Haven Online ผ่าพิภพ พิชิตออนไลน์
HO บทที่ 56 อุบายโรสลิลลี่พิฆาต
“เมลติ้งสโนว์ เมลติ้งสโนว์!” เสียงของผู้หญิงที่ดังขึ้นจากระยะไกล
“เฮ้อ”
เมลติ้งสโนว์ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย เขาได้ปิดหน้าต่างแชทลงและลุกขึ้นมองผู้หญิงคนนั้นที่กําลังมาหาเขา จากนั้นเขาหาที่ซ่อนและนั่งอยู่เงียบๆ
เขาไม่เข้าใจจริงๆว่า พี่ชายของเขาไปหลงชอบเธอได้ยังไง พี่เขาดูไม่ออกจริงๆว่าเธอไม่ชอบพี่และพยายามหลอกใช้พี่ ขนาดเด็กอายุ 14 ยังดูออกเลย
แต่ถึงเขาพยายามจะบอกพี่ยังไง เขาก็ไม่มีทางเชื่อเขาอยู่ดี ดังนั้นควรอยู่เงียบๆจะดีว่า
พี่ชายของเขาเปลี่ยนไปมากหลังจากที่ครอบครัวของเขาล้มละลายและพ่อก็ปวยเป็นโรคเส้นเลือดในสมอง
ในตอนแรกเขาคิดว่าพี่ของเขาต้องโตเร็วๆ และเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเพื่อรับผิดชอบอะไรหลายอย่าง แต่ทว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น เขาเย็นชามากขึ้นและหลอกใช้คนเพื่อทําให้สิ่งที่ต้องการ แม้ว่าคนๆนั้นจะไม่เต็มใจก็ตาม นี่ไม่ใช่พี่ชายที่เขารู้จักอีกต่อไป มันทําให้เขารู้สึกเศร้าขึ้นมา
ราวกับว่าเขาสูญเสียทั้งพ่อและพี่ชายในเวลาเดียวกัน
ถ้าไม่ใช่เพราะลูกพี่ลูกน้องที่คอยสนับสนุนเขาเพื่อไม่รู้จะมุ่งหน้าไปทางไหนดี
ชื่อซวนเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา เขามีอายุมากกว่าเขา 5 ปี เขาไม่เคยปฏิบัติกับเขาเหมือนเด็กเล็กๆ เวลาอยู่ใกล้ๆเขา มันทําให้เขาเหมือนมีพี่ชายอีกคน แต่ทว่าลูกพี่ลูกน้องกับพี่ชายของเขา ดูเหมือนทั้งสองจะไม่ถูกกันเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่าชื่อซวนเข้ากับพี่ชายไม่ได้ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ทําให้ทั้งสองไม่ถูกกันมาโดยตลอด
แม้เขาจะไม่สาเหตุที่แท้จริงแต่เมลติ้งสโนว์พอจะเดาได้ว่าพี่ชาย ของเขารู้สึกด้อยว่าลูกพี่ลูกน้อง ไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์และสติปัญญา สิ่งที่เขาขาดก็คือเรื่องเงิน
แต่หลังจากที่ลูกพี่ลูกน้องได้ออกหาเงินในเกม Haven Online ได้ เขาก็ได้เงินมากขึ้นเรื่อยๆ
เมลติ้งสโนว์ได้เคยลองบอกให้พี่ชายลองขอความช่วยเหลือจาก ลูกพี่ลูกน้องดู พี่ชายกลับมาเขาด้วยความโมโห ใบหน้าของเขาน่ากลัวมากจนทําให้เด็กหนุ่มไม่กล้าพูดชื่อของลูกพี่ลูกกน้องอีกเลย
เขาอยากจะรู้จริง ๆ เลยว่า ทําไมพี่ชายถึงจงเกลียดจงชังขนาดนี้
“อ้าวอยู่นี่นี่เอง นึกว่าหายไปไหนซะอีก” โรสลิลลี่เข้ามาให้ห้องที่เมลติ้งสโนว์กําลังซ่อนตัวอยู่
