Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม – ตอนที่ 64: ฉันคือปีศาจ

ตอนที่ 64: ฉันคือปีศาจ

ชายคนหนึ่งยืนอยู่ด้านหลังในชุดดำทั้งหมด ดาบคมวางอยู่บนหลังของเขาในฝัก

เขาบังเอิญเป็นคนที่เอลิซีเรียกว่าเทย์ และเขาเป็นที่รู้จักในนามปรมาจารย์ดาบแห่งอินทรีย์แดง

เทย์ไม่มีความสามารถด้านธาตุใดๆ แต่เขาได้ปลุกความสามารถทางกายภาพที่ทำให้เขาเชี่ยวชาญเรื่องดาบ ว่ากันว่าเขาสามารถฟันศัตรูได้ในพริบตาด้วยดาบของเขาเป็นชิ้นเล็ก ๆ นับพันชิ้น

เทย์พยักหน้า ในขณะที่เขาเดินไปหาเอลิซี

“เจ้าปีศาจที่น่ารำคาญ เจ้าสร้างปัญหาให้กับข้ามาก เจ้าฆ่าคนของเรามากมาย เจ้าคิดหรือว่าเจ้าจะรอดออกไปได้จริงหรือ พวกเราคือ อินทรีย์แดง แม้จะไม่มีหัวหน้ากิลด์อยู่ในเมืองก็ตาม เรายังไม่อ่อนแอพอที่เจ้าจะเดินเตร่ไปทั่วได้หรอก”

เอลิซีกำลังเยาะเย้ยลูซิเฟอร์ ซึ่งนอนอยู่บนพื้นอย่างไม่ขยับเขยื้อน

“เด็กอย่างเจ้า นึกไม่ถึงว่าจะมาเปรียบเทียบกับพวกเรา ถึงเจ้าจะมีทักษะดีเพียงเล็กน้อย เจ้าก็ยังเป็นมดอยู่เสมอ และมดอย่างเจ้ากล้าทำร้ายลูกของข้า เจ้ายังน่าสงสารอยู่เสมอ เป็นสิ่งที่สมควรที่จะถูกฆ่าทิ้ง” เอลิซีกล่าว “เจ้าควรขอบคุณฉันแทนสำหรับการสิ้นสุดการดำรงอยู่ที่น่าสมเพชของเจ้า หึ”

เธอยกเท้าขึ้นพลางเหยียบลงบนหน้าอกของลูซิเฟอร์

เธอไม่มีปฏิกิริยาใดๆ จากลูซิเฟอร์ ในใจของเธอ ลูซิเฟอร์ตายไปแล้ว เขาหลับตา การหายใจของเขาอ่อนแอ แม้แต่การรักษาของเขาก็แทบไม่มีเลย มันทำงานช้ามากเป็นพิเศษ

“เฮ้อ ฉันไม่อยากจะนึกถึงไอ้พวกที่ให้กำเนิดสัตว์ประหลาดเช่นเจ้า พ่อของเจ้าจะต้องเป็นสัตว์ประหลาดและด้วยตัวพ่อของเจ้า เขาเองที่อาจทำบาปนับพัน”

“สำหรับแม่ของเจ้า เธอควรจะเป็นคนที่นอนกับผู้ชายหลายพันคน หนึ่งในนั้นคือสัตว์ประหลาดที่เป็นพ่อของเจ้าคงจะถูกใช่ไหม แม้แต่เธอก็ยังทิ้งเจ้าไป ใช่ไหม เจ้าถึงอยู่คนเดียวถูกไหม? “

“เจ้าคนน่าสมเพช เจ้าและทุกคนในครอบครัวควรตาย” เธอพูดต่อขณะมองดูใบหน้าที่ไหม้เกรียมของลูซิเฟอร์ โดยไม่รู้ว่าเธอเพิ่งทำผิดพลาดร้ายแรงที่สุดในชีวิต

เธอพึ่งได้สัมผัสกับคนในระดับที่เธอไม่ควรยุ่งด้วย ด้วยความโกรธและความอับอายจากการล้อเลียนครั้งก่อนของลูซิเฟอร์ จึงทำให้เขารู้สึกตัวอีกครั้ง

