ตอนที่ 80 เจ้าไม่หนาวเหรอ
สมาชิกที่โดนขับไล่ทั้งหมดอึ้ง พวกเขาเตรียมสู้กับชายชรา แต่คำพูดของชายชราเกินความคาดหมาย
“นี่มันแผนร้ายอะไร?”
“ถ้าเกิดเขาแกล้งมาพาเรากลับตระกูล แต่หลังเราไปกับเขา แล้วเขาลอบผลักเราไปตายที่มุมหนึ่งของอาณาจักรเบื้องบนละ?”
คนของตระกูลกู่แสดงสีหน้าสับสน และอดขมวดคิ้วไม่ได้ พวกเขาสงสัยว่ากู่ฉางเกอวางแผนร้ายอะไร
“ข้าอยากดูว่ากู่ฉางเกอผู้นี้จะขายยาอะไรให้เรา”
“ใช่ ไม่ว่าเขาจะกล้าแค่ไหน เขาคงไม่กล้าโจมตีเราในที่โล่งแบบนี้’
แม้พวกเขาจะตื่นเต้นที่ได้กลับตระกูล พวกเขาก็ไม่ได้โง่ พวกเขาอดรู้สึกไม่ได้ว่ามีแผนร้ายซ่อนอยู่
[บูซ!]
ตอนนี้ คนของเชื้อสายที่โดนขับไล่ปรากฏจากที่พักตัวเองและบินออกเมือง แม้ฐานบ่มเพาะจะโดนผนึก และไม่สามารถดึงพลังแท้จริงที่เคยมีได้ พวกเขาก็ยังแสดงอำนาจสูงส่ง
ผู้บ่มเพาะกับสิ่งมีชีวิตทั้งเมืองโบราณต่างตกใจ เขตชั้นนอกกับชั้นในของอาณาจักรเบื้องบนอยู่ไกลกันมาก และก็มีดาวเคราะห์กับอาณาจักรหลายแห่งคั่นกลางระหว่างพวกเขา
มันเพราะเหตุนี้จึงมีน้อยคนที่ได้ติดต่อกับคนสกุลกู่ในเมืองนี้
“กู่ฉางเกอส่งเจ้ามารึ?”
ชายวัยกลางคนจ้องเฒ่าหมิงและถาม
“บ่าวชราผู้นี้ถูกนายน้อยส่งมาจริง นายน้อยจะเป็นคนดูแลตระกูลกู่ และข้าก็มาตามคำสั่งเขาเพื่อพาทุกคนที่นี่กลับไปตระกูล”
เฒ่าหมิงตอบ นี่คือสิ่งที่กู่ฉางเกอบอกเขา
พูดตามตรง เฒ่าหมิงไม่รู้แน่ชัดว่าทำไมเชื้อสายนี้ของตระกูลถึงโดนขับไล่ให้มาที่นี่ เหนือสิ่งอื่นใด เขาไม่แม้แต่จะเข้าเขตชั้นในของตระกูลกู่ได้ และก็ไม่ต่างอะไรกับบริวารทั่วไป แต่เขาก็ยังได้ยินข่าวลือมาเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นสิบกว่าปีก่อน แต่เรื่องนั้นเป็นตราบาปของตระกูล ด้วยเหตุผลนั้น เขามั่นใจว่าไม่ควรคิดถึงหรือพูด
“เขาจะดูแลตระกูลในอนาคต?หึ!งั้นเขาก็คงไม่พิจารณาเชื้อสายเราเป็นภัยคุกคามต่อเขาอีกแล้วสินะ?”
ชายวัยกลางคนแค่นเสียง
คนอื่นยังสงบ ไม่แสดงความตื่นเต้น
เฒ่าหมิงพูดขึ้นอีก”นายน้อยบอกว่าเขาจะให้ความยุติธรรมแก่เชื้อสายท่าน สำหรับว่าจะเชื่อหรือไม่ มันไม่สำคัญต่อเขา แม้เขตชั้นนอกของอาณาจักรเบื้องบนจะกว้างใหญ่และสะดวกสบาย แต่มันจะเทียบได้กับตระกูลกู่หรือ?นายน้อยอยากพาพวกท่านกลับไปจริง นอกจากนั้น เขาบอกว่าเขาอาจพิจารณาเรื่องการปล่อยตัวลุงๆ อาๆทั้งหมดที่โดนขังไว้ในตระกูล”
แน่นอน ทุกคำพูดของเฒ่าหมิงถูกเตรียมการโดยกู่ฉางเกอ และตัวเขาก็ไม่กล้าพูดเรื่องที่เกี่ยวกับตระกูลเอง
‘มารร้ายอย่างเขาจะเปลี่ยนเป็นใบใหม่และรู้จักแก้ไขความผิดพลาดของตัวเองหรือ?’
