Legend of the mythological genes – ตอนที่ 260

ภายใต้แสงจันทร์ที่หนาวเย็นเลือดสาดกระเซ็นทั่วทุกที่
เขายืนอาบน้ำเลือดใต้แสงจันทร์ สีหน้าดุร้ายและโหดเหี้ยมปรากฏบนใบหน้าของเฟิงหลิน
ตอนนี้เขาเป็นลิงหินและหลังจากได้รับการกระตุ้นด้วยเลือดสด สัญชาตญาณเขาก็เพิ่มขึ้น ปราณไร้ขอบเขตท่วมท้นในหัวใจของเขา ตาสีทองของเขาถูกย้อมด้วยสีแดงเลือดนก ตอนนี้เขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าที่จะทำลายทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวเขา
กลิ่นเลือดที่ลอยเข้าไปในจมูกเป็นกลิ่นที่อร่อยและสดใหม่
ดูเหมือนว่าเฟิงหลินจะกลายเป็นปีศาจร้ายที่ทำลายโลก เขายังคงโหยหวน กลิ่นอายของเขาเติบโตขึ้นอย่างน่ากลัว
หมาป่ายังอยู่รอบตัวเขา พวกมันส่งเสียงคำรามต่ำและสัญชาตญาณของพวกมันเตือนว่ามีอันตราย ดวงตาสีเขียวของพวกมันจ้องมองที่ร่างผอมของลิงหิน แต่ก็ไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เขา
เฟิงหลินสูดหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่ร่างกายของเขาเริ่มสั่นและขนของเขาตั้งตรง
ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีเข้ม
แสงดาวนั้นไหลเข้าสู่ตัวเขาด้วยความเร็วอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน เร็วกว่าเมื่อเทียบกับราชาลิงแก่และราชาหมาป่าเมื่อพวกนั้นดูดซับพลังงานจากดาว
ปราณสีดำหนาเริ่มเปล่งออกมาจากเฟิงหลิน
นี่คือปราณปีศาจ!
อย่างไรก็ตาม ปราณปิศาจนี้ดูแตกต่างไปจากของราชาหมาป่าและราชาลิงแก่ ปราณปิศาจนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายโหดเหี้ยมที่ไม่เปลี่ยนแปลงแม้กาลเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด แม้ว่าตำแหน่งของดวงดาวจะเปลี่ยนไป แต่ท้องฟ้าก็ไม่สามารถปกปิดดวงตาของซุนหงอคงได้
กลิ่นอายนั้นช่างน่ากลัว เมื่อมันแผ่ออกไปด้านนอกเสียงกระด้างดังขึ้นจากภายในภูเขา สัตว์ประหลาดทุกประเภทตื่นขึ้นมาและต่างก็หนีไปด้วยความตื่นตระหนก
ปีศาจคืออะไร?
หากไม่มีมนุษย์ สิ่งมีชีวิตนั้นคือปีศาจ!
ปัจจุบันในร่างนี้ จิตใจของเฟิงหลินนั้นเป็นมนุษย์ แต่ร่างกายของเขาเป็นปีศาจ ในภูเขาผลไม้ที่ปีศาจต่อสู้กันทุกวันเพื่อความอยู่รอด สัญชาตญาณที่ดีที่สุดของเขาก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น ในที่สุดภายใต้การโจมตีของเหล่าปีศาจหมาป่า
จุดเปลี่ยนก็เกิดขึ้น กลิ่นอายโหดเหี้ยมในใจของเขาก็ปะทุออกมาอย่างสมบูรณ์
ลิงเหล่านั้นในป่าสั่นสะท้าน ไม่มีใครรู้จักเฟิงหลิน ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาผู้ซึ่งถูกปฏิเสธอยู่ตลอดเวลาจริง ๆ แล้วจะน่ากลัวมากขนาดนี้
ปีศาจลิงอาบน้ำด้วยเลือด เขาซึมซับแก่นแท้ของดวงจันทร์และดวงดาวอย่างไม่หยุด ซึ่งทำให้พลังปีศาจของเขาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ
ปีศาจหมาป่าเหล่านั้นต่างก็เริ่มโหยหวน ความรู้สึกถึงอันตรายเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ทันใดนั้นพวกมันก็ง้างกรงเล็บและยิงลูกบอลสีดำระเบิดออกมา ต้องการที่จะเผาปีศาจลิงนี้
 
