I Never Run Out Of Mana – ตอนที่ 52. Coming to Me on Your Own

52. Coming to Me on Your Own

มันเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ตั้งแต่ที่ผมพบซีจิน

เนื่องจากไม่ได้มีการติดตามผมจึงบอกได้ว่าซีจินไม่ได้รายงาน.

ผมได้ถ่วงความน่ารำคาญที่ผมต้องจัดการแน่นอน แต่เวลาเป็นสิ่งที่สำคัญต่อการเจริญเติบโตของผม.

ผมไม่อาจช่วยได้ แต่รู้สึกโล่งใจ

และหากรายงานนี้ทำให้ผมเป็นที่รู้จึกทั่วโลกสมาคมฯก็จะไม่ให้ผมอยู่คนเดียว.

เวลาที่ลดลงในการฝึกฝนจะลดลง

ไม่เพียงแต่ผมเสียเวลาเท่านั้น แต่จินและกลุ่มของเขาจะยืนยันการเจริญเติบโตของผมได้ ซึ่งจะนำไปสู่การเปิดฉากได้อย่างรวดเร็ว ถ้าพวกเขายังอยู่ในที่มืด.

ทั้งหมดที่ผมทำคือการหาเงินอย่างเงียบๆและขี้เกียจ…

เมื่อรู้เกี่ยวกับความสามารถของมานาไม่จำกัดของผมที่เกิดจากความผิดพลาด คนเหล่านี้จะมาล้อมรอบๆตัวผม.

ถ้ามันเป็นเหมือนแมลงวันในช่วงฤดูร้อน แน่นอนว่ามันก็จะตายขณะที่มันนอนหลับ.

ข้อบกพร่องก็คือข้อบกพร่อง

ฉีกปีกเพื่อไม่ให้เขาได้บิน

และก้าวไปข้างหน้าเพื่อฆ่าเขา.

* * * *

วันรุ่งขึ้นผมได้ทดสอบสกิลแรงค์ S Formless Sword Aura.

มันเป็นสกิลที่ไม่ซับซ้อนมากนัก

มันถูกใช้ทุกครั้งเมื่อผมเหวี่ยงแบนวอนจินชอน.

แน่นอนว่าผมไม่สามารถสลับเปิดปิดได้ตามต้องการ

แต่ทำไมผมต้องสลับมันในเมื่อมานาผมไม่มีวันหมด

ผมไม่รู้ว่าควงดาบเป็นอย่างไร

อย่างไรก็ตามหากว่าผมได้รับสกิลของพวกมันผมก็สามารถกวัดแกว่งมันได้

ผมเคลือบออร่าลงบนดาบเมื่อพบเซอเบอรัสในดันเจี้ยน 21 ที่ซึ่งเวทย์มนตร์ไม่ส่งผล.

“กรอออ…”

ตามที่คิดไว้มอนเตอร์ที่มีแรงค์สูงๆสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีด้วยการอ่านเจตนาในการฆ่าของผม.

ผมมุ่งเป้าไปที่ลำคอ แต่มันได้รับการโจมตีที่หลังของมัน.

มีเลือกออกมามากมายจากแผลลึกแต่ก็ไม่สะทกสะท้านมันมากนัก.

อย่างไรก็ตามมันไม่สามารถต้านทานหรือตอบสนองการโจมตีที่เกิดขึ้นได้.

“คู.. ค่าาา…”

ตรงตามที่มันอธิบายในสกิล หลังจากเป้าหมายแรกแล้วมันจะไม่สามารถอ่านหรือหลบออร่าได้หลังจากการโจมตีครั้งแต่ไป.

มันไม่ใช่เวลาที่จะการโจมตีกำลังเข้ามาและหลีกเลี่ยงมันเช่นกัน.

ผมต้องถูกโจมตีโดยที่ถูกปิดประสาทสัมผัสทั้งหมดของผม.