ชายวัยกลางคนผงะ
เขาไม่เชื่อว่าคนอย่างกู่ฉางเกอจะเป็นคนพูด
นั่นเป็นแผนของคนอื่น?
เขาไม่กังวล แม้ตระกูลกู่จะมีสมาชิกมากมาย แต่เขาก็เชื่อว่ามีแค่คนอย่างกู่ฉางเกอถึงมีความคิดฆ่าคนจากตระกูลเดียวกัน [และในเมื่อสมาชิกคนอื่นยังอยู่ กู่ฉางเกอก็ไม่ควรกล้าทำอะไรแบบนั้น]
สมาชิกอื่นจากเชื้อสายอื่นคงอดสับสนไม่ได้และคุยเรื่องนี้กันแล้ว
หลังพวกเขาอาศัยในเขตชั้นนอกมาสักพัก พวกเขาก็ชินกับมันแล้ว แต่ถ้าพวกเขาต้องพูดจากใจ งั้นเขตชั้นนอกก็คือดินแดนรกร้างที่แม้กระทั่งนกก็ไม่อยากขี้ แน่นอน นั่นคือความคิดของพวกเขา และสำหรับพวกเขา การกลับตระกูลย่อมดีมาก
มันแค่ว่าพวกเขาคิดไม่ออกว่าทำไมจู่ๆกู่ฉางเกอถึงทำแบบนี้?
‘รอเดี๋ยว หรือผู้อาวุโสคนอื่นจะบังคับเขา!ไม่งัน้ พวกเขาคงไม่ปล่อยให้กู่ฉางเกอดูแลตระกูลแน่ด้วยนิสัยโหดเหี้ยมของเขา’
ไม่ช้า ความคิดนี้ก็แวบผ่านหัวพวกเขา และพวกเขาก็หัวเราะ นี่สมเหตุสมผล กู่ฉางเกออยากดูแลตระกูลกู่ในอนาคต แต่เหล่าผู้อาวุโสปฏิเสธที่จะให้เขาเป็นว่าที่ผู้นำ สุดท้าย ด้วยไม่มีทางเลือกอื่น เขาโดนบังคับให้ต้องรับข้อตกลงที่ประนีประนอมแบบนี้
พวกเขาจะสามารถกลับตระกูลได้ ส่วนกู่ฉางเกอก็จะได้ตำแหน่งว่าที่ผู้นำ!
เฒ่าหมิงไม่รู้ความคิดพวกเขา และไม่สนใจเรื่องภายในตระกูลกู่ ในทางกลับกัน กู่ฉางเกอคาดเดาไว้แล้วว่าคนเหล่านี้ต่างเดาเช่นนี้ และเตรียมคำพูดไว้ให้แล้ว
“ทุกคนจะรู้ความจริงก็ต่อเมื่อกลับตระกูลกัน การแสดงความสงสัยตอนนี้จะไปมีประโยชน์อะไร?”
“และคงไม่คิดที่จะปล่อยให้การประนีประนอมของเหล่าผู้อาวุโสเสียเปล่ากัน ใช่ไหม?”
ชายวัยกลางคนกับคนอื่นคล้อยตามตอนได้ยิน และแทบไม่สามารถระงับความตื่นเต้นได้
เมื่อพวกเขากลับตระกูล กู่ฉางเกอจะไม่กล้าโจมตีพวกเขาตามใจชอบเว้นแต่เขาจะเป็นบ้าและไม่สนใจคนอื่นในตระกูลอีก
กู่เซียนเอ๋อร์ ผู้ซ่อนตัวอยู่ยืนอึ้ง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นวันนี้ต่างจากที่นางคาด นางคิดว่าชายชราชุดดำจะมาที่นี่เพื่อฆ่าคนของนาง แต่ตอนเขาพูดว่าเขามาที่นี่ตามคำสั่งของกู่ฉางเกอเพื่อรับตัวพวกเขากลับไป นางก็ตกตะลึงเหมือนคนอื่น
นางเผลอคิดว่ามีแผนร้ายลับหลัง!
แต่ตอนนางเข้าไปใกล้ นางก็เห็นสีหน้าสุภาพและอ่อนโยนของชายชรา และพบว่าเขาดูเหมือนจะไม่ได้เสแสร้ง
เกิดอะไรขึ้นในตระกูลกู่?
กู่ฉางเกอใจดีขนาดนี้ตอนไหน?
คนอย่างเขาจะส่งคนมาทำอะไรแบบนี้จริงเหรอ?