ร่างของปีศาจลิงถูกปกคลุมไปด้วยเปลวไฟสีดำ แต่หมาป่าเหล่านั้นไม่ได้มีเวลาหายใจ เมื่อเปลวไฟสีดำระเบิดออก
ครู่ต่อมาปีศาจลิงก็เดินออกมาโดยไม่บาดเจ็บ ปราณปีศาจรอบ ๆ ลิงนั้นขยายขึ้นและหนาขึ้น
เขาคำรามอย่างรุนแรง ดวงตาแดงก่ำของเขาจ้องมองปีศาจหมาป่า และพุ่งเข้าใส่อย่างดุเดือด
เสือปีนเขา!
แม้ว่าเฟิงหลินจะเป็นลิง แต่ตอนนี้ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปเป็นภาพเสือในทันที การโจมตีทั้งดุเดือดและรวดเร็ว เขาเป็นเหมือนเสือโคร่งทำลายล้างหมาป่าที่ดุร้าย
ปีศาจหมาป่าเหล่านั้นถูกส่งลอยกระเด็นไปในอากาศและกระดูกของพวกมันก็แหลกละเอียดด้วยความเจ็บปวด จริง ๆ แล้วพวกมันไม่สามารถทนได้แม้แต่การโจมตีครั้งเดียว
กระดูกส่วนหัวของพวกมันแข็ง แต่เอวคือจุดอ่อนของพวกมัน
แม้ว่าธรรมชาติของปีศาจในหัวใจของเฟิงหลินนั้นได้รับการกระตุ้น แต่เขาก็ยังไม่ได้สูญเสียตัวเองไปอย่างสิ้นเชิง ปราณโหดเหี้ยมในหัวใจของเขาพุ่งออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน ในขณะที่เขาเต็มไปด้วยความต้องการสังหาร
ลิงหินไม่ใช่มนุษย์!
ในขณะนี้เขากลายเป็นลิงปีศาจที่เกิดจากสวรรค์และโลกอย่างแท้จริง เขายังคงโจมตีปีศาจหมาป่าเพื่อฆ่า
ฝูงของหมาป่าอยู่ในความโกลาหลเนื่องจากการบาดเจ็บล้มตายของพวกมันเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
สถานการณ์ที่เป็นอันตรายของลิงลดลงทันที
แรงกดดันต่อราชาลิงแก่นั้นก็ลดน้อยลงเช่นกัน ด้วยผู้ช่วยอย่างเฟิงหลิน ในที่สุดราชาลิงแก่ก็สามารถมีสมาธิและไม่ถูกรบกวน
ลิงแก่ปลดปล่อยพลังทั้งหมดของมันออกมา ปราณดาบเปล่งประกายห่อหุ้มราชาหมาป่าเขียวทันที
จิ จิ จิ ~
เลือดสดไหลออกมาจากช่องระหว่างเกราะที่ครอบคลุมร่างของราชาหมาป่า แม้ว่าบาดแผลทั้งหมดที่ราชาหมาป่าโดนจะเพียงแค่แผลเล็กๆเท่านั้น หากอาการบาดเจ็บเล็กน้อยเหล่านี้ยังคงสะสมอยู่ ในที่สุดมันก็อาจกลายเป็นภัยคุกคามต่อชีวิตของมันได้ มันทนไม่ไหวที่จะเห็นเฟิงหลินสังหารฝูงของมันอีกต่อไป
มันยังคงโหยหวน “ กลับมีปีศาจลิงซ่อนอยู่ในขยะเผ่าลิงของเจ้า เจ้าเล่ห์เสียจริง!”
ราชาลิงแก่ยิ้มเหยียดหยาม ไม่เปิดเผยที่มาของเฟิงหลิน ในความเป็นจริงมันกลับเพิ่มพลัง กลิ่นอายของดาบเย็นภายในเพราะมันต้องการกำจัดราชาหมาป่า
ยิ่งมีเจตนาฆ่าในใจมากเท่าไหร่ดาบก็ยิ่งรวดเร็วเท่านั้น
ดาบร่ายรำของลิงขาว! แม้ว่ามันจะเป็นปีศาจ แต่ก็มีกลิ่นอายอมตะในดาบ การฟันดาบของมันนั้นไม่มีตัวตนและไม่มีใครหยั่งรู้
แม้ว่าราชาหมาป่าจะมีเกราะที่สร้างขึ้นจากแก่นของดวงจันทร์ มันก็ไม่ได้ไร้จุดอ่อน
การโจมตีด้วยดาบทำให้บาดแผลปรากฏบนร่างกายและกลิ่นอายของมันก็อ่อนแอลงเรื่อย ๆ
เห็นได้ชัดว่าราชาลิงนี้พยายามฆ่าราชาหมาป่าและใช้พลังทั้งหมดของมัน มันต้องการฆ่าราชาหมาป่าเพื่อกำจัดต้นตอของปัญหาในอนาคตทั้งหมด
ปราณดาบอาละวาด การบาดเจ็บของราชาหมาป่าก็ทวีความรุนแรงขึ้นและในที่สุดมันก็รู้สึกกลัว
 
