ดูเหมือนว่าจะถูกกระตุ้นด้วยออร่าของทักษะจักรพรรดิพงไพรนี้ ออร่าธาตุไม้กำลังปกคลุมไปทั่วทั้งอากาศ

ภายในพริบตา โดมธาตุไม้ก็ก่อตัวขึ้นมาโดยที่มีร่างกายของเขาเป็นจุดศูนย์กลาง เหมือนกับว่าฤดูใบไม้ผลิมาถึง ทุกสิ่งทุกอย่างเติบโตขึ้นมา เต็มไปด้วยออร่าของพลังชีวิต

ต้นไม้โลกสั่นไหว รากนับไม่ถ้วนของมันได้ขยายออกไปและผ่านเข้าไปในเส้นลมปราณแต่ละเส้นในร่างกายของเซี่ยปิง เหมือนกับว่ารากเหล่านี้กำลังผสมผสานเข้ากับเส้นลมปราณก็ว่าได้ รูขุมขนแต่ละรูก็เป็นเหมือนกับอสูรยักษ์ ดึงดูดพลังงานธาตุไม้ของโลกเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง

การที่มีความช่วยเหลือของต้นไม้โลกนั้น เซี่ยปิงก็สัมผัสได้ถึงความล้ำลึกของทักษะจักรพรรดิพงไพรนี้ได้ทันที เหมือนกับว่าทักษะบ่มเพาะนี้ได้ถูกจารึกเข้าไปในส่วนลึกของยีน ก่อให้เกิดการสั่นสะเทือนของต้นโลกไปพร้อมๆกับการหายใจ

หล่ง หล่ง หล่ง~

ข้างหลังของเซี่ยปิงมีปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นมาทันที ภาพเงาของต้นไม้โลกข้ามผ่านท้องฟ้าออกไป รากของมันขยายออกไปที่ทุกซอกทุกมุมของจักรวาล ดึงดูดพลังงานชีวิตจากส่วนต่างๆของจักวาลเข้ามา

แม้แต่เปลวไฟแห่งชีวิตในร่างกายของเขาก็แผดเผาเช่นกัน กลุ่มเปลวไฟสีครามได้แปรเปลี่ยนกลายเป็นดอกบัว ลอยอยู่เหนือศีรษะ เต็มไปด้วยพลังชีวิตที่อุดมสมบูรณ์

แมวนักปราชญ์ที่เห็นเช่นนี้ก็รีบเปิดใช้งานระบบการป้องกันของยานจันทราศักดิ์สิทธิ์ทันที ปกคลุมปรากฏการณ์นี้ไว้ ไม่ให้ผู้คนที่อยู่ข้างนอกได้ค้นพบ ไม่อย่างนั้นมันจะทำให้เกิดความวุ่นวายตามมาอย่างแน่นอน

ทว่ากระทิงสีครามก็ช็อกและตกตะลึงอย่างมาก “แม่เจ้า ต้นไม้โลก เปลวไฟแห่งชีวิต?! เจ้านายในตัวของท่านมีสิ่งที่พิเศษเช่นนี้อยู่ด้วยหรือ นี่มัน นี่มัน เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อเกินไป น่าเหลือเชื่อเกินไปจริงๆ!”

ดวงตาของมันลุกวาว สิ่งที่พิเศษทั้งสองนี้ แม้แต่เซนต์พิภพเองก็ไม่ได้มีเช่นกัน นี่สำหรับผู้ที่บ่มเพาะทักษะธาตุไม้นั้นถือว่าเป็นสมบัติระดับสุดยอดก็ว่าได้

God Level Demon | ระบบความเกลียดชังปีศาจ

God Level Demon | ระบบความเกลียดชังปีศาจ

บุคคลที่ 1: “เซี่ยปิง!!! เจ้าขโมยวิทยายุทธของข้าไม่พอ เจ้ายังเอาความเป็นอมตะและคู่หมั้นของข้าไปด้วย เจ้ากับข้าจะได้เห็นดีกัน!”บุคคลที่ 2: “เขาช่างเป็นความอับอายของวงการศิลปะการต่อสู้จริงๆ”บุคคลที่ 3: “ปีศาจ! แม้แต่ลูกกวาดของเด็กเล็กๆก็ไม่เว้น”นักวิทยายุทธต่างๆของดวงดาวหยานหวงที่มีความฝันที่จะหักกระดูกของเจ้าเซี่ยปิงให้เป็นล้านๆชิ้นและดื่มเลือดของเขาให้หมดเซี่ยปิงเกาคาง: “ด้วยคะแนนความเกลียดชังที่มากขนาดนี้ ข้าจะเอาไปใช้ทำอะไรดี ข้าจะแลกเปลี่ยนคัมภีร์ที่ไร้เทียมทาน สิ่งประดิษฐ์จากสวรรค์หรือว่าวิชาบ่มเพาะอมตะ”

Options

not work with dark mode
Reset