ตอนที่ 94 เจ้าเป็นใคร?
“กู่ฉางเกอ เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”
กู่เซียนเอ๋อร์ถามอย่างเย็นชา ด้วยเหตุผลบางอย่าง นางอดโกรธไม่ได้ทุกครั้งที่เห็นหน้ากู่ฉางเกอ และไม่สามารถพูดด้วยน้ำเสียงที่ดีได้
นางสงบได้ต่อหน้าคนอื่น แต่เมื่อใดก็ตามที่กู่ฉางเกอปรากฏ ความโกรธนางจะทะยาน และนางจะแสดงอารมณ์โกรธเช่นนี้
“เจ้ายังไม่ตอบคำถามข้าเลย”
กู่ฉางเกอพูด และเมินสายตากู่เซียนเอ๋อร์ที่อยากกลืนเขาทั้งเป็น
ในทางกลับกัน ฉู่อู่จื่อกลับรู้สึกไม่สบายใจตอนได้ยินคำพูดของกู่ฉางเกอ
กู่ฉางเกอหมายความว่าไงที่เรียกเขาว่าคนตามจีบ?
ในฐานะเจ้าชายที่เจิดจรัสสุดของราชวงศ์เซียนฉู่ เขาจะยังต้องตามเกี๊ยวสาวหรือไง?แค่คำพูดเดียวจากเขาก็พอจะเรียกสาวงามมากมายมานอนอุ่นเตียงให้เขา
แม้เขาจะรู้ว่ากู่ฉางเกอแค่หยอกเขา เขาก็อดไม่พอใจไม่ได้ ใบหน้าของเขาสลดและยังรู้สึกแย่กว่าเดิมที่พบว่ากู่ฉางเกอเมินเขา
“ศิษย์พี่ฉู่อู่จื่อแค่นำข้ามาถนนเต๋าสวรรค์ เขาไม่ใช่คนตามจีบข้า!”
กู่เซียนเอ๋อร์ตอบ
กู่ฉางเกอแกล้งทำเป็นตกตะลึงกับคำพูดนางและถอนหายใจ”เป็นแบบนี้นี่เอง…พี่ใหญ่รู้สึกว่าพี่ใหญ่ต้องมาเฝ้าเจ้า ป้องกันไม่ให้เห็บหมัดข้างถนนมาเกาะแกะแล้วสิ”
กู่เซียนเอ๋อร์แค่นเสียงตอนได้ยิน
ตรงข้ามกับความคิดคนอื่น กู่ฉางเกอไม่ใช่คนจำพวกที่จะเสแสร้งต่อหน้าคนนอก
คนอย่างกู่ฉางเกอจะมาเกาะติดนาง?
นางไม่เชื่อ
“ศิษย์น้องหญิงเซียนเอ๋อร์กำลังจะปีนถนนเต๋าสวรรค์แล้ว!กู่ฉางเกอ กล้าดียังไงถึงมาหยุดนาง?นี่คือคำสั่งของผู้อาวุโสใหญ่.”
ใบหน้าของฉู่อู่จื่อสลดตอนได้ยินกู่ฉางเกอเรียกเขาว่าเห็บหมัด และตัดสินใจใช้ชื่อผู้อาวุโสใหญ่มาขู่
ไม่ว่าความต่างชั้นระหว่างพวกเขาจะเป็นไง กู่ฉางเกอก็ไม่เคยใช้คำพูดเช่นนี้เพื่อทำให้เขาอับอายในที่สาธารณะมาก่อน
“ผู้อาวุโสใหญ่แล้วไง?เจ้าคิดว่าเขาจะมาแทรกแซงตอนเด็กทะเลาะกันหรือไง?”
กู่ฉางเกอไม่สนใจเลยสักนิด
“แถม ข้ากำลังพูดกับน้องสาวข้า แล้วเจ้าเป็นใครถึงมาสอด?”