หมาป่าปีศาจในฝูงมันถูกสะกดข่มโดยเฟิงหลิน มันเสียโอกาสได้รับชัยชนะ จากพลังมันอย่างเดียว มันไม่อาจเอาชนะราชาลิงแก่ได้
เหตุผลว่าทำไมลองขยะเหล่านั้นสามารถครองป่าท้อได้ก็เพราะฐานบ่มเพาะของราชาลิงแก่
ราชาหมาป่าคิดว่าราชาลิงแก่ใกล้ตายแล้วและมันก็คว้าโอกาส
น่าเศร้า การปรากฏตัวของลิงปีศาจอีกตัวได้ทำลายแผนมัน!
ราชาหมาป่ารู้สึกหากมันไม่หนีตอนนี้ มันจะไม่อาจหนีได้อีก
การสามารถเป็นราชาปีศาจได้หมายถึงมันมีประสบการณ์การต่อสู้และผ่านอันตรายมามาก ความฉลาดของมันเหนือกว่าเผ่ามัน
ราชาหมาป่าเขียวสามารถเห็นว่าลูกน้องมันบาดเจ็บสาหัสกันมาก มันตัดสินใจและส่งเสียงหอนยาว
“ไป!”ฝูงหมาป่าถูกฆ่าตายง่ายๆโดยเฟิงหลิน และหมาป่าที่รอดก็หวาดกลัว หากมันไม่ใช่ความจริงว่าพวกมันกลัวราชา พวกมันคงหนีไปนานแล้ว
เมื่อได้ยินคำสั่ง ฝูงหมาป่าก็ถอยทันที หนีไปอย่างรวดเร็ว
ราชาหมาป่าเขียวไม่มีทางเลือกนอกจากล่าถอยหลังกองกำลังตนเสียหาย
 
“เจ้าจะไปไหน?”ราชาลิงแก่พบโอกาสปลิดชีพราชาหมาป่า มันจะยอมได้ยังไง?
มันยังรู้ว่ามันคือราชาตนเดียวในเผ่าลิง ไม่มีลิงอื่นที่มีศักยภาพพอ
อายุขัยมันใกล้สิ้นสุดแล้ว หากมันไม่จบชีวิตศัตรูตอนนี้ เผ่ามันคงถูกถอนรากแน่
ราชาลิงแก่ดูดซับแก่นแท้ของดวงดาวอย่างบ้าคลั่งและปล่อยปราณดาบใส่ราชาหมาป่าเขียว มันรุนแรงมาก ความชิงชังนี้จถูกลบด้วยความตายเท่านั้น
แต่ทว่า ราชาหมาป่าก็เจ้าเล่ห์เกินจินตนาการ
ราชาหมาป่าแผดเสียงและครู่ต่อมา  หมาป่าปีศาจสิบตัวก็พุ่งใส่ราชาลิงแก่
 
“ตาย!”ราชาลิงแก่คำราม แสงดาบกวาดออกไป ฟันหนึ่งในหมาป่าปีศาจเป็นสอง
แต่ทว่า หมาป่าตัวอื่นก็ร่วมมือกันและกัดใส่ส่วนต่างๆของราชาลิง ขาและมือมันถูกจำกัด ตอนนี้มันไม่อาจไล่ตามราชาหมาป่าได้
เมื่อราชาลิงแก่บดขยี้หัวหมาป่าเหล่านี้จนหมด ราชาหมาป่าเขียวก็หนีไปไกลแล้ว
เฟิงหลินไม่ไล่ตาม
ตอนนี้ เขาแค่ลิงปีศาจตนเดียวและมันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะต่อกรกับราชาปีศาจ หากเขาไล่ตามราชาหมาป่า เขาคงตายแน่
ท้ายที่สุด ศพก็เกลื่อนทั่ว ฝูงหมาป่าหนีไปขณะที่ลิงก็เสียหายแม้จะชนะ
แต่ทว่า มันยังไม่สรุป
ดวงตาสีแดงเข้มในความมืดขยับห่างออกไป แต่เสียงโหยหวนยังไม่หยุด ฝูงหมาป่าต้องกลับมาล้างแค้นแน่
แสงสีแดงในดวงตาเฟิงหลินค่อยๆจางหายไปเมือ่ปราณโหดเหี้ยมสลาย
เขาขมวดคิ้ว เขาสามารถจำได้ชัดตอนราชาหมาป่าเขียวหนี มันจ้องเขาด้วยจิตสังหาร
การคุกคามด้วยสายตา
 
