I Never Run Out Of Mana – ตอนที่ 32. My Way (4)

32. My Way (4)

เลเซอร์ได้เจาะผ่านเนื้อหนังของพวกมันเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย.

อย่างไรก็ตามบาดแผลของพวกมันก็ดูเหมือนจะฟื้นตัวได้แทบจะในทันที.

มันไม่สมบูรณ์ แต่เลือดที่ไหลออกมาก็หยุดอย่างรวดเร็วและสิ่งนี้ดูเหมือนจะเติมเต็มร่างกายพวกมัน

“มันคงจะดีถ้าฉันมีสกิลที่ไม่ให้พวกมันฟื้นฟูได้”

เวทย์ระดับสูงบางชนิดมีความสามารถหยุดการฟื้นฟูของศัตรูได้.

เกิดความเสียกายอย่างไม่น่าเชื่อและการป้องกันของมันก็คือการฟื้นฟูที่แทบจะในเวลาเดียวกัน มันไม่ได้เรียกว่าสกิลระดับสูงหรือไม่มีอะไร.

พวกมันยังมากับราคาที่มากอย่างไม่น่าเชื่อ

ความผิดหวังของผมได้เข้ามาในตัวผมขณะที่มองพวกมัน

‘กริฟฟอน.’

หัวและปีกที่เหมือนเหยี่ยวพร้อมกับกรงเล็บที่แหลมคม

มันเป็นมอนเตอร์ขนาดใหญ่และมีลำตัวกับขาหลังที่เป็นสิงโต.

ในขณะที่มันบินเข้ามาที่ๆผมกำลังวิ่งอยู่ด้วยความเร็วอันหน้าทึ่ง

จากปากถึงปีกของมันรวดเร็วดเหมือนกับลูกศร

จากสิ่งที่ผมเห็นจนกระทั่งชีวิตมันหายไปมันก็ยังคงโจมตีแต่รูปแบบนี้.

อย่างไรก็ตามเมื่อไฟชีวิตของมันกำลังจะดับมันก็โจมตีเหมือนกับว่าชีวิตมันยังมีเหลือเฟือ.

การโจมตีครั้งสุกท้าย

ร่างของมันถูกเคลือบด้วยโล่ที่อยู่รอบๆตัวผม

ด้วยความและพลังอันเหลือเชื่อโล่สะท้อนจึงดูใช้งานได้ดีมากยิ่งขึ้น

มันเป็นโล่ที่เลเวล100 ดูเหมือนว่าผมจะไม่ได้ให้เครดิตการโจมตีของมันมากพอ.(เผื่อใครลืมโล่นี้มันจะทำให้การโจมตีทั้งหมดแฉลบออกนะครับ/ไรต์)

จนกว่ามันจะหันกลับมาทางผมอีกครั้งโล่ของผมก็ฟื้นตัวและรับการโจมตีอีกรอบ.

ด้วยโจมตีเข้ามาหลายครั้งโล่สะท้อนของผมก็ได้สะท้อนการโจมตีของมันกลับคืนไปด้วย.

จากนั้น.

ในขณะที่ผมกำลังจดจ่ออยู่กับการโจมตีเพียงอย่างเดียว ‘นากา พิษ’ ก็ยังพ่นเมือกเหนียวหนืดอยู่รอบๆ.

เมือกที่มันพ่นออกมามันเริ่มส่งกลิ้นเหมือนกับไฮโดรลิกหยดใส่โลหะ

เร็วๆนี้ควันเริ่มฝุ้งขึ้นจนสัมผัสได้

ถ้าผมทำพลาดไปสักอย่างเกี่ยวกับลำดับของโล่มันคงไม่จบลงแค่การสูญเสียเสื้อและรองเท้าของผมเท่านั้น

สารพิษเหล่านั้นจะซึมเข้ามาจากด้านล่างของอเวคทันที

ถ้าเกิดว่ามันเป็นอย่างนั้นคงมีวิธีเดียวเท่านั้นคือการตัดหัวลูกวัว*อย่างไม่ลังเล(สำนวนครับไม่รู้ว่าจะเทียบกับของเราว่าไง/ไรต์)

ถ้าหากคุณพยายามป้องกันแต่เท้าของเขาด้วย‘ยาแก้พิษ’ คุณก็จะตายในไม่กี่วินาที.

สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมขนลุกคือพวกอเวคที่เป็นแท้งระดับสูง

เนื่องจากความสามารถในการป้องของพวกนักเวทย์จากสถานะไม่มากพอที่จะป้องกันเมื่อเขาสู้ดันเจี้ยนเลเวล18ไม่สามารถป้องกันได้ ดังนั้นเฉพาะสมาชิกที่ติดพิษเท่านั้นที่จะสามารถทำได้และอาจจะต้องตัดแขนหรือขาของเขา.

แม้ว่าคุณจะเป็นอเวคที่มีค่าความอดทน100และความแข็งแกร่งแค่10 พวกเขาก็สามารถทำร้ายร่างกายของตัวเองได้เหมือนกับที่ทำปกติ.

ราวกับว่าผมกำลังดูหนังเรื่อง “ซอว์(Saw).”

แน่นอนว่าฮีลเลอร์ขั้นสูงสามารถรักษาเท้าที่หายไปได้

คุณจะต้องจ่ายเงินจำนวนมหาศาลอย่างไม่น่าเชื่อ.

มอนเตอร์ที่มีร่างกายครึ่งนึงและหางเป็นงู

จากเอวขึ้นมาและมือทั้งสองข้างถือดาบสองข้าง.

หลังจากที่พ่นพิษออกมาอย่างต่อเนื่องมันก็ขยับลิ้นเข้าๆออกๆ

มันสามารถขยับเข้าออกอย่างรวดเร็วสลับกับพ่นพิษลงดิน

“ไก่และงูเหมากับการเอามาทำซุปมาก ฉันมีความเจริญอาหารเป็นอย่างยิ่ง.”

เวลานั้นกริฟฟอนก็โ๗มตีเข้ามาอีกครั้ง

ผมใช้ไฟช๊อค

ในรัศมี15เมตรถูกปกคลุมไปด้วยแสงเพลิงที่ออกมาจากรอบๆตัวผมในดันเจี้ยนที่มืดมิด

มันเป็นสกิลที่มีระยะเวลาในการใช้10วินาที ดังนั้นผมจะต้องใช้มันให้คุ้มค่ามากที่สุด.

ขณะที่พวกเขาเริ่มเข้ามาใกล้ที่ๆผมอยู่ผมก็ใช้บันผูกรากตรึงพวกเขาเอาไว้.

บันเลเวล21 มันสามารถใช้เวลาในการยึดติดนาน1-2วินาที แต่ผมก็ค่อยๆใช้ทีละอย่างด้วยเวลาที่คุ้มค่า

ช่วงเวลาที่ผมใช้โฮลยึดติดขาหลังของกริฟฟอนและมันก็กระพือปีกของมันอย่างหมดท่าและหมดแรง…

ผมใช้โฮลกับนากาที่กำลังแกว่งดาบของมันมาที่ผม

เห็นได้ชัดว่าการโจมตีของมันถูกปิดกั้นด้วยโล่ของผม

อย่างไรก็ตามการโจมตีอย่างต่อเนื่องมันจะทำให้เวลาการใช้โล่ของผมลดลง.

เปลวไฟจากไฟช๊อคทำปฎิกิริยากับพิษที่อยู่ที่พื้นทำให้ดันเจี้ยนนี้เต็มไปด้วยแก๊สทันที.

ถ้าโล่ของผมหมดตอนนี้ผมจะถูกรมควันแน่นอน…..

เนื่องจากผมไม่ได้เพิ่มสถานะความคล่องตัวของลงไป และผมก็อ่อนแอต่อสถานะที่ผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด มันชัดเกินพอที่จะรู้ว่าโศกนาฏกรรมอะไรที่รอผมอยู่.