สกิลนี้ทำลายมอนเตอร์เลเวล21ในสองครั้ง

แน่นอนว่าครั้งแรกคือเอฟเฟคจากดาบ

จริงๆแล้วมันใช้เพียงการโจมตีครั้งเดียวเท่านั้นเพื่อที่จะจัดการมันลง.

จากดาบไปยังมือของผม ผมจะรู้สึกถึงเส้นเอ็นและกระดูกที่หั่นเป็นชิ้นๆออกจากกัน รายละเอียดมันนาทีต่อนาที

มันทำให้ผมหงุดหงิดมาก.

มันเกือบจะเหมือนกับ Black Ghost ที่คุณได้สู้ตัวแรก?

อย่างไรก็ตามมอนเตอร์ในดันเจี้ยนเป็นเพียงแค่เงินของผมเท่านั้น

ไม่มากไม่น้อย.

เมเทโอและไอซ์เบิร์กทั้งสองมีเลเวลค่อนข้างมาก.

ผมอเวคทั้งสองสกิลแล้ว

หลังจากที่เลเวล 100 แล้วทั้งสองสกิลก็มีคูลดาวน์ลดลงครึ่งนึง.

จากคูลดาวน์ 10 นาที ก็กลายเป็น 5 นาที

ถ้าผมสามารถเข้าถึงเลเวล 100 ได้อีกครั้ง ผมสามารถใช้มันได้โดยไม่มีคูลดาวน์.

ไฟช๊อคและกราวิตี้เลเซอร์ก็เพิ่มไปถึงเลเวล 100 แล้ว

ตอนนี้ผมไม่มีสามารถเพิ่มเลเวลได้อีกแล้ว.

ผมเหมือนเพียงอเวคหนึ่งชิ้นเท่านั้น!

ผมวางแผนที่จะใช้ Formless Sword Aura และ ธารน้ำแข็ง ให้ได้เลเวล 100 ก่อน.

ถ้าผมสามารถควบคุมสกิลแรงค์ A+ และ S ผมก็จะเหมือนกับตัวละครที่โกงทันที.

* * * *

นั่นทำให้ผมล่าโดยใช้เวลาทั้งวัน.

ผมพยายามที่จะจัดการกลิ่นที่น่าขยะแขยงก่อนที่จะกลับบ้าน.

ผมไม่คิดว่าตอนนี้จะมีความสุขมากกว่าการได้รับหินเลือดทั้งหมดเหล่านี้.

เนื่องจากอเวคส่วนใหญ่หลีกเลี่ยงดันเจี้ยนนี้ พื้นนี้เลยค่อนข้างเงียบ.

ร้านอาหารและห้องอายน้ำค่อนข้างห่างไกล.

ผมหันไปยังมุมถนนที่ไม่มีแสงไฟ.

แสงสีแดงสาดส่องเข้ามาทางด้านหน้าผม.

แสงนั่น ผมรู้จักมัน.

‘จิน…’

ผมสามารถบอกได้ว่าเป็นจินทันที.

ผมไม่สามารถมองออกได้ แต่มันเกือบจะเหมือนกับว่ารอยยิ้มที่น่าขยะแขยงนั่นสามารถมองเห็นได้.

แม้ว่ารอบๆจะมือ แต่หน้ากากเงานั่นก็ยังปกคลุมพื้นที่รอบๆ.

ผมรู้สึกดีใจมากที่เห็นเขา

ผมกำลังไปฆ่าเขาไม่วันใดก็วันนึง แต่นี่เขาเอาตัวเขาเข้ามาเอง.

ผมไปเบื้องหน้าเขา

ตั้งแต่ที่ผมออกจากดันเจี้ยน โล่จากลูวเวอร์ยังคงอยู่.

และผมยังสวมชุดเกราะของลิซคิงอีกด้วย.

ผมจะได้ความเสียหายเพียง 40% จากความเสียหายที่เขาทำได้.

ผมใช้โล่ทั้งหมดและเดินไปหาเขา.