นางไม่เชื่อว่านี่จะเป็นจริง พี่ชายแสนดีของนางโหดร้ายมาก
นางสามารถเห็นได้ว่ามันต้องขอบคุณผู้อาวุโสของตระกูที่เชื้อสายนางยังอยู่รอดจนถึงทุกวันนี้
‘ข้าอยากดูว่ากู่ฉางเกอจะมาไม้ไหน!เขาไม่มีทางใจดีแบบนี้โดยไร้เหตุผล’
‘สำหรับตอนนี้ ข้ายังเผยตัวไม่ได้ ในเมื่อทุกคนไม่เป็นไร งั้นข้าก็จะได้ไปอย่างสบายใจ’
กู่เซียนเอ๋อร์ตัดสินใจไม่เผยตัว แต่ยังไม่ไปทันที เฉพาะตอนคนของนางทั้งหมดจากไป นางถึงออกเมืองโบราณ ก่อนนางออกหมู่บ้าน นหึ่งในอาจารย์ได้มอบตราให้นางและขอให้นางไปวังเต๋าอมตะสวรรค์เพื่อหาตัวผู้อาวุโสใหญ่
ผู้อาวุโสใหญ่ของวังเต๋าอมตะสวรรคะพูดได้ว่าเป็นตัวตนที่น่ากลัวสุดของอาณาจักรเบืองบนแล้ว แต่เขาเป็นหนี้อาจารย์นางมานานมาก
วังเต๋าอมตะสวรรค์คือนิกายเซียนโบราณที่มีประวัติศาสตร์ฝังรากลึก ราชวงศ์ ตระกูล และสำนักเซียนมากมายต่างส่งลูกหลานมาบ่มเพาะที่นี่
ว่ากันว่าวังเต๋าอมตะสวรรค์เกี่ยวข้องกับเซียนแท้จริงจากยุคโบราณของอาณาจักรเบื้องบน และครอบครองคัมภีร์ลับมากมาย
ฐานบ่มเพาะนางยังอ่อนแอเกินไป นางจึงต้องฝึกให้หนักถ้าอยากท้าทายพี่ชายนาง
…
[เขตชั้นในของอาณาจักรเบื้องบน ตระกูลเซียนกู่]
กู่ฉางเกออยู่บนเกาะบุตรพระเจ้า ทั้งเกาะปกคลุมด้วยค่ายกลที่สามารถหยุดการสอดส่องได้ ไม่มีใครยกเว้นเขาที่เข้าออกเกาะได้
ร่างของเขานั่งสมาธิอยู่ในบ่อน้ำที่ล้อมด้วยหมอกสวรรค์ เต็มไปด้วยพลังปราณและแสงศักดิ์สิทธิ์
น้ำของบ่อเนื้อเปล่งแสงระยับระยับ ไฟสีแดงม้วนตัวอยู่ด้านบน ส่วนรังสีแสงสีดำ แดง และทองผสมผสานกัน สร้างเป็นฉากชวนตะลึง
วัตถุดิบหายากทุกประเภทเช่นสมุนไพรเทพที่มีอายุเป็นแสนปี ของเหลววิญญาณและอย่างอื่นล้วนถูกเปลี่ยนเป็นน้ำในบ่อ
ทั้งวังดูเหมือนดินแดนในเทพนิยาย!
ถ้านักหลอมโอสถมาเห็นฉากนี้ พวกเขาจะต้องเจ็บปวดใจ และก่นด่ากู่ฉางเกอที่ทำเสียของ แค่ของส่วนน้อยจากที่นี่ก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อให้ได้มา
ไม่ช้า กลิ่นอายน่ากลัวก็เริ่มพวยพุ่ง อย่างแรกคือกลิ่นอายของอาณาจักรเทพศักดิ์สิทธิ์ และจากนั้นก็เป็นกลิ่นอายของอาณาจักรจอมเทพศักดิ์สิทธิ์!
[บูม!]
ตามด้วยเสียงน้ำกระจาย หยานจีเดินออกมา
“นายน้อย!’
รอยยิ้มเบ่งบานบนหน้านางขณะที่นางพบว่ากู่ฉางเกอยืนอยู่ไม่ไกลจากนาง
กู่ฉางเกอพยักหน้าให้นางด้วยความชื่นชม
“ไม่เลว”
ทรัพยากรนั้นไม่เสียเปล่า ร่างกายของนางสมบูรณ์แบบมาก ราวกับนางคือเทพธิดาจากสวรรค์ชั้นเก้า และเขาก็ไม่สามารถหาข้อบกพร่องสักจุดบนตัวนางได้ ผิวนางเหมือนหยกเซียน โดยมีแสงไฟสีแดงทองรอบเส้นผมนาง
คำเดียวที่กู่ฉางเกอสามารถอธิบายได้คือ’ทรงเสน่ห์’และ’ไร้ที่ติ’!
“นายน้อยกู่ ข้าดูดีหรือไม่?”