สกิลมันไม่ได้คำนึงถึงสภวะแวดล้อมอย่างแท้จริงกับการเป็นผู้เล่นเดียว.

มันเป็นวิธีการล่าที่ปาร์ตี้หนึ่งไม่อาจจะคิดได้.

หากไม่สามารถเคลื่อนที่ได้พวกเขาจะถูกโจมตีด้วยไฟช๊อคเท่านั้น

10 วินาที.

มันเป็นเวลาที่เหลือเฟือก่อนที่ผมจะปล่อยกราวิตี้เลเซอร์อีกครั้งตั้งแต่จับมันด้วยโฮลและผู้มันด้วยบัน มือทั้งสองของผมป้องกันไม่ให้มันคลาดเคลื่อนในการใช้เวทย์.

จนถึงตอนนี้ผมมุ่งเน้นอไปที่การหยุดการเคลื่อนที่ของเขา

ผมสังเกตเห็นความฟื้นตัวของพวกมันช้าลงอย่างเห็นได้ชัด.

เมื่อเกิดทะเลสีแดงขึ้นผมก็หยุดสกิลกราวิตี้เลเซอร์หลังจากใช้มันมาเป็นเวลานาน.

หลังจากที่เริ่มการผูกมันด้วยบันแล้วพวกนักกระจอกที่อยู่เหนือผมก็หยุดอย่างกระทันหันหลังจากที่ห่างผมออกไปประมาณ3เมตรเหนือหัวของผม

พลังชีวิตของพวกมันเกือบดับลง สิ่งเดียวที่เหลือคือการโจมตีครั้งสุดท้ายาของพวกมัน.

แม้ว่าเลเซอร์จะฉีกปีกออกจากร่างของมัน มันก็ยังพุ่งหัวและกรงเล็บมาที่ผม.

แต่มันก็เป็นช่วงเวลาสั้นๆ.

ขณะที่มันหยุด ขนปีกของมันก็ร่วงโรยลงมา.

ชิ้นส่วนสีแดงดำเล็กๆที่เหมือนกับอาวุธของนักฆ่า มันเหมือนกับ ‘อาวุธขว้าง’ของนักฆ่า.

ความแหลมคมแตกต่างกัน แต่ไม่ใช่การโจมตีเท่านั้น มันยังเป็นการโจมตีครั้งสุดท้ายของมัน.

ขนที่ไหลลงมาเหมือนกับฝน ในกรณีนี้ผมได้ส่งมันเข้าไปในเกราะสปิริต

เนื่องจากการโจมตีข้างตนวิสัยทัศน์ของผมถูกปิดกั้นเกือบหมดและขนทั้งหมดก็ปักเข้ามาโล่ของผม.

ราวกับว่ามันเป็นการสู้รับของกูโซล1  ที่มีลูกศรและระเบิดทั่วทุกหนแห่ง.(เรือรบเกาหลีคล้ายเต่า ปืนใหญ่ทุกด้านลำตัวโลหะและหลังคาที่มียอดแหลม จุดประสงค์ของมันคือการสายตาของศัตรูดังนั้นจึงมักถูกปกคลุมด้วยลูกศรและวัตถุระเบิด)

แม้ว่านากาเกือบตายแล้วแต่มันก็ยังถูกคนหลายร้อย ไม่สิหลายพันขนปักเข้าไปทั่วร่างของมัน

ร่างกายที่ถูกทำลายจากการต่อสู้ตกลงสู่พื้นดิน.

[ประสบการณ์ที่ได้รับ100,000]

[ประสบการณ์ที่ได้รับ100,000]

หลังจากที่ผมฆ่ามันไปไ้ตัวหนึ่งค่าประสบการณ์ที่ได้รับคือ 100k!

ดันเจี้ยนเลเวล18มันแตต่างจากแมนติคอร์อย่างเห็นได้ชัด

ซึ่งแตกต่างจากดันเจี้ยนที่มีมอนเตอร์หลายร้อยตัว พวกมันมีเพียงแค่20-25ตัวเท่านั้น.

