ตอนที่ 130: จุดอ่อนของลูซิเฟอร์
ลูซิเฟอร์เหลือบมองกลับไปที่เคน ยังคงสงสัยว่าคําพูดของเขาถือเป็นบุญหรือไม่ แต่เขาพยักหน้าเดินกลับไปที่ที่นั่งของเขา ไม่ว่าในกรณีใดเขาต้องสูญเสียอะไรไป? แม้ว่าเฮลิคอปเตอร์ทั้งหมดจะถูกระเบิด แต่ผู้ที่กําลังจะตายไม่ใช่เขา
ถ้าคนเหล่านี้มีศรัทธามากมายในยามที่ชีวิตของพวกเขาตกอยู่ในอันตราย แล้วทําไมเขาจะต้องสงสัยในเมื่อเขาไม่มีความเสี่ยง
เขานั่งลงและรอให้มีการดําเนินการบางอย่างเกิดขึ้น
…
“นี่เป็นการเตือนครั้งสุดท้าย! ถ้าพวกคุณไม่หยุด พวกเราจะโจมตี!” เจนเนอร์ตะโกนอีกครั้งด้วยความช่วยเหลือจากความสามารถของเขา เพราะเขาไม่เห็นความสูงของเฮลิคอปเตอร์ลดลงเลย
“เอาล่ะ ระเบิดมันซะ” เขาพูดเสียงแข็ง ขณะที่คําเตือนครั้งที่ 2 ของเขาดูเหมือนจะหูหนวกเหมือนกัน พวกเขารอไม่ไหวแล้ว มิฉะนั้นเฮลิคอปเตอร์จะเข้ามาถึงพวกเขา
เมื่อได้ยินคําสั่งของเขา ยามของสถานที่ก็กลับไปที่เครื่องจักรที่วางไว้ที่นั่นเพื่อป้องกันศัตรู
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไปที่ยานยิงจรวด เพื่อโจมตีเฮลิคอปเตอร์ของศัตรูที่ไม่ตอบสนองต่อคําเตือน
ใช้เวลาไม่นานในการเล็งและยิงจรวด จรวดหลายสิบลูกพุ่งเข้าหาเฮลิคอปเตอร์ที่เข้ามาพร้อมกัน ทั้งหมดมีวิถีทางที่แตกต่างกันเพื่อให้เฮลิคอปเตอร์ทั้ง 4 ลําไม่สามารถหลบหนีได้
ทีมของดิออนอยู่ในเฮลิคอปเตอร์ชั้นนํา เฝ้าดูการโจมตีที่เข้ามา เนื่องจากทีมที่อยู่ในระดับ 3 ในองค์กรก็ค่อนข้างแข็งแกร่งอยู่แล้ว
ถ้าจะให้เดา ทีมของดิออนก็เกือบจะแข็งแกร่งพอๆ กับ ทีมของไอย์ที่รู้จักกันในนามทีมเบต้า
เมื่อเห็นจรวดพุ่งเข้าหาพวกเขา ดิออนมีสีหน้าผิดหวัง
“พวกมันขว้างของเล่นพวกนี้ใส่เราจริงๆ เหรอ?” เขาถามในขณะที่เขาส่ายหัว
“เคน ไปจัดการพวกมันซะ” เขาพูด เหลือบมองสมาชิกผมดําคนหนึ่ง ซึ่งผมมัดเป็นหางม้า
เคนยืนขึ้นหลังจากได้รับคําสั่งและเดินไปที่ประตูด้านซ้าย ซึ่งเขาเลื่อนเปิดออก
เขาจับที่จับใกล้ประตูด้วยมือซ้าย ขณะวางเท้าซ้ายบนพื้นอย่างมั่นคง ก่อนที่เขาจะนําร่างกายที่เหลือของเขาออกไปข้างนอก เอียงไปด้านข้างราวกับว่าเขา กําลังเพลิดเพลินกับลมแรง
ขณะที่เคนก้าวลงจากเฮลิคอปเตอร์ไปครึ่งก้าว เกือบทุกคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ กับสถานที่นั้นสามารถมองเห็นเขาได้
