Legend of the mythological genes – ตอนที่ 286

นี่มันเรื่องไร้สาระอะไร?
เมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้เฟิงหลินตกใจ
ยังมีเวลาอีกสิบวันก่อนที่จะเริ่มการสอบครั้งที่สอง ดังนั้นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหันอาจไม่ใช่สิ่งที่ดี
ตรวจสอบข้อมูลของเขา?
เฟิงหลินไม่รู้สึกว่าเหตุผลนี้ถูกต้องตามกฎ แต่มีการแจ้งเตือนอย่างเป็นทางการส่งมาให้เขา
เฟิงหลินเก็บเตาหลอมกลับเข้าไปในร่างกาย และหันหลังกลับ เขาเดินไปอย่างรวดเร็วและในไม่ช้าก็มาถึงด้านในของสนามรบดวงดาว
ประตูเปิดออก เขาเดินเข้ามา เกิดเสียงดังก้องแสดงว่าประตูถูกปิดอย่างมิดชิด
ความมืดไร้ขอบเขตโอบล้อมเขาทันที
 
“ ฉันอยากรู้ว่าใครกำลังเล่นไม่ซื่อ” รอยยิ้มเย็นปรากฏบนใบหน้าของเฟิงหลิน เขาไม่ได้ตื่นตระหนกเลย
 
ความมืดแยกออกตรงหน้าเขา ในวินาทีต่อมาร่างของเขาก็เริ่มลอย และดูเหมือนว่าเขากำลังลอยอยู่ในอวกาศที่เต็มไปด้วยดวงดาวในจักรวาล
กระจุกดาวนั้นส่องขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างสง่างาม พวกมันก่อตัวเป็นกาแล็กซี่และแสงของพวกมันส่องสว่างขึ้นในอวกาศ
เฟิงหลินสับสนอยู่เงียบ ๆ
ทำไมฝ่ายตรวจสอบถึงมองหาเขา?
นี่เป็นภาพลวงตาหรือเปล่า?
 
…
เขากระพริบตาและทุกอย่างก็เริ่มแปลกขึ้น
กาแล็กซีที่อยู่ไกลออกไปขยายตัวและขยับเข้ามาใกล้เขามากขึ้น ภาพชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ
ด้วยความประหลาดใจของเขา เขาค้นพบความจริงที่น่าตกใจ กาแล็กซี่นี้คล้ายกับยักษ์ ไม่รู้ว่ากาแลคซีนี้ห่างจากเขาไปกี่ปีแสง
(ไม่ มันไม่เหมือนยักษ์ มันคือยักษ์เลยต่างหาก!)
กาแล็กซีเริ่มเคลื่อนไหวไปข้างหน้าเต็มไปด้วยจุดประสงค์ มีเนบิวล่าสองกระจุกอยู่บนหัว มันแวววาวราวกับว่ากำลังกระพริบ นี่ต้องเป็นสิ่งมีชีวิตที่สวยงามที่เกิดขึ้นจากกาแล็กซี่แน่ๆ
ใบหน้าของยักษ์กาแล็กซี่ขยายใหญ่ขึ้นและใหญ่ขึ้น ดวงตาของเขาก่อตัวขึ้นจากหลุมดำสองแห่ง และกลุ่มดาวรวมตัวกันก่อให้เกิดผิวหนัง เนื้อและเลือด กาแล็กซี่ขดเป็นกระดูกสันหลัง มันเป็นยักษ์จริงๆ
มันก้าวกว้างเกิดเสียงดังก้องดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ดาวฤกษ์นับไม่ถ้วน ดาวเคราะห์ ภูมิภาคดวงดาวถูกกลืนกิน หรือถูกทำลาย
กลิ่นอายที่ไร้ขอบเขตเปล่งประกายออกมา ก่อตัวเป็นพายุอนุภาคที่กวาดล้างทุกสิ่ง
เฟิงหลินอยู่ท่ามกลางพายุ ร่างของเขาคล้ายกับอะตอมที่เล็กที่สุดในทันที
สั่น!
ในใจของเฟิงหลินไม่รู้สึกกลัว แต่ร่างกายของเขาเริ่มสั่นเทาอย่างไม่สามารถควบคุมได้
เมื่อเผชิญหน้ากับยักษ์นี้ ไม่รู้ว่าความแตกต่างในสถานะพลังของพวกเขานั้นต่างกันขนาดไหน เป็นไปได้มากว่าแม้แต่ปัญญาประดิษฐ์ก็ไม่สามารถคำนวณได้
จากความสามารถที่อ่อนแอของเฟิงหลิน เขาไม่มีทางที่จะหยั่งรู้ เขาไม่สามารถรู้สึกอะไรเลยนี่ คือเหตุผลที่เขาไม่รู้สึกกลัว
เฉพาะสิ่งที่เขาเห็น มันถึงทำให้เขาสั่นไม่หยุด
นี่คือแรงกดดันจากสิ่งมีชีวิตที่สูงกว่า
ต่อหน้าพลังแห่งสวรรค์อันกว้างใหญ่นี้ สิ่งมีชีวิตชีวภาพทั้งหมดมีขนาดเล็กและไม่สมเหตุผล สำคัญน้อยกว่ามด
เราต้องรู้ว่ามีดาวฤกษ์มากกว่าสี่พันล้านดวงในกาแล็กซี่ทางช้างเผือก
ต่อหน้าดาวฤกษ์ มนุษย์เทียบได้กับเม็ดทรายบนชายหาด
และตอนนี้หนึ่งในกาแล็กซี่ในจักรวาล ได้กลายเป็นยักษ์ นี่เป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจ
เฟิงหลินพบว่ามันยากที่จะรักษาเจตจำนงค์ของเขา
ชั่วเวลาหนึ่งเขารู้สึกเหมือนใจของเขากำลังจะพังทลายลงและสลายไปเป็นความว่างเปล่า
เขายืนอยู่ในตำแหน่งเดิม ดูมึนงง ตอนนี้เขาเป็นเหมือนเปลือกที่ว่างเปล่าไม่มีกลิ่นอายของวิญญาณจากเขาเลย
 