“ข้าจะกลับมา”
เฟิงหลินรู้ว่าราชาหมาป่าเขียวหมายตาเขา เขาเพิ่งสร้างศัตรูที่ทรงพลัง
ศพของลิง เลือดของหมาป่า..ทั่วพื้นเต็มไปด้วยพวกมัน ป่าท้อเซียนแสนสงบสุขเต็มไปด้วยกลิ่นเลือด
เหล่าลิงร่ำไห้
หลังจากนั้น เมฆดำในอากาศก็สลาย แสงดวงอาทิตย์ส่องลงมาเหมือนแสงดาบเทวะที่กำจัดความมด
เฟิงหลินหรี่ตาและจ้องไกลออกไป
(รุ่งอรุณมาถึงแล้ว!)
…
จ๋อม จ๋อม!
หินตกลงทะเลสาบและสร้างระลอกน้ำ
น้ำตกเทลงจากผาสูงหลายพันฟุต ทำให้เกิดเสียงดังขณะไอน้ำในอากาศโชยใส่หน้า
บนยอดหินใหญ่ในถ้ำ ลิงเปื้อนฝุ่นนั่งตรงนั้น จ้องมองน้ำตกสง่างามตรงหน้า
หากมันไม่ใช่ว่าเขารู้เกี่ยวกับบันทึกตำนาน ใครจะรู้ว่ามีอีกโลกหลังม่านน้ำตก?
มันเป็นดินแดนเทพประทานของภูเขาผลไม้
อีกโลกหนึ่งภายในถ้ำม่านน้ำตก
มีความลับอะไรในนั้น?
บันทึกแยกเป็นหลายส่วน เฟิงหลินรู้แค่ว่าซุนหงอคงผ่านม่านน้ำตกด้วยการกระโดดครั้งเดียวและสามารถเข้าไปได้
แต่จากการสังเกตของเฟิงหลิน น้ำหนักของน้ำตกประมาณหมื่นชั่ง ผลกระทบสูงเกิน สามารถบดขยี้หิน แล้วลิงอย่างเขาจะข้ามไปได้ยังไง?
บันทึกตำนานนั้นเรียบง่ายเกินไป มันไม่ได้บันทึกข้อเท็จจริงทั้งหมดไว้
มีสิ่งซ่อนเร้นมากมาย
ใครก็สามารถเป็นราชาลิงได้หลังกระโดดผ่านม่านน้ำตกในถ้ำ มันง่ายจะพูด แต่จะทำได้ยังไง?
เฟิงหลินจมในความคิดลึก
ทันใดนัน้ เขาก็ตื่นขึ้นขณะมองหลังเขา
 
“เจ้าอยู่ที่นี่เอง ตามคาดของลิงหินที่ถือกำเนิดโดยสวรรค์ สัมผัสเจ้าเฉียบแหลมมาก เหนือกว่าสิ่งมีชีวิตเซียนทั่วไป ข้าได้ปกปิดกลิ่นอายข้าแล้ว แต่ไม่คิดว่าเจ้าจะยังสัมผัสได้”ลิงแก่ขนขาวเดินมา ครั้งนี้ กลิ่นอายน่าประทับใจของราชาปีศาจคืนก่อนไม่อาจสัมผัสได้เลย
 
หากเฟิงหลินไม่เห็นเอง ทุกอย่างคงเหมือนฝัน
ราชาลิงแก่เดินมาข้างเฟิงหลินและนั่งลง ดวงตามันสงบ จ้องเฟิงหลินด้วยท่าทางอ่อนโยนราวกับผู้อาวุโสกำลังมองเด็ก
เฟิงหลินขมวดคิ้ว เขาสามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายเน่าเปื่อยจากราชาลิงแก่ มันเหมือนต้นไม้โบราณที่กำลังใกล้ตาย ราชาลิงแก่ดูแก่กว่าเดิม เหมือนมันสามารถตายได้ตลอดเวลา
หัวใจเฟิงหลินสั่นคลอน
ราชาลิงแก่นี้มีรูปร่างแย่มาก มันกำลังจะตายจากวัยชรา!
เดิมมันก้าวเข้าโลงศพไปแล้ว การระเบิดพลังเพื่อสู้เมื่อวานจะไม่มาพร้อมกับราคาได้ยังไง?
ด้วยร่างชราเช่นนั้น มันต้องสู้และปราบราชาหมาป่าเขียววัยหนุ่ม
เห็นได้ชัดว่าลิงแก่เผาพลังชีวิตที่เหลือเพื่อปลดปล่อยพลัง!
แม้จะเป็นแค่การเดา พลังวิญญาณของเฟิงหลินก็ทำให้เขาเดาได้ใกล้กับความจริง
 
