สีหน้าของเย่หลิวลี่แข็งทื่อพอเห็นใบหน้าไม่พอใจของกู่ฉางเกอ และได้ยินเขาบอกให้พวกนางไป แต่นางตระหนักว่านางทำเกินไปจริง เหนือสิ่งอื่นใด ตั้งแต่เมื่อไรที่กู่ฉางเกอต้องคอยอธิบายการกระทำให้นางฟัง?
การอ้างของเขาที่ไม่พยายามฆ่าพี่ชายเย่เฉินยังดูเหมือนจริง เย่หลิวลี่ไม่อาจหาคำโต้แย้งได้เลย ช่องว่างระหว่างกู่ฉางเกอกับเย่เฉินมากเกินไป มากจนคนหนึ่งอยู่ในสวรรค์ คนหนึ่งอยู่ในนรก
เย่เฉินจะโดนกำจัดไปนานแล้วถ้ากู่ฉางเกออยากให้เขาตาย เย่หลิวลี่อดรู้สึกผิดต่อกู่ฉางเกอไม่ได้พอตระหนักถึงมัน
นางไม่ใช่ผู้หญิ่งเย่อหยิ่งที่ไม่รับฟังเหตุผล
วันนี้ นางมาเคาะประตูอีกฝ่าย ถามหากู่ฉางเกอเพื่อขอคำอธิบาย ตอนนี้ที่นางคิดถึงการกระทำของนาง นางก็ตระหนักว่านางไร้เหตุผล
กู่ฉางเกอไม่ผิดที่ดูถูกนางและขอให้นางขอโทษ นางต่างหากที่ผิด!
“หลิวลี่ทำให้ท่านไม่พอใจวันนี้!ขอบคุณคุณชายที่ช่วยชี้เรื่องราวให้กระจ่าง”
เย่หลิวลี่ฟื้นคืนสติและพูดกับกู่ฉางเกอ
“ในเมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้ว ก็เชิญ!”
กู่ฉางเกอไม่แปลกใจกับคำพูดนาง แต่เขาไม่สนใจ ความไม่แยแสของเขาทำให้เย่หลิวลี่ขมวดคิ้วและรู้สึกหดหู่
นางไม่เคยเจอกับความอัปยศเช่นนี้มาก่อน แต่วันนี้ นางกลับต้องขอโทษชายผู้นี้หลายครั้ง
นางรู้สึกไม่เต็มใจ!
แน่นอน ความภาคภูมิใจของเย่หลิวลี่ไม่ได้ช่วยให้นางเถียงเขาอีก โดยไม่พูดอะไร นางหมุนตัวและเตรียมจากไป
“คุณชายกู่ ข้าคิดว่าท่านกับคุณหนูนั้นควรเข้ากันได้ดี เหนือสิ่งอื่นใด เราล้วนมาจากอาณาจักรเบื้องบน และมันเป็นชะตาที่ทำให้เราได้มาเจอกันที่นี่ในอาณาจักรเบื้องล่าง…”
ป้าเสวี่ยอดพูดไม่ได้หลังเห็นทั้งสองคุยกัน นางเชื่อจากก้นบึ้งของหัวใจว่าการได้มาพบกู่ฉางเกอคือโอกาสหายาก และก็ไม่ควรพลาด
“ไม่จำเป็น ข้าไม่สนใจนาง!”
กู่ฉางเกอปฏิเสธคำพูดของป้าเสวี่ยโดยตรง ผลักคำพูดที่เหลือลงคอและสีหน้านางก็เปลี่ยนไป เขาไม่รู้ว่าหญิงวัยกลางคนคิดอะไรอยู่ แต่เขาไม่สนใจนาง
เขาไม่ต้องไว้หน้าเย่หลิวลี่หรือใครก็ตาม และไม่ต้องให้ใครมาชมชอบ
“อา..”
ป้าเสวี่ยอึดอัด และไม่รู้ว่าจะพูดอะไร นางเข้าใจดีว่าการกระทำของคุณหนูนางไม่น่าพอใจ แต่การพูดตรงๆ..เขาไม่ไว้หน้าคุณหนูของนางเลย
เย่หลิวลี่ ผู้หันหลังไปแล้วตัวสั่นและหยุดชะงัก เขาหมายความว่าไงที่ว่า’ไม่สนใจ’นาง?นางรู้สึกว่าป้าเสวี่ยทำให้นางเสียหน้ามากในวันนี้
ความรู้สึกอับอายของเย่หลิวลี่ยิ่งมาก และนางก็กัดฟันแน่น
“คุณหนู อภัยให้ข้าด้วย..”
