……….
และความเงียบเข้าปกคลุมพื้นที่ ดวงตาของ ยาซุโอะ เปล่งประกายด้วยความคิดอันชาญฉลาดของความเป็นไปได้ทั้งหมด จิตใจของเขาพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อไขปริศนาที่น่าสนใจดังกล่าว จนกระทั่งรอยยิ้มเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “นั่น…น่าสนใจ น่าสนใจเกินไปแล้ว”
เนเทโร่ เลิกคิ้วอย่างสงสัย “นายรู้อะไรที่ฉันไม่รู้หรือ?”
ยาซุโอะ พยักหน้า “ฉันกำลังตั้งสมมติฐานด้วยตัวเอง…”
เนเทโร่ ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าและพูดว่า “หลายปีที่ผ่านมาไม่มีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้นและเธออยู่กับนาย ดังนั้น ฉันจะไม่พยายามสอดรู้สอดเห็นอีกต่อไปเว้นแต่จำเป็น”
เขาเริ่มลูบเคราของเขาด้วยความสนใจเป็นประกาย ในขณะที่เขาถามว่า “นายมีความสามารถในการเลียนแบบความสามารถของคนอื่น ใช่ไหม? ฉันรู้จักใครบางคนที่คล้ายกับสถานการณ์ของนาย และเขาก็ชอบสำรวจโลกและทำในสิ่งที่เขาสนใจ ความจริงแล้ว เขาถามฉันเกี่ยวกับนายเมื่อสองสามปีก่อน เมื่อเขารู้เกี่ยวกับการกระทำของนายที่กรีดไอร์แลนด์”
ยาซุโอะ ถาม“กอน ฟรีคส์ เกมมาสเตอร์หรือ?” เนเทโร่ พยักหน้า โดยที่ ยาซุโอะ ถามต่อ “เขาถามถึงความสามารถและเป้าหมายของฉันหรือเปล่า?”
“ใช่ ความสามารถของนายเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่รู้ในโรงเตี๊ยมฮันเตอร์และมันก็ไม่ได้อธิบายได้ดีนัก มันเป็นความสามารถที่นายใช้ในลานประลองกลางหาว ดังนั้น เขาจึงต้องการข้อมูลเพิ่มเติม ข้อมูลที่เราไม่มี …”
ยาซุโอะ พยักหน้า ในขณะที่ยืนขึ้น “บางทีฉันอาจจะพบเขาในภายหลัง แต่ตอนนี้ ฉันไม่สนใจแล้ว อย่างไรก็ตาม ฉันจะอยู่ที่นี่ประมาณหนึ่งเดือน สรุปแล้วเรื่องการประลองของเราหนึ่งครั้งต่อเดือนเป็นอย่างไร?”
แสงสว่างจ้าปรากฏขึ้นในดวงตาของ เนเทโร่ ก่อนจะพยักหน้า “นายรู้ว่าจะตามหาฉันได้ที่ไหน”
‘ฉันต้องหาวิธีที่จะชนะและตอบโต้ความสามารถในการเทเลพอร์ตของเขา ฉันยังต้องฝึกฝนให้มากขึ้น ฉันสนิมขึ้นเกินไปจริง ๆ…’ เขาคิด ขณะที่กำลังมอง ยาซุโอะ เดินจากไป
ยาซุโอะ เดินผ่านถนนในเมืองสวาดานิ จนกระทั่งพบโรงแรมที่เหมาะกับรสนิยมของเขา เขาจองห้องพักเป็นเวลาหนึ่งเดือนและเตรียมกาแฟสักถ้วยสำหรับตัวเอง และนั่งพักผ่อน ในขณะที่คิดถึงความเป็นไปได้ไม่รู้จบและข้อมูลใหม่ที่น่าสนใจเปิดขึ้นสำหรับอนาคต