“มันไม่ได้ผล?”
 
ดูเหมือนว่าเฟิงหลินจะไม่สามารถจัดการกับแรงกดดันจากยักษ์กาแล็กซี่ได้
“ ช่างน่าเสียดาย เขาไม่ใช่ผู้สมัครที่เราต้องการ”
…
เสียงถอนหายใจดังขึ้นในที่มืด
 
“ปลุกเขาให้ตื่นเถิด อย่าทำผิดกับผู้สมัครคนนี้”
“ฉันเดาว่ามันจบแล้ว”
“ดูเหมือนเรา มนุษย์ของยุคอวกาศดวงดาวจะยังมีเส้นทางข้างหน้าอีกยาวไกล”
…
“เดี๋ยวก่อน!” เมื่อหลายคนกำลังคร่ำครวญ เสียงตะโกนก็ดังขึ้นทันที
ความต้องการของเฟิงหลินยังคงจมอยู่ในความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุด ดูเหมือนว่าเขากำลังดำดิ่งจนเกือบถึงจุดที่เป็นไปไม่ได้ที่จะปลุกเขาขึ้นมาตลอดกาล
อ่าว ~
ทันใดนั้นเฟิงหลินได้ยินเสียงคำรามจากความลึกของความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุด เสียงคำรามเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง มันไม่กลัวอะไรในโลกนี้เลย
เฟิงหลินตื่นขึ้น เหมือนว่าเขาเห็นใบหน้าของลิงที่โกรธแค้นในความมืด มันกัดฟันแน่นและทุบอกของมันราวกับว่ามันต้องการที่จะทำลายทุกอย่าง
สวรรค์ไม่สามารถปิดตาของข้า!
โลกไม่สามารถฝังหัวใจฉัน!
ข้าเป็นลูกของสวรรค์และโลก ซุนหงอคง!
…
ในช่วงเวลานั้นเฟิงหลินเห็นรูปร่างวิญญาณของเขา ร่างกายของเขาสั่นเทา ขณะที่เขาตื่นขึ้นมากลับคืนสู่ความชัดเจน
ยักษ์กาแล็กซีมีขนาดใหญ่มากจนไม่รู้ตัวว่ามันอยู่ห่างจากเขาไปกี่ปีแสง มันเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่องกลืนกินดาวเคราะห์นับไม่ถ้วน
เพียงหมัดเดียวของมันมีพลังทำลายกาแล็กซี่ทั้งหมด มันใช้มือทั้งสองข้างและเริ่มทำลายดาวเคราะห์ ร่างของมันขยายด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
เมื่อทราบว่ากาแล็กซี่นั้นกว้างใหญ่ อย่างน้อยที่สุดก็ควรอยู่ห่างออกไปหลายหมื่นปี
การกระทำที่เรียบง่ายของยักษ์ใหญ่นั้นถูกเร่งขึ้นอย่างดุเดือดหลายล้านครั้งและทุกอย่างก็ปรากฏต่อหน้าเขาในตอนนี้นี่เองที่ทำให้เขาเห็นภาพที่น่ากลัวที่สุดในจักรวาลที่มืดมน
แรงกดดันที่ไหลเวียนผ่านสุญญากาศของจักรวาลทำให้เขาเบื่อ ชีวิตของเฟิงหลินก็เหมือนแสงเล็กๆ ที่สามารถดับลงได้เพียงไม่กี่วินาที
หลังจากเกือบตายไปก่อนหน้านี้ เฟิงหลินไม่กล้าเย่อหยิ่งอีกต่อไป เขารักษาเจตจำนงค์ของเขาและแก้ไขภาพลักษณ์ทางวิญญาณของลิงที่โกรธแค้นในหัวใจของเขาเอาไว้
ยักษ์กาแล็กซี่นั้นน่าสะพรึงกลัว แต่พลังของมันเป็นอะไรที่เกินขนาดของเฟิงหลิน มันไร้ประโยชน์ที่จะต้องตกใจเพียงแค่ปกป้องหัวใจของเขา
เขายืนอยู่ในอวกาศไม่ขยับเขยื้อน หน้าอกของเขาสั่นเทาขณะที่เขาปรับการหายใจ พยายามสงบสติอารมณ์หลังจากที่จ้องมอง เขาเป็นปกติไม่มีอารมณ์กระเพื่อม
ไม่ทราบว่ามันผ่านไปนานเท่าใดความมืดก็ค่อยๆจางหายไป เมื่อดวงดาวเริ่มมืดลง ภาพมายาค่อยๆสลายไป
ทันใดนั้นเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นรอบ ๆ ตัวเขา
 
