Half Line ข้ามเส้นนี้ไป ระวังตกหลุมรัก – ตอนที่ 182

ฮาจุนค่อยๆ เอาเครื่องนวดที่ถูไถหัวไหล่ของตัวเองมาตรงหน้าพลางพึมพำ

“ถ้างั้น…หรือว่าพวกนี้ทั้งหมด…”

“คงงั้นแหละ กะแล้ว ไม่มีทางที่จะใส่ของปกติทั่วไปหรอก”

มูคยอมหยุดบ่นพึมพำสั้นๆ ทั้งสองคนนั่งหันหน้าเข้าหากันแล้วก้มลงจ้องมองสิ่งของที่มีวิธีใช้ไม่แน่ชัดซึ่งวางแผ่อยู่บนเตียงจนถึงตอนนี้ราวกับแผงขายอย่างไม่ละสายตา ฮาจุนเหลือบมองมูคยอม

“นายก็ไม่รู้เหรอ ว่านี่ เป็นของ…แบบนั้นทั้งหมด”

“ฉันก็ไม่เคยให้ความสนใจกับของแบบนี้เป็นพิเศษเลยไม่ค่อยรู้”

“คราวก่อน กุญแจมือ… นายก็ซื้อมานี่”

“ตอนนั้นก็มองหาแค่ของที่คล้ายๆ กันอย่างเดียว ฉันรู้ว่านั่นเป็นอุปกรณ์พื้นฐาน แต่ว่า…ของพวกนี้นี่อะไรเป็นอะไรนะ”

มูคยอมพินิจพิเคราะห์แท่งลูกแก้วที่มีรูปร่างเหมือนเอาลูกกวาดหลายๆ ลูกมาเสียบไว้กับไม้เสียบยาว ตามที่อีกฝ่ายพูด เขาเดาไม่ออกเลยว่าของพวกนี้ใช้อย่างไร เส้นผ่าศูนย์กลางเล็กเกินกว่าจะมองว่าเป็นอุปกรณ์สำหรับสอดใส่เพียงอย่างเดียวเหมือนอวัยวะเพศปลอม

ทว่ามูคยอมกลับตั้งอกตั้งใจดูสิ่งของพวกนั้นเป็นอย่างมาก ขัดกับที่บอกว่าไม่สนใจ ฮาจุนเองก็เช่นเดียวกัน ของเล่นที่ร้อยลูกแก้วเข้าด้วยกันมีหลายรูปทรง มีทั้งแบบลูกแก้วใหญ่ ลูกแก้วเล็ก ขนาดโดยรวมก็มีทั้งยาวและสั้น อันที่มีรูปทรงเป็นแท่งจะมีแกนอยู่ด้านในจึงทำให้แข็ง ส่วนอันที่ทำให้มีลักษณะเป็นเชือกก็จะโค้งงอไปทางนู้นทางนี้ได้

ในบรรดาของพวกนั้นมีสิ่งที่ดูหน้าตาเหมือนเครื่องมือทางการแพทย์อยู่ด้วย แท่งโลหะเรียวบางคล้ายตะเกียบทำให้งงเป็นไก่ตาแตกกับวิธีการใช้มากที่สุดแล้ว ของบางอย่างยาวและผิวเรียบ ของบางอย่างมีความขรุขระทั่วทั้งอัน แถมยังดูเหมือนเป็นไม้ที่เอาไว้นวดกดจุดอีกต่างหาก

ยังมีอุปกรณ์ที่เป็นวงรีเรียวๆ อยู่อีก ขนาดมันใหญ่กว่าไข่นกกระทาอยู่นิดหน่อย แล้วถ้ากดปุ่มควบคุมก็จะสั่นอย่างรวดเร็วและต่อเนื่อง พอบอกว่าเป็นของแบบนั้น ก็น่าจะเป็นประเภทที่เอาไว้ใช้แทนอวัยวะเพศชาย แต่ของเล็กๆ แบบนี้จะทำหน้าที่นั้นได้แน่เหรอ ฮาจุนกดเปิดแล้วก็ปิดซ้ำๆ ด้วยความสงสัย พร้อมกับวางมันบนฝ่ามือตัวเองแล้วพิจารณาดู