อีกอย่างหนึ่งที่ผมเชื่อ

เขาอยู่ที่นั่นอย่างสงบ

“ไม่เจอกันนาน ไอ้หนู.”

เขาพูดด้วยเสียงเยาะเย้ยล้อเลียนผม.

ตาของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ.

มันเป็นเพราะผมไม่สามารถทำอะไรเขาได้หลังจากที่ผมโจมตีเขาครั้งสุดท้าย?

ไม่มีทางที่ผมจะปล่อยให้เขาเดินออกไปอย่างมีชีวิตวันนี้.

ผมกดความโกรธลง ผมพูดกับเขา.

“ฉันบอกแล้วว่ามันจะตายในครั้งต่อไปที่เจอกัน แกคิดว่าเป็นเรื่องตลก?”

“ฮี่ๆ ทุกอย่ามันก็ยังตลก ไอ้หนู.”

“….”

“ข้อเสนอให้ทำงานกับพวกเรา แกเคยคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหม?”

“ทำงาน? ที่จะครองโลก? ไม่ตลก แกก็รู้แม้แต่คนร้ายปัจจุบันถึงไม่คิดเรื่องแบบนี้?”

“ตามกระแสไปจนจบ ที่ฉันเห็น ฉันไม่อาจจะเดาได้.”

“ห๊ะ. ฉันเดาว่าคำสั่งมาจากเบื้องบน? ฆ่าลูกแมวก่อนที่จะโตเป็นเสือ?”

“เนื่องจากแกรู้แล้วดังนั้นไม่จำเป็นต้องอธิบาย.”

“ฉันดูคล้ายลูกแมว?”

ด้วยคำถามของผม เขาดึงอาวุธออกมา.

เขาไม่เคบใช้อาวุธมาก่อน.

แทนที่จะกดดันด้วยการขว้างอาวุธของแอสซาซินก่อน.

การที่เขาใช้อาวุธมันต่องแรงมาก.

“แม้ว่าแกจะมีทาง แต่แกก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ในชั่วระยะเวลาหนึ่ง.”

“…”

“ผู้มีอำนาจจะใช้การควบคุม คนที่ไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากทำตาม…มันไม่ต่างจากตอนนี้ ไม่?”

เขาหยิบดาบสั้นขนาดเท่าต้นแขน.

เขายังคงทำให้ความตั้งใจฆ่ายังคงรุนแรง.

“คนที่แกพยายามปกป้องแม้ว่าพวกเขาจะมุดหัวและยกหางในการเข้าสู่โลกใหม่.”

“แกรู้ไหมว่าแกทำผิดพลาดใหญ่ๆสองครั้ง ฉันจะบอกให้ฟัง?”

“….”

“1.แกไม่รู้ที่อยู่ของแก แกได้ดึงอาวุธต่อหน้าต่อตาฉัน”

“555! น่าหัวเราะเหมือนเดิม.”

“2.ฉันเป็นลูกคนเดียวของแม่!”

“…”

“ORAAA!”

เมื่อจบคำพูดของผม ผมใช้โฮลและบันตรึงเขาไว้.

เท้าของเขาถูกตรึงแน่นและไม่สามารถขยับได้.

ผมแทงไปด้วยดาบเจาะ

อย่างไรก็ตาม ก่อนอื่น ควันสีดำยังคงอยู่ที่เดิม.

นี่ไม่ใช่ดันเจี้ยน มันมีพื้นๆที่ๆถูกกำหนดหรือแม้แต่กิลด์ของโนเบลซ.

ถ้าผมใช้เมเทโอหรือไปซ์เบิร์กความวุ่นวายจะเกิดขึ้นกับคนจำนวนมาก.

ในขณะที่เขากำลังซ่อนร่าง ผมก็สามารถฟังเสียงหัวเราะของเขาได้

“555! อีกแล้ว ไอ้หนู.”

‘ผมต้องฆ่าเขาอย่างเงียบๆ และเจ็บปวดมากที่สุดด้ว.’

ทันใดนั้น.

การโจมตีมายังด้านหน้าผม.

