Legend of the mythological genes – ตอนที่ 148

กระบี่สวรรค์ลงทัณฑ์!
ฟันลงมา…
กลิ่นอายดาวไถแผ่ไปทุกทิศทาง ดุดันและเกรี้ยวกราด อยากทำลายทุกชีวิต
การไหลเวียนของอากาศไร้รูปแบบย่อตัวลงในกระบี่เหมือนกับดาบแห่งการลงโทษสวรรค์ที่บรรยายไว้ในตำนานสามารถตัดสินชะตากรรมของสิ่งมีชีวิตมากมาย
สำหรับผู้ที่ไม่เชื่อฟัง เจตจำนงของสวรรค์เป็นเหมือนดาบ เมื่อมันฟันลงมามันจะคายอำนาจอันสูงส่งของสวรรค์ทำให้คู่ต่อสู้กลายเป็นขี้เถ้า
ครื่นน
“นั่นเสียงอะไร?” ฝูงชนพึมพำ
 
พวกเขาได้ยินเสียงฟ้าร้องดังกึกก้องไปทั่วอวกาศ ราวกับว่าสวรรค์กำลังพิโรธ
ในชั่วพริบตามีเพียงลำแสงกระบี่พุ่งผ่านท้องฟ้า แสงกระบี่นี้เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ต้องการทำลายล้างทุกสิ่ง
ดูเหมือนจะช้า แต่อากาศไร้รูปร่างได้ล็อคร่างกายของเฟิงหลินไว้อย่างแน่นหนาทำให้เฟิงหลินหนีไม่พ้น
ในความเป็นจริงเฟิงหลินก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะหลบ
สายตาดุร้ายปรากฏขึ้น
ในตำนาน มหาเทพเทียมฟ้าคือการดำรงอยู่ที่สามารถสร้างความหายนะในราชสำนักสวรรค์ แม้กระทั่งตอนที่เขาถูกนำตัวไปประหารชีวิตตัดหัวหรือแม้กระทั่งเมื่อเขาถูกฟ้าผ่าหรือถูกเผา ไม่มีขนสักเส้นจากร่างเขาที่ได้รับความเสียหาย นี่ทำให้เหล่าเซียนและเหล่าพุทธรู้สึกหมดหนทาง
เพียงแค่การลงโทษจากสวรรค์มีอะไรให้ต้องกลัวบ้าง?
เฟิงหลินต้องการเห็นว่าดาบนี้มีพลังมากแค่ไหน
โฮ!
ฝ่ามือของเฟิงหลินก่อตัวเป็นวงกลมในอากาศ การเคลื่อนไหวของพวกเขาดูเหมือนผีเสื้อเต้นรำทำให้คนที่ดูตกอยู่ในความงุนงง
พลังแห่งฝ่ามือของเขารวมตัวกันและดูเหมือนจะมีธงอยู่ตรงหน้าเขา สะบัดอยู่ในสายลมที่บรรจุพลังแห่งความโกลาหลจากยุคดึกดำบรรพ์
รอยประทับธงแรกเริ่ม!“
แสงไฟสีขาวพุ่งทะลุท้องฟ้าเหมือนดาบไร้รูปร่าง
ปุ ปุ!
ฝ่ามือของเขาบิดไปมาซ้ำๆ ทำให้ปราณกระบี่เป็นกลางและเปลี่ยนรูปแบบอย่างสมบูรณ์
ตึง!
เหลือบมองไปที่ฝูงชน ไม่มีผู้ชมคนใดกล้ากระพริบตาพวกเขาดูอย่างตั้งใจ
ปราณดาบเหือดหายไปเมื่อคลื่นพลังงานปั่นป่วนกระจาย ร่างสองร่างยืนเผชิญหน้ากันทั้งคู่ไม่เคลื่อนไหวเลย
 
ในขณะนี้ฝ่ามือของเฟิงหลินประกบเข้าหากันและมองเห็นกระบี่วิเศษคมชัดอย่างมาก เฟิงหลี่ใช้กระบี่จริงของเขาการโจมตีครั้งนี้เช่นกัน กระบี่ติดห่างจากหน้าผากเฟิงหลินเพียง 1 เซนติเมตร ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีกต่อไป
ถ้ามันสามารถเฉือนลงได้อีกหนึ่งเซนติเมตร เฟิงหลินก็คงจะตายไปแล้ว
อย่างไรก็ตามรอยประทับฝ่ามือของเฟิงหลินเปรียบเสมือนประตูสวรรค์จับกระบี่อย่างแน่นหนา ช่องว่างหนึ่งเซ็นติเมตรนั้นเป็นเหมือนคูเมืองสวรรค์กระบี่วิเศษไม่มีทางฝืนเข้าไปได้
รับการโจมตีจากดาบด้วยมือเปล่า!
ทั่วทุกพื้นที่เงียบสงัด ในฐานะผู้ชมตกตะลึงอย่างสิ้นเชิงด้วยสายตานี้
การสกัดดาบด้วยมือเปล่าเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในตำนานเท่านั้น
สำหรับการต่อสู้ระหว่างคนธรรมดา นี่อาจเกิดขึ้นเป็นครั้งคราว แต่สำหรับการต่อสู้ระหว่างผู้บ่มเพาะ เนื่องจากความเร็วและความรุนแรงของการต่อสู้นี่เป็นสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้
แต่เฟิงหลินทำได้
เมื่อเห็นฉากนี้ต่อหน้าต่อตา ทุกคนต้องเชื่อแม้จะไม่อยากเชื่อก็ตาม
สิ่งที่ทำให้พวกเขาตกตะลึงมากที่สุดคือเฟิงหลินได้รับการจู่โจมจากหนึ่งในอัจฉริยะอันดับต้นๆของตระกูลเฟิง นี่…
อารมณ์ที่ฝูงชนรู้สึกไม่สามารถอธิบาย ตกตะลึง… มีเพียงคำถามเดียวอยู่ในใจของพวกเขา
ร่างกายของเฟิงหลินแข็งแกร่งแค่ไหน?!
สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป พวกเขาจ้องตากัน
พวกเขามองเห็นแค่ฝ่ามือของเฟิงหลินเท่านั้น หลังจากนั้นด้วยการบิดอย่างกระทันหัน ดาบวิเศษที่ติดอยู่ระหว่างฝ่ามือทั้งสองก็เปล่งเสียงก่อนที่มันจะแตกเป็นชิ้นๆ
 
