ตอนที่ 110: ความล้มเหลว
แซนเดอร์โทรหาหมายเลขบนโทรศัพท์เพื่อขอความช่วย เหลือด้านเทคนิคของ APE
“ใช่ ไม่ต้องสนใจกับคําทักทาย ทําสิ่งหนึ่งให้ฉัน ฉันต้องการให้คุณติดตามตําแหน่งของเฮลิคอปเตอร์ลําหนึ่งที่ทีมเดลต้าของฉันใช้หมายเลขของมันคือ 356772552” เขาบอกกับบุคคลนั้นทางโทรศัพท์
เขามีความทรงจําที่ดี ดังนั้นเขาจึงไม่จําเป็นต้องอธิบาย ลักษณะของเฮลิคอปเตอร์และรายละเอียดอื่นๆ เขาจําหมายเลขประจําตัวได้
“ถูกต้อง”
“ไม่ ไม่ต้อง ป้อนคําถามภายใต้ชื่อของฉันไม่เป็นไร”
มีหลายสิ่งที่ต้องทําเพื่อให้สามารถติดตามอุปกรณ์ของ APF ได้ และสิ่งหนึ่งที่จําเป็นต้องกรอกรายละเอียดว่า ใครต้องการข้อมูลผู้มีอํานาจ ฯลฯ
แซนเดอร์ให้รายละเอียดทั้งหมดที่เขาต้องการก่อนที่จะถามว่า “ต้องใช้เวลานานแค่ไหน?”
“ไม่กี่นาที? ไม่เป็นไรฉันรอได้” เขาเก็บโทรศัพท์ไว้ใกล้ หูขณะเริ่มรอ
เขาเดินไปมาระหว่างรอ ขณะทําเช่นนั้น เขาได้ตระหนักว่าสมาชิกหน่วยเดลต้ายืนนิ่งและมองมาที่เขา
“พวกนายทําอะไรกันอยู่ เริ่มเก็บศพส่งไปนิติเวช” เขาสั่งพวกของเขาหลังจากเห็นว่าเสียเวลาไปเปล่าๆ
ขณะที่เขากําลังรับสาย คนในสํานักงานก็ได้ยินเสียงตะโกนของแซนเดอร์ด้วย
“เอ่อ ท่านกําลังพูดกับข้าหรือ” เขาถาม
“ไม่ ฉันกําลังพูดคุยกับทีมของฉัน ไม่ต้องสนใจคําพูดของฉัน” แซนเดอร์ตอบ
ความเงียบเป็นเวลานานเพื่อรอคําตอบ ในขณะที่ชาย คนนั้นกลับไปติดตามโดยใช้ระบบ เขาใช้เวลาประมาณ 5 นาทีก่อนที่เขาจะพูดอะไร
“เอาล่ะ ฉันเสร็จแล้ว และฉันมีข่าวร้ายสําหรับคุณ” ชายคนนั้นตอบ
แซนเดอร์รู้สึกไม่ดีเมื่อเขาได้ยินเสียงที่ตกต่ําของชายผู้นั้น
“ข่าวร้ายอะไร” เขาถามชายคนนั้นอย่างเคร่งขรึม
“เราไม่สามารถระบุตําแหน่งเฮลิคอปเตอร์ที่คุณต้องการสอบถาม อาจมีสาเหตุ 2-3 ประการที่จะเกิดขึ้น ไม่ว่าเฮลิคอปเตอร์จะตกที่ไหนสักแห่งและอุปกรณ์ติดตาม ได้รับความเสียหาย หรือมีคนจงใจถอดอุปกรณ์ติดตามออกและทําลายมัน” ชายคนนั้นตอบ
เขาอธิบายเพิ่มเติมว่า “ทางเลือกที่ 2 ดูเหมือนไม่น่าจะเป็นไปได้ เนื่องจากบุคคลนั้นต้องการความรู้สูงเกี่ยวกับระบบในเฮลิคอปเตอร์เพื่อให้สามารถถอดอุปกรณ์ติดตามออกได้โดยไม่ทําให้เกิดสัญญาณเตือนในระบบของเราที่ฐาน ดังนั้นผมคิดว่าอย่างแรก ความเป็นไปได้คือสิ่งที่เกิดขึ้น”
“คุณบอกได้ไหมว่ามันเห็นที่ไหนครั้งสุดท้ายและกําลังจะไปที่ไหน เพื่อที่ฉันจะได้จัดกลุ่มคนเพื่อออกค้นหาเพื่อค้นหาชิ้นส่วนของมัน” เขาถาม
