Legend of the mythological genes – ตอนที่ 261

“เป็นเพราะจงใจสินะ” เฟิงหลินพึมพำ
“ ถูกต้องมีเพียงสิ่งมีชีวิตที่ไม่ธรรมดาเท่านั้นที่สามารถผ่านน้ำตกที่มีความสูงหนึ่งพันฟุตได้ แต่หากไม่มีความกล้าที่จะลอง จะกล้าวางเท้าบนเส้นทางการบ่มเพาะที่ท้าทายสวรรค์และช่วยเหลือเผ่าทั้งหมดได้ยังไง? ภูเขาผลไม้นอกเหนือจากเจ้าอาจเป็นไปไม่ได้ที่จะหาลิงตัวอื่นที่สามารถเดินบนเส้นทางแห่งการบ่มเพาะได้ ดังนั้นมีเพียงเจ้าเท่านั้นที่มีคุณสมบัติที่จะได้รับตำแหน่งราชาลิงตนใหม่ “ลิงแก่พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเต็มไปด้วยความหวังและความพึงพอใจ
 
มันรู้สึกหมดหนทางเพราะแม้จะมีลิงจำนวนมากในเผ่าของมัน แต่ก็ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่มีคุณสมบัติในการบ่มเพาะ
มันรู้สึกโชคดีที่สามารถหาผู้สืบทอดที่เหมาะสมก่อนที่มันจะตายได้
เฟิงหลินเงียบ หลังจากรู้ถึงความตั้งใจของลิงแก่ เขาก็ไตร่ตรองอย่างละเอียด
เขาควรรับโชคที่ตกลงมาจากฟ้าไหม?
เขารับรู้ถึงความหวังในหัวใจของราชาลิงแก่ได้อย่างชัดเจน สิ่งนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องโกหก
คนอ่อนแอเป็นอาหารสำหรับคนแข็งแกร่ง การใช้ชีวิตอย่างสุขสบายเป็นบาปดั้งเดิม!
เนื่องจากสภาพแวดล้อมที่พวกมันอาศัยอยู่ จึงอาจกล่าวได้ว่าลิงเป็นที่โปรดปรานของสวรรค์ อย่างไรก็ตามเนื่องจากพวกมันรู้สึกสบายเกินไป พวกมันจึงค่อยๆหมดความกล้าที่จะต่อสู้ พวกมันอาศัยอยู่ในป่าท้อเซียนซึ่งเป็นดินแดนที่มีค่า สิ่งนี้จะดึงดูดการรุกรานของสัตว์อสูรตัวอื่นๆ หากพวกมันไม่เติบโตแข็งแกร่งขึ้น พวกมันจะถูกกำจัดออกไปในอนาคต
อายุขัยของราชาลิงแก่กำลังจะสิ้นสุดลง นี่คือเหตุผลว่าทำไมมันจึงพยายามทุกวิธี มันต้องการให้เฟิงหลินกลายมาเป็นราชาลิงตนใหม่
 
“ ลิงหินเจ้าไม่มีพ่อไม่มีแม่และใช้ชีวิตอย่างอิสระ เนื่องจากเจ้าเองก็ไม่มีที่ไปทำไมเจ้าไม่มาร่วมกับเรา?มีสมาชิกของเผ่าพันธุ์เดียวกันที่อาศัยอยู่กับเจ้า เจ้าจะไม่รู้สึกเหงาอีกต่อไป นอกจากนี้หลังจากที่เจ้ากลายเป็นราชาลิงตนใหม่ ความสามารถของเจ้าจะสามารถปกป้องเผ่าลิงได้อย่างแน่นอน ข้าจะสบายใจแม้ว่าข้าจะตาย “ลิงแก่กล่าว
 
ดังนั้นนี่หมายความว่าเขาจะกลายเป็นราชาอสูรถ้าเขาเห็นตกลง?
เฟิงหลินไตร่ตรอง
คำว่า ‘ราชาอสูร’ นั้นไม่ได้ง่ายเหมือนแค่ชื่อ มันเป็นตัวแทนของราชาแห่งเผ่าและผู้ปกครองต้องมีความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ในการรักษาความอยู่รอดของเผ่า
แต่เมื่อมองลิงแก่ ลิงแก่นี่ไม่ลังเลเลยที่จะละทิ้งความภาคภูมิใจและมาขอร้องลิงนอกเผ่า
เฟิงหลินดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง
 