ทุกคน “… “
“… ” เฟิงหลี่ก้มมองและเห็นดาบวิเศษของเขาถูกบดขยี้เป็นชิ้นๆ เขาไม่ได้พูดอะไรอีกแล้วหันหลังให้
“ครั้งหน้าหลังจากที่ฉันควบคุมปราณดาบทั้งหมดได้และเป็นหนึ่งเดียวกับมัน ฉันจะเอาชนะนาย” จากระยะไกลเขาพูดประโยคเดียวก่อนที่เขาจะจากไป
เฟิงหลินไม่สนใจเรื่องนี้มากนัก
เมื่อพิจารณาถึงความเร็วในการเติบโตของเขา ถึงแม้ว่าพรสวรรค์ของเฟิงหลี่จะไม่ด้อยไปกว่าเขา แต่มันก็ยากที่เฟิงหลี่จะไล่ตามเขาทัน
มันเป็นไปไม่ได้เลย
ความแตกต่างระหว่างพวกเขานั้นยิ่งใหญ่กว่าที่เฟิงหลี่จินตนาการไว้
เฟิงหลินก้มมอง เห็นมือเขามีเลือดไหลหยด
ช่างเป็นดาบวิเศษที่ทรงพลังมาก! เฟิงหลี่ทำลายผิวของเขาได้จริง
ผู้เข้าร่วมต่างพากันตกตะลึงและยืนอยู่ในสภาพนี้มาเป็นเวลานาน แต่ยังไม่ได้สติกลับ
กล้าที่จะยืนงงท่ามกลางการต่อสู้? ไม่ช้าริมฝีปากของเฟิงหลินขดตัวเป็นรอยยิ้มชั่วร้าย เงาร่างของเขาพุ่งเข้าหาผู้เข้าร่วม
 
เขาเปิดใช้งานความสามารถของยีนลิงหิน ร่างกายของเขาแข็งแกร่งเหมือนก้อนหิน
หมัดของเขาเหมือนสายฟ้าฟาด ในขณะที่การเตะของเขาเหมือนแส้ที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนไม่มีใครสามารถติดตามเงาของมันได้
เฟิงหลินไม่ต้องกังวลกับการป้องกัน เขาเคลื่อนไหวปลดปล่อยการโจมตีที่โหดเหี้ยมและโหดร้าย ระเบิดพลังออกไปในอากาศปล่อยกลิ่นอายการสะกดข่มทุกอย่าง
 
“ไปลงนรกซะ!” ผู้เข้าร่วมคำรามพวกเขาหลายคนถูกโจมตีและพวกเขาก็เจ็บปวดมากจนใบหน้าบิดเบี้ยว
 