“อืม”

ทั้งสองต่างก็สำรวจสิ่งของที่แต่ละคนสนใจอยู่เงียบๆ ราวกับทำการวิจัย มูคยอมที่สำรวจหมดทุกซอกทุกมุมอย่างแข็งขัน อุทานเบาๆ ออกมาก่อน

“อันนี้ ฉันรู้แล้วว่าใช้ยังไง”

“ใช้ยังไงล่ะ”

“ดูนี่”

มูคยอมยื่นของเล่นชิ้นหนึ่งจากในบรรดาของเล่นที่ร้อยลูกแก้วเข้าด้วยกันมาตรงหน้า หน้าตามันต่างกับพวกที่รูปร่างคล้ายๆ กันอยู่นิดหน่อย มีก้อนขนสีขาวติดอยู่ใกล้ๆ ห่วงที่ดูเป็นที่จับตรงปลายสุดของลูกแก้วที่ร้อยต่อกันเป็นเส้นเดียว มูคยอมชี้ไปที่ก้อนขนนั้น

“ฉันนึกๆ ดูว่าทำไมต้องห้อยไอ้นี่ไว้ มันคือหาง”

“หางเหรอ”

“ลองคิดดูสิ ถ้าหากเอาอันนี้… ใส่เข้าไปตรงนี้”

มูคยอมพูดคำว่า ‘ถ้าหาก’ พร้อมกับถ่ายน้ำหนักตัวของตัวเองกดฮาจุนนอนลง ฮาจุนอยู่ในสภาพไม่พร้อมป้องกันตัวจึงล้มตัวฮวบลงบนเตียงตามที่ถูกมูคยอมดัน จากนั้นมูคยอมก็คลำมือตรงกลางบั้นท้ายของเขา

“นายก็จะมีหาง”

“…”

“กระต่ายก็จะมีหางกระต่ายโผล่มา”

มูคยอมพูดแบบนั้นแล้วหัวเราะราวกับค่อยๆ รู้สึกสนุกขึ้นมา ฮาจุนย่นคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย

“นายเพิ่งจะบอกว่าเป็นลูกวัวอยู่เลย”

“เพราะบางครั้งนายก็เหมือนกระต่ายน่ะสิ ไหนๆ ก็ได้รับมาแล้ว มาลองใช้กันเถอะ นายไม่สนใจเหรอ”

ฮาจุนไม่สามารถตอบกลับได้ในทันทีแล้วทำเพียงแค่อ้าปากพะงาบๆ

ไม่สนใจ… เขาไม่สามารถตอบอย่างเด็ดขาดแบบนั้นได้ เพราะเขาเองก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็นจึงจับนู่นดูนี่อยู่จนกระทั่งเมื่อครู่นี้ เพียงแต่กะทันหันแบบนี้เลยเหรอ

…บรรยากาศโรแมนติกมากๆ หลังมูคยอมเล่นเปียโนเสร็จจนถึงเมื่อสักครู่ แต่ทำไมหัวข้อสนทนาถึงกลายมาเป็นแบบนี้ไปได้ อ๋อ ฉันชวนให้แกะของขวัญเองสินะ

ฮาจุนขบคิดและกลัดกลุ้มหลากหลายเรื่องในหัว เขามองแท่งลูกแก้วอันเล็กจุ๋มจิ๋มสลับกับใบหน้าของมูคยอมแล้วพูดขึ้นอย่างระแวดระวัง

“แค่อันนี้อันเดียวนะ”

“ของเล่นที่ฉันอยากลองใช้ก็มีแค่ของประมาณนี้ ต่อให้มันเป็นของปลอมก็เถอะ แต่ฉันคงต้องขอปฏิเสธที่จะใส่ของหน้าตาเหมือนจู๋คนอื่นพวกนั้นเข้าไปในตัวนาย แต่นี่มันไม่เหมือนไง ใครมาเห็นก็รู้ว่ามันคือหางของอีฮาจุนชัดๆ”

ฮาจุนไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม รูปลักษณ์ที่มีลูกแก้วกลมๆ ร้อยต่อกันหลายลูกราวไม้เสียบลูกกวาดแล้วติดหางไว้ตรงปลายก็ดูน่ารักไม่หยอก แน่นอนว่าสิ่งที่น่ารักมีเพียงก้อนขนสีขาวเท่านั้น ไม่ว่าอย่างไร ภาพชายหนุ่มที่โตเป็นผู้ใหญ่เต็มวัย ติดหางกระต่ายไว้ตรงก้นนั้นยังห่างไกลกับความน่ารักอยู่มากโข

พอนึกถึงภาพลักษณ์น่าเกลียด เขาก็อายอยู่เหมือนกัน แต่มูคยอมก็สนุกถึงขนาดนั้น แค่นั้นมันจะน่าอายสักแค่ไหนกันเชียว ใครคนอื่นมาได้ยินเข้าคงจะหัวเราะเยาะ แต่อย่างไรก็ตาม ในสายตาของคิมมูคยอม ตัวเขามีภาพลักษณ์ที่ดูเทียบเคียงได้กับสัตว์อย่างพวกลูกวัว กระต่าย หรือไม่ก็กวางอยู่แล้ว

ถ้าเทียบกับความเป็นชายของมูคยอม ขนาดของลูกแก้วแต่ละลูกก็จัดได้ว่าเล็กจิ๋วจึงน่าจะไม่สร้างภาระให้กับร่างกายถึงขนาดนั้น เขาคิดว่าหากบอกว่าเป็นของเล่นสำหรับผู้ใหญ่ คงจะรู้สึกขยะแขยงมันนิดๆ เสียอีก แต่พอได้ดูของหลายชิ้นแล้วก็คงความรู้สึกเอนเอียงอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ฮาจุนถอดเสื้อคลุมอาบน้ำที่สวมอยู่ลวกๆ ออกแล้วมาอยู่ในร่างเปล่าเปลือยไร้สิ่งปิดบัง มูคยอมจับส่วนที่เป็นห่วงจับแล้วหมุนแท่งแก้วดูรอบๆ พร้อมพูดขึ้น

“ไม่ค่อยใหญ่เท่าไรนะ แค่ทาเจลก็น่าจะใส่เข้าไปได้แล้วใช่ไหม”

“อื้อ… ทำแค่นั้นก็น่าจะได้มั้ง”

ฮาจุนก็พยักหน้า มูคยอมเอาเจลออกมาทาลูกแก้วทีละลูกอย่างไม่ตกหล่นราวกับทาน้ำผึ้ง ไม่นานตรงกลางบั้นท้ายของฮาจุนก็ถูกทาให้ลื่นด้วย

มูคยอมทาเจลลงตรงปากช่องทาง จากนั้นก็ยังไม่ลุกขึ้น อีกฝ่ายกอดฮาจุน ดูดดุนใบหูพร้อมกดคลึงและลูบคลำราวกับหยอกล้อรอยจีบเปียกชื้น ทั้งที่เมื่อครู่นี้ทำท่าเหมือนจะสอดใส่ของเล่นเข้ามาทันที มูคยอมหัวเราะเสียงทุ้มราวกับขำการเคลื่อนไหวของปากทางรักที่ขมิบทุกครั้งเมื่อนิ้วปัดผ่าน

ในที่สุดนิ้วก็แหวกเข้ามาด้านในแล้วเบียดแทรกผนังเนื้ออย่างต่อเนื่อง ฮาจุนกลั้นเสียงครางพร้อมบ่นอุบ

“ทำไม ฮ้า… ใช้มือทำแบบนั้น…”

“มีเวลาตั้งเยอะ สัมผัสสักหน่อยแล้วค่อยใส่จะเป็นไรไป”