ดวงตาของลูซิเฟอร์เปิดขึ้นอย่างกะทันหันราวกับปีศาจเพิ่งตื่นจากการหลับใหล เขาทนได้ทุกอย่าง แต่การดูถูกพ่อแม่ของเขานั้นคล้ายกับบาปที่ใหญ่ที่สุดในจิตใจของเขาที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย

หมัดของลูซิเฟอร์เปิดออก เมื่อเศษแก้วที่เขาเก็บไว้ตลอดการต่อสู้ก็ตกลงมาจากมือของเขา

เขามีมือเพียงข้างเดียว และนั่นเคยใช้จับชิ้นส่วนนั้น แต่ในขณะนั้น จิตใจของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธ เขาไม่สนใจหรือคิดอะไร

เอลิซีตกตะลึง เมื่อเห็นดวงตาของลูซิเฟอร์เปิดขึ้นอย่างกะทันหัน เธอพยายามถอยหลังอย่างเร่งรีบ แต่ก็ทำไม่ได้ เธอพบว่าข้อเท้าของเธอจับโดยลูซิเฟอร์

แม้ว่ามือข้างหนึ่งของลูซิเฟอร์จะถูกทำลาย แต่มืออีกข้างของเขาก็ยังปลอดภัย แต่ถุงมือของมือนี้ก็ถูกทำลายเช่นกัน

มือเปล่าของเขาจับผิวหนังที่เปลือยเปล่าของข้อเท้าของเอลิซี

ไม่มีอะไรหยุดพลังแห่งการสลายตัวของเขาได้อีกต่อไป ความทรงจำชิ้นสุดท้ายของแม่ที่เขาเก็บไว้ใกล้ตัวก็ถูกทำลายเช่นกัน ถุงมือหายไปซึ่งทำให้เขาเศร้ามากขึ้น

เขาโกรธ เขาต้องการที่จะฆ่าโดยไม่สนใจอะไรเลย เขาต้องการที่จะหลวมตัวและจัดการทุกคนที่นี่ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่

ครั้งนี้เขาไม่ได้ควบคุมความแข็งแกร่งของเขา เขากำมือของเขาแน่นมากจนข้อเท้าของเอลิซีถูกบีบจนแทบแตกทันที

“อ๊าาาา!”

เสียงกรีดร้องอันเจ็บปวดไปทั่วบริเวณโดยรอบ ซึ่งดังมากจนไม่มีใครที่นี่ไม่ได้ยินเลย

ข้อเท้าของเอลิซีถูกบดแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ซึ่งทำให้เธอกรีดร้อง แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมด เธอรู้สึกเหมือนเซลล์ของเธอกำลังจะตาย เมื่อร่างกายของเธอเริ่มสลายตัว ความเจ็บปวดอันน่าสยดสยองเริ่มแพร่กระจายไปทั่วร่างกายของเธอ เธอรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังจะตายอย่างช้าๆ และนี่คือการตายอย่างช้าๆ ซึ่งเลวร้ายยิ่งกว่าความตายเสียอีก ความเจ็บปวด… ความเจ็บปวดสุดขีดนั้นเหลือทนสำหรับเธอ

-อ่านได้ที่ www.thai-novel.com-

เธออยากจะวิ่งแต่เธอทำไม่ได้ ขาของเธอถูกจับ

“ปล่อยฉัน!”

เธอตระหนักว่ามันเป็นความสามารถของลูซิเฟอร์ เธอไม่รู้ว่าเขามีพลังแบบนี้ที่สามารถใช้วิธีนี้ได้ แต่ตอนนี้เธออยู่ฝ่ายรับแล้ว เธออดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมาดังๆ ขณะที่เธอขอให้ลูซิเฟอร์ปลดปล่อยเธอ

น่าเสียดายที่ทุกคนที่นี่รู้ว่าเธอเป็นคนสุดท้ายที่นี่ที่เด็กคนนี้อาจจะฟัง

ร่างกายของเธอซีดเผือด เมื่อเธอเริ่มตาย เธอรู้ว่าถ้าเธอทำอะไรกับเขาเพื่อหยุดเขาไม่ได้ และเธอก็กำลังจะตาย เธอไม่อยากตายแบบนี้