เคนยกมือขวาไปทางสมาชิก APF ที่ยืนอยู่ใกล้อาคารสถานที่ ขณะที่เขาโบกมือด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสราวกับว่า เขากําลังทักทายเพื่อนที่หายไปนาน
เยลรองกัปตันหน่วยเบต้า จ้องเคนด้วยสีหน้าขมวดคิ้ว สงสัยว่าชายคนนี้กําลังพยายามจะทําอะไร
นัยน์ตาสีแดงสวยงามราวกับแวมไพร์ของเขากําลังครุ่นคิดอยู่ลึกๆ ขณะที่ผมสั้นสีเงินปลิวไสวตามสายลม เขาแต่งกายด้วยชุดธรรมดาแต่ดูทันสมัย โดยสวมเสื้อยืดสีขาวใต้แจ็กเก็ตสีเขียว ซึ่งดูเหมือนทําขึ้นสําหรับฤดูหนาว
เขาจําใบหน้าไม่ได้ แต่เขาเชื่อว่าเขาเคยเห็นเคนอยู่ในแฟ้มเอกสารเล่มหนึ่งมาก่อน
หลังจากวางความเครียดบนหัวของเขาอีกเล็กน้อย เขาก็รู้ว่าใบหน้านี้เป็นของใคร
“ฉันเดาว่าเราคิดถูก ฉันจําได้แล้ว นี่คือเคน จากแวเรียนท์เกิดใหม่ ถ้าจําไม่ผิด ความสามารถของเขาคือ…”
ผ่านไปไม่นาน ก่อนที่เขาจะจําได้ในที่สุด เขาได้อ่านเกี่ยวกับเขาในแฟ้มและรู้ถึงความสามารถของเขาด้วย แต่ก่อนที่เขาจะทันได้พูดถึงเรื่องนี้ เขาก็ตระหนักว่าไม่มีความจําเป็นอีกต่อไปแล้ว เนื่องจากเคนได้ใช้มันต่อหน้าทุกคนโดยไม่ปล่อยให้เขาพูดจบ
….
เมื่อเยลพยายามจําได้ว่าเขาเป็นใคร เคนค่อยๆ ยกมือไปทางขีปนาวุธที่เข้ามา
ดวงตาสีดําสนิทของเขาเริ่มส่องแสงเป็นสีฟ้า ในขณะที่เขากําหมัดแน่นอย่างฉับพลันก่อนจะขยับมือเป็นวงกลม
น่าแปลกที่ขีปนาวุธครึ่งหนึ่งตามการเคลื่อนไหวของมือและเริ่มเคลื่อนที่
หลังจากที่ดูเหมือนว่าจะควบคุมขีปนาวุธได้แล้ว เคนก็สะบัดข้อมือเบา ๆ และเปลี่ยนวิถีของขีปนาวุธเพื่อที่แทนที่จะพุ่งเข้าหาพวกมัน มิสไซล์เริ่มบินไปยังอีกครึ่งหนึ่งของขีปนา
ขีปนาวุธทั้งหมดปะทะกัน ทําให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ แต่เนื่องจากขีปนาวุธยังอยู่ห่างจากเฮลิคอปเตอร์ การระเบิดจึงไม่ส่งผลกระทบต่อพวกเขา
ควันขนาดใหญ่กระจายไปทั่วทุกหนทุกแห่งแม้ไฟจะดับลงในไม่ช้า
เนื่องจากเมฆ สมาชิกของ APF มองไม่เห็นเฮลิคอปเตอร์หรือใบหน้าของเคน แต่ถ้าพวกเขาเห็นเคน พวกเขาคงจะโกรธจัดเพราะเคนเอานิ้วกลางชี้ไปที่สมาชิก APF จากอีกด้านหนึ่งของ เมฆของควัน
ในทางกลับกัน เมื่อเห็นกลุ่มควัน เยลก็จบประโยคของเขาในที่สุด “….เทเลคิเนซิส”
เขาจําได้ว่ากําลังอ่านไฟล์ ซึ่งมีรูปเคนอยู่ด้วย มันพูดถึง เขามีเทเลคิเนซิสระดับ A เนื่องจากความสามารถนี้ เคนจึงถูกจัดประเภทเป็นแวเรียนท์ที่อยู่ในข้อกังวลโดย APF