เนื่องจากเส้นทางในอนาคตของเขาคือการได้เป็นราชาลิง เขาต้องกลายเป็นราชาอสูรก่อนที่เขาจะสามารถรวมยีนลิงหินวิญญาณและยีนราชาอสูรเข้ากับยีนราชาลิงได้
ในกรณีนั้นเขาจะรออะไรล่ะ?
มองไปที่ใบหน้าที่ยินดีของลิงแก่ มันเหมือนกับว่าเขาเห็นลิงเปื้อนฝุ่นช่วยชีวิตลิงแก่ และเดินเข้าไปในฝูงลิง
ทั้งหมดนี้เป็นความทรงจำทั้งหมดที่ซุนหงอคงเคยสัมผัสมาก่อน
หัวใจของเฟิงหลินสับสน สิ่งที่เขาเจออยู่ในขณะนี้คือเส้นทางที่ซุนหงอคงเคยเจอ
ซุนหงอคงก็เลือกเช่นเดียวกัน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาพบคำตอบแล้ว
“ตกลง ข้าสัญญากับท่าน!” เฟิงหลินพยักหน้าตกลง
“ตอนนี้ข้าก็หมดห่วงแล้ว” ราชาลิงแก่ยิ้มด้วยความพึงพอใจ เหมือนภาระถูกยกออกจากอก “เมื่อคืนนี้ ข้าต่อสู้กับราชาหมาป่าเขียวและพลังชีวิตของข้าก็เหลือน้อยมาก ข้าขอพาเจ้าเดินไปในเส้นทางที่ถูกต้องก่อน หลังจากข้าตายเจ้าจะได้รับตำแหน่งราชาลิง!”
“… ” มันเป็นประโยคนี้อีกครั้ง เฟิงหลินได้ยินมาหลายครั้งแล้ว และก็ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไรอีก
 