เมื่อมือหยอกเย้านานขึ้น แกนกายด้านหน้าก็ขึ้นสีชมพูเข้มแล้วตั้งตรงขึ้นมาตามกันในทันที ทันใดนั้น มูคยอมก็ใช้มือลูบไล้ด้านหลังแล้วใช้ลิ้นลากเลียส่วนกลางกาย มือที่เริ่มสัมผัสอย่างแผ่วเบาค่อยๆ ลามไปเป็นการสัมผัสอย่างลึกล้ำมากขึ้น

“อื๊อ ฮื่อ…”

ความกำหนัดอันหวานหอมและซาบซ่าน กวาดผ่านร่างกายราวคลื่นถี่ๆ ฮาจุนยกเอวกับก้นลอยจากที่นอนหลายครั้งพร้อมครางหวะหวิว

มูคยอมทำแบบนั้นอยู่หลายครั้ง จากนั้นก็ดันตัวขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม

“ดูตัวแดงขึ้นสิ ตอนนี้เหมาะเจาะที่จะใส่หางกระต่ายแล้ว”

สีเลือดฝาดจางๆ ปรากฏให้เห็นตรงขอบตากับอีกหลายจุดบนร่างกายเรียบร้อยแล้ว ฮาจุนพรูลมหายใจเบาบางพร้อมกับทอดสายตามองสิ่งที่อยู่ในมือมูคยอม หางสีขาวที่ห้อยต่องแต่งนั้นดูเป็นธรรมชาติ

มูคยอมทาเจลให้ของเล่นเพิ่มอีกครั้งจนชุ่ม แล้วคราวนี้ก็ขยับลูกแก้วมาชิดกับปากช่องทาง เมื่อสิ่งแปลกปลอมที่แข็งและไม่คุ้นเคยสัมผัสลงมา ปากทางที่อ่อนนุ่มลงเต็มที่แล้วก็บีบหดพร้อมทำท่าจะหุบเข้าหากันโดยอัตโนมัติ แต่เมื่อมูคยอมออกแรงกดลงไปเบาๆ ลูกแก้วกลมก็ผลุบหายเข้าไปในตัวของฮาจุนราวกับถูกดูดทันที

ฮาจุนเปล่งเสียงคราวแผ่วเบาสั้นๆ มูคยอมสังเกตด้านหลังของเขาด้วยสีหน้าระมัดระวังอย่างมาก จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นสบตา

“เป็นไง”

“…ไม่รู้สิ… ไม่แน่ใจ รู้สึกว่ามันเข้ามาอยู่แหละ…”

ฮาจุนกลอกตารอบหนึ่งด้วยสีหน้าคลุมเครือแล้วตอบกลับ

เป็นเพราะเขารองรับแกนกายของมูคยอมที่ขนาดพอๆ กับท่อนแขนหรือไม่ก็นิ้วที่ทั้งยาวทั้งหนาทีละสามสี่นิ้วเป็นประจำหรือเปล่านะ แค่ลูกแก้วแท่งเดียวที่กะขนาดด้วยสายตาแล้วทำให้หลุดคำว่าน่ารักออกมาโดยอัตโนมัติ ตอนแหวกช่องทางเข้ามาก็แค่ทำให้รู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมและก่อให้เกิดความความใคร่เล็กน้อยเท่านั้น หลังจากเข้ามาในตัวแล้วก็ไม่มีความรู้สึกผิดปกติใดๆ

มูคยอมก็พยักหน้าราวกับเข้าใจ

“อืม ดูท่าจะเป็นของที่ใช้เพื่อติดหางเฉยๆ จริงๆ นะ”

“คงจะอย่างงั้น เพราะอันที่จริง ถ้าทำเป็นเส้นตรงเรียบๆ ก็คงจะหลุดง่าย”

“ถ้างั้นก็ลองใส่จนเหลือแค่หางกันดูเถอะ”

มูคยอมคงสนุกกับการทดลองใหม่ไม่น้อย อีกคนจึงยิ้มร่าพร้อมกับดันลูกแก้วเข้าไปเพิ่มอีกลูก อีกลูก แล้วก็อีกลูก ลูกแก้วกลมดิกเข้ามาในตัวฮาจุนทีละลูกๆ