ดาบสั้นของจินได้แทงเข้าไปในโล่ของผม.

มันไม่ใช่เวลานานสำหรับรูปร่างของอาวุธที่จะหาไปเช่นเดียวกับโล่ที่ฟื้นฟู.

การโจมตีด้วอาวุธของเขายังแตกต่างจากเมื่อก่อน.

แม้ว่าจะลดไป 40% แต่เขาก็ยังทำลายโล่ของผมได้อย่างรุนแรง

‘อเวคโยนอาวุธแอสซาซิน สกิลโจมตีด้วยอาวุธของเขา มีพลังอย่างมาก.’

ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นก็มีการโจมตีสีแดงที่เรืองแสงบินเข้ามายังด้านหน้าของผม.

ผ่านโล่ทั้งหมดด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว จนกระทั้งดาบสั้นเข้ามากระทบเกราะของผม.

เล็งมาที่หัวใจและคอ อาวุธของเขายังติดอยู่ที่เกราะไหล่ของผม.

ผมใช้มานาชิล.

มันสกิลที่มีแรงค์มากกว่า.

“คุฮ่าฮ่า! ดูเหมือนว่าแกจะสั่นนะไอ้หนู มานาซิลที่แกวางใจกลายเป็นไร้ประโยชน์?”

เสียงของเขาที่ดังออกมาจากเงาเต็มไปด้วยความมั่นใจ.

สร้างซิลด้วยมือข้างหนึ่งขณะที่อีกข้างก็ถือแบนวอน จินชอนด้วย.

ถ้ามันเป็นดาบปกติที่ทำโดยช่างตีเหล็กก็จะเป็นไปไม่ได้.

แต่แบนวอนจินชอนที่ดรอปลงมาก็เพียงพอที่จะทำแบบนี้.

อีกครั้งนึงที่การโจมตีของเขาออกมาทางดานตรงข้าม.

เขาปรากฎตัวต่อหน้าผมอีกรอบ.

“แกกำลังวางแผนที่จะจับฉันด้วยมือซ้ายหรืออะไรสักอย่าง?”

“ดูเหมือนว่าแกจะชอบเล่นซ่อนหา ฉันไม่ชอบวิ่งตามใครเท่าไรนัก.”

“คำพูดของเด็กที่กำลังจะตาย.”

“จริง?”

หวดดาบทั้งสองเล่มของผม มันเหมือนเสียงที่อากาศถูกตัดก็เกิดขึ้น.

ผมใช้ Formless Sword Aura.

ราวกับการเยาะเย้ยความพยายามที่น่าสงสารของผมเขาได้ซ่อนร่างของเขาอีกครั้ง.

ตอนนั้นเอง.

ที่เกือบจะกลายร่างเป็นควันผมได้คว้าเข้าไปทีี่คอของเขา.

“อะ-อะไร?”

“สนุก หืม? เดาว่าการเล่นซ่อนหาได้จบลงแล้ว? ตอนนี้แกถูกจับแล้ว.”

ด้วยความตกใจเขาโจมต่ีเข้ามาอย่างวุ่นวายและเตะด้วย.

การโจมตีเหมือนกับสัตว์สองเท้าที่กำลังพยายามฉีกเนื้อฝ่ายตรงข้าม เตือนไว้ก่อน ผมไม่รู้จักสัตว์ป่ามากนัก บางทีมันอาจจะเป็นแมว.

โอ้ ใช่.โดยไม่ต้องกังวล ผมกระแทกเขากับพื้น.

ด้วยความแข็งแกร่งที่ใกล้กับ 1,800 ของผมพื้นได้แตกออก.

ความช๊อคและมีความสลดปรากฎบนร่างกายของเขาราวกับว่าอาคารกำลังถูกทำลายที่ฐาน.

อย่างไรก็ตามไม่ต้องกังวล

แอสซาซินส่วนใหญ่จะใส่แต้มลงไปกับความคล่องตัวและการกู้คืน(ปฎิกิริยา)ของเขาจึงสูงมาก.