ป้าเสวี่ยรู้สึกผิดในใจ นางเข้าใจว่าคุณหนูของนางเสียหน้ามากในวันนี้เนื่องจากการกระทำของนาง
เย่หลิวลี่เมินนาง และยังคงใบหน้าเย็นชา นางเดินไปโดยไม่พูดอะไรหรือเหลียวหลัง นางกังวลว่านางอาจทำอะไรที่ไม่ดีถ้ายังอยู่ต่อ
ตั้งแต่เกิดจนถึงวันนี้ นางไม่เคยเจอกับความอับอายเท่าวันนี้มาก่อน ความรู้สึกขอโทษต่อกู่ฉางเกอพลันหายไป
เขาคือวายร้ายตัวจริง!
การอยู่ต่อมีแต่จะทำให้นางเสื่อมเสีย
…
[ติ้ง!ท่านได้สั่นคลอนความไว้ใจของเย่หลิวลี่ที่มีต่อเย่เฉิน!เย่เฉินเสียค่าโชคหนึ่งร้อย!ท่านได้รับค่าโชคชะตาห้าร้อยแต้ม!]
การแจ้งเตือนระบบดังในหัวของกู่ฉางเกอทันทีที่พวกเย่หลิวลี่ออกไป รอยยิ้มขี้เล่นปรากฏบนหน้าเขาพอทุกอย่างเป็นตามแผน
เย่หลิวลี่อาจเป็นคนหุนหันพลันแล่น แต่นางไม่โง่ คำพูดของเขามากพอให้นางไปขบคิดเอง
เป็นความจริงที่เย่หลิวลี่เกลียดเขาเข้ากระดูก แต่กู่ฉางเกอไม่สนใจ เพราะไม่ช้าก็เร็ว เขาจะจัดการกับนางด้วย!
แค่ไม่กี่ประโยคจากเขาก็มากพอให้นางไปขบคิด ตอนนี้ นางคงสงสัยว่าเย่เฉินทำเรื่องชั่วร้ายจริงหรือเปล่า?เหนือสิ่งอื่นใด เย่เฉินในความประทับใจของนางคือคนใจดี เป็นชายหนุ่มที่ซื่อสัตย์ และซื่อตรง
ค่าโชคจำนวนมากของเย่เฉินมาจากลูกพี่ลูกน้องของเขานี่เอง ตลอดมา เย่เฉินต้องได้รับโอกาสมากมายและค่าโชคก็เลยพุ่ง
กู่ฉางเกอกำลังรอโอกาสเก็บเกี่ยว
‘หน้าต่างสถานะ’
จากนั้น กู่ฉางเกอก็ร้องเรียกในใจ
**
เจ้าของ : กู่ฉางเกอ
รัศมี : วายร้ายสวรรค์ลิขิต
ตัวตน : ศิษย์แท้จริงวังเต๋าอมตะสวรรค์
เส้นชีพจร : ใจมาร กระดูกเต๋า
ฐานบ่มเพาะ : ราชา(ขั้นสูง)
ความสามารถลี้ลับ : เคล็ดเต๋าอมตะสวรรค์(ขั้นเจ็ด) วิหารจิตเทพบรรพกาล(พรสวรรค์) กายหมื่นปีศาจจำแลง(พรสวรรค์) เคล็ดเซียนปีศาจกลืนกิน
ค่าโชคชะตา : 2000
ค่าโชคลาภ : 480(มืด)
คลัง : เครื่องรางทำลายเขตแดนx1 หนึ่งในสามชิ้นส่วนเมล็ดพันธุ์โลกx2 การ์ดปล้นโชคx3 การ์ดคูณรางวัลระบบ x1
—
หลังผลาญค่าโชคชะตาไปสามพันเพื่อมาถึงขั้นสูงของอาณาจักรราชา เขาก็เหลือแค่ 1500 แต้ม และตอนนี้เขาก็ได้มาอีกห้าร้อย
ช่วงนี้ ค่าโชคลาภของเขาเพิ่มขึ้นมาด้วย เขาได้รับแค่ 30 โดยไร้ซึ่งความพยายามหรือปล้นโชคของคนอื่น