เขายังไม่ได้อยู่ในรายชื่อที่ต้องการตัวมากที่สุด มีเพียงสมาชิกระดับ 5 เท่านั้น ได้แก่ เวก้า, อิโซน่า, ดิออน, เคน และคนอื่นๆ อีก 2-3 คนที่อยู่ในรายชื่อ ซึ่งรวมถึงสมาชิก แวเรียนท์เกิดใหม่ที่ APF ต้องการจะจัดการไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม เคนยังค่อนข้างสั้นจากการทํารายการ
เมื่อเห็นเคนที่นี่ยืนยันความสงสัยของเยล แวเรียนท์เกิดใหม่อยู่ที่นี่แล้ว และสงครามกําลังจะเกิดขึ้น
“เห็นไหม นี่มันไม่มีอะไรมาก คุณแค่นั่งลงและเพลิดเพลินกับการแสดง ทิ้งความรับผิดชอบในการพาคุณเข้าไปในสถานที่ของเรา คุณคือครอบครัวของเรา ไม่มีอะไรมาก” เคนบอกกับลูซิเฟอร์ ในขณะที่เขาทําให้เขาอุ่นใจด้วยรอยยิ้ม
“ในขณะที่เรากําลังทําอยู่ ให้ฉันสอนคุณ 2-3 อย่าง เราต้องการฝึกคุณอย่างเหมาะสม แต่เนื่องจากเวลาจํากัด เราทําไม่ได้ ดังนั้นเราจะต้องทําบทเรียนสั้นๆ 2-3 บทเรียน” เขากล่าวเสริม
“ประการแรก สิ่งที่ฉันสังเกตเห็นคือพ่อแม่ของคุณเป็นจุดอ่อนของคุณ” เขากล่าว
ลูซิเฟอร์มองเขาอย่างสับสน เขาหมายความว่าอะไร พ่อแม่ของเขาเป็นจุดอ่อนของเขา?
“คุณคิดผิดแล้ว พ่อแม่คือพลังของฉัน” ลูซิเฟอร์พูดอย่างหนักแน่น
“ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น แน่นอนว่าพ่อแม่ของคุณเยี่ยมมาก คุณแข็งแกร่งได้เพราะพวกเขา และพวกเขาเป็นแรงจูงใจของคุณที่จะยังคงยืนหยัดแม้หลังจากที่คุณผ่านทุกอย่างมา แต่พวกเขาก็เป็นจุดอ่อนของคุณด้วย” เคนตอบกลับ
“ฉันเคยเห็นมาแล้วเช่นกัน เมื่อใดก็ตามที่มีคนต้องการทําให้คุณมองไม่เห็นเป้าหมาย พวกเขาแค่ต้องพูดไม่ดีเกี่ยวกับพ่อแม่ของคุณและมันได้ผล” เขากล่าวเสริม
“นั่นคือเหตุผลที่คุณควรจําไว้เสมอ จะไม่มีใครพูดถึงพ่อแม่ของคุณแย่ๆ โดยไม่มีเหตุผล และเมื่อมีคนทํา แทนที่จะเสียสติและหยุดคิด คุณต้องระวังให้มากขึ้น” เขากล่าว พร้อมให้คําแนะนําที่มีความหมายแก่เขา
“สิ่งสําคัญคือต้องมีวิสัยทัศน์เกี่ยวกับเป้าหมายของคุณและไม่ตกหลุมพราง จําคําพูดของฉันไว้เสมอ พวกเขาจะมีประโยชน์สักวันหนึ่งตราบเท่าที่คุณตระหนักถึงแก่นแท้ ของคําพูดของฉัน”
“ควบคุมความโกรธ แล้วคุณจะอยู่ยงคงกระพัน แต่ถ้าคุณล้มเหลวในการควบคุมความโกรธ คุณจะกลายเป็นทาสของความโกรธของคุณ ซึ่งมันจะเริ่มกินคุณจากภายใน”
