บทที่ 35 เข้าสู่โหมดเซียน
หลังจากนั้นเรียวก็กักเก็บพลังธรรมชาติในผนึกเบียคุโกไว้ถึง 10 วัน ปริมาณพลังธรรมชาติรอบตัวเขามันผันผวนมากทําให้เขาต้องล่าช้าไปอีก 3 วัน
แต่นั้นเป็นสิ่งที่ทําให้เขาตกใจในพลังธรรมชาติ ปกติ ผนึกหยินนั้นจะต้องใช้เวลาถึง 2 ปีในการเติมให้มันเต็ม แต่พลังธรรมชาติให้เขาสามารถเติมเต็มผนึกหยินได้ใน 10 วัน!
จิไรยะเองก็ไม่มีข้อโต้แย้ง แน่นอนว่าสําหรับเขา การเต็มเติมผนึกหยินระหว่างจักระและพลังธรรมชาติย่อมแตกต่างกัน
อย่างแรกคือพลังธรรมชาตินั้นมีไม่สิ้นสุดในขณะที่จักระของนินจานั้นเหมือนแบตเตอรี่ก้อนเล็กๆมีพลังจํากัด สองคือจักระของนินจานั้นไม่ใช้พลังธรรมชาติที่บริสุทธิ์
หลังจากที่เรียวใส่พลังธรรมชาติลงไปแล้วเขาก็รู้แล้วว่าทําไมจิไรยะถึงพูดว่าพลังธรรมชาติไม่มีสิ้นสุด
หลังจากที่ผนึกเต็มแล้ว เรียวก็เข้าสู่โหมดน้ำแข็ง ปลดปล่อยพลังธรรมชาติให้ไหลเวียนอยู่ที่แขนของเขา
เขาปลดปล่อยน้ำออกมาเป็นจํานวนมาก และแช่แข็งมันโดยที่ไม่ใช้จักระเลย แม้แต่มังกรน้ำแข็งเองก็ไม่มีข้อยกเว้น
10 นาทีต่อมาเรียวได้ปิดการไหลออกของพลังธรรมชาติในผนึกหยิน จํานวนที่เก็บไว้ลดลงหนึ่งในห้า ส่วนใหญ่ถูกปล่อยขึ้นไปในอากาศและด้วยการแช่แข็งของเขา เรียวใช้แค่ส่วนเล็กๆเท่านั้น
หรือให้พูดอีกอย่างก็คือเขาใช้เวลา 10 วันในการเติมมันให้เต็ม แต่หากใช้อย่างต่อเนื่องเวลาแค่ 50 นาทีก็หมดไปแล้ว
ปัญหาการใช้จักระมากเกินไปในการใช้พลังน้ำแข็งของเรียวที่รบกวนชีวิตเขามาถึง 4 ปีได้ถูกแก้ไขสําเร็จ
ทําให้เขามีพลังใจในการฝึกโหมดเซียน ในด้านแก้ปัญหา
ฟุคาซากุกล่าวว่าเขาไม่สามารถเข้าสู่โหมดเซียนได้ เนื่องจากเขาดูดซับพลังธรรมชาติภายนอกมากเกินไป ตอนนี้มันสายเกินไปแล้วที่เขาจะได้พลังงานทั้ง 3 แบบในอัตราส่วน 1: 1: 1 เพื่อผลิตจักระเซียน
ดังนั้นเรียวอยากลองทําสิ่งนี้ หากเขาสามารถใช้พลังงานทางร่างกายและจิตวิญญาณได้มากเท่าจักระธรรมชาติ เขาจะสามารถผลิตจักระเซียนได้ไหม ถ้าทําได้เขาก็จะเปิดผนึกของเขา หลังจากนั้นเพื่อเสริมพลังธรรมชาติเพื่อรักษาสมดุล
ฟุคาซากุกล่าวว่านินจาสามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่างพลังงานทางกายภาพและพลังงานทางวิญญาณได้อย่างง่ายดายเนื่องจากทั้งสองถูกใช้ในวิชานินจา แต่เรียวมีความคิดที่ต่างกันออกไป
เขาใช้พลังงานทางกายภาพและทางวิญญาณจํานวนเท่ากันกับพลังงานธรรมชาติของตัวเองผ่านร่างกายของเขา
หลังจากนั้นพลังทั้งสามรูปแบบก็รวมมาถึงอัตราส่วนที่เหมาะเจาะ มันมีจักระรูปแบบใหม่เกิดขึ้นในร่างกายของเรียว!