เขาพยักหน้า และพวกเขาเดินเข้าไปในป่าท้อด้วยกัน
หลังจากนั้นเฟิงหลินก็เข้าร่วมกับเผ่าลิงอย่างเป็นทางการ
เนื่องจากเขาช่วยเหลือจากการโจมตีของราชาหมาป่าเขียวก่อนหน้านี้  ลิงทุกตัวเหล่านี้จึงรู้ว่าเฟิงหลินแข็งแกร่ง พวกมันไม่ถือว่าเขาเป็นคนนอกอีกต่อไป แต่พวกมันก็ไม่ได้ปฏิบัติต่อเขาอย่างดีเช่นกัน
เฟิงหลินไม่สนใจ และปะปนกับฝูงลิง สัมผัสกับฉากแห่งความเป็นจริงนี้ มันเหมือนกับว่าเขาได้กลายเป็นลิงอย่างแท้จริงดื่มด่ำน้ำเซียนและกินลูกท้อวิญญาณ ใช้ชีวิตอย่างไร้กังวลโดยไม่ต้องมีข้อจำกัด
แต่ตั้งแต่ต้นจนจบเขาไม่ลืมหัวใจเดิมของเขา
แม้ว่าลิงจะยึดป่าท้อเป็นที่ตั้งและไม่มีศัตรูตามธรรมชาติ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าสถานที่แห่งนี้ปราศจากอันตรายโดยสิ้นเชิง
ภูเขาผลไม้มีสิ่งมีชีวิตมากมาย มีกลุ่มที่มีพลังตามธรรมชาติบางอย่างเช่นสัตว์ปีกที่ชั่วร้าย และสัตว์ดุร้ายที่สามารถคุกคามความปลอดภัยของเผ่าลิงได้
และสำหรับเผ่าลิงนอกเหนือจากราชาลิงแก่แล้วสมาชิกคนอื่น ๆ ก็อ่อนแอมาก เฟิงหลินยังเจอกับสถานการณ์ที่อันตรายเช่นการต่อสู้กับเหยี่ยวและรวมถึงการโจมตีของเสือดุร้าย …
ด้วยความแข็งแกร่งโดยธรรมชาติของเขาในฐานะลิงหินวิญญาณและวิชาการต่อสู้ที่ลึกซึ้งทำให้เขาสามารถชนะได้ทุกครั้งและเขาก็กลายเป็นที่รู้จักในฐานะลิงที่แข็งแกร่งที่สุดเป็นอันดับสองของเผ่า เขาได้สถาปนาตัวเองเรียบร้อย
แต่เฟิงหลินไม่สนใจเรื่องนี้มากนัก
ไม่ว่าลิงจะมีพลังแค่ไหน แต่ก็ยังเป็นลิง
นี่คือโศกนาฏกรรมที่แท้จริง!
นอกจากนี้ไม่ว่าสิ่งที่เห็นจะเป็นยังไง เขารู้ดีว่าทุกอย่างเป็นเพียงภาพลวงตา เขาไม่จำเป็นต้องสนใจเรื่องนี้มากนัก
สิ่งที่สำคัญกว่านั้นก็คือเฟิงหลินค่อยๆเข้าใจความหมายที่แท้จริงของ ‘ราชาอสูร’
อสูรอาศัยอยู่ในถิ่นทุรกันดาร พวกมันต้องเอาชีวิตรอดจากเผ่า ต่อสู้กับสวรรค์โลกและพวกเดียวกัน การแข่งขันโหดร้ายที่ไม่มีใครเทียบ
มันคือการเอาชีวิตรอดของผู้ที่เหมาะสมที่สุด
หากพวกเขาไม่มีพลังที่จะเอาชนะศัตรู หากพวกเขาไม่มีความกล้าที่จะก้าวผ่านความยากลำบากทั้งหมด ราชาอสูรก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะดูแลเผ่าหรือรักษาชีวิตรอดได้
พลังอันยิ่งใหญ่มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง!(spidermann)
หมอกในใจของเฟิงหลินค่อยๆจางหายไป มันค่อยๆชัดเจนขึ้น
แม้แต่ซุนหงอคง เขาก็ไม่ได้เกิดมามีพลังตั้งแต่กำเนิด เส้นทางจะต้องถูกสำรวจทีละขั้นตอนสะสมความแข็งแกร่งทีละนิด
…
ลมยามค่ำคืนหนาวเย็น ความเงียบมีอยู่ทุกที่
เฟิงหลินกำลังนอนพิงกิ่งไม้ แต่ในทันใดความกระวนกระวายใจก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
เขาลืมตาขึ้นเหมือนไฟฉายส่องไปทั่วทุกทิศทุกทาง
เงียบ ทุกอย่างเงียบเกินไป!
ความมืดอยู่ทุกหนทุกแห่งและมันก็เงียบสนิท แม้แต่เสียงร้องจากแมลงก็ยังไม่มี มันเงียบมากจนรู้สึกถึงความสิ้นหวังในอากาศ
(มีบางอย่างไม่ถูกต้อง)
เฟิงหลินตอบสนองทันที เขาคำรามและเสียงของเขาดังก้องไปทั่วป่า
ลิงที่นอนอยู่บนกิ่งไม้ใกล้ ๆ นั้นต่างก็ตกใจกันหมด พวกมันจ้องมองด้วยความไม่พอใจ “เจ้ามาโวยวายกลางดึกเพื่ออะไร?”
พวกมันบ่น และในเวลาต่อมาพวกมันทั้งหมดก็ต้องกรีดร้องทันที
“ตา หลายคู่มาก!!!”
ดวงตาสีแดงจำนวนมากส่องประกายราวกับตะเกียงในที่มืด
“หมาป่า หมาป่าปีศาจ!”
“พวกมันมาอีกแล้ว!”
“รีบหนีเร็ว!”
…
เมื่อรู้ว่าหมาป่าปีศาจมา ลิงเหล่านั้นต่างก็กรีดร้องด้วยความกลัว และพากันหนีไปด้วยความตื่นตระหนก
 