ในตอนที่สัมผัสลื่นๆ เย็นๆ ต่างกับเนื้อหนังของคน แหวกรอยจีบเปียกชื้นออก ฮาจุนก็รู้สึกขนลุกเล็กน้อยจึงสะดุ้งอยู่เรื่อยๆ แต่ก็อ้าขาออกกว้าง นอนเอนตัวพิงหมอนอิงกับหมอนหนุนอย่างว่าง่ายจนกระทั่งลูกแก้วทั้งหมดเข้ามาในตัว

“อึ๊ อือ…”

มูคยอมซึ่งเอาแต่กดเข้ามาข้างใน ดันห่วงเข้าสลับชักออกสั้นๆ พร้อมทำให้ลูกแก้วเข้าๆ ออกๆ ในร่างกายราวกับอยากเย้าหยอก เมื่อฮาจุนครางเสียงแผ่วเพราะส่วนโค้งเว้าระหว่างลูกแก้วกับลูกแก้วกระตุ้นบริเวณใกล้ๆ ปากช่องทางอย่างแผ่วเบา มูคยอมก็ขยับมันอีกหลายครั้งราวกับสนุก แต่การทำให้เขามีหางคงน่าสนใจยิ่งกว่าจริงๆ ไม่นานอีกฝ่ายจึงจดจ่ออยู่กับการดันมันเข้ามาอีกครั้ง

ในที่สุด กระทั่งลูกแก้วลูกสุดท้ายก็ผลุบหายไปไม่ทิ้งร่องรอย ทั้งสองคนเริ่มจากความรู้สึกสบายๆ แต่พอใส่ลูกแก้วเข้ามาในร่างกายจนหมดจริงๆ ทั้งคู่ก็ถอนหายใจออกมาอย่างพร้อมเพรียงเพราะรู้สึกราวกับเพิ่งทำเรื่องยิ่งใหญ่เสร็จไป แต่นั่นก็แค่ครู่เดียวเท่านั้น มูคยอมยิ้มอวดฟันพร้อมกับจับขาฮาจุนให้แยกออกกว้างขึ้น

หางสีขาวกลมปุกปุยและนุ่มนิ่ม จับจองพื้นที่ตรงกลางก้นขาวและเต่งตึงไม่น้อยหน้ากันอย่างเด่นเป็นสง่า ราวกับเดิมทีตรงนั้นเป็นที่ที่มันควรอยู่ ‘โว้ว ว้าว’ มูคยอมส่งเสียงอุทานไม่รู้ความหมายออกมาสองสามครั้งแล้วรีบยกโทรศัพท์ขึ้นมา คำพูดของอีกคนรัวเร็ว

“นี่มัน… พูดได้แค่ว่าบ้าไปแล้ว ถ่ายรูปกันเถอะ”

“เดี๋ยวก่อน! ถ่ายอย่าให้เห็นหน้านะ”

“ถ่ายแค่รูปเดียวไม่ได้เหรอ เป็นรูปพิเศษนี่นา”

“ไม่ได้ เผื่อใครเห็นเข้าล่ะ”

ฮาจุนพูดเตือน จากนั้นก็มุดใบหน้าตัวลงหมอนเพื่อที่ว่าอย่างน้อยถ้าติดเข้าไปในรูปก็ไม่น่าจะเกิดปัญหาอะไรตามมา เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นหลายครั้ง อีกฝ่ายจับขาของเขาอ้าออกแล้วหุบเข้าหากันนิดหน่อย แล้วก็จับเปลี่ยนท่าโพสตามอำเภอใจพร้อมกับถ่ายรูปอย่างเริงร่า คราวนี้มูคยอมจับให้ฮาจุนนอนคว่ำ

“ไม่ได้ล้อเล่นนะ เหมือนก้นกระต่ายจริงๆ นายมีหางแล้วดูเป็นธรรมชาติกว่าตอนไม่มีหางอีก ห้ามเอาออกแล้วก็ต้องใช้ชีวิตแบบติดมันต่อไปเรื่อยๆ แล้วสิ”

