นิยาย Haven Online ผ่าพิภพ พิชิตออนไลน์
HO บทที่ 66 ไตร่ตรอง
ในระหว่างทางที่พวกเขาได้เดินทางไปยังป่าบาดาฮาล ทั้งสามได้ลองต่อสู้ร่วมกัน และพบว่าพวกเขาทํางานร่วมกันได้อย่างยอดเยี่ยม แม้วอนเดอร์รึ่งซาวด์จะเพิ่งเข้ามา ใหม่แต่เขาก็ต่อสู้ได้ดีไม่มีติดขัดเลย
เมื่อซินหยากับเว่ยจะจ้องออกจากระบบเพราะครบกําาหนดออนไลน์ 24ชั่วโมงแล้ว ทางวอนเดอร์รึ่งซาวด์ก็ยินดีที่จะออกจากระบบด้วย เพื่อที่เวลาของพวกเขาจะได้ตร งกัน เพื่อไม่ให้ในตอนนี้เกิดเรื่องฉุกเฉินขึ้นแล้วเขาต้องถูกบังคับออกจากเกมเนื่องอ อนไลน์เป็นเวลา
ซินหยารู้สึกประทับใจในตัวของวอนเดอร์รึ่งซาวด์มาก ในระหว่างที่พูดคุยกันเขารู้สึกเป็นฝ่ายตรงข้ามเป็นคนนิสัยดี พูดคุยรู้เรื่องแต่อย่างนั้นเขาก็ยังไม่ลดการ์ดของเขา ลง มีหลายคนที่ซ่อนความชั่วร้ายไว้เบื้องหลังภายใต้หน้ากากที่แสนดี คนพวกนี้ไม่ถู กว่าต้องการอะไร เราจะไม่มีทางรู้ได้จนกว่าคนเหล่าไม่เปิดเผยออกมาด้วยตัวเอง
ทางเว่ยก็รู้ว่าซินหยาคิดอะไรอยู่ เธอบอกว่าเขาเป็นคนมองโลกในแง่ลบมากเกินไป เรื่องนั้นเขาก็เห็นด้วยเนื่องจากเขาพบเจอคนที่เลวร้ายมามากในชีวิตที่แล้ว ด้วยเหตุเขาจึงไม่สามารถไว้วางใจใครง่าย ๆ เขาไม่ใช่เว่ยที่จะมองคนในแง่ดีเสมอ
หลังจากที่ซินหยาออกจากระบบ เขาก็ออกจากเครื่อง VR เขาเข็นรถเข็นไปยังห้องนั่งเล่น ในระหว่างทางเขาผ่านห้องขอเว่ย เขาได้รับเสียงพูดคุยของเธอ เขาเดาว่าเธอน่าจะคุยกับใครบางคนทางโทรศัพท์ เขาจึงเข็นรถไปต่อเนื่องจากเขาไม่อย่าง ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเธอ
ซินหยารู้สึกหิวเล็กน้อย เขาเข็นรถผ่านห้องนั่งเล่นไปยังห้องครัวซึ่งพวกเขาแทบจะไม่ได้ใช้งานห้องนี้เลย นอกจากเอาใช้ต้มบะหมี่กึ่งสําเร็จรูปกับอุ่นอาหารแช่แข็ง พวกเขาก็ไม่ได้อาหารในห้องครัวเลย
ซินหยานึกคิดได้ว่า เขาแทบไม่มีเวลาทําอาหารในเกมเลย เขามีหลายอย่างที่ต้อง ทําเยอะมากจนไม่มีเวลาที่จะทําอาหารเลย
เขาตั้งใจว่า หลังจากที่เขากับเว่ยเคลียร์ดันเจี้ยนสมบัติเสร็จ เขาจะมุ่งหน้าไปยัง เมืองอาร์คาลาและซื้อที่ดินที่นั่น ตอนนี้เขามีเลเวลทักษะการทําอาหารอยู่ไม่น้อย เขาจําเป็นต้องเพิ่มพวกมันให้มากขึ้นเพื่อเตรียมสําหรับการอัปแพทที่กําลังจะมาถึง