ทันใดนั้น อารุกะ ก็ปรากฏตัวขึ้นในอากาศข้าง ๆ เขา โดยลอยอยู่ใต้การควบคุมของเขา “ในที่สุด ฉันก็สามารถเทเลพอร์ตมาหาพี่ได้! ดูนี่สิ” เธอพูด ขณะที่แสดงภาพวาดที่เธอถืออยู่กับเธอให้เขาดู
การปรากฏตัวของเธอ ทำให้เขาเลิกคิด ในขณะที่เขาควบคุมเธอ พาเธอเข้ามาใกล้มากขึ้นด้วยความสนใจในการดูภาพวาด ภาพวาดหลังบ้านของเขาในทรัพย์สินตระกูลโซลดิ๊กและเนินเขาที่สวยงามสีเขียวรอบ ๆ
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาเริ่มลูบศีรษะเธอ “ดีขึ้นมาก พยายามอย่างหนักเลยสินะ หือ” ยาซุโอะ ตั้งข้อสังเกต เมื่อสังเกตเห็นความก้าวหน้าอันน่าอัศจรรย์ของเธอในการวาดภาพ เขาสังเกตเห็นความสามารถของเธอในด้านนี้ ทำให้เขามีไอเดียที่น่าสนใจ…
การได้ยินนั้นทำให้ใบหน้าของ อารุกะ ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ภูมิใจในความทุ่มเทที่เธอทุ่มเทให้กับสิ่งที่เธอชอบ “ใช่ไหม ฉันดีขึ้นมากแล้ว นอกจากนี้ ฉันยังอยากวาดรูปพี่ด้วย นะ นะ นะ! พี่พูดเสมอว่ารอจนกว่าฉันจะดีขึ้นมาก พี่ช่วยทำท่าเท่ ๆ ให้ฉันหน่อยได้ไหม! ได้โปรด!” อารุกะ เริ่มพูดอย่างใจเย็นด้วยน้ำเสียงของเธอที่เริ่มสูงขึ้น ถามเขาอย่างหลงใหลและเริ่มส่องแสงในดวงตาสีฟ้าของเธอ…
ยาซุโอะ หัวเราะออกมาเล็กน้อยอย่างสนุกสนาน แล้วถามด้วยความสงสัย “ท่าแบบไหนหรือ?” เมื่อได้ยินแบบนั้น เธอก็ยิ้มกว้าง เพราะนั่นก็หมายความว่าเขาเห็นด้วย “ท่าไหนก็ได้ที่เท่เหมือนพี่!!”
ยาซุโอะ คิดเกี่ยวกับท่าที่เท่สำหรับคนอย่างเขา ก่อนที่จะควบคุมตัวเองและเก้าอี้ที่ลอยอยู่ริมหน้าต่าง ในขณะที่พระจันทร์เต็มดวงส่องแสงแวววาว เขายังคงนั่งไขว่ห้างและหลับตา เพื่อให้ อารุกะ เริ่มทำงาน นัยน์ตาของเธอเป็นประกาย เมื่อสังเกตเห็นการกระทำของเขา ขณะที่เธอเทเลพอร์ตกลับไป นำเครื่องมือทั้งหมดของเธอมา จากนั้นจึงเริ่มวาดภาพด้วยบรรยากาศรอบตัวที่เปลี่ยนให้เธอตั้งใจอย่างสมบูรณ์แบบ
ความคิดของ ยาซุโอะ เริ่มปั่นป่วน เมื่อนึกถึงสิ่งที่ เนเทโร่ พูดและข้อมูลทั้งหมดที่เขารู้เกี่ยวกับโลกนี้ เขาจดจ่อกับการใช้ทุกสิ่งที่เขามี เพื่อสรุปสถานการณ์ที่เป็นไปได้ทั้งหมดและอาจส่งผลต่ออนาคตได้อย่างไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเดินทางไปยังทวีปมืด
วัฏจักรยังคงดำเนินต่อไป… ถ้อยคำนี้ยังคงวนเวียนอยู่ในใจของฉัน ซึ่งบ่งบอกถึงความสำคัญของมัน ทำให้ฉันสามารถรวบรวมสิ่งต่าง ๆ เข้าด้วยกันได้
