I Never Run Out Of Mana – ตอนที่ 48. The Firing from the Readied Marksman Begins (3)

ขอแก้ไขจาก โล่มานา เป็น มานาซิล หรืออะไรก็ตามที่เป็นโล่ต่างๆ ต่อไปนี้จะเป็นซิลเพราะหลังๆมีคำว่า อาร์เมอร์ ที่แปลว่าเกราะ/โล่ ออกมา เดวจะสับสนและหลังๆเวทย์มนตร์ต่างๆผมจะแปลทับศัพท์(บางสกิล)เลย แปลไทยแล้วรู้สึกไม่เท่ 55 ขอบคุณครับ

48. The Firing from the Readied Marksman Begins (3)

หลังจากที่ผมมอบความพ่ายแพ้ให้กับกูลในดันเจี้ยนแล้ว ผมมุ่งหน้าไปยังศูนย์กลางเพื่อหาทางออก.

ทันใดนั้นผมได้ยินเสียงเศษหินที่ร่วงหล่นลงมา

เมื่อผมมาถึงเพดานกำลังพังลงมา

ตั้งแต่ที่ผมได้เห็นบอสลับหลายตัวก่อนหน้านี้ ผมรู้สึกตื่นเต้น

หากมอนเตอร์ทั้งหมดตายและมีเสียงดังออกมจากศูนย์กลางของดันเจี้ยน นั่นแปลว่า บอสลับ ออกมา.

ความตื่นเต้นของผมมาแค่เพียงช่วงสั้นๆขณะที่ผมกำลังจดจ่ออยู่ ด้านบนเพดานมีเขาและหัวของมันปรากฎออกมา.

บอสลับในดันเจี้ยน: ลิซคิง.

มันมีออร่าสีม่วง มันจ้องมองมาที่ผมพร้อมกับลมหายใจที่เหมือนน้ำแข็งที่เหน็บหนาว.

“ขนาดของมันไม่ใช่เรื่องตลก.”

มันเป็นโครงกระดูกทั้งตัว ที่หัวของมันประดับไปด้วยมงกุฎขนาดใหญ่.

หลุมที่เพดานกว้างซัก สองเมตรได้…

แต่นั่นก็ไม่มีเพียงพอที่จะให้หัวของมันเข้ามาได้ง่ายๆ.

กลิ่นเหม็นเน่าคละคลุ้มไปทั่ว ผมรีบสูดอากาศบริสุทธิ์ก่อน.

มันดูเหมือนว่าต้องใช้เวลาสักพักก่อนที่มันจะออกมาได้ทั้งหมด.

นั่นหมายความว่าผมต้องทนสูดอากาศเหม็นเน่านี่มากขึ้น.

ขณะที่ผมกำลังรออีกคนที่ไม่สามารถอดทนรอได้ก็คือมารจำแลงที่ผมซัมม่อนมันออกมา.

หลังจากจบการล่าผมได้หดตัวของพวกมันเท่ากำปั้น ทั้งสองสองตัวสูงกว่า 4 เมตร ที่ตอนนี้กำลังเทสกิลใส่ลิซคิง.

การโจมตีที่ทำให้ถึงตาย

แต่ดูเหมือนว่าลิซคิงมีซิลบางอย่าง

มันถูกเรียกว่า ‘สุดยอดมอนเตอร์นักเวทย์’.

จากที่ผมรู้มันใช้เวทย์ที่เหมือนกับนักเวทย์ร่ายเป็นอย่างมาก.

และตาที่เปลงประกายของเขา

มันเป็นบอสที่หายาก(rare boss) ที่มีพลังชีวิตและการโจมตีที่เพิ่มขึ้นตามสีของมัน

เหมือนกับสีของสายรุ้งมันถูกแบ่งเป็น สีแดง,สีส้ม,สีเหลือง,สีเขียว,สีฟ้าและสีม่วง.

สีที่ออกจากดวงตาของมันจะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งสีแดง.

แต่ตอนนี้สีในดวงตาของบอสตัวนี้เป็นสีม่วงซึ้งก็คืออันดับต่ำสุด

แม้จะเป็นอย่างนั้นแต่มันก็มีความแข็งแกร่งกว่าบอสปกติหลายร้อยเท่า

“คูววววว!”

ราวกับมันรำคาญการโจมตีของร่างมาร มันปล่อยความกลัวเข้าสะกดทั่วดันเจี้ยน.

มองไปที่มัน ผมสามารถทำให้มันเป็นเหมือนกับกลุ่มก่อนของขยะเหมือนกับตัวอื่นๆ

“ไอ้ห่าสารเลว มึงมีดีแค่ตะโกน.”