ใบหน้าของฉู่อู่จื่อดำมืด และยากจะสะกดความโกรธไว้ได้อีก
กู่ฉางเกอยั่วยุเขาและทำให้เขาอับอายไม่หยุด ไม่ว่าเขาจะเป็นคนแบบไหน เขาก็ไม่สามารถทนได้อีก
แถม พวกเขายังอยู่ในที่สาธารณะ!
ถ้าเขากลืนความอัปยศนี้ไปโดยไม่ต่อต้าน เขาจะสามารถเดินเชิดหน้าชูตาอีกได้ไง?เขาจะไม่มีหน้าไปสู้กับใคร!
เขาเองก็เป็นอัจฉริยะสูงสุด เขาจะยอมรับการดูถูกแบบนี้ได้ไง?
“กู่ฉางเกอ อย่าให้มันมากเกินไป!’
ใบหน้าของฉู่อู่จื่อบิดเบี้ยวอย่างมาก
“เกินไปแล้วไง?”
กู่ฉางเกอตอบด้วยเสียงไม่แยแส
เขาอยากจัดการกับฉู่อู่จื่อมาสักพักแล้ว แต่ไม่มีโอกาส ตอนนี้ที่เขายั่วยุอีกฝ่ายไปขนาดนี้ เขาไม่เชื่อว่าฉู่อู่จื่อจะทนได้
“เจ้า..”
ใบหน้าของฉู่อู่จื่อโกรธมาก และมันก็ชัดเจนว่าเขาแทบระเบิดแล้ว ไม่ว่าเขาจะสงบแค่ไหนในวันปกติ แต่ไม่มีทางที่วันนี้เขาจะทนได้
ฉากนี้ทำให้เกิดความวุ่นวาย
ก่อนพวกเขาจะได้เห็นกู่เซียนเอ๋อร์ปีนถนนเต๋าสวรรค์ พวกเขาได้เห็นความขัดแย้งระหว่างกู่ฉางเกอกับฉู่อู่จื่อก่อน
ความตื่นเต้นปรากฏในใจของทุกคน!
ไม่มีใครคิดว่ากู่ฉางเกอจะหยิ่งขนาดนี้!เขาไม่ไว้หน้าฉู่อู่จื่อเลย
ทุกคนรู้ว่ากู่ฉางเกอเก่ง แต่ศิษย์แท้จริงคนอื่นก็ไม่ธรรมดา ในเมื่อพวกเขากลายเป็นศิษย์แท้จริงของวังเต๋าอมตะสวรรค์ได้ งั้นพลังของพวกเขาก็ย่อมสูง
ทั้งหมดคืออัจฉริยะสูงสุด ไม่มีใครเป็นขยะ!
ไม่ใช่แค่ศิษย์ แม้แต่ผู้อาวุโสเองก็ตื่นเต้น
มันเป็นปกติที่คู่แข่งจะสู้กัน แต่มันหายากที่จะได้เห็นศิษย์แท้จริงสู้กัน
ถ้าผู้ชมที่นี่ยังไม่พอ งั้นศิษย์แท้จริงอีกสอง เทียนหยางกับจงเทียนหยวนเองก็ปรากฏใกล้ๆ ทั้งสองปกคลุมด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์และมองฉากตรงหน้าด้วยใบหน้าเคร่งขรึม(มีหกคนหากนับรวมกู่ฉางเกอ กู่ฉางเกอ จินโจว หยินเม่ย เทียนหยาง จงเทียนหยวน ฉู่อู่จื่อ)
“พลังของฉู่อู่จื่อยากจะหยั่งถึง เราสองคนอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้เขา แต่กู่ฉางเกอนั้นเห็นได้ชัดว่าแกร่งกว่า”
“มีโอกาสน้อยมากที่อู่จื่อจะชนะ แต่ถ้าเขาก้มหัวตอนนี้ หัวใจเต๋าของเขาอาจเสียหาย”
“การแพ้ในการต่อสู้เป็นเรื่องน้อย มันยังสามารถยืนขึ้นใหม่ได้ถ้าแพ้ แต่เมื่อหัวใจเต๋าเสียหาย มันจะไม่มีโอกาสกลับมาอีกในอนาคต!’