ในแต่ละวัฏจักร ลักษณะเฉพาะตัวกำหนดบุคลิกภาพตามสภาพแวดล้อมโดยรอบ ดังนั้น จึงปลอดภัยที่จะถือว่ามันไม่เก็บในความทรงจำหรือมันเป็นลักษณะเฉพาะตัวที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ยกเว้นว่าพวกมันทั้งหมดมีแหล่งที่มาเดียวกัน โดยที่ลักษณะเฉพาะตัวนั้นเป็นแหล่งของพลัง ฉันมีแนวโน้มที่จะคิดว่ามันเป็นเรื่องนั้น
ในระดับหนึ่ง ฉันสามารถเห็นได้ว่า อัล เข้ามามีบทบาทอย่างไร ความต้องการของการพึ่งพาร่วมกัน สิ่งมีชีวิตรูปร่างแก๊ส: อัล สิ่งมีชีวิตลึกลับและเป็นหนึ่งในห้าภัยคุกคามที่มนุษยชาติพบในทวีปมืด
ทั้ง นานิกะ และรูปปั้นลึกลับทำงานในลักษณะเดียวกัน พวกมันต้องการสิ่งมีชีวิตอื่นในการทำงาน อันที่จริง การดำรงอยู่ของพวกมันขึ้นอยู่กับสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ และสิ่งแวดล้อมรอบตัวพวกมัน
แม้ว่า อัล จะพบได้ทางตะวันตกเฉียงใต้ของทะเลสาบมอเบียสเท่านั้น แต่ก็ไม่ได้ขจัดความเป็นไปได้ที่จะมีอยู่ในที่อื่น หรือถูกชาวพื้นเมืองหรือสิ่งมีชีวิตในทวีปมืดไปส่งยังที่อื่น ๆ เพื่อที่จะอธิบายว่ามันไปถึงทิศตะวันตกเฉียงเหนือของทะเลสาบมอเบียสได้
แม้ว่า อัล ที่เข้าสิงรูปปั้นนั้นค่อนข้างน่าสนใจ แต่ความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบ อัล กับลักษณะเฉพาะตัวคืออะไร มันเป็นไปได้หรือไม่ว่ามันคือความปราถนา? ถ้าเป็นเช่นนั้นเป้าหมายของมันคืออะไร?
เนเทโร่ บอกว่าพื้นที่รอบ ๆ นั้นผุพังราวกับถูกสาป และตามระยะเวลาที่พวกเขาใช้ เพื่อค้นหาวัด พื้นที่ต้องสาปควรมีขนาดใหญ่มาก เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น มันเป็นลักษณะเฉพาะของตัวมันเอง? หรือบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับเป้าหมายของมัน หรือ… เป็นผลจากการใช้พลังมากเกินไป
แถมยังเรียกตัวเองว่าเทพแห่งทางเลือก เดย์ อเปโลเกส แต่จากที่เขาพูด มีร่องรอยของอารยธรรมโบราณและวัด ก็ทำให้ฉันเชื่อมากขึ้นว่าเป็นสิ่งก่อสร้างที่เรียกว่าวัด บางทีพวกเขาอาจสร้างไว้บูชาพระเจ้าแห่งทางเลือกและสร้างรูปปั้น ดังนั้น เมื่อ อัล เข้าสิง มันจึงใช้บุคลิกภาพตามสภาพแวดล้อม
บุคลิกภาพของเทพเจ้าและที่นำพาฉันมาสู่พลังของมัน มันเกี่ยวข้องกับตัวเลือกที่เราต้องเลือกจากสองตัวเลือกที่มีให้ และอีกตัวหนึ่งมีเวลาให้เลือกประมาณหนึ่งเดือน แม้ว่าจะมีความเป็นไปได้ที่มันจะจำกัดเฉพาะตัวเลือกที่สามารถให้ได้