ผมได้เริ่มร่ายเวทย์ไอซเบิร์กขณะที่ผมไปด้านหน้าและทุบด้วยสิ่งนั้น

การโจมตีของผมทะลุซิลของมันและโดนกระโหลกของมันกว่า 1/3 ทันที

ปล่อยการโจมตีเข้าไปอีก ตอนนี้มันเริ่มที่จะกลัวมากขึ้น.

จากนั้นมันก็ดึงหัวออกจากรู

หลังจากนั้นไม่นานมันก็เอามือออกมาบังรู

“เยี่ยม ไอ้เหี้ย!”

มีดาวตกพุ่งเข้ามาที่ผม

ดาวตก.

ผมใช้มานาซิลโดยไม่ลังเล

ลูวเวอร์ซิลหรืออะไรก็ตามที่ผมไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรหากโดนโจมตี.

การโจมตีเวทย์มนตร์แรงค์A+

มันใหญ่มากจนผมไม่มีหวังที่จะวิ่งหนี

มานาซิลที่โดนดาวตกของลิซคิงเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

การสั่นสะเทือนกินเวลากว่า 3 วิฯ ก่อนที่เบื้องหน้าเริ่มที่จะมองเห็น

ผมรู้ว่ามันใช้สกิลของนักเวทย์ แต่ไม่รู้ว่ามันจะใช้สกิลดาวตกทันที.

อเวคที่อยู่ในค่าเฉลี่ยที่หลีกเลี่ยงดันเจี้ยนเลเวล 23 เพราะเหตุนี้.

ลิซคิง.

บอสที่อยู่ในระดับต่ำสุดสีม่วงยังแสดงให้เห็นถึงพลังขนาดนี้.

แล้วถ้าเป็นระดับสีแดงจะขนาดไหน…

ไม่ว่าจะเป็นคนโลภขนาดใหนก็ม้วนหางไว้ใต้หว่างขาเมื่อได้ยินเสียงของลิซคิง.

ทุกคนที่ได้รับเกราะของลิซคิงทั้งหมดเป็นแท้ง

หลังจากที่ถูกขุนอย่างสมบูรณ์แล้วเพื่อให้ได้อุปกรณ์นี้พวกเขาจึงต้องย้อนกลับไปยังเลเวล 23

มันเหมือนกับคำพูดที่ว่า, ‘หลีกเลี่ยงคนเซ่อเพราะความกลัว.’

กลิ่นเนื้อเน่าที่ชวนอ้วกของลิซคิงเริ่มรุนแรงอย่างไม่น่าเชื่อ

ไม่อาจบรรยายได้มากกว่านี้

หลังจากเสร็จสิ้นการโจมตีครั้งแรกเสร็จมันก็ปรากฎตัวสมบรูณ์ นอกดันเจี้ยน.

เมื่อเทียบกับขนาดของมัน ร่างมาร ดูเล็กลงไปเลย

ได้หัวที่มีขนาดสองเมตร ร่างกายของมันต้องใหญ่กว่าเพื่อที่จะรับน้ำหนักของมันได้.

ชุดเกราะของมันก็ไม่มีจุดอ่อนแม่แต่จุดเดียว แม้แต่แสงก็ไม่สามารถส่องเข้าไปถึงภายในได้

อุปกรณ์ที่ทุกคนคิดว่ามนุษย์ไม่สามารถสร้างขึ้นมาได้.

อย่างไรก็ตามมันยังไม่ใช่เวลาที่ผมจะมัวมาชื่มชมเกราะของมัน.

เวทย์มนตร์ที่ควบแน่นอยู่บนปลายของไม้เท้า

ไม่มีเหตุผลที่จะต้องหลบหนี

ไม่ว่าอย่างไรการโจมตีของมันก็จะไม่ส่งผลตราบเท่าที่ผมยังมีมานาซิล

แต่ผมก็พยายามหลีกเลี่ยงเอฟเฟคสะท้อน

มันเป็นเพราะลูกกลมๆสีดำที่บินฉีกอากาศมาทางผม

ร่างมารทั้งสองตัวถูกลูกกลมดูแล

มันเหมือนกับเห็นหลุมดำ

“เดาว่ามันคงโกรธมาก เนื่องจากโดนโจมตีไปที่ตาข้างนึง?”

สีแดงและสีดำได้ซึมเข้าไปยังส่วนที่กระโหลกของมันแตกราวกับว่ามันกำลังเติมพลังชีวิต

‘ความสามารถในฟื้นฟูระดับท๊อปของนักเวทย์?’

ผมไม่สามารถพูดอะไรได้เนื่องจากมันใช้ฮีลใส่ตัวเอง ผมรู้สึกประหลาดใจมาก

ผมไม่สามารถปล่อยให้มันโจมตีผมได้เหมือนกัน

ผมกลับชอบมันทีละน้อย

ดาวตกขนาดใหญ่กว่าครั้งก่อนได้ปรากฎเหนือหัวของผม

เมื่อร่ายเวทย์เสร็จสิ้น และโยนดาวตกออกไป เกิดลมพัดอย่างรุนแรงในอากาศ.