“มันกําลังมาถึงฐานของเราจากเมืองเอรีกัส พร้อมนักโทษ คุณสามารถจัดกลุ่มคนเพื่อออกค้นหาได้งั้นส่งออกไปซะ” แซนเดอร์ตอบขณะที่เขายกเลิกการรับสาย
เขาจ้องไปที่โทรศัพท์ของเขาในขณะที่เขาพึมพําเบา ๆ “ฉันสงสัยว่าคุณจะพบมันในกรณีใด ๆ คุณคิดว่าความเป็นไปได้แรกเป็นจริง แต่ฉันเชื่อว่าเป็นสิ่งที่ 2 เป็นไปไม่ได้ที่จะหามันตอนนี้”
“อย่างที่ฉันคาดไว้ นี่ไม่ใช่งานของลูซิเฟอร์ เขาไม่มีความรู้ว่าจะปิดการใช้งานสิ่งนั้นได้อย่างไร มีคนอื่นที่เกี่ยวข้องที่ช่วยเขา และนั่นเป็นเพราะคนนั้นที่เราสูญเสียลูซิเฟอร์ไป” เขายอมรับ เขามองไปยังขอบฟ้าอันไกลโพ้น
แฟนเพจ : novelza
“ใครกันที่จะเป็นได้?” เขาพึมพํากับตัวเอง นั่นคือตอนที่เขาจําอะไรบางอย่างได้ เขาจําคําพูดของไอย์ได้
ก่อนมาที่นี่ เขาได้คุยกับเธอ ซึ่งเธอบอกเขาเกี่ยวกับสมาชิก แวเรียนท์ที่เกิดขึ้นใหม่ ที่สะกดรอยตามสถานที่ต่างๆ ซึ่ง เป็นเป้าหมายของ ลูซิเฟอร์ เมื่อเขาได้ยินว่าพวกเขาจากไปโดยไม่ได้ทําอะไร เขาก็พบว่ามันแปลกไป ตอนนี้เขา เข้าใจทุกอย่างแล้ว
เขาหลับตาขณะสูดหายใจเข้าลึกๆ
“พวกเขาไม่ได้บุกเข้าไป เพราะพวกเขารู้ว่าทีมของเรา พบร่องรอยแล้ว พวกเขาจากไปเพราะพวกเขาพบลูซิเฟอร์แล้ว ไอ้สารเลวพวกนั้น ฉันน่าจะเข้าใจแล้ว!”
“เมื่อพวกเขารู้เรื่องโรงงาน พวกเขาอาจจะรู้เรื่องเอรีกัสและแผนของเราแล้ว ไอ้สารเลว!” เขาปล่อยมือขณะที่กัดฟัน
“ตอนนี้ แวเรียนท์ที่เกิดขึ้นใหม่เหล่านั้นมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย สิ่งนี้เข้าสู่เขตอํานาจของวารันฉันต้องการช่วย ลูซิเฟอร์ แต่ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ในตอนนี้ แม้ว่าจะเป็นเพราะความประมาทเลินเล่อของฉัน” เขาพึมพําภายใต้ลมหายใจขณะเดินไปที่เฮลิคอปเตอร์ที่เขาเคยมาที่นี่
เขาเสียใจกับการกระทําของเขามาก ความผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดคือของเขา เมื่อฟลูเรน แจ้งให้เขาทราบเกี่ยวกับการจับตัวลูซิเฟอร์ เขาควรจะตรงไปหาพวกเขาแทนที่จะบอกให้พวกเขากลับไปที่ฐานเพียงลําพังเพื่อประหยัดเวลา
ถ้าเขาไม่ทําอย่างนั้น เขาจะอยู่กับพวกของเขา เขาจะสามารถช่วยพวกของเขาได้ เพียงช่วงเวลาเดียวคือสิ่งที่เขาตําหนิมากที่สุดสําหรับเหตุการณ์นี้