แต่ถึงแม้ว่ามันจะน้อยขึ้นต่ำที่ผมจะได้รับคือ2ล้านประสบการณ์.

ไม่เหมือนกับ800kประสบการณ์ที่ผมได้รับาจากดันเตี้ยนซัคคิวบิ มันได้เพิ่มขึ้นมากว่า2.5เท่า.

เพื่อที่จะให้ไปถึงเลเวล108การจะเพิ่มในเลเวลนึงต้องมีค่าประวบการณ์60ล้านแต้ม

หลังจากเลเวล30ประสการณ์ที่จะได้รับก็เริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆและตอนนี้มันก็กลายเป็น60ล้าน.

เมื่อผมต้องการทั้งสองอย่างนี้มันก็ใช้เวลาเพียง2นาทีเท่านั้น

แต่เมื่อคิถึงคูลดาวน์3นาทีของไฟช๊อค…

ผมตระหนักได้ว่าผมได้ใช้เวลากว่า1ชั่งโมงก่อนที่จะจัดการพวกมันทั้งหมดได้.

“นี่ไม่ใช่การทำงานหนักเกินไป.”

คิดแค่ชั่วระยะเวลาสั้นๆ…

ศพที่ถูกดูกด้วยดันเจี้ยนเกิดร่องรอยสีเขียวเหมือกับ ‘ไฟปีศาจ’ พร้อมด้วยหินเลือด.

แสงของมันถูกดูดซับจากที่ห่างไกลซึ่งมันแค่ได้มองดูเท่านั้น.

“ฉันลืมไปแล้ว อ่า ฉันปวดหัว หนึ่งชั่วโมงไม่เพียงพอหรอ?”

มีสิ่งหนึ่งที่ดูดซับแสง มันก็กลายเป็นลำแสงมัวๆเล็กน้อย

ชื่อของมันคือ ‘Reaper Louver ‘.

จากทางเข้าดันเจี้ยนตั้งปต่แรกมันดูเหมือนกับเป็นทางเข้าไปยังนรกของคนตาย.

เพื่อจะชี้ให้ตรงจุดยิ่งกว่านั้น รีปเปอร์มาเพื่อเก็บเกี่ยวดวงวิญญาณของมอนเตอร์ที่ตายในดันเจี้ยนได้ปรากฎขึ้น.

“มันดูเหมือนกับหนังที่ถ่ายในช่วงฤดูร้อนที่ชื่อว่า ‘Legend of the Homeland’.”

เมื่อสายตาของเราประสานกันมันก็หันหลังให้ผมและหายตัวไป.

มันจะไม่โจมตีตอนนี้

บางทีเมื่อมอนเตอร์ในดันเจี้ยนตายหมดแล้ว บอสที่อยู่ด้านในดันเจี้ยนจะปรากฎขึ้นหลังจากที่มันดูดซับวิญญาณของมอนเตอร์ที่ตาย.

บอสมันอยู่ในระดับกลาง แต่ถ้ามันได้ดูดซับบอสลับได้ผมได้ยินมาว่ามันจะแข็งแกร่งขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ.

ผมไม่มีเวลาสำหรับเรื่องนี้

ผมต้องใช้ทั้งหมดของผมเพื่อก้าวไปข้างหน้า

ต่อไปก็จัดการศัตรูให้หมด.

การล่าเป็นกลุ่มจะแบ่งออกเป็น2-3ครั้งในแต่ละครั้งพวกเขาจะพักเพื่อรักษาตัว

และ3นาทีหลังจากคูลดาวน์ของไฟช๊อคหมดลง

ผมที่ตามมาคือการทำงานเกินเวลากับขีดจำกัดของดันเจี้ยน

มอนเตอร์ที่กำลังยิงเวทย์ทั้งหมดได้หายไปและประตูดันเจี้ยนก็เปิดตัวขึ้นมาตรงกลาง.

“แมร่งเอ้ย.”

และผมก็ได้ลิ้มรสความพ่ายแพ้ครั้งแรกหลังจากการกลายมาเป็นอเวค

Comment

Options

not work with dark mode
Reset