ทั้งสองพูดกัน
อัจฉริยะสูงุสดเชื่อมั่นมากว่าพวกเขาไร้เทียมทาน และสามารถเอาชนะได้ทุกคน ถ้าพวกเขายอมก้มหัวต่อหน้าคำท้า พวกเขาจะสู้ไปเพื่ออะไร?
ทั้งสองมั่นใจว่าศึกนี้เลีย่งไม่ได้
เว้นแต่จะมีเรื่องเกิดขึ้น
“ข้าอยากเห็นว่าเจ้าจะแข็งแกร่งขึ้นสักแค่ไหน ถึงได้กล้าทำให้ข้าอับอายเยี่ยงนี้!’
ฉู่อู่จื่อแหกปากและโจมตีกู่ฉางเกอ ผู้ชมทั้งหมดต่างตกใจและรีบถอย
มีแค่หยินเมียที่รู้สึกว่าฉู่อู่จื่อกำลังขุดหลุมให้ตัวเอง พลังของกู่ฉางเกอเหนือกว่าที่เขาจะคิดได้ แม้กระทั่งพลังที่เขาแสดงในที่สาธารณะก็ไม่ใช่สิ่งที่อัจฉริยะสูงสุดคนอื่นจะเทียบได้แล้ว
กู่เซียนเอ๋อร์เองก็เฝ้าดูด้วยความสนใจเพราะนางเองก็อยากรู้ว่ากู่ฉางเกอแข็งแกร่งแค่ไหน
“ฝ่ามือมังกรจักรพรรดิ!มันคือฝ่ามือมังกรจักรพรรดิของราชวงศ์เซียนฉู่!’
บางคนอุทาน
[บูม!]
ฉู่อู่จื่อใช้วิชาก้นหีบตัวเองตั้งแต่แรก อักขระสว่างประสานกัน และก่อตัวเป็นมังกรที่พุ่งใส่กู่ฉางเกอ มังกรนั้นมีกลิ่นอายน่ากลัว และมันก็เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง
มันน่ากลัวจนแม้แต่ศิษย์ที่ยืนอยู่ในระยะไกลยังรู้สึกว่าผิวตัวเองปริแตก
“น่ากลัวมาก!นี่หรือพลังของอัจฉริยะสูงสุด?”
“ผู้บ่มเพาะอาณาจักรเทพเสมือนทั่วไปจะไม่มีวันสู้กับศิษย์แท้จริงฉู่ได้!เจ้าต้องรู้ว่าเขาอยู่จุดสูงสุดของอาณาจักรราชาเท่านั้น และยังมีอีกอาณาจักรใหญ่ก่อนเขาจะไปถึงอาณาจักรเทพเสมือน!”
“เขาแข็งแกร่งเกินไป!นี่คือช่องว่างระหว่างศิษย์แท้จริงกับเรา!’
ฝ่ามือของอู่จื่อทำให้หลายคนตกใจ
การที่กู่ฉางเกอตบข้ารับใช้อาณาจักรเทพเสมือนของจินอวี่ตายสร้างความตกใจมากพอแล้ว และตอนนี้ แม้แต่ฝ่ามือของฉู่อู่จื่อก็ยังมีพลังที่สามารถกำจัดเทพเสมือนได้ง่ายๆ!
มันไม่ยากเลยสำหรับอัจฉริยะสูงสุดที่จะสู้ข้ามอาณาจักร!
“เจ้าเชิดหน้าชูตาได้แค่เพราะสิ่งนี้?ใครให้ความมั่นใจนี้กับเจ้า?”
กู่ฉางเกอไม่เปลี่ยนสีหน้า และพูดอย่างดูถูก ในเวลาเดียวกัน เขาก็ปล่อยอักขระสีทองออกมา
แสงสีทองแผ่ไปทั่ว และฝ่ามือหนึ่งก็ซัดออกไป!
[บูม!]
ฝ่ามือยักษ์สองฝ่ามือปะทะกัน และระเบิดเป็นพลังปราณรุนแรงที่ซัดไปทุกทิศทาง!