หยานจีหมุนตัวให้เขาขณะถาม ความดีใจสามารถเห็นได้บนหน้านาง เหนือสิ่งอื่นใด นี่คือครั้งแรกที่นางมีกายเนื้อ
กู่ฉางเกอยิ้ม”เจ้าสวยมาก”
รอยยิ้มของหยานจียิ่งเบ่งบาน
“แต่เจ้าไม่รู้สึกหนาวหรือ?’
กู่ฉางเกอถามต่อ
“อะไรนะ?”
คำพูดของเขาทำให้หยานจีตกตะลึง แต่ไม่ช้านางก็ตระหนักว่าเขาหมายความว่าไง นางเพิ่งสร้างกายใหม่ และไม่ใช่วิญญาณอีก นางจึงไม่มีอะไรคลุมตัว
ไม่เพียงนางจะเปลือยกาย แต่นางยังหมุนตัวอวดโฉมให้กู่ฉางเกอดูโดยไม่มีอะไรปกปิด!
นางหน้าแดงเป็นมะเขือเทศทันที และขดตัวเหมือนกุ้งน้อย
ในเวลาเดียวกัน หยานจีก็เห็นใบหน้าขี้เล่นของกู่ฉางเกอและอายกว่าเดิม
นี่มันน่าอายเกินไปแล้ว!
แต่กู่ฉางเกอก็ไม่ตั้งใจหยอกนางอีก เขาหยิบเอาชุดคลุมขาวออกมาคลุมนาง เขาจะมีโอกาสอื่นอีกในอนาคต แต่ตอนนี้ เขาต้องการให้นางจัดการบางเรื่องให้ ด้วยพลังของนาง นางสามารถสำรวจสถานที่หนึ่งให้เขาได้
“ขอบคุณ นายน้อย!”
หยานจีไม่ใช่เด็กสาวทั่วไป นางบ่มเพาะมานานปี ไม่ช้านางก็สงบ แต่นางก็ยังรู้สึกว่าหน้าร้อน
“ข้าอยากให้เจ้าไปข้างนอกและดูดินแดนเซียนต้องห้าม ไปดูให้หน่อยว่ามีสถานที่พิเศษอะไรซ่อนอยู่ในส่วนลึกของดินแดนนั้น จงติดต่อข้าทันทีถ้าได้เรื่องอะไร”
“รับ[เครื่องรางทำลายเขตแดน]นี้ไปด้วย ใช้มันถ้าเจ้าเจอกับศัตรูที่สู้ไม่ได้ อย่าลังเลที่จะใช้มัน ชีวิตเจ้าสำคัญที่สุด!”
กู่ฉางเกอพูดด้วยเสียงอบอุ่น และมอบเครื่องรางที่เขานำออกจากคลังของระบบให้นาง
แน่นอน ความเป็นไปได้เดียวที่นางจะไม่รอดหลังใช้มันคือเจอกับสัตว์ประหลาดโบราณ
เครื่องรางทำลายเขตแดนสามารถทำลายม่านพลังและผนึกมิติได้สบายๆ
จากการตรวจสอบของเขา เขาพบว่ากู่เซียนเอ๋อร์ดูเหมือนจะมาจากดินแดนเซียนต้องห้าม ถ้าเขาพิจารณาถึงบทเรื่อง งั้นดินแดนนั้นก็ดูสมเหตุสมผล เหนือสิ่งอื่นใด มันคือที่ที่ไม่มีใครกล้าเข้าไป มันต้องมีโอกาสมากมายซ่อนอยู่เบื้องหลังอันตราย
ด้วยฐานบ่มเพาะของหยานจี มันคงไม่ยากเกินสำหรับนางที่จะเดินทางในนั้น นางจะช่วยเขาสำรวจภูมิหลังของกู่เซียนเอ๋อร์ได้ และเขาจะได้วางแผนถูก
สำหรับการส่งคนจากตระกูลกู่?
โดยไม่ต้องสนความจริงที่ว่าอำนาจปัจจุบันของกู่ฉางเกอไม่พอให้เขาสั่งการยอดฝีมืออาณาจักรจอมเทพศักดิ์สิทธิ์ มันยังมีหูตานับไม่ถ้วนจับจ้องการเคลื่อนไหวของบุคคลเหล่านั้น
ถ้าเขาส่งคนไปดินแดนนั้น หลายคนจะอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้น?จุดประสงค์ของเขาคืออะไร?เขามั่นใจว่าผู้อาวุโสหลายคนต้องติดต่อกู่เซียนเอ๋อร์ทันที
กู่ฉางเกอไม่อยากทำลายบารมีที่เขาเพิ่งสร้าง
“ดินแดนเซียนต้องห้าม?ข้าเข้าใจแล้ว โปรดวางใจ นายน้อย!”
หยานจีพยักหน้าและรับเครื่องรางจากเขา ในเมื่อกู่ฉางเกอบัญชา นางย่อมต้องทำงานนี้ให้ลุล่วง