มูคยอมชื่นชมไม่หยุดพร้อมกับใช้มือลูบๆ คลำๆ ก้นกลมนูน จากนั้นก็สะกิดหางเบาๆ แล้วตบก้นเขาดึ๋งๆ

เมื่อมูคยอมก่อกวนมากเกินไป ความเขินอายที่สะกดกลั้นไว้เป็นอย่างดีก็ล้นทะลักออกมาอย่างพุ่งพรวด ฮาจุนยกใบหน้าที่ฝังอยู่กับหมอนขึ้น หันไปมองอีกคนพร้อมพูดเร่ง

“ถ้าจะถ่ายก็รีบถ่ายแล้วเอาออกได้แล้ว”

“รู้แล้วๆ แป๊บเดียว”

ได้ยินเสียงชัตเตอร์ดังแชะๆ จากด้านหลังอีกรอบ เสียงหยุดเงียบไปครู่หนึ่ง เขาจึงคิดว่าในที่สุดก็ถ่ายเสร็จแล้วอย่างนั้นสินะ แต่แล้วมูคยอมก็จับกระดูกเชิงกรานของฮาจุนดึงขึ้นด้านบน ฮาจุนกัดฟันเมื่อกลายมาอยู่ในท่าที่ยกแค่ก้นโด่งขึ้นหาเพดานทั้งที่ยังนอนคว่ำ

ตอนมีเซ็กส์ ต่างคนต่างก็ยุ่งวุ่นวายจึงพอจะมองข้ามไปได้ แต่เมื่อมีสติเต็มร้อยกันทั้งคู่ แล้วเขาถูกจับให้อยู่ในท่าน่าอายเพียงคนเดียว แถมยังถึงกับถูกถ่ายรูปอีก ความร้อนจึงตีวูบวาบขึ้นมาจากในท้อง ฮาจุนดันร่างกายท่อนบนขึ้นแล้วพลิกตัวหันหน้าไปอย่างว่องไว

“พอได้แล้ว จะถ่ายกี่รูปกัน”

มูคยอมก้มลงมองหางพลางทำสีหน้าเสียดาย

แต่คงคิดว่าหากเอาแต่ถ่ายภาพนู้ดต่อไปอีกก็คงไม่ได้ใช้เวลาด้วยกัน ถึงแม้ว่าจะยังติดใจ แต่อีกฝ่ายก็เข้ามาใกล้แล้วประทับริมฝีปากลงบนแก้มแดงจัดพร้อมออดอ้อน

“คราวหน้าเล่นกันอีกเถอะ ฉันจะไปหาซื้อของที่เอาใส่เป็นหางแบบอื่นมาไว้ ทั้งลูกวัว ลูกม้า แกะ กวาง… ฉันจะสั่งทำแยกตามชนิดเลย”

“รู้แล้ว เพราะงั้นวันนี้พอแค่นี้นะ”

เมื่อตอบกลับเสียงบ่นอู้อี้ของอีกคนตามสมควร ความสงสัยอย่างหนึ่งก็แวบผ่านหัวของฮาจุนไป

ถ้านี่เป็นของเล่นเพื่อเอาไว้ประดับก้นคนให้มีหาง แล้วของเล่นลูกแก้วอันอื่นที่ไม่ได้ติดหางไว้ จะเอาไว้ใช้ทำอะไรล่ะ

ในขณะที่คิดแบบนั้น มูคยอมก็เอานิ้วเกี่ยวห่วงที่ติดอยู่ตรงปลายสุดของลูกแก้ว

อีกคนไม่รอช้าแล้วดึงแท่งลูกแก้วที่ดันใส่ไว้ในร่างกายออกเป็นทางพรวดเดียว ลูกแก้วหลายลูกหลุดออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่เว้นจังหวะให้ช่องทางได้หุบกลับเข้าที่

“…!”