การบาดเจ็บพวกนี้อาจจะฟื้นฟูได้ไม่กี่นาที.

เขายังตายไม่ได้.

“คู-แค่กๆ!”

เลือดสีแดงพุ่งออกมาเมื่อเขาไอ.

ผมยังไม่ได้ปล่อยตัวเขา.

ดี มันอาจจะสนุกหากว่าผมปล่อยเขาไปและจับเขาอีกครั้งและทำให้เขาใกล้ตาย.

อย่างไรก็ตามผมไม่สามารถเสียเวลาได้แม้ว่าที่นี่จะเป็นพื้นที่รกร้างก็ตาม.

เหตุผลที่ผมสามารถจับตัวเขาได้ขณะที่เขากำลังซ่อนร่างของเขาคือผมมี Eye of Insight สกิลที่คนแคระให้มา.

สกิลสำหรับพรีสที่ทำให้ผู้ใช้สามารถมองเห็นวัตถุได้

มันใช้สำหรับการหามอนเตอร์ที่ซ่อนตัวและยังไว้เพื่อค้นหาบอส.

อย่างไรก็ตามเลเวลสกิลต้องสูงกว่าเลเวลสกิลของมอนเตอร์ที่ซ่อนตัว.

สิ่งหนึ่งที่น่าตลกมากก็คือผมพบว่าสกิลนี้ไม่ได้ผลกับมิมิค.

คุณสามารถหามันได้โดยการใช้สายตาเพียวๆแบบสุ่มๆจนกว่าคุณจะเจอมัน.

ผมเพิ่มเลเวลจนเป็น 100.

Shadowstepของจินมีเลเวล 100 หรือต่ำกว่านั้น

แตกต่างจาก Shadowstepที่จะเก็บเลเวลได้ด้วยการใช้ในแต่ละครั้ง แต่ Eye of Insight จะได้เลเวลต่อการพบเจอ1ตัว.

การที่หามอนเตอร์ที่ซ่อนตัว จุดอ่อนพวกนี้ก็ถูกเปิดเผย.

ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันมีประโยชน์มาก.

จะเกิดอะไรขึ้นถ้า Shadowstep ของจินเลเวล 100? ผมก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน?

แม้ว่าแอสซาซินจะใช้แต้มของเขาเพิ่มไปที่มานาและใช้สกิลนี้เป็นเวลา40ปีทุกครั้งที่มันหมดคูลดาวน์ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะควบคุมมันได้.

ด้วยเลเวล 100 มันก็ต้องใช้ค่าประสบการณ์ 97 ล้านเหมือนกันดังนั้น?

เขาครางด้วยความเจ็บปวด.

“แค่กๆ! คาาา!”

“ไม่มีเวลาแล้ว เร็วเข้ารักษา.”

หน้าของเขาเต็มไปด้วยสีแดงและเขายังคงพูดไร้สาระ.

มันใช้เวลาไม่นาน.

ราวกับว่าคอของเขากำลังปรับเปลี่ยนอันใหม่และเริ่มฟื้นตัวขึ้น.

“แค่ก.. แกทำเพื่อ…”

“ฉันจะเริ่มถาม แกก็ไม่จำเป็นต้องตอบทุกอย่างเหมือนกับเป็นเด็กดี แกก็จะบอกฉันทุกอย่างไม่ว่าอย่างไร.”

“คุ…หืม..”

“1ซม.ต่อ1คำถาม.”

“อะไร… แกหมายถึง…?”

“ทุกครั้งที่แกหลบเลี่ยงคำถาม ร่างกายของแกจะเหลือน้อยลงเรื่อยๆ.”

“….”

ผมถอดหน้ากากออกและมองเข้าไปในตาของเขา สายตาของนักล่าที่กำลังมองเหยื่อ

“พวกเขาอยู่ที่ไหน? บอสแกอยู่ที่ไหน?”

Comment

Options

not work with dark mode
Reset