Haven Online ผ่าพิภพ พิชิตออนไลน์ HO บทที่ 52 ระดับหนึ่งเหรอ ฉันคิดว่าไม่ใช่นะ
“นายคิดยังไงกับอาชีพที่ฉันเลือกเหรอ”เว่ยถามด้วยความ ประหม่าเล็กน้อยเนื่องจากซินหยาได้จ้องมองเธออย่างเงียบๆโดยไม่พูดอะไร
ซินหยาได้หลุดออกจากภวังค์ เขาได้ยิ้มเบาและพูดว่า “ตราบใดที่เธอมีความสุขฉันก็ยินดีแต่ว่าอาชีพนี้มันออกจะท้าทายไปสักหน่อยนะ”
“เรื่องนั้นฉันรู้อยู่แล้วแต่ฉันไปอ่านเจอในฟอรั่มว่าแผนที่ดันเจี้ยนระดับ 1 นั้น หาได้ง่าย ๆ” เว่ยกล่าว
“เว่ย” ซินหยากล่าวด้วยเสียงจริงจัง “แม้ว่าพวกมันจะหาได้ง่าย ๆ โดยการตกปลาหรือไปก็ค้นคว้าตามห้องสมุดแต่วิธีการเหล่านั้นมันใช้เวลามากเกินไปกว่าที่เธอจะได้แผนที่ระดับ1มาและของรางวัลที่จะได้มันไม่ค่อยคุ้มกับเวลาที่เสียไป”
เว่ยมองซินหยาอย่างไม่เข้าใจ เธอคิดว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นสิ่งที่เขาคิดไปเองแต่ถึงมันจะเป็นจริง เธอก็ไม่หวั่นไหวเนื่องจากนี้เป็นสิ่งที่เธอต้องการจริง ๆ
เมื่อซินหยาเห็นความมุ่งมั่นในแววตาของเธอ เขาจึงกล่าวว่า
“ก็ได้ ๆ ถ้านี่เป็นสิ่งที่เธอต้องการ ฉันก็พร้อมที่จะสนับสนุนเธอ 100% แต่ถ้าเธอยังอยากหาเงินในเกมอย่างน้อย ๆ เธอน่าจะคิดแผนสํารองบ้าง อย่าลืมนะว่าเธอยังติดหนี้แม่ของเธออยู่
“ขอบใจมากนะซินหยา” เว่ยพูดด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข “จริงๆฉันก็คิดเรื่องการหาตังค์ไว้แล้ว แม้ว่าฉันจะไม่ค่อยชอบตกปลาเท่าไหร่แต่นี่ก็เป็นวิธีที่ดีในการรับแผนที่ระดับ 1หนึ่งด้วย ได้ทั้งเงิน ทั้งแผนที่ถือซะว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวดังนั้นฉันจึงไปเรียนทักษะตกปลาจากหมู่บ้านเริ่มต้นมาเรียบร้อยแล้ว”
ซินหยาได้ยินอย่างนั้น เขารู้สึกดีใจอย่างมาก หากเลเวลทักปะตกปลาของเธอไปถึง เลเวล 5 เธอจะได้ทักษะดําน้ําที่นี้พวกเขาก็จะสามารถค้นหาสมบัติที่อยู่ใต้น้ําด้วยกันได้
“เยี่ยมเลย ฉันจะได้มีคู่หูตกปลาแล้ว”
“ฉันหวังว่ามันจะไม่น่าเบื่อเกินไปนะ” เว่ยกล่าว
“ไม่ต้องกังวลไป เราสามารถดูหนัง ฟังเพลงในระหว่างตกปลาได้” ซินหยากล่าว
เว่ยรู้สึกประหลาด “มันทําได้ด้วยงั้นเหรอ?”