มันราวกับอุกกาบาตตกใส่เหนือหัวพวกเขาและปะทะกับพื้น ภูเขาใกล้เคียงสั่นสะเทือน พื้นดินปริแตก และอากาศก็ฉีกเป็นริ้ว
[พุฟ!]
ฉู่อู่จื่อลอยกลับหลังขณะพ่นเลือดเป็นสาย หัวของเขาบุบ และผมเผ้าก็ขาดรุ่งริ่ง แค่ผลกระทบจากการโจมตีก็ทำให้เขาบาดเจ็บหนักแล้ว!
ความเหลือเชื่อปกคลุมหน้าเขา และเขาก็ร้องเสียงหลง”อาณาจักรจักรพรรดิขั้นกลาง?!”
มันยากจะตัดสินผู้ชนะตอนอัจฉริยะสูงสุดสองคนใช้พลังเท่ากัน แต่มันจะไม่ยากเมื่อฐานบ่มเพาะฝ่ายหนึ่งเหนือกว่าอีกฝ่าย โดยเฉพาะกับคนอย่างกู่ฉางเกอ!
ย้อนกลับไปตอนกู่ฉางเกออยู่แค่อาณาจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้น เขาก็ได้ทำให้จินโจว ผู้อยู่ในอาณาจักรราชาขั้นกลางบาดเจ็บสาหัสแล้ว!
และตอนนี้?ไม่มีใครคิดว่ากู่ฉางเกอจะทะลวงไปอาณาจักรจักรพรรดิขั้นกลางแล้ว!
ผู้ชมอดสูดหายใจลึกไม่ได้
เขาทรงพลังเกินไป!
พวกเขาไม่คิดเลยว่าแค่การโจมตีธรรมดาจากกู่ฉางเกอจะมีพลังทำลายล้างเช่นนี้!
เขาไร้เทียมทาน!
“สมกับเป็นเซียนแท้จริงกลับชาติมาเกิด!ศิษย์แท้จริงฉู่อาจไม่มีโอกาสชนะด้วยซ้ำต่อให้ทั้งคู่อยู่อาณาจักรเดียวกัน’
“ไม่คิดเลยว่ากู่ฉางเกอจะทะลวงไปอาณาจักรจักรพรรดิขั้นกลางแล้ว!”
เทียนหยางกับจงเทียนหยวน อีกสองอัจฉริยะสูงสุดเองก็ตกใจ
‘เขาแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง?’
ใบหน้าของกู่เซียนเอ๋อร์เองก็ดำมืด นางห่างชั้นกับเขาเกินไปและไม่สามารถประเมินได้ว่านางต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะตามกู่ฉางเกอทัน
“จักรพรรดิขั้นกลางแล้วอย่างไร?”
จากนั้น ฉู่อู่จื่อตะโกนลั่น ในเวลาเดียวกัน แสงสีทองสว่างก็แผ่จากตัวเขา และเกล็ดมังกรก็เริ่มปรากฏบนผิวเขา
นี่คือพรสวรรค์ของเขาในการแปลงร่างเป็นมังกร และมันก็คือไพ่ตายของเขาซึ่งสามารถช่วยเพิ่มฐานบ่มเพาะของเขาได้!
ก่อนวันนี้ เขาไม่เคยใช้มันให้คนนอกเห็น แต่วันนี้ ฉู่อู่จื่อไม่สามารถเก็บมันไว้ได้อีก เขารู้แค่สิ่งเดียว และนั่นคือการเอาชนะกู่ฉางเกอ และลบล้างความอัปยศ!
[หู่!หู่!]
มังกรทองน่าเกรงขามที่ตัวยาวเหยียดแบบวัดไม่ได้ปรากฏด้านหลังเขา มันคือมังกรแท้จริงที่มีพลังเซียนแผ่รอบตัว ด้วยการกลืนครั้งเดียว มันสามารถกลืนกินเมฆทั้งหมดได้ และเกล็ดทองมันก็สะท้อนแสงสีทองสว่าง!