“ลิงหิน ขอบคุณเจ้าที่ช่วยเผ่าข้า”ลิงแก่พูดอย่างอ่อนโยน ดูเหมือนจะมีความคาดหวังในสายตามัน ราวกับมันกำลังจ้องสมบัติหายาก
เฟิงหลินพยักหน้า แต่ไม่แสดงอารมณ์นัก
“ลิงหิน แม้เจ้าจะไม่มีพ่อแม่และเกิดมาด้วยการเลี้ยงดูของสวรรค์ เจ้าก็ยังเป็นเผ่าลิง ทำไมเจ้าไม่อยู่ร่วมกับเราละ?หลังข้าตาย เจ้าจะกลายเป็นราชาลิงตนใหม่!”ลิงชราเปลี่ยนเรื่อง
 
ผลประโยชน์เช่นนั้นเชียว?มันเหมือนลิงชรากลัวว่าเฟิงหลินจะไม่เห็นด้วย
“อืม?”เฟิงหลินลังเล
 
เขามักระวังเสมอ รู้ว่าไม่มีอะไรฟรีๆ
เขาแค่คนนอก ต่อให้ราชาลิงแก่สนใจกับพลังของลิงหิน มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมอบตำแหน่งราชาให้โดยตรง?ควรมีเจตนาอื่นซ่อนเร้นอยู่
เฟิงหลินไตร่ตรอง
ก่อนหน้านี้ตอนเขาพยายามกระโดดข้ามม่านน้ำตกเพื่อกลายเป็นราชาลิง เขาทำไม่สำเร็จและได้รับการเย้ยหยัยจากลิงอื่น
ตอนนี้ ราชาลิงแก่ริเริ่มส่งบัลลังก์ให้เขาแล้ว มันรู้สึกเหมือนวินาทีที่เฟิงหลินยื่นมือออกไป เขาจะสามารถได้รับบัลลังก์ นี่ทำให้เขาลังเลง
บางสิ่งที่ได้รับง่ายเกินไปจะหายไปง่ายๆ
เฟิงหลินชัดเจนถึงจุดนี้ เขาเลือกเงียบ
เมื่อเห็นเฟิงหลินไม่เสียเหตุผลกับข้อเสนอเช่นนั้น ลิงแก่ก็พยักหน้าพอใจ
 
“เจ้ารู้ไหมว่าเผ่าลิงเราเป็นที่โปรดปรานของสวรรค์และถือเป็นเผ่าที่แปลกประหลาดของสามอาณาจักร เราไม่เป็นเผ่าแมลงหรือเผ่าใหญ่ เราคล้ายกับมนุษย์แต่ไม่ใช่มนุษย์ ไม่มีอะไรจำกัดเรา ท่ามกลางสิ่งมีชีวิตมากมายบนโลก เผ่าลิงเป็นเผ่าพิเศษ”ราชาลิงแก่พูด เผยความลับที่น้อยคนจะรู้
 