ความเจ็บปวดทำให้ความโกรธของพวกเขาปะทุขึ้น พวกเขาตอบโต้อย่างเต็มกำลัง
ลูกไฟพุ่งออกมาคล้ายกับดาวตกหยาดฝนตกลงมาจากท้องฟ้า …
ลมและฟ้าร้องแปรปรวนเปล่งเสียงดังก้องกังวาน …
น้ำแข็งปรากฏเป็นแม่น้ำน้ำแข็งที่ไหลพุ่งอย่างบ้าคลั่ง …
เมื่อเห็นวิธีการที่น่าหวาดกลัวของเฟิงหลิน ใครจะยังกล้าต่อสู้ระยะประชิด? พวกเขาทั้งหมดปลดปล่อยพลังงานโจมตีและต้องการกลืนเฟิงหลินภายในพายุพลังงาน
คนเหล่านี้ถือเป็นอัจฉริยะอันดับต้นๆของตระกูลเฟิง มีความเข้าใจลึกซึ้งเกี่ยวกับความสามารถทางพันธุกรรมของพวกเขา เมื่อพวกเขาร่วมมือกันก็ทำได้อย่างสมบูรณ์แบบ
พลังงานประเภทต่างๆมารวมกันเป็นหนึ่ง พุ่งหาเฟิงหลิน เขาไม่มีทางที่จะหลบเลี่ยงและถูกดูดกลืนอย่างสมบูรณ์
ความแวววาวของหยกเขียวเปล่งประกายออกมาจากผิว สร้างชั้นป้องกันของแสงที่แยกพายุพลังงานออกมาอย่างสมบูรณ์เขาไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย
เขาทนไฟและน้ำ
เฟิงหลินเดินไปรอบๆลานประลองอย่างสบายใจและมั่นใจ
แม้ว่าพลังงานนี้จะรุนแรง แต่ก็มีเพียงปริมาณแต่ไร้คุณภาพ
เฟิงหลินไม่รู้สึกกดดันเลย
ตรรกะนั้นง่ายมาก! ไม่ว่าจะมีน้ำอยู่ในมหาสมุทรมากแค่ไหน ปลาตัวเล็กจะตายเพราะน้ำหรอ?
ความสามารถของยีนลิงหินแข็งแกร่งจนถึงขีดสุด เขาอยู่ห่างจากอาณาจักรผู้บ่มเพาะระดับสูงเพียงก้าวเดียว อาจพิจารณาได้ว่าเขาเป็นผู้บ่มเพาะระดับสูงครึ่งหนึ่งแล้ว
คุณภาพของพายุพลังงานนั้นอ่อนแอเกินไป ดังนั้นไม่ว่าปริมาณจะมากแค่ไหนก็ไม่สามารถทำร้ายเขาได้ ในความเป็นจริงเขารู้สึกเหมือนแช่อยู่ในน้ำพุร้อน
 
“กรี้!”
 
ทันใดนั้นเสียงแสบแก้วหูของนกอินทรีหรือเหยี่ยวก็ดังก้อง เกิดลมกระโชกรุนแรง
เฟิงจินเผิงขี่ลมและลอยขึ้นไปในอากาศคล้ายกับวิหคยักษ์ปีกทอง เขามักจะเปลี่ยนตำแหน่ง ย้ายด้วยความเร็ว ผู้ชมจะเห็นเพียงเงาสีทองไหววูบในอากาศไม่มีใครสามารถเห็นเฟิงจินเผิงได้ชัดเจน
 
แม้แต่ความเร็วของเฟิงหลินก็ยังด้อยกว่าเมื่อเทียบกัน
นอกเหนือจากเทพเทียม ไททัน นี่เป็นครั้งแรกที่เฟิงหลินพบคู่ต่อสู้ที่เร็วกว่าเขา
แม้ว่าการโจมตีของคู่ต่อสู้จะไร้ประโยชน์กับเขา การจัดการกับเฟิงจินเผิงก็ยังลำบาก
เฟิงหลินไม่ต้องการที่จะปล่อยให้ทุกอย่างล่าช้าแบบนี้ เขาตัดสินใจที่จะจบทุกสิ่งอย่างรวดเร็ว
กระสุนเวลา!
เขาเปิดใช้งานยีนอะดรีนาลีนและเข้าสู่สถานะกระสุนเวลา กระบวนการคิดของเขาเพิ่มขึ้นสูงในขณะที่โลกดูเหมือนจะชะลอตัวลง
การแสดงออกของเฟิงจินเผิงนั้นน่ากลัว เขาถูกโอบกอดด้วยพายุที่ดุร้ายคล้ายสืบเชื้อสายมาจากอากาศ
มือทั้งสองของเขาเป็นกรงเล็บคมราวกับตะขอแสงเย็นๆส่องประกายแวววาว เขาเล็งลำคอของเฟิงหลิน
รอยยิ้มเย็นทำให้ใบหน้าของเขาสดใสราวกับได้เห็นฉากที่เฟิงหลินถูกเขาจับและยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง
 
“ลงมา” เสียงนิ่งดังขึ้น
“อะไร?” เฟินจินเผิงหรี่ตาแคบลงฝ่ามือประกบกันช้าๆ แต่ในความเป็นจริงมันเร็วมาก
“ไม่ดีแล้ว!” เฟิงจินเผิงสะบัดลมแรง อยากหลบหนี
 
อย่างไรก็ตามทุกอย่างสายเกินไปแล้ว
มีห่วงเหล็กผูกขาของเขาไว้ ดึงเฟิงจินเผิงจึงถูกกระชากลงมาจากอากาศอย่างดุร้าย
ขาของเขาสั่นอย่างรุนแรงเนื่องจากแรงที่เฟิงหลินใช้
เฟิงจินเผิงรู้สึกเพียงว่าร่างกายของเขาถูกไฟช็อต เขารู้สึกมึนงงอย่างสมบูรณ์และกระดูกของเขาก็กำลังจะหัก เขาไม่มีแรงที่จะต่อสู้
เฟิงหลินยกเขาขึ้นมาราวกับจับไก่ แต่ดวงตาของเขามองอย่างสงบ
ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เขา
มองไปรอบ ๆ ใครในกลุ่มผู้เข้าร่วมจะสามารถแข่งขันกับเขาได้?