กู่ฉางเกอรู้ว่าค่าโชคที่เพิ่มมาของเขาคงเพราะโชคของซูชิงเกอกับหลินชิวหานเกื้อหนุนเขา พรสวรรค์น่ากลัวของหลินชิวหานด้านการหลอมโอสถสุกงอมแล้ว และนี่ก็ช่วยเพิ่มค่าโชคของนางไปอีกขั้น
ในเวลาเดียวกัน ค่าโชคของกู่ฉางเกอเองก็เพิ่มเพราะนาง
จากนั้น กู่ฉางเกอก็เริ่มครุ่นคิดเกี่ยวกับเย่เฉิน
ตอนนี้ที่เย่หลิวลี่ออกมาสู่โลก มันไม่ควรใช้เวลานานก่อนนางจะไปเจอกับเย่เฉิน มันแค่ว่าเย่หลิวลี่ยังไม่รู้ว่าตอนนี้เย่เฉินซ่อนอยู่ไหน
แต่ทว่า ตัวเย่เฉินเองควรไปหานางทันทีที่ข่าวของนางกระจายออกไป เว้นแต่เย่เฉินจะสมองกลวง ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยต้นขาหนาแบบเย่หลิวลี่ไป
เขาจะต้องริเริ่มเปิดเผยตัวเอง!
‘ข้าสามารถสัมผัสถึงตำแหน่งแน่ชัดของเย่เฉินได้จากตราที่ข้าทิ้งไว้บนตัวอาจารย์เขา…’
‘เขาอยู่ไม่ไกลจากเมืองสวรรค์กลาง และควรอยู่ที่จุดตัดของแปดดินแดน’
แสงไหววูบในดวงตาของกู่ฉางเกอพอเขาหรี่ตาครุ่นคิด
‘ถ้าข้าเดาไม่ผิด อาณาจักรลับสวรรค์โบราณควรใกล้เปิดแล้ว มันเป็นเหตุผลว่าทำไมเจ้าของร่างนี้ถึงลงมา ไม่มีทางที่ข้าจะปล่อยให้[ง้าวมารแปดทิศ]หลุดมือไป!’
กู่ฉางเกอค้นผ่านความทรงจำ อาณาจักรลับสวรรค์โบราณถูกสร้างโดยผู้ยิ่งใหญ่เพื่อผนึกอาวุธมาร ง้าวมารแปดทิศ
[ง้าวมารแปดทิศ]มีสายสัมพันธ์กับเคล็ดวิชาลับที่กู่ฉางเกอบ่มเพาะ ไม่มีทางที่เขาจะยอมปล่อยมันไป
สำหรับว่าง้าวมารแปดทิศน่ากลัวแค่ไหน?มันไม่จำเป็นต้องคิดเลย ผู้ยิ่งใหญ่อันเป็นจุดสูงสุดจำต้องเผาตัวเองเพื่อผนึกมันและป้องกันมันจากการสร้างความวุ่นวายในโลก
ตามโครงเรื่องปกติ เย่เฉินจะเป็นคนได้รับมรดกของอาณาจักรลับสวรรค์โบราณ ระหว่างกระบวนการนี้ เขาจะปราบ[ง้าวมารแปดทิศ]และนำมันมาอยู่ใต้การควบคุมตอนมันหลบหนีจากผนึกและกำลังนำหายนะมาสู่แคว้นกลาง
ทั้งอย่างนั้น เย่เฉินจะกลายเป็นวีรบุรษที่ได้ทั้งสาวงามและสมบัติกลับบ้านไปเชยชม
ไม่ต้องพูดถึงอันตรายของอาณาจักรลับสวรรค์โบราณ
ในอาณาจักรเบื้องบน พลังของผู้ยิ่งใหญ่ที่ผนึกมันอย่างน้อยก็ต้องเป็นบรรพชนของนิกายเต๋าสูงสุด พวกเขาเป็นตัวตนที่ลึกล้ำ และอายุขัยก็มากเกินกว่าล้านปีหรือนานกว่านั้น
ถ้าไม่ระมัดระวัง มันเป็นไปได้ที่จะตายในอาณาจักรลับสวรรค์โบราณ
