บทที่ 25 คุณค่าของคาถาระดับ A
มินาโตะค่อนข้างดีใจที่ขว้างดาวกระจายวงจักรไปไกลๆ
เรียวจำได้ว่านารูโตะนั้นต้องใช้วิชาเซียนควบคู่ไปด้วยถึงจะสามารถขว้างมันออกไปได้ แต่มินาโตะสามารถขว้างได้โดยตรงเลย!
“จริงๆแล้วพี่พัฒนาวิชานี้ตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว แต่พี่ไม่สามารถโยนมันได้ แต่พี่ต้องหาเป้าหมายเสียก่อน ไม่งั้นมันคงทำร้ายพี่อย่างแน่นอน พี่ต้องใส่จักระเพิ่มเติมเพื่อให้มันคงรูปร่างเอาไว้”
เรียวนึกไปตามคำพูดของมินาโตะ นารูโตะไม่สามารถขว้างดาวกระจายวงจักรได้นอกเสียจากต้องใช้วิชาเซียนเครือบมันเอาไว้ จากคงรูปร่างของมันเองก็เช่นกัน จริงๆแล้วมินาโตะนั้นไม่ได้ใช้วิชาเซียนอะไรเลย แค่ใช้อีกหนทางนึงเท่านั้น
“เรียว ทำไมวิชานี้มันถึงได้ดูน่ากลัวของกว่าวิชาพิษจากแคว้นทรายละ?” มินาโตะนั้นไม่ได้มีเนตรวงแหวนอย่างเรียว จึงไม่สามารถรู้ได้ว่าเกิดอะไรกับวิชาของเขา
“พี่มินาโตะ วิชาดาวกระจายวงจักรของพี่นั้นมีใบมีดเล็กๆอยู่นับไม่ถ้วน มันเล็กมากๆ ใบมีดจักระนั้นสามารถตัดได้ถึงระดับเซลล์ของร่างกาย มันจึงร้ายแรงกว่าวิชาพิษเป็นอย่างมาก”
มินาโตะพยักหน้าหลักจากที่เข้าใจหลักจากการของวิชานี้
“เดี๋ยวนะเรียว เธอเรียกวิชานี้ว่าวิชาอะไรหรอ มันเหมือนกับดาวกระจายเลย”
เรียวไม่สามารถอธิบายชื่อของมันได้จึงเปลียนเรื่อง
“พี่มินาโตะ ใครเป็นคนตั้งชื่อกระสุนวงจักรงั้นเหรอครับ?”
“ก็อาจารย์ของพี่ จิไรยะหน่ะ”
“งั้นพี่มินาโตะกลับไปยังสนามฝึกที่ 3 กันเถอะครับ”
ทั้งสองคิดจะบอกคุชินะเรื่องของชื่อวิชานี้ มินาโตะจึงใช้วิชาเทพสายฟ้าเหินกลับไป
เมื่อคาคาชิกับคุชินะเห็นมินาโตะ ทั้งคู่ก็ดูดีใจมากที่มินาโตะสามารถสร้างวิชาได้อีกวิชานึง
เรียวไปคุยกับคุชินะเรื่องชื่อของวิชา หลังจากที่บอกเรื่องนี้กับคุชินะแล้วเธอก็มองเขาอย่างสายตาบูดบึ้งเล็กน้อย จากนั้นเธอก็ตอบว่า
“คาถาลม ดาวกระจายวงจักร”
เพื่อเป็นการฉลองที่พัฒนาวิชาดาวกระจายวงจักระเสร็จ มินาโตะก็พาทุกๆคนไปเลี้ยงบาร์บิคิวอีกครั้ง
ภายในห้องทำงานของโฮคาเงะรุ่นที่ 3 เขามองไปยังหลุมใหญ่ๆที่ป่าแห่งความตายด้วยความกังวล
หน่วยลับมั่นใจแล้วรายงานเขาไว้แล้วว่าไม่มีใครแทรกซึมมายังโคโนฮะ นินจาที่เป็นยามอยู่ที่หน้าทางเข้าเองก็บอกเสียงเดียวกันว่าไม่มีใครผ่านเข้าป่าไปเลย
รายงานที่เขามาทำให้เขาเริ่มตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากไม่มีใครเคยเห็นหลุมที่ใหญ่ขนาดนี้มาก่อน ราวกับว่ามันเป็นลูกบอลสัตว์หาง
โฮคาเงะทำได้แค่สูปไปป์แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ทั้งนั้น
ในสนามฝึกที่สาม หนึ่งสัปดาห์ถัดมา คาคาชิสามารถใช้กระสุนวงจักรออกมาได้ มินาโตะเองก็หันกลับไปฝึกวิชาเทพสายฟ้าเหินของเขา ส่วนเรียวก็ฝึกวิชาผนึกจากคุชินะ
“เออ คุชินะ ขอเวลาสักเดี๋ยวสิ ชั้นอยากคุยกับเรียวนะ” มินาโตะเอ่ยออกมาแกมขอร้องกับคุชินะ
ปกติมินาโตะจะเอาเวลาไปฝึกอย่างเดียว แต่เห็นเขามีเรื่องอยากคุยกับเรียวแสดงว่าเป็นเรื่องที่สำคัญมากๆ
“เรียวชั้นอยากให้เธอมอบคาถากระสุนวงจักรให้กับโคโนฮะหน่ะ”
“พี่ชาย มันเป็นวิชาของพี่อยู่แล้ว ทำไมถึงได้มาขอผมละ?” เรียวตอบกลับ
มินาโตะส่ายหน้าแล้วพูดว่า
“เรียววิชานี้เป็นของเราที่พยายามพัฒนามันขึ้นมา ถ้าให้ชั้นคนเดียวคิด คงต้องใช้เวลากว่าครึ่งปีเพื่อให้มันเสร็จสมบูรณ์ แต่ตอนนี้มันเสร็จสมบูรณ์แล้วชั้นก็จะเอามันไปต่อยอดใหม่ต้องขอบคุณเธอที่ทำให้ชั้นประหยัดเวลา เทคนิคนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าไม่ใช่ของชั้นแค่คนเดียว”
มินาโตะเป็นคนที่ซื่อสัตย์เป็นอย่างมาก ในขณะที่เขาหวังว่าจะเป็นแค่คนใช้มันเท่านั้น ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะเป็นหนึ่งในคนพัฒนามันด้วย
“พี่ชาย เอาไปให้ท่านโฮคาเงะเก็บไว้ที่หมู่บ้านเธอ เอาวิชาพันปักษาของผมไปด้วย!”