เมื่อเห็นว่าลิงเหล่านี้ขี้ขลาดแค่ไหน เฟิงหลินก็ส่ายหัวโดยไม่ตั้งใจ เขาเดินไปข้างหน้าและยืนเคียงข้างราชาลิงแก่
เมื่อเทียบกับก่อนหน้า ราชาลิงแก่ดูเหมือนจะอ่อนแอลงกว่าในตอนนั้น หลังของมันโค้งงอเหมือนชายแก่ที่ต้องก้มตัวลง
“อย่าตกใจ ยืนอยู่ข้างหลังข้า!” ราชาลิงแก่พูดด้วยเสียงหนักแน่น เปล่งความสง่างามทำให้หัวใจของลิงอื่น ๆ มั่นคง
ลิงกลัวจนเข้ากระดูกแล้ว พวกมันทั้งหมดรวมตัวกันด้านหลังราชาลิงแก่ แม้ว่าจะมีความกลัวบนใบหน้า แต่พวกมันไม่ตื่นตระหนกอีกต่อไป
ดังนั้นนี่คือราชาอสูร?
ในสายตาของเขา ความสูงของราชาลิงแก่ดูใหญ่โตและมีพลัง ความหวังของเผ่าทั้งหมดอยู่บนไหล่ของมัน
โบร๋ววว
ลมหนาวเย็นพัด หมาป่าจำนวนมากร้องโหยหวนขึ้นไปในอากาศ
หมาป่าสวมกระดูกไว้บนหัว พวกมันขยับหลบทาง ปราณปีศาจที่นี่หนาจนก่อตัวเป็นเมฆ
 
“หมาป่าปีศาจเขียว เป็นเจ้าอีกแล้ว!” ราชาลิงแก่คำรามด้วยความโกรธ
“ใช่แล้วลิงแก่ ข้าเอง อย่างไรก็ตามข้าไม่ได้มาคนเดียว” เสียงหัวเราะดังที่เต็มไปด้วยความโหดร้าย
 
หมาป่าก้าวไปข้างๆ เปิดทางขึ้นให้หมาป่าตัวโตเดินออกมา ร่างของมันเต็มไปด้วยบาดแผลที่ลิงแก่เป็นคนทำ นี่ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหมาป่าปีศาจเขียว
อย่างไรก็ตาม มีร่างที่น่ากลัวอยู่ข้างหลังมัน เมื่อดูดีๆร่างนี้คล้ายกับสุนัขจิ้งจอกและหมาป่า ดวงตาของมันส่องประกายโหดเหี้ยมและมีขนสีแดง
ราชาลิงแก่ตกตะลึง “ราชาหมาไนโลหิต!”
หมาไนเกี่ยวข้องกับหมาป่า พวกมันมีไหวพริบตามธรรมชาติไม่ด้อยกว่าสุนัขจิ้งจอกและโหดร้ายมาก
หมาป่าและหมาไนเป็นพวกเดียวกันเสมอ
สีหน้าลิงแก่เปลี่ยนไป
ดูเหมือนว่าจะเป็นการยากที่จะปกป้องลิงในเผ่า
 
“ระวังพวกมันจะพุ่งเป้ามาที่เจ้าก่อน” ราชาลิงพูดเสียงเบาเพื่อเตือนเฟิงหลิน
เฟิงหลินพยักหน้า
“ลิงแก่ ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะปิดบังสมบัติไว้ ในบรรดาลิงขยะทั้งหมดนี้ กลับมีตัวหนึ่งที่เจ้าสามารถเลี้ยงให้เป็นลิงปีศาจได้!” หมาป่าปีศาจเขียวแยกเขี้ยวแล้วหัวเราะเยือกเย็น ดวงตาของมันจ้องที่เฟิงหลินอย่างมุ่งร้าย
“เตรียมตัวตายซะเถอะ!” ราชาลิงแก่ไม่ได้พูดอะไรต่อ
 