“นี่มันจักระเซียน?” ตาของเรียวเริ่มเป็นสีส้ม โหมดเซียนของเขาเหมือนกับนารูโตะเลย
เรียวรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของจักรภายในร่างกายของเขา เช่นเดียวกับในมังงะ การปรับปรุงประสิทธิภาพที่ได้รับ จากโหมดเซียน นั้นมีความสําคัญมาก ความสามารถทางประ สาทสัมผัสและร่างกายของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก
เรียวเปิดใช้งานโหมดสายฟ้าของเขา และก็เปิดผนึกหยินออกมา หลังจากทําเช่นนั้นแล้วความเร็วพลังและสายฟ้าของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก ความเร็วของเขามีเกินกว่าที่จะเรียกว่าโหมดจักระสายฟ้าแล้ว
“[คาถาสายฟ้า พันปักษา!]” สังเกตเห็นวิวัฒนาการที่ยอดเยี่ยมของวิชานินจาของเขา มันไม่ใช่แค่พลังของมันแม้แต่เสียงของมันเขาก็แทบไม่ได้ยิน
คาคาชิในมังงะนั้นได้พัฒนาพันปักษามาเพื่อการลอบสังหาร แต่ตลอดทั้งเรื่องราว พันปักษา และ ตัดสายฟ้า ส่วนใหญ่จะใช้ในการต่อสู้
เรียวเข้าใจว่าทําไมเทคนิคเหล่านี้ไม่ได้ใช้ในการลอบสังหารเพราะมันเสียงดังเกินไป ทั้งพันปักษาและตัดสายฟ้านั้นก็ยังไม่สมบูรณ์ในตัวของมัน
แต่ในขณะที่เรียวได้เพิ่มจักระธรรมชาติเข้าไปมันจึงเหมาะสําหรับการลอบสังหาร
ประมาณหนึ่งนาทีหลังจากนั้นโหมดเซียนก็ถูกยกเลิกโดยอัตโนมัติ จักระของเรียวไม่เพียงพอที่จะเลี้ยงโหมดนี้ให้อยู่นาน ไม่ว่าเขาจะควบคุมดีแค่ไหน แต่สิ่งที่เขาต้องการในตอนนี้คือจักระที่มากขึ้น
หลังจากที่เขาฟื้นฟูแล้วเขาก็เข้าสู่โหมดเซียนอีกครั้ง และอีกครั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่า ครั้งนี้เขาไม่ได้ใช้ผนึกหยิน และไม่ได้ใช้โหมดจักระสายฟ้า ตอนนี้โหมดเซียนของเรียวอยู่ได้ไม่ถึง 2 นาที
เขาก็ทําการทดลองอีกครั้ง ใช้โหมดเซียน โหมดจักระสายฟ้า และพันปักษา สามารถรักษาโหมดนี้ได้น้อยกว่า 1 นาที
หลังจากที่เขาทดลองต่างๆนาๆในโหมดเซียนแล้ว เขาก็หยุดฝึก ตัดสินใจที่จะไปหาเซียนกบทั้ง 2
วันต่อมาเขาเห็นฟุคาซากุฝึกจิไรยะอยู่ จิไรยะนั้นยังคงให้ตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติไม่ได้ นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฟุคาซากุสามารถช่วยได้ จิไรยะเท่านั้นที่สามารถแก้ปัญหานี้ได้ด้วยตนเอง
“มีอะไรหรอเรียวจัง?” ฟุคาซากุถามออกมา
“ท่านฟุคาซากครับ ผมต้องการเรียนโหมดเซียนสําหรับต่อสู้ครับ” เรียวตอบ
“เรียวจัง? ไม่ใช่ว่าเธอไม่สามารถใช้โหมดเซียนได้…” ฟุคาซากุพูดยังไม่ทันจบเรียวก็เปลี่ยนเป็นโหมดเซียนในทันที ทั้งจิไรยะและฟุคาซากุเองต่างก็นิ่งงันไปพักใหญ่
สิ่งที่ทําให้ฟุคาซากุตกใจนั้นคือโหมดเซียนของเรียวนั้นสมบูรณ์แบบมาก แม้แต่เขาเองยังทําให้สมบูรณ์ขนาดนี้ยังไม่ได้
จากนั้นเขาก็สังเกตว่ามีพลังธรรมชาติไหลออกมาจากผนึกหยินที่อยู่บนแขนของเรียว
“เรียวจัง เธอรวบรวมจักระไว้ในผนึกนี้งั้นเหรอ?” ฟุคาซากุถามออกมา
เรียวไม่ได้บอกฟุคาซากุเกี่ยวกับพลังธรรมชาติพิเศษที่เขามีอยู่ในตัวเขา ดังนั้นเมื่อเขาสังเกตเห็นการไหลของพลังผนึกของเขา เรียวใช้เพื่อควบคุมการไหลของพลังธรรมชาติ
เรียวพยักหน้า
“เจ้าเด็กเวร เธอสามารถรักษาโหมดนี้ได้นานแค่ไหน?” จิไรยะถาม
“ไม่มากกว่า 2 นาทีครับ” เรียวตอบ
“เรียวจัง เธอมีจักระน้อยเกินไป ในตอนนี้โหมดเซียนยังไม่เหมาะสําหรับเธอ แต่เมื่อเธอโตขึ้น เธอคงจะสามารถใช้มันได้อย่างมีประสิทธิภาพแน่” ฟุคาซากุเอ่ย
“เข้าใจแล้วครับท่านฟคาซากุ” เรียวพยักหน้า
“แต่เรียวจังอัจฉริยะจริงๆนะ ที่สามารถควบคุมการไหลเข้าของพลังธรรมชาติเข้าสู่ร่างกายของตัวเองได้” ฟุคาซากุเอ่ยชม
“ผิดแล้วหัวหน้า! อัจฉริยะคือผม! ที่ช่วยให้เรียวเข้าโหมดนี้ได้” จิไรยะหัวเราะออกมาดังๆ
“จิไรยะจัง เธอยังเข้าโหมดเซียนด้วยตัวเองยังไม่ได้ ฝึกต่อไป!” ฟุคาซากุเอ่ยเสียงเข้ม
“ครับหัวหน้า…” จิไรยะโดนคําพูดของฟุคาซากกระแทกเข้าอย่างจัง
“เอาละเรียวจัง ชั้นจะสอนวิชาหมัดเซียนกบให้นะ!”
“ขอบคุณครับท่านฟุคาซากุ!”