มุมมองของเรียวทำให้มินาโตะนั้นมีความสุขเป็นอย่างมาก เขารักโคโนฮะจริงๆ ตามคำพูดของรุ่นที่ 3 จริงๆว่าเขาเป็นคนแบกรับเจตจำนงค์แห่งไฟเอาไว้ เรียวไม่เพียงแต่ยอมให้วิชากระสุนวงจักระ ยังมอบวิชาพันปักษาให้แก่หมู่บ้านอีกด้วย
“พี่ชาย พี่จะมอบวิชาดาวกระจายวงจักรให้หมู่บ้านด้วยไหม?” เรียวถามออกมา
“ไม่แน่นอน! ชั้นแค่จะเอาวิชากระสุนวงจักรรูปแบบเริ่มต้นให้ เธอเองก็เอาแบบพื้นฐานของมันมา ไม่ต้องดัดแปลงมันหรอก” มินาโตะส่ายหน้า
เรียวชอบคำพูดของมินาโตะ สำหรับเขาการเปลี่ยนเทคนิคทั้งสองนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ยิ่งกว่านั้นเขามีความคิดที่จะมอบพันปักษาให้ เพื่อแลกกับบางสิ่งที่มีประโยชน์กับตระกูลยามานากะ
ทั้งสองมาถึงที่สำนักงานของโฮคาเงะ เขายังคงสูบไปป์อย่างเช่นเคย
“โอ้ เรียว มินาโตะ มีอะไรงั้นเหรอ?” รุ่นที่ 3 ถามออกมา
“ท่านโฮคาเงะ พวกเราได้พัฒนาวิชานินจาระดับ A ด้วยตัวเองเสร็จสิ้นจึงอยากที่จะมอบให้หมู่บ้านครับ!”
“โอ้ วิชาระดับ A งั้นเหรอ” รุ่นที่สามยกคิ้วด้วยความดีใจ
“ใช่ครับ ในนั้นมีวิชาสายฟ้า พันปักษาของเรียว แล้วก็วิชาที่ไม่ต้องประสานอิน แค่ใช้ธาตุธรรมชาติของตัวมันเอง มันชื่อว่ากระสุนวงจักรครับ”
วิชาระดับ A ทั้งสองนั้นจะมีส่วนช่วยหมู่บ้านเป็นอย่างมาก
รุ่นที่ 3 มองเขาทั้งสองด้วยพอใจ เขาไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่มินาโตะนั้นสามารถที่จะพัฒนาหรือคิดค้นวิชานินจาระดับ A ได้ แต่ที่เขาแปลกใจก็คือ เรียวที่มีอายุเพียง 7 ขวบนั้นสามารถที่จะคิดค้นวิชานินจาระดับ A ได้ ทำให้เขาเห็นอนาคตที่ส่องสว่างของโคโนฮะ
รุ่นที่ 3 ถามถึงความต้องการของพวกเขา ปกติแล้วหมู่บ้านโคโนฮะจะตอบแทนคนที่ให้วิชานินจาให้แก่หมู่บ้านในรูปแบบต่างๆ มินาโตะไม่ลังเลเลยที่จะขอคำภีร์วิชาเทพสายฟ้าเหินที่โทบิรามะเขียนเอาไว้
สำหรับเรียวนั้นเป็นคำขอที่ง่ายมาก ก็คือตระกูลยามานากะนั้น ขอไม่เกี่ยวข้องหรือได้เข้าร่วมกับหน่วยราก!
คำขอของมินาโตะนั้นทำให้รุ่นที่สามอยู่ในอารมณ์ที่ดี เขาใช้เวลาพักนึงกับคำขอของเรียวก่อนที่จะเรียกดันโซมาหาเขา
เมื่อดันโซเข้ามา เขาก็พูดออกไปตรงๆเลยว่า
“ดันโซ มินาโตะและเรียวได้ ให้วิชาระดับ A แก่หมู่บ้าน ชั้นให้สัญญากับเรียวว่าตระกูลยามานากะนั้นไม่ขอเป็นส่วนนึงหรือเข้าร่วมกับหน่วยรากเด็ดขาด”
“อะไร!? เป็นไปได้ยังไง ตระกูลยามานากะ มีพลังวิญญาณที่สูง การเข้าสู่หน่วยรากจะทำให้พวกเขายกระดับความสามารถของพวกเขาขึ้น…” ดันโซพูดออกมาอย่างท่วงที
รุ่นที่ 3 ไม่ปล่อยให้เขาพูดจบ เขาพูดตัดบทออกมาว่า
“ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว ต่อจากนี้ไปตระกูลยามานากะจะไม่เข้าร่วมกับหน่วยราก”
“งั้นเหรอ” ดันโซพูดแล้วไปมองเรียวด้วยสายตาเย็นชาก่อนที่จะเดินจากไป