ความแค้นของพวกเขาไม่มีทางจบลง จะเสียเวลาพูดมากทำไม
ราชาลิงคำราม ด้วยการกระโดดครั้งเดียวมันก็พุ่งไปที่ราชาปีศาจทั้งสอง ร่างของมันขยายขนาด รอยย่นเลือนหายไปกลับคืนสู่สภาพที่เหมาะสำหรับการต่อสู้มากขึ้น
ท้องฟ้ามืดมน มืดมากจนไม่มีใครสามารถเห็นนิ้วครบห้านิ้ว แสงจากดวงดาวในสภาพแวดล้อมเปลี่ยนเป็นแสงสีเงินซึ่งถูกดูดซับโดยราชาลิงแก่ แสงดาวรวมตัวกันก่อเป็นรูปร่างของดาบยาว
ระบำดาบ!
มันก็เป็นหนึ่งในวิชาดาบที่ลึกซึ้งที่สุดในโลก ในเวลาไม่นาน เงาของดาบก็เต็มในอากาศซึ่งแต่ละเล่มก็มีความลึกลับที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้ ความสามารถของมันเหนือกว่านักดาบที่เก่งที่สุดในโลก
(มีพลังแห่งเซียนในดาบ! มีเจตนาฆ่าและอื่นๆ เจตจำนงค์ดาบ)
หมาป่าปีศาจที่ด้านหน้าถูกฟันขาดออกจากกันทันที แสงดาบยิงตรงไปที่ราชาปีศาจทั้งสองเหมือนสายฟ้าอยากจะฆ่าพวกมัน
จี้ด!
เสียงดังทะลุหูดังขึ้น มันเหมือนเข็มที่มองไม่เห็นเจาะเข้าไปในหูทำให้เฟิงหลินปวดหัว
ควบคุมจิตใจ?
เฟิงหลินกระตุ้นพลังงานวิญญาณของเขาและสลายพลังงานควบคุมทันที
อย่างไรก็ตามราชาลิงแก่ไม่มีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งแต่กำเนิด จิตใจของมันถูกโจมตีและการเคลื่อนไหวก็ช้าลงอย่างเห็นได้ชัด
จุดอ่อน!
โบร๋ว
หมาป่าปีศาจกลุ่มหนึ่งยังคงโหยหวน แสงสีแดงเข้มที่เปล่งออกมาจากดวงตาของพวกมันนั้นชัดเจนมากในความมืด พวกมันพุ่งทะยานไปข้างหน้า แปรสภาพเป็นเงาพร่ามัวขณะที่พวกมันพุ่งเป้าไปที่แขนขาของราชาลิงแก่
ราชาปีศาจแก่ทนความเจ็บปวด สะบัดดาบและเฉือนหมาป่าเป็นชิ้นๆ
อย่างไรก็ตามหมาป่าปีศาจเหล่านี้ดื้อรั้นมาก แม้หลังจากที่พวกมันตายแล้ว ขากรรไกรของพวกมันยังคงกัเราชาลิงแก่แน่น
หมาป่าปีศาจตัวอื่นที่เหลือทั้งหมดล้วนเพิกเฉยต่อความปลอดภัยของตัวเองและพุ่งเข้าใส่ภายใต้การควบคุมของราชาหมาป่า พวกมันเหมือนกระแสน้ำที่วิ่งเข้าหาราชาลิงแก่
 
“รั้งลิงแก่นี่ไว้ ข้าจะไปฆ่าราชาอสูรตนใหม่ ลิงตัวนั้นอาจเป็นราชาลิงตนใหม่ของเผ่านี้ ถ้าเราสามารถฆ่ามันได้
ในอนาคตจะไม่มีลิงเหล่านี้อีกต่อไป มันจะไม่มีพลังมาต้านทานเราและจะกลายเป็นเหยื่อของเรา! ” ราชาหมาป่าเขียวหัวเราะเยาะเย้ย มันเปลี่ยนเป็นลมดำพุ่งเข้าหาเฟิงหลิน เห็นได้ชัดว่ามันเกลียดเฟิงหลินที่ทำให้แผนการของมันพัง
 
ราชาหมาป่าเคลื่อนไหวเหมือนปีศาจ ปราณปีศาจรอบ ๆ เหมือนผ้าห่มแห่งความมืดปกปิดคนที่อยู่ใกล้ ๆ
หัวใจของเฟิงหลินจมลงในขณะที่เขารู้สึกเย็นในหัวใจ
พลังของราชาปีศาจน่ากลัวมาก
นอกจากนี้เขายังสามารถรู้สึกถึงจิตสังหารที่กดทับใส่เขา
ไม่มีที่ไหนที่เขาจะหนีไปได้ …