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าลูซิเฟอร์ฆ่าพวกของเขา แต่เขารู้ว่าความผิดพลาดของเขาสําคัญพอๆ กัน โทษของการตายของคนของเขาอยู่บนบ่าของเขามากพอๆ กับที่ลูซิเฟอร์ ร์
ประตูลิฟต์เปิดออก เผยให้เห็นห้องโถงใหญ่ตรงหน้า ลูซิเฟอร์ พื้นปูด้วยหินอ่อนอย่างดี และผนังดูเหมือนทํามาจากโลหะ อย่างน้อยก็จากพื้นผิวที่ปรากฏ
มีฝูงชนจํานวนมากปรากฏตัวอยู่ในห้องโถงแล้ว ดูเหมือนกําลังรอพวกเขาอยู่
ดูเหมือนว่ามีหลายร้อยคน แม้จะมีผู้คนมากมาย แต่ห้องโถงก็ดูว่างเปล่าเป็นหลัก ซึ่งแสดงให้เห็นว่ามันใหญ่แค่ไหน
ผู้คนต่างแต่งกายด้วยเสื้อผ้าหลากหลาย ดูเหมือนว่าจะไม่มีการแต่งกายในสถานที่นี้ ผู้ชายบางคนถึงกับยีนตัวเปล่าเลย
ผู้ชาย 2 คนและผู้หญิงหนึ่งคนกําลังยืนอยู่ต่อหน้าผู้คนหลายร้อยคนเช่นผู้นํา
“ยินดีต้อนรับสู่ฐานของเรา” เคนกล่าวเบาๆ ในหูของลูซิเฟอร์ก่อนจะก้าวออกจากลิฟต์และยืนนิ่ง
ลูซิเฟอร์ก็ก้าวออกไป
คน 3 คนที่ดูเหมือนจะเป็นผู้รับผิดชอบที่นี่ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ไดออน อิโซน่า และ เวก้า
อิโซน่า เป็นผู้นําระดับ 2 ของ แวเรียนท์ที่เกิดขึ้นใหม่ และเป็นผู้หญิงคนเดียวใน 5 ผู้นําของ VU (แวเรียนท์ ที่เกิดขึ้นใหม่)
เธอสวมชุดสีเทาเผยให้เห็นสัดส่วนโค้งเว้าของเธออย่างเต็มที่ ผมสีแดงเข้มของเธอยาวกว่าไหล่แต่ไม่ถึงเอวของเธอ พวกมันยาวปานกลาง
ดวงตาของเธอดูเหมือนเป็นส่วนผสมของสีน้ำเงินและสีเขียว ซึ่งบางครั้งก็ดูเหมือนสีฟ้าอ่อนและบางครั้งก็เป็นสีเขียว มีสร้อยคออยู่ที่คอของเธอซึ่งมีอัญมณีกึ่งโปร่งแสงคล้ายไข่มุกสามเม็ด
คนที่สองที่ยืนอยู่ข้าง อิโซน่า คือ ไดออน ซึ่งเป็นตําแหน่งที่สูงกว่าเธอในการเป็นผู้นํา เขาเป็นผู้นําระดับ 3 เขามีผิว เถ้าถ่านเหมือนคนตาย
ดวงตาของเขาเป็นสีทองสวยงามที่เข้ากับรูปลักษณ์ของเขาในขณะที่ทําให้เขาดูมีเสน่ห์ที่อันตราย เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวภายใต้เสื้อคลุมสีดํา เขายังสวมกางเกงสีดําเพื่อให้ดูเป็นมืออาชีพ
บุคคลที่สามคือบุคคลที่มีอํานาจสูงสุดในทางเทคนิคที่นี่ อย่างน้อยในหมู่คนที่อยู่ที่นี่
ชายคนที่ 3 คือเวก้า ซึ่งเป็นผู้นําระดับ 4 ในการเป็นผู้นํา เขาอยู่ภายใต้การนําของแวเรียนท์ที่เกิดขึ้นใหม่
เวก้าดูเหมือนบรรณารักษ์จากวิธีที่เขานําเสนอตัวเอง มีหนังสือสองเล่มอยู่ในมือ เล่มหนึ่งเป็นสีน้ำเงินอีกเล่มเป็นสีสิ้ม