“กินซะ!”

โจมตีไปยังขาที่ตายแล้วของมัน

เกิดแรงระเบิดที่น่าทึ่งกลับขาทั้งสองข้างของมัน หัวเขาของมันถูกระเบิดหายไป

ตอนนี้คูลดาวน์และการร่ายจะอยู่ที่ 8 นาที สำหรับไอซ์เบิร์กและดาวตกจะสามารถใช่ได้อีกครั้ง

ด้วย CDR (cooldown reduction) 20%และการความเร็วในการร่าย (haste) ที่เพิ่มมากขึ้น แต่มันก็ยังลดลงเหลือแค่ 4 นาทีในแต่ละเวทย์เท่านั้น.

ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้สกิลอื่นเท่านั้น

ทางเลือกของผมจึงเลือกไฟช็อคทันที

เมื่อขาหายไป ร่างกายของมันกำลังจะล้มลงบนพื้น

ระยะความเสียหายของไฟช็อคเท่ากับร่างกายของมันทันที.

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมผมถึงเล็งไปที่ขาของมันและรอมันล้มลง

ผมวิ่งไปยังซากร่างของราชา(ลิซคิง)และปล่อยเปลวเพลิงทันที

จากหัวถึงขาที่ยังเหลือยู่ของมันถูกสุมอยู่ในเปลวเพลิงทันทีและค่อยๆเสียพลังชีวิต.

ดูเหมือนว่ามันไม่มีแรงแม้แต่จะไอเป็นเลืิอด

แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังร่ายเวทย์ด้วยไม้เท้าของมัน

“คุ… คุรุง.”

“ฉันจะมองไปยังเบื้องหน้า”

จากนั้นมือของผมก็เอามือไปไว้เหนือหัวของมันพร้อมกับปล่อยสายฟ้าจำนวนมากวิ่งผ่านร่ายกาย.

พลังชีวิตของมันหายไปเกือบหมด

แม้แต่ไลท์นิ่งสเปย์ก็สามารถฆ่ามันได้

[ประสบการณ์ที่ได้รับ 5,000,000]

ผมไม่สนกับ Exp ที่ได้มา.

เป็นเพราะผมเสียสมาธิกับของขวัญที่ดรอปหลังจากซากศพของมัน.

และExp ก็ได้มาไม่มากนัก

มันไม่มากพอที่จะเท่ากับมอนเตอ์ 50 ตัวในดันเจี้ยนเลเวล 18

ผมเอามือออกจากกระโหลกของมันและมุ่งหน้าไปยังหัวใจ

ภายในชุดเกราะที่มืดมิดราวกับคืนเดือนมืดมีหนังสือสกิลสองเล่ม.

แม้ว่าอีกหนึ่งมันจะดูแปลกๆ

หนังสือสกิลปกติจะมีสัญลักษณ์ที่บ่งบอกว่าคลาสไหนใช้ได้หรีืออย่างน้อยก็เป็นรูปลักษณ์ของสายนั้นๆ.

แต่ที่ผมถืออยู่ไม่สามารถบอกได้ว่ามันเป็นสกิลของคลาสไหน

มันราวกับว่ามียางอย่างที่อยูในหนังสือที่เป็นเหล็กเหลววิ่งไปมาเหมือนกับโลหะทั่วไป.

มันเพียงแค่รูปร่างมันเท่านั้น แต่ผมก็ไม่สามารถเปิดมันได้

“นี่คืออะไร หรือว่ามันเป็นของไร้ประโยชน์?”

เพดานของดันเจี้ยนยังอยู่ ดังนั้นอาจเป็นไปได้ที่เศษซากร่างกายของลิซลิงจะร่วงลงมา?

ผมกดหนังสือสกิลไว้ที่อกของผม

[คุณไม่เป็นไปตามข้อกำหนด.]

“หืม?”

‘ทำไมที่สาวถึงทำแบบนี้?’ นี่คือสิ่งที่ผมอยากจะพูด.

ผมไม่เคยได้ยินคำบรรยายแบบนี้มาก่อน

สกิลที่ผ่านมาทั้งหมดไม่มีเงื่อนไขที่จำเป็น.

ผมไม่เคยเจอข้อจำกัดที่ผมไม่สามารถเรียนกรู้มันได้มาก่อน

และคาถาส่วนใหญ่ก็ไม่มีมานาพอที่จะใช้

แต่สกิลนี้มีข้อกำหนดเบื้องต้น

เนื่องจากผมไม่สามารถใช้แอฟฯในดันเจี้ยนได้ผมจึงต้องออกไปด้านนอก.

