บทที่ 60 น้ำแข็งยักษ์
เมื่อเรียวพูดชื่อท่าของมันออกมา กามะฮิโระรู้สึกว่าน้ำแข็งของเรียวนั้นเหมือนมีชีวิต
เขารู้สึกว่ามันมีแรงกดดันเช่นเดียวกับสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัว เห็นได้ชัดว่ามันเป็นเพียงกองน้ำแข็งแต่ความกดดันอันมหาศาลที่เกิดขึ้นกับกามะฮิโระเกือบจะทําให้หายใจไม่ออก
ความกดดันนี้แตกต่างจากสัตว์หาง แต่เป็นความกดดันที่เหมือนเด็กประจันหน้ากับผู้ใหญ่
เขาไม่รู้ว่าเทคนิคนี้เป็นสิ่งที่ไม่เคยใช้มาก่อนในโลกนี้ มันเป็นแรงบันดาลใจจากเทคนิคเวทย์มนตร์ของลัทธิเต๋ที่เรียวเห็นในชีวิตก่อน มันมีชื่อว่าวิถีแห่งสวรรค์
ครั้งแรกที่เรียวเห็นเทคนิคนี้คือเมื่อเขาดูการ์ตูน “ไซอิ๋ว” เขาเห็นการต่อสู้ระหว่างซุนหงอคงและเอ้อร์หลางเฉินทั้งสองคนส่โดยใช้วิธีนี้
ในตอนที่เรียวเป็นเด็ก เขาสนใจในวิชาเวทย์มนต์นี้มาก ซึ่งทําให้ซุน หงอคงสูงกว่าภูเขา
ด้วยความสนใจในเรื่องนี้เรียวจึงอ่านหนังสือสองสามเล่มเกี่ยวกับเต๋
หลังจากข้ามไปยังโลกของนารูโตะเรียวก็ยุ่งกับการเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาและลืมทุกอย่างเกี่ยวกับวิถีแห่งสวรรค์
ถ้าไม่ใช่เพราะคุชินะทําให้เขาได้เจอกับคุรามะ มันเป็นความรู้สึกที่ไร้พลังเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งอย่างคุรามะ
อย่างไรก็ตามเมื่ออยู่ในเรียวไม่สามารถทดลองใช้วิชานี้ได้ เขาทําได้แค่คิดเท่านั้น
อย่างไรก็ตามแรงกดดันจากช่วงเวลาและความต้องการที่แข็งแกร่งขึ้นทําให้เรียวตัดสินใจที่จะเสี่ยงและหันไปใช้เทคนิคที่เขาไม่เคยลองมาก่อน
วิถีแห่งสวรรค์เป็นสถานะที่กล่าวถึงเต่ในช่วงโบราณ และพื้นฐานของมันคือ “เต๋”
เรียวไม่ใช่นักบวนชลัทธิเต๋ เลยไม่เข้าใจคําว่า “เต๋” สิ่งนี้ที่เขาทําได้คือการผสมผสานพลังงานกับธรรมชาติ
เมื่อเรียวเข้าสู่โหมดน้ำแข็ง และเขาก็กลายเป็นน้ำแข็ง เป็นส่วนนึ่งของธรรมชาติสิ่งที่เขาพยายามทําคือทําให้ตัวเองเป็นศูนย์กลางและผสมผสานพลังงานกับน้ำแข็งรอบ ๆตัวเขาให้กลายเป็นส่วนนึ่งของร่างกาย
ความนึกคิดน้ำแข็งพลังธรรมชาติ ทั้งสามถูกหลอมรวมเพื่อสร้างยักษ์น้ำแข็งที่มีเรียวเป็นใจกลาง
จิตสํานึกและร่างกายของเรียวถูกรวมเข้ากับยักษ์น้ำแข็งและเขาควบคุมมันเหมือนเป็นร่างของเขาเอง