“ฉันก็อยู่ที่นี่ตลอดและไม่ได้ออกไปไหนด้วย” ทุกครั้งที่เมลติ้งสโนว์เห็นโรสลิลลี่ เขาจะขมวดคิ้วและทําหน้าบอกบุญไม่รับตลอดเวลา เขาไม่ชอบเธอจริงๆ
“งั้นเหรอ” โรสลิลลี่กล่าวพร้อมรอยยิ้ม “แล้วเธอกําลังทําอะไรอยู่เหรอจ๊ะ”
“ไม่มีอะไร ฉันก็แค่เปิดดูข้อความของฉันเท่านั้นเอง” เมลติ้งสโนว์ตอบ
“ของใครเหรอ? หรือว่าจะเป็นเพื่อนดรายแอดตัวน้อยของเธอ” เธอถาม
เมลติ้งสโนว์รู้สึกว่านี่ไม่ใช่ธุระของเธอ แต่ยังไงเขาต้องพูดกับเธอ เนื่องจากเธออาวุโสกว่าเขา
“เปล่า มันเป็นข้อความของลูกพี่ลูกน้องของฉัน เขาถามฉันว่าฉันเป็นยังไงบ้าง ฉันกําลังจะตอบกลับเลยแต่คุณดันเข้า มาขัดจังหวะ
“ชื่อซวนงั้นเหรอ” โรสลินลี่พูดเบา ๆ จนเมลติ้งสโนว์แทบไม่รู้ว่าพูดอะไรหลังจากนั้นแต่น้ําเสียงของเธอเต็มไปด้วยความรัก เมื่อเธอพูดชื่อของลูกพี่ลูกน้องของเขา ดูเหมือนว่าเธออาจจะมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเขา
เขากําหมัดแน่นและพยายามซ่อนความรังเกียจของเขาไว้และถามเธอว่า
“คุณต้องการอะไร?”
“เออ…ไม่มีอะไร ฉันแค่มาดูเธอตามที่พี่ชายของเธอขอมา” เธอพูดพร้อมกับออกจากภวังค์ “งั้นเธอส่งข้อมความไปหาเขาต่อ อืม…. แล้วฝากทักทายเขาด้วยนะ”
“เขารู้จักคุณด้วยเหรอ” เมลติ้งสโนว์ไม่จะเชื่อว่าเธอจะมีนิสัยแบบนี้
โรสลิลลีไม่ทันสังเกตท่าทีของเมลติ้งสโนว์ เนื่องจากเธอกําลังชั่งน้ําหนักบางอย่าง หากเธอยังติดต่อกับเด็กหนุ่มก็จะทําให้เธอติดต่อกับชื่อซวนได้ง่ายๆ
ในตอนแรกเธอคิดว่าจะได้เจอเขาบ่อย ๆ แต่เธอคาดไม่ถึงว่าทั้งสองจะเกลียดกัน
แต่หากเธอเข้าใกล้เมลติ้งสโนว์มากเกินไป คนอื่นๆจะมองเธอไม่ดี ดังนั้นเธอจึงจําเป็นต้องทําทุกอย่างแบบค่อยเป็นค่อยไป และรอจนกว่าที่โฟร์เซ่นไอซ์กับเมลติ้งสโนว์แยกจากกันในเกม
โรสลิลลี่ได้หวนนึกถึงชื่อซวน เธอยังจําครั้งแรกที่ได้พบกันได้ มันเป็นงานเลี้ยงสังสรรค์ของโรงเรียน เธอได้เข้าร่วมในฐานนะแขกของเพื่อนคนหนึ่ง เธอได้พบเขาก็ตกหลุมรักทันที เธอได้ให้เพื่อนของเธอทําหน้าที่แม่สื่อและจากนั้นพวกเขาคบกัน
แต่น่าเศร้าที่เขาต้องไปอเมริกาและเธอไม่สามารถตามเขาไปได้ เนื่องจากพ่อแม่ของเธอไม่อนุญาต ดังนั้นเธอจําเป็นหาวิธีอื่นเพื่อพบกับเขาและตอนนี้โอกาสก็มาถึงแล้ว
“พิมบอกว่าไปว่า หลี่หมิงฝากทักทาย” หลังจากกล่าวเสร็จเธอก็ออกไปและยิ้มอย่างมีความสุข
หลังจากที่โรสลิลลี่จากไป เมลติ้งสโนว์ได้สายหัวเบาๆ จากนั้นเขาก็เปิดหน้าจอแชทอีกครั้ง