ไม่มีเสียงถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากที่อ้าค้าง

คอของฮาจุนแหงนเหยียดไปด้านหลังจากที่เคยก้มลงมองส่วนล่างของตัวเอง จากนั้นร่างกายท่อนบนที่ดันให้เอียงขึ้นอยู่ก็ซวนเซแล้วล้มฮวบลงบนเตียง

ท้อง เอว และขาสั่นระริกอย่างหนักในคราวเดียว ด้านหลังที่โล่งว่างหดรัดตัวราวกับบีบเค้น ก้นหดเกร็ง ส่วนตรงท้องน้อยก็แบนราบ ปลายเท้าขดเข้าหากันแล้วน้ำกามก็ทะลักไหลลงมาจากแกนกายชูชันอย่างไม่ทันตั้งตัว

“…ฮึกกก… อื๊อ…!”

แผ่นหลังเปียกโชกในพริบตา กระทั่งจะส่งเสียงครางออกมาก็ยังเกินกำลัง มูคยอมก้มลงมองฮาจุนน้ำตาไหลออกมาเป็นระยะพร้อมกระตุกเกร็งไปทั้งตัวอย่างงงงัน อีกฝ่ายยังคงเอานิ้วเกี่ยวห่วงของแท่งลูกแก้วที่ชักออกมาทั้งอัน

ไม่นานอีกคนก็โพล่งขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเจือความประทับใจราวกับรับรู้แล้ว

“อันนี้… ตอนดึงออกแล้วรู้สึกดีสินะ”

มูคยอมโฉบร่างหนังอึ้งของตัวเองทับบนตัวฮาจุน ความสุขสมที่กระหน่ำซัดร่างกายอย่างกะทันหันทำให้ฮาจุนดิ้นเร่าๆ อย่างไม่มีสติ มูคยอมรั้งฮาจุนเข้ามากอดในอ้อมแขน

“ดูท่าพวกเราจะโง่กันทั้งคู่ มันไม่ได้ใช้ติดเป็นหางเฉยๆ จริงๆ ด้วย”

วิธีการพูดของมูคยอมบ่งบอกว่าขำขันกันกับความโง่เขลาของตัวเอง แต่หูของฮาจุนกลับรับเอาใจความนั้นเข้ามาไม่ได้อย่างชัดเจน ความเสียวกระสันในรูปแบบแปลกใหม่ที่ไม่เคยสัมผัสจากการมีเซ็กส์มาจนถึงตอนนี้ ทำให้ในหัวถูกฟอกขาวแล้วการมองเห็นก็หมุนติ้วจนตาลาย

ตอนที่สติกลับคืนมาคือตอนที่สัมผัสลื่นๆ ของสิ่งไม่มีชีวิตแตะลงด้านหลังอีกครั้ง ฮาจุนเงยหน้าพรวดแล้วก้มลงมองส่วนล่างของตัวเอง ลูกแก้วกำลังถูกดันเข้ามาในตัวเขาอีกแล้ว

คราวนี้คืออันใหม่ที่ไม่มีหางห้อยติด ลูกแก้วแต่ละลูกใหญ่ขึ้นนิดหน่อยและมีขนาดโดยรวมยาว มันไม่ได้เป็นแบบแท่งแต่ถูกร้อยเข้าด้วยกันเหมือนเชือกจึงพลิ้วไหวไปได้ทั่วทุกทิศ ฮาจุนส่ายหน้า

“มะ ไม่เอา… อย่าใส่…”

“แค่ครั้งเดียว”

ฮาจุนไม่สามารถต้านทานลูกอ้อนอีกต่อไป ทั้งที่มูคยอมไม่ได้ใส่ของตัวเองเข้ามาแท้ๆ แต่กลับมีอารมณ์จนหายใจหนัก มือดันลูกแก้วเข้ามาในร่างกายเขา ส่วนริมฝีปากก็โฉบลงดูดดุนยอดอกไปพร้อมกัน ฮาจุนสั่นกลัวไปชั่วขณะหนึ่ง

หลังจากความเสียวซ่านรุนแรงในแบบที่ทำให้ขนลุกเกรียวทั่วทั้งตัวโดยอัตโนมัติลากผ่านไป หัวนมของฮาจุนก็ตั้งแข็งแม้ไม่ได้ถูกแตะต้อง