เฟิงหลินพยักหน้าเงียบๆ ราชาลิงแก่นี่มีความรู้มากพอสมควร
“มันเป็นอย่างนั้น เผ่าลิงกำเนิดในต้นไม้และหน้าผา คล้ายกับนก แต่เรามีความสามารถเป็นสัตว์เดินได้ แม้เราจะไม่ต้องเดินด้วยสี่ขาเรา เราก็ไม่มีศัตรูตามธรรมชาติและสามารถอาศัยในป่าท้อได้โดยไม่ต้องรออาหารหรือเสื้อผ้า ภูเขาผลไม้เหมือนโลกแยก มีสัตว์ป่าและนกทุกชนิดที่นี่  แต่เผ่าลิงก็ยังเหมาะสมจะอยู่ที่นี่ แต่น่าเศร้าเมื่อเวลาผ่านไป นี่กลายเป็นเรื่องร้าย การไม่มีศัตรูจึงทำให้ลิงไม่เชี่ยวชาญการต่อสู้ พวกมันค่อยๆเสียสัญชาตญาณของสัตว์ป่าและขาดแรงจูงใจในการบ่มเพาะ”
“สัตว์อื่นๆที่อาศัยด้วยกฏแห่งป่าจึงแข็งแกร่งขึ้น พวกมันสู้กันต่อเนื่องและผลลัพธ์ก็ทำให้พลังพวกมันเหนือกว่าเผ่าลิง เพื่อเอาตัวรอด พวกมันต้องละเว้นความเหนื่อยและดูดซับพลังงานของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ เมื่อวิวัฒนาการเป็นสัตว์ปีศาจจากสัตว์ป่า เผ่าลิงจะไม่ได้เปรียบอีก สำหรับสัตว์ปีศาจ ต้นไม้และหน้าผาไม่ถือเป็นสิ่งกีดขวางเลย นอกจากข้า ลิงทุกตัวในเผ่าแค่ลิงธรรมดา พวกมันไม่มีทางต่อต้านสัตว์ปีศาจได้ แต่มันแค่ว่าจำนวนเผ่าเราสูง เนื่องจากความจริงที่เรากินท้อวิญญาณบ่อย ปราณในตัวเราจึงหนาแน่น และนี่ก็ส่งผลให้เรากลายเป็นสัตว์ล้ำค่าในสายตาสัตว์ปีศาจอื่น!”ราชาลิงแก่พูด ระบุถึงอันตรายของเผ่าลิงในอนาคต
“ข้าแก่แล้ว ข้าต้องเลือกราชาใหม่ก่อนข้าตายเพื่อนำเผ่าให้อยู่รอดต่อและต่อต้านการรุกราน ข้าคิดว่าเจ้าเหมาะสมสุด ตราบเท่าที่เจ้าเต็มใจเข้าร่วมกับเรา เจ้าจะเป็นราชาองค์ใหม่หลังข้าตาย!”ราชาลิงจ้องเฟิงหลิน เต็มไปด้วยความคาดหวัง
แม้มันจะเป็นลิง สติปัญญาของมันก็สูงาก ดวงตาที่มองดูคล้ายมนุษย์ตอนได้รับความหวัง
หัวใจเฟิงหลินวกวนและไม่อาจปฏิเสธมันได้
แต่ทว่า เขาไม่ตอบตรงๆและถามคำถามที่เขาสงสัย
“ทำไมถึงเป็นข้า?”
มีลิงแกร่งมากมายในเผ่านี้ ทำไมมันถึงเลือกเขา?
เขาแค่คนนอก!
หลังประสบการณ์ในการบ่มเพาะ เฟิงหลินไม่รู้สึกว่าการที่เขาเป็นลิงหินจะทำให้ราชาลิงแก่สนใจเขาสูง
ราชาลิงแก่ไม่ตอบแต่ถามคำถามอื่น มันยืนขึ้นและชี้น้ำตก”เจ้ารู้ไหมว่าทำไมข้าถึงบอกว่าใครก็ตามที่ผ่านม่านน้ำตกได้จะกลายเป็นราชาลิง?”
เฟิงหลินส่ายหัว
“เจ้าคิดจริงๆว่าข้าไม่รู้ว่าไม่มีลิงตนใดสามารถข้ามผ่านม่านน้ำตกได้?”มันเงียบก่อนกล่าวต่อ”ในฐานะราชา ไม่ใช่แค่ต้องมีพลังอำนาจ แต่มันต้องมีพรสวรรค์สูงและสำคัญสุด ต้องมีความกล้ามากพอ!โดยปราศจากความกล้า ราชาจะนำลิงสู้กับสัตว์ร้ายอื่นได้ยังไง?นี่คือสิ่งที่ราชาพึงมี!การกระโดดผ่านม่านน้ำแค่การทดสอบเพื่อเลือกลิงที่กล้า น่าเศร้า ไม่มีใครในเผ่ากล้าทำแบบนั้น มีแค่คนนอกอย่างเจ้าที่กล้าทำ!”
 
เมื่อพูดจนถึงตอนนี้ มันก็ถอนหายใจหนัก รู้สึกเศร้าที่เผ่ามันขี้ขลาด
ร่างเฟิงหลินสั่นสะท้าน เขาพลันเข้าใจบางสิ่ง ม่านหมอกในหัวใจเขากระจ่างชัด