****

สกิลอื่นๆที่ผมไอ้เหน็บไว้ที่รักแร้ของผมได้ถูกลืมมานานมากแล้ว

ความสนใจของผมอยู่ที่ไอเทมนี้แทน

หลังจากแสกนเสร็จแล้วก็พบกว่า

[Error]

“แกคนขนถั่ว มันไม่ใช่ไม่เป็นไปตามข้อกำหนก แต่เป็น error?”

ตั่งแต่ที่มันเริ่มดึกมากแล้วผมตัดสินใจที่จะหยุดล่า.

ร่างกายของผมรุงริ่งจนผมไม่สามารถกลับบ้านได้ทันที.

ใกล้ๆดันเจี้ยนเลเวล 23 มีห้องอาบน้ำและห้องซาวน่าจำนวนมาก

เช่นเดียวกับร้านอาหารใกล้ๆดันเจี้ยน คนทั่วไปโดยเฉลี่ยแล้วจะเปิดธุรกิจตามที่เห็นสมควร

พวกเขาต้องดำเนินชีวิตในแบบของพวกเขาเอง

****

“วู้ ฉันรู้สึกว่ามีชีวิตกลับมาอีกครั้ง.”

เข้ามาอาบน้ำในห้องที่เต็มไปด้วยไอน้ำผมรู้สึกว่าความเมื่อยล้าของผมกำลังหายไป.

ผมสามารถบอกได้เลยว่าทำไมผู้ใหญ่ถึงชอบแบบนี้

ผมซื้อตั๋วเพื่อเข้ามาอาบน้ำในห้องส่วนตัวเพื่อทำความสะอาดกลิ่นที่เน่าเหม็นของผม

แม้ในห้องอายน้ำผมก็จ้องไปที่หนังสือสกิล

ความต้องการแบบไหนที่ผมไม่สามารถเรียนรู้ได้…

“ฮยอง นี่ผม.”

“ฮืม อ่า…..”

เสียงงัวเงียที่ผ่ายมาทางโทรศัพท์ของจุงโฮราวกับว่าเขาเพิ่งตื่นขึ้นมา

“เดาว่าคุณกำลังหลบอยู่ ผมขอโทษ เดวจะโทรหาใหม่วันพรุ่งนี้.”

“ไม่ ไม่ มันไม่เป็นไร ฉันกำลังหลับสบาย แต่นายก็ปลุกฉันขึ้นมา แกมันสารเลว!”

“อุฟฟ! มีบางอย่างที่ผมอยากถาม.”

“มันคืออะไร? ถ้ามันไม่สำคัญฉันจะตีนาย นายต้องเลิกใช้มานาซิลด้วย OK?”

“ผมยอมรับมัน ตอนนี้มีข้อกำหนดอะไรในการเรียนสกิลไหม?”

“ความต้องการ? ไม่ มันไม่ควรจะมีอะไรสักอย่าง? ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนั้น”

“อ่า…ใช่มั๊ย?”

“ช่าย นอกจากนี้มันยังไม่มีข้อจำกัดในการที่นายจะสามารถเรียนรู้ได้เท่าไร.”

“แปลกจัง..มันโอเค ฮยองนอนหลับให้สบายนะ.”

“อะไร? นี่คือ? ฉันจะขยี้แก พระพรุ-”

“รักนะ!”

ความต้องการของหนังสือสกิลที่แม้แต่จุงโฮก็ไม่รู้

ความคาดหวังที่สูงที่จะได้รู้เรื่องจากเขากลายเป็นผิดหวัง

ผมอ่านหนังสือสกิลอื่นๆ

‘ไฟออบ’ สกิลโจมตีระดับ F.

มันคงเป็นเพือนกับฟรอส์ออบ

“เป็นเพราะตาสีม่วง? แทนที่จะเป็นเกราะหรือก้อนหินสิ่งที่ผมได้รับคือขยะเหมือนกับหนังสือ?”

นี่เป็นครั้งแรกที่ลิซคิงปรากฎ ผมคากหวังกับมันสูงมาก

แต่บางทีมันอาจจะเกี่ยวกับระดับของบอสลับ?

ของที่ดรอปมาก็นับว่าน่าผิดหวังไม่น้อย

หลังจากที่กลับบ้านแล้วผมก็โยนหนังสือไว้ที่มุมห้อง.

บางทีมันอาจจะอยู่ที่เลเวลหรือสถานะบางอย่าง และผมหวังว่ามันจะเจอสาเหตุของมัน.

ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับความแข็งแกร่งหรือมานาของผม

ถ้ามันจะเป็นต้องใช้ความชำนาญมันจะต้องใช้เวลานาน

“ตอนนี้ก็เหลือแค่เลเวลที่เป็นปัญหา.”

Comment

Options

not work with dark mode
Reset