ในอีกด้านนึง จิไรยะ ฟุคาซาก และชิมะ ต่างรู้สึกถึงการรวมตัวกันของพลังธรรมชาติที่อยู่ภายนอกอย่างไม่น่าเชื่อ
“หัวหน้า ท่านชิมะ เกิดอะไรขึ้นข้างนอกหรอครับ?” จิไรยะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในสนามรบเขาทําได้แค่ถามฟุคาซากที่มีความสามารถในการรับรู้ที่เหนือกว่าเท่านั้น
“ชั้นไม่รู้ฉันแค่รู้สึกถึงพลังงานธรรมชาติที่สะสมอยู่ข้างนอกและพลังนี้มันทําให้ชั้นมันหัวเลย”ชิมะพูดออกมา
“แม่จําพูดถูก พลังนี้น่ากลัวมาก!” ฟุคาซากพูดออกมาด้วยสีหน้าที่หนักอึ้ง
“เราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรียวนะหัวหน้า!เราควรพยายามให้มากขึ้นอีก!” จิรายะกังวลเรื่องความปลอดภัยของเรียว บ่าของเขารู้สึกหนักขึ้นเรื่อยๆราสะแทบไม่สามารถสู้กับเขาได้เลยเขาทําได้แค่ต้านทานเท่านั้น ในอีกด้านนึ่งย่าโจก็ไม่ได้สภาพดีไปกว่าราสะเลย
ด้านนอกของผนึก เรียวรู้สึกว่าเขาได้กลายเป็นยักษ์น้ำแข็งแต่สําหรับสายตาของคนอื่นๆดูเหมือนว่าเรียวจะมีขนาดใหญ่และถูกปกคลุมด้วยชั้นน้ำแข็งนั่นเป็นเพราะว่าน้ำแข็งยักษ์เป็นเหมือนเขามากกว่า
“เฮ้ โจก เรียวเป็นคนของตระกูลยามานากะนะ ทําไมเขาถึงมีพลังของตระกูลอาคิมจิละ?”นาระถามเพื่อนของเขาที่อยู่ตระกูลอาคิมจิ
“โรค นายควรไปถามเรียวโกะนะเธอเองก็เป็นคนของตระกูลยามานากะพอจะรู้อะไรบ้าง”ในฐานะที่โจกิเป็นตัวแทนของตระกูลอาคิมิจิเมื่อเขาพูดจบเขาก็หันไปสู้กับคู่ต่อสู้ของเขาในทันที
“ชั้นจะไปรู้เหรอะ! แต่รูปร่างนั้นเหมือนน้ำแข็งที่ถูกแกะสลักมากกว่า” เรียวโกะที่เป็นคนของตระกูลยามานากะพูดขึ้นมา
“พวกนายทั้งสามคนหน่ะ! นั้นมันเทคนิคใหม่ที่พันธมิตรของพวกนายสร้างมันขึ้นมาหรือปล่าว? ชั้นไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้เลยนะ” อุจิวะชูถามออกมา
พวกเขาทั้งสามมองหน้ากันก่อนที่ นาระ โรคจะพยกหน้า
“ใช้วิชาของอาคิมิจิโดยที่ไม่อ้วนหรอ?” อุจิวะคนนึ่งพึมพัมออกมา ขณะที่กลับเข้าไปต่อสู้
ความมั่นใจของเรียวก็เพิ่มขึ้นอย่างมากเช่นกันหลังจากความสําเร็จของเขาด้วยเทคนิคนี้และเขาสามารถรู้สึกถึงพลังอันยิ่งใหญ่ที่มันมีอยู่
ชคาคไม่รู้ว่าทําไมเรียวถึงได้ตัวใหญ่ขึ้น แค่รู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกําลังคุกคามตัวเขา
“[คาถาลม กระสุนลม]!”