“ใช่มันทําได้แต่ฉันไม่ค่อยชอบมันเท่าไหร่ ฉันชอบบรรยากาศที่ผ่อนคลายที่เงียบสงบนี้ มันทําให้ได้มีเวลาทบทวนเรื่องต่าง ๆ มากขึ้น” ซินหยากล่าว
เว่ยเข้าใจดี บางครั้งคนเราก็ต้องการเวลาอยู่คนเดียวเพื่อพูดกับตัวเอง นอกจากนี้มันยังเป็นการบําบัดแบบหนึ่ง ด้วยไม่ว่าเขาจะดีขึ้นหรือไม่ มันก็ถือว่าคุ้มค่าที่เขาได้ทํามัน
“งั้นเราไปฝึกฝนด้วยกันดีกว่า พอดีฉันอยากจะโชว์ทักษะการใช้ปืนของฉันให้ดู”
“อ้อจริงสิ ตอนที่เธอพูดถึงเรื่องการหาสมบัติจากการตกปลามันทําให้ฉันนึกถึงเมื่อวันก่อนที่ฉันตกได้แผนที่ขึ้นมา”ซินหยากล่าวพลางหยิบแผนที่ออกมาจากคลังเก็บของของเขา
“จริงเหรอ มันจะบังเอิญเกินไปมั้ยเนี่ย”เว่ยพูดอย่างตื่นเต้นขณะรับแผนที่จากมือซินหยา
จากนั้นเธอก็เริ่มใจทักษะกู้คืนแผนที่ของเธอ โดยทักษะนี้จะช่วยให้ผู้เล่นสามารถประเมินและฟื้นฟูแผนที่ได้ มันจําเป็นต้องใช้เหรียญในการใช้ทักษะโดยจะใช้ 10เหรียญทองแดงต่อแผนที่ระดับหนึ่ง ยิ่งแผนที่ที่มีระดับสูงก็จะยิ่งให้เหรียญมนการส่องเพิ่มมากขึ้น หลังจากใช้ทักษะเสร็จมันจะมีระยะคูลดาวน์ถึง 30นาที
เมื่อเว่ยได้ลองใช้ทักษะกู้คืนแผนที่จู่ ๆก็มีการแจ้งเตือนดังขึ้นมาให้เธอหยุดทํา เธอหันไปมองซินหยาและพูดว่า “นายแน่ใจนะว่านายตกแผนที่นี้มาจากทะเลสาบ”
“ใช่ ฉันตกเองมากับมือ” ซินหยากล่าว “มีปัญหาอะไรเหรอ?”
“ฉันได้ลองใช้ทักษะกู้คืนแผนที่แล้สแต่จู่ ๆ ก็มีการแจ้งเตือบบอกว่าเลเวลทักษะของฉันต่ําเกินไป ฉันไม่เข้าใจ มันสามารถฟื้นฟูแผนที่ระดับหนึ่งได้ทุกอันนี่” เว่ยกล่าว
หลังจากที่ซินหยาได้ยินอย่างนั้น เขาก็เข้าใจแล้วว่าเพราะอะไร แผนที่นี้มันได้ถูกตกในตอนที่ค่า Luck ของเขาทํางานดังนั้นแผนที่นี้ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน
เขาคว้าแผนที่ออกจากมือของเว่นและเดินเข้าไปในเมืองทันที่ โดยที่เขาทิ้งให้เว่ยยืนงงอยู่ในเดียว
“เดี๋ยว!! นายจะไปไหน” เวียตะโกนใส่เขา
“รีบตามฉันมาเร็ว ฉันจะไปหา NPC นักล่าสมบัติ” ซินหยาตะโกนกลับมาในขณะที่เดินต่อไป
เว่ยได้วิ่งตามเขาไปโดยที่เพิ่งรู้ตัวว่าแผนที่อันนั้นต้องมากกว่าระดับหนึ่งแน่นอน มันได้ทําให้เธอรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาราวกับว่าเธอจะได้เข้าสู่การผจญที่ยิ่งใหญ่และเธอก็รู้สึกดีขึ้นเป็นพิเศษที่จะได้ไปผจญภัยกับเพื่อนสนิทของเธอ…ไม่สิกับน้องชายของเธอต่างหาก