เธอไม่สามารถใช้ความสามารถของเธอได้เช่นกัน เธอรู้ว่าถ้าเธอทำ เธอจะต้องตายเร็วขึ้น

ถ้าเธอใช้ลูกบอลพลังงานของเธอกับลูซิเฟอร์จากระยะใกล้เช่นนั้น เธอก็จะตายในการระเบิดที่เกิดขึ้นเช่นกัน

“หยุดเขาซะ! ตัดมืออีกข้างของเขา!” เธอกรีดร้อง ขณะที่เธอมองไปที่เทย์

แม้ว่าจะดูเหมือนเวลาผ่านไปนาน แต่เวลาผ่านไปเพียงไม่กี่วินาทีตั้งแต่ลูซิเฟอร์ลืมตาขึ้น

ตอนนี้ผมของเอลิซีเป็นสีขาวแล้ว ราวกับว่าเธอแก่ขึ้นไปอีก 50 ปีแล้ว ตอนนี้เธอผอมมากจนมองเห็นกระดูกของเธอ รอยย่นปกคลุมใบหน้าของเธอ ทำให้เธอดูเหมือนผู้หญิงในวัย 80 ปี

เทย์เริ่มวิ่งไปทางลูซิเฟอร์ ขณะที่เขาดึงดาบออกมา แต่ลูซิเฟอร์ยืนขึ้นและบินกลับไปพร้อมกับเอลิซีที่กำลังถูกลากลงไปที่พื้นเพราะเขาจับขาเธอไว้

ลูซิเฟอร์หลบดาบ ตอนนี้เขามีมือเพียงข้างเดียว และเขาไม่สามารถจัดการกับดาบได้ หากไม่ปล่อยเอลิซี เขาไม่ต้องการปล่อยเธอเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจสนใจไปที่เธอเล็กน้อย การตายของเธอสำคัญกว่าสิ่งใด! ผู้หญิงคนนี้กล้าใช้คำหยาบคายกับพ่อแม่ของเขา เธอสมควรตาย

แม้ว่าเวลาเพียงเล็กน้อยนี้ก็เพียงพอแล้ว ร่างของเอลิซีถูกทำลายจนหมดและกลายเป็นเถ้าถ่านต่อหน้าต่อตาของทุกคน

ภายในเวลาไม่ถึง 4 วินาที หลังจากที่ลูซิเฟอร์จับตัวเธอ เธอก็ตาย ขี้เถ้าของเธอลอยอยู่บนน้ำที่เป็นสีแดงอยู่แล้วจากเลือดที่หลั่งออกมาในการต่อสู้ครั้งนี้

มือซ้ายของลูซิเฟอร์ก็เริ่มรักษาตัวแล้ว อันที่จริง การรักษาของเขาดูดีขึ้นในตอนนี้ ซึ่งเขาพบว่าแปลก

ตามสมมติฐานของเขา ในเวลาไม่กี่นาที มือของเขาจะหายสนิท

ทุกคนที่อยู่ที่นั่นเห็นเนื้อเยื่อมนุษย์ออกมาจากไหล่ของลูซิเฟอร์ ก่อตัวเป็นมืออีกครั้ง พวกเขาแทบไม่เชื่อสายตา

“จะ-เจ้าเป็นสัตว์ประหลาดอะไร!” เทย์ถามออกมา ในขณะที่เขาไล่ตามลูซิเฟอร์ออกไป

“ฉันไม่ใช่สัตว์ประหลาด” ลูซิเฟอร์ตอบ “ฉันคือปีศาจ ปีศาจที่จะฆ่าแกในวันนี้”

เสียงของเขาดูเหมือนจะมาจากส่วนลึกของนรกนั่นเอง เขาจำได้ว่าเอลิซีเรียกเขาว่าปีศาจ และตอนนี้เขาก็ยอมรับตำแหน่งนั้น ‘พวกเขาเรียกเราว่าปีศาจ? ดี! เรากำลังจะเป็นที่ 1 ’

———————————————————————————-