มีข้อจำกัดที่ชัดเจนที่ฉันมองเห็นได้ จำเป็นต้องมีคนเข้าไปในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เพื่อให้สามารถทำงานได้ และอาจหมายถึงวัดและอาจใช้ได้เดือนละครั้งเท่านั้น แม้ว่าจะเลือกตัวเลือกใดตัวเลือกหนึ่งก่อนหนึ่งเดือนผ่านไป
สิ่งนี้แสดงให้เห็นความแตกต่างระหว่างวิธีการทำงานของ นานิกะ กับวิธีการทำงานของรูปปั้น พวกมันเกิดในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันและในเจ้าของที่แตกต่างกัน ทำให้เกิดความปรารถนาที่แตกต่างกัน ซึ่งหมายความว่าสิ่งใดก็ตามที่มอบอำนาจนี้ให้กับพวกมันนั้นไม่สามารถควบคุมพวกมันได้ หรือมากกว่านั้นก็เหมือนกับการควบคุมที่น้อยที่สุด
แม้แต่ในหมู่ผู้ศรัทธาในอารยธรรม ก็ต้องมีผู้คนที่ต้องการใช้ประโยชน์จากพลังของเทพเจ้าแห่งการเลือกและใช้ประโยชน์จากมัน ดังนั้น บางทีพวกเขาอาจพบวิธีที่จะล่วงละเมิดมันและอาจส่งผลให้เกิดผลที่คาดไม่ถึงบางอย่าง
คิรัวร์ ยังใช้พลังของ นานิกะ ในทางที่ผิดเช่นกัน ดังนั้น บางทีอาจมีผลสะท้อนกลับที่ฉันไม่รู้ บางอย่างที่จะรู้ได้เฉพาะในเรื่องนี้ในภายหลัง และบางอย่างที่เขาจะต้องแก้ไข โดยไปที่ทวีปมืดและฉันคิดว่า ซิก มีบทบาทในเรื่องนี้
นอกจากนี้ ซาตาน ยังมีลักษณะเฉพาะที่คล้ายคลึงกันหรือไม่? พิจารณาว่ามันอยู่ในไทม์ไลน์หรือวัฏจักรเดียวกันกับที่ นานิกะ บอกเป็นนัยว่าไม่ควร เพราะเทพเจ้าแห่งการเลือกพูดเฉพาะเจาะจงว่า ‘วัฏจักรยังคงดำเนินต่อไป นั่นอาจหมายความว่าวัฏจักรของมันสิ้นสุดลง โดยบ่งชี้ว่ามันอาจจะตายไปแล้วในตอนนี้
เนเทโร่ ยังบอกด้วยว่าเขาสังเกตเห็นรอยร้าวทั่วรูปปั้น ซึ่งหมายความว่าเวลาได้สิ้นสุดลงแล้ว และจำเป็นต้องดำเนินวัฏจักรต่อไปก่อนหน้านั้น หรือลักษณะเฉพาะลึกลับมีบทบาทในเรื่องนี้หรือไม่?
บางทีมันอาจจะทำให้พวกมันจำเป็นต้องดำเนินวัฏจักรต่อไป เหมือนกับที่ นานิกะ ต้องร้องขอและให้ความปรารถนา
นอกจากนี้ เทพแห่งการเลือกจริง ๆ แล้วคือผู้ให้ทางเลือก แต่ควรมีข้อจำกัดอย่างอื่น มันจะแค่ทำในสิ่งที่มันต้องการ
ในทางกลับกัน นานิกะ ไม่มีข้อจำกัดใด ๆ เนื่องจากฉันแน่ใจว่าตราบใดที่ความปรารถนายังอยู่ในความสามารถของเธอ เธอจะยอมมัน แต่นั่นก็แลกมาด้วยราคา เธอไม่มีอำนาจเหนือสิ่งที่ผู้คนต้องการได้ และนั่นก็สร้างตัวแปรที่ไม่รู้จัก ตัวแปรที่ลักษณะเฉพาะต้นทางไม่สามารถปล่อยให้มีอยู่ได้ แต่ตัวแปรดังกล่าวมีอยู่จริง… ดังนั้น หากทฤษฎีของฉันถูกต้อง ฉันก็รู้แนวคิดทั่วไปว่าลักษณะเฉพาะลึกลับคืออะไร…