มังกรทองตัวโตที่ปรากฏขึ้นมารีบพุ่งใส่กู่ฉางเกอ แรงสั่นสะเทือนฟ้าดินสั่นคลอนไปทั่วราวกับมันกำลังพยายามทำลายล้างโลก
ผู้บ่มเพาะทั้งหมดต่างตื่นกลัว ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็อดถอนหายใจให้กับพลังของอัจฉริยะสูงสุดไม่ได้ พวกเขาไม่เคยเห็นฉู่อู่จื่อในวิชานี้มาก่อน พวกเขาไม่คิดว่าเขาจะถือครองไพ่ตายเช่นนี้!
“อาณาจักรจักรพรรดิขั้นกลางแล้วไงงั้นเหรอ?มันก็มากพอจะเหยียบย่ำหัวใจเต๋าของเจ้าไง”
กู่ฉางเกอหัวเราะขณะมองไพ่ตายของฉู่อู่จื่อ ในเวลาเดียวกัน แสงก็ระเบิดจากด้านหลังเขา และเงาคลุมเครือที่เกิดจากกฏแห่งเต๋าก็ปรากฏ ร่างนั้นดูยิ่งใหญ่และดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความลี้ลับแห่งฟ้าดิน
‘วิญญาณเต๋า?!’
สีหน้าของกู่เซียนเอ๋อร์เปลี่ยนไป ใบหน้านางขาวซีดและรู้สึกถึงกลิ่นอายคุ้นเคยจากวิญญาณเต๋าด้านหลังกู่ฉางเกอ นางพลันจำได้ว่านั่นคือความสามารถที่เป็นของกระดูกเต๋าของนาง
[บูม!]
จากนั้น กู่ฉางเกอก็ตบฝ่ามือออกไปและวิญญาณเต๋าด้านหลังเขาก็ทำตาม ความผันผวนพลังงานที่มันปลดปล่อยทำให้ศิษย์ และแม้แต่ผู้อาวุโสต้องเปลี่ยนสีหน้า
ฝ่ามือนั้นปะทะเข้ากับมังกร!
มันราวกับดาวเคราะห์ได้ระเบิดเหนือหัวพวกเขา!
บูม!!!
คลื่นพลังปั่นป่วนปะทุขึ้น ภูเขาทั้งหมดในอาณาบริเวณสั่นไหวภายใต้พลังทำลายล้างอันเกิดจากการปะทะ ศิษย์ทั้งหมดล้มลงและรู้สึกเหมือนวิญญาณได้หลุดออกจากร่าง
พวกเขารู้สึกเหมือนทุกสิ่งรอบตัวพวกเขากำลังโดนกำจัด!
สุดท้าย แสงสว่างก็เลือนหาย และพวกเขาก็จ้องมองฝ่ามือวิญญาณเต๋าของกู่ฉางเกอที่กำลังกดมังกรทองเอาไว้กับพื้น ยิ่งกู่ฉางเกอออกแรงกดทับมังกร ฉู่อู่จื่อก็ยิ่งพ่นเลือดออกมามากขึ้น ตัวของเขาแทบจะแตกอยู่รอมร่อจากแรงกดดันที่กดทับตัวเขา
การกดทับของฝ่ามือนั้นไม่หยุดลงเลย!
[พุฟ!]
ฉู่อู่จื่ออาเจียนเป็นเลือด และมังกรที่เขาสร้างก็ระเบิด ในเวลาเดียวกัน ตัวครึ่งหนึ่งของฉู่อู่จื่อเองก็ระเบิด ความกลัวฉาบหน้าเขา เขาได้ใช้ไพ่ตายที่แข็งแกร่งสุดของเขาไปแล้ว แต่กู่ฉางเกอก็ยังเหยียบย่ำเขาได้ง่ายๆ!
“แล้ว เจ้าเป็นใคร?”
กู่ฉางเกอหายตัวไปจากจุดที่เขายืนโดยไม่เปลี่ยนสีหน้าและปรากฏข้างฉู่อู่จื่อ และจตากนั้น เขาก็เหยียบหัวฉู่อู่จื่อเอาไว้ใต้เท้า