แผนของเขายังมีอีกยาวไกล นอกจากจะต้องเพิ่มเลเวลของทักษะต่าง ๆ แล้ว เขาจําเป็นต้องออกไปเก็บพืชและสมุนไพรชนิดต่าง ๆ เพื่อนําพวกมันมาปรุงยาและประกอบอาหารที่น่าอัศจรรย์เพื่อที่จะได้นพวกมันไปขาย ภายจากนั้นเขาก็จะได้รับเหรียญ ทองอย่างไหลมาเทมา
ซินหยาส่ายหัว เขารู้ดีว่าสิ่งที่เขาวาดฝันนั้นอาจะไม่เป็นจริงเสมอไป เขาไม่ควรฝัน ลม ๆ แล้ง ๆ แต่ควรลงมือทํา
ในชีวิตนี้เขารู้สึกสนุกกับการเล่นเกมและการหาเงินมากซึ่งผิดกับชีวิตที่แล้วที่วัน ๆ เขาตั้งหาตั้งตาหาแต่เงินจนเขารู้สึกเบื่อในแต่ละวันที่เล่นเกมมาก
นั่นเป็นสิ่งที่เขาไม่อยากจะให้มันเกิดขึ้น เขาควรจะเล่นเกมและสนุกกับมัน
ในระหว่างที่เขาได้คิดเรื่องนี้ จู่ๆ เขาก็นึกถึงเมลติ้งสโนว์ขึ้นมา เขาคิดว่าหากเขาไม่พบเจอเด็กหนุ่มที่หมู่บ้านเริ่มต้น ทุกสิ่งทุกอย่างคงเปลี่ยนไปจากเดิมแน่นอน
ซินหยาได้เผยรอยยิ้มออกมา เขาคิดถึงเด็กหนุ่มซื่อบื้อคนนั้น
ส่วนเว่ย เธอก็เป็นอีกคนที่เลือกในเส้นทางที่แตกต่าง เธอได้เลือกอาชีพนักล่าสมบัติแทนที่จะเป็นนักสํารวจ ในตอนแรกรู้สึกว่าต้องช่วยเธอในหลาย ๆ เรื่อง เธอยังไม่คุ้นเคยกับเกมนี้ เขาคงต้องปกป้องเธอพักใหญ่จนกว่าเธอจะสามารถจัดการทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง
นอกจากนี้เขายังสังเกตเห็นสัญญาณบางอย่างจากเว่ย มันชัดเจนมากว่าเธอกําลังสนใจวอนเดอร์รึ่งซาวด์ที่เป็นชายหนุ่มรูปงาม เนื่องไม่โทษเธอในเนื่องนี้ มันเป็นเรื่อง ของความรู้สึกไม่สามารถห้ามกันได้
การที่ชายรูปงามเข้ามาด้วยในเวลาหน้าสิวหน้าขวานไม่ว่าใครก็ต้องหวั่นไหวเป็น ธรรมดาเป็นพล็อดทั่วไปที่สามารถอ่านได้ในนิยายโรแมนติก แน่นอนว่าสามารถทํา ให้หัวใจของหญิงสาวใสซื่ออย่างเว่ยสั่นไหวได้ง่าย ๆ แน่นอนว่าซินหยาก็รู้สึกหวั่น ไหวเช่นเดียวกันแต่มันเป็นเพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น เขาไม่เคยหลงเชื่อกับสิ่งที่เรียกว่า รักแรกพบหรอก
และนอกจากนี้เขาก็รู้สึกคุ้นชื่อวอนเดอร์รึ่งซาวด์ในชีวิตที่แล้วของเขา เขารู้สึกคุ้น มาก เขาน่าจะเคยเห็นเขามาก่อนแต่เขานึกไม่ออกว่าเห็นตอนไหน สิ่งเดียวที่เขารู้ว่า คือชื่อของวอนเดอร์รึ่งซาวด์นั้นไม่ได้อยู่ในรายชื่อของคนไม่ดีที่ปรากฏในฟอรั่มถึง แม้กระนั้นเขาก็ต้องจับตาระวังตัวของวอนเดอร์รึ่งซาวด์ไว้ให้ดี เขาไม่คิดที่จะไว้ใจใครได้ง่าย ๆ หรอก