เรียวใช้ฝ่ามือเพื่อรับกระสุนลมที่พุ่งเขามาหวังจะทําลายหัวของยักษ์น้ำแข็งของเขา
“อะไรกัน?” ชคาคุมองไปยังที่การเคลื่อนไหวของเรียว เขาไม่คิดว่าจะมีใครที่สามารถรับการโจมตีของเขาได้ง่ายแบบนี้
เรียวเริ่มประสานอิน และพุ่งใส่ชคาคุอย่างรวดเร็ว ด้วยโหมดจักระสายฟ้าในขณะนั้นเขาตระหนักว่าเขาไม่สามารถใช้คาถานินจาได้ในขณะที่เขาอยู่ในร่างยักษ์น้ำแข็ง
ยิ่งกว่านั้นเมื่อเขาเป็นหนึ่งเดียวกับยักษ์เขาก็สามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าพลังงานธรรมชาติที่อยู่ภายในนั้นเริ่มจางหายไป ในอัตรานี้เขาควรจะสามารถรักษาโหมดนี้ได้ไม่เกินห้านาทีเวลากาลังจะหมดและสิ่งที่เขาทําได้ก็คือเอาชนะชูคาคุให้เร็วที่สุด
เรียวเดินไปด้านหน้าก่อนที่จะเหวี่ยงหมัดไปยังท้องของชคาค
เรียวไม่คิดว่าหมัดของยักษ์น้ำแข็งนั้นจะมีพลังมากขนาดนี้
เรียวตรงเข้าไปและชกชูคาคไปหลายหมดราวกับโดนค้อนทุบจนกลายเป็นหลุม
“เรียว เลิกเล่นได้แล้ว! ปลูกเจ้าพระแก่นั้นเร็ว! นินจาโคโนฮะกําลังจะเสียเปรียบแล้ว!”
คําพูดของกามะฮิโระทําให้เรียวตื่นขึ้นจากความมัวเมาในพลังของยักษ์น้ำแข็งความรู้สึกนี้ดีแค่ไหนก็ไม่สําคัญเท่าชีวิตของพันธมิตรอิโนะ-จิกะ-โจและนินจาของโคโนฮะ
เรียวต่อยไปยังหัวของชูคาคุ แล้วโยนบันปูคออกไป ความเจ็บปวดที่รุนแรงทําให้เขาตื่นขึ้นและชูคาคุก็สลายไป
หลังจากที่เห็น 1 หางหายไป กาลังใจก็กลับมายังฝั่งของโคโนฮะ นินจาทรายรู้สึกเหมือนกับกาลังจะถึงฆาตเมื่อเห็นเรียววิ่งมาทางพวกเขา
เรียวไม่ต้องการโจมตีพวกเขาเขาแค่ต้องการทําลายผนึกเพื่อช่วน จิไรยะและซาคุ โมะ
เรียวใช้มือของยักษ์น้ำแข็งทุบผนึกนั้นอย่างรุนแรง หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งรอยแตกร้าวก็เริ่มปรากฏให้เห็นทั่ว
เมื่อกามะฮิโระมาถึง และเห็นสิ่งที่เรียวทํา เขาก็ช่วยเรียวในการทําลายผนึกเขาใช้เวลาเกือบหนึ่งนาทีและในที่สุดมันก็พังลง
การต่อสู้ของคนที่อยู่ภายในหยุดลงคาเสะคาเงะรุ่นที่ 4 และย่าโจก็มองเรียวอย่างตื่นตระหนก
พวกเขาต้องการที่จะหนี แต่ว่าพวกเขาก็ไม่สามารถสลัดจิไรยะและซาคุโมะได้
“เจ้าหนู คนที่สะสมพลังธรรมชาติเยอะขนาดนั้นเป็นเธอเองงั้นเหรอ?เธอทําแบบนี้ได้ยังไง?”จิไรยะถามเกี่ยว
แต่เรียวตอบไม่ได้เพราะเขาไม่รู้จะตอบยังไง!