“ยอดเยี่ยมอย่างที่คาดไว้ เราไม่ได้ตัดสินผิดเกี่ยวกับตัวคุณ แม้แต่การฉายภาพของยักษ์กาแล็กซี่ก็ไม่สามารถทำลายเจตจำนงค์ของคุณได้!”
เฟิงหลินเหลือบมองไปในทิศทางของเสียง รู้ตัวว่าเขายืนอยู่ในจัตุรัสที่ว่างเปล่า ชายรูปร่างใหญ่สามคนยืนอยู่ห่าง ๆ มองเขาด้วยความชื่นชมและความพึงพอใจ
รูปร่างหน้าตาของพวกเขานั้นแตกต่างกัน แต่พวกเขามีไมโครเมชา รู้สึกได้ถึงพลังอันมีชีวิตชีวาของพวกเขา กลิ่นอายของพวกเขาน่าประทับใจเป็นพิเศษ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ยืนอยู่ตรงกลาง ผมของเขาแหลมเหมือนเข็มและครึ่งหนึ่งของใบหน้าถูกทำลาย เผยให้เห็นเป็นเนื้อเหี่ยว เขามีตาจักรกลที่ปล่อยแสงสีแดงสแกนสภาพแวดล้อม
เฟิงหลินรู้สึกหนาวสั่นอยู่ในใจ เขารู้สึกเหมือนมีแสงสีแดงส่องผ่านเขาอย่างสมบูรณ์ ราวกับความลับทั้งหมดของเขาถูกเปิดเผย
 
“พวกคุณเป็นใคร? เรียกผมมาเพื่ออะไร?” เมื่อเผชิญหน้ากับคนแปลกหน้าทั้งสาม เขาไม่ได้ตื่นตระหนก และถามอย่างใจเย็น
เมื่อเห็นว่าเขาสงบแค่ไหน คนที่มีตาจักรกลก็พยักหน้าและรอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา คล้ายกับสัตว์ดุร้าย “ไม่เลว ไม่เลว ในใจคุณเฝ้าระวัง แต่ก็ล้าพอที่จะไม่ตกใจ คุณเป็นผู้สมัครอัจฉริยะที่เราต้องการจริงๆ! “
ข้อมูลที่เปิดเผยภายในคำสองสามคำนี้ช่างยอดเยี่ยมมาก!
“คุณหมายถึงอะไร?”เฟิงหลินถามอีกครั้ง
ชายที่มีตาจักรกลหัวเราะเสียงดังกึกก้องไปทั่วอวกาศ ทำให้อากาศสั่นสะเทือน เสียงหัวเราะของเขาเหมือนระฆังขนาดใหญ่ก้องกังวานอยู่ในหู
“ผู้สมัครสอบจากระบบสุริยะจักรวาล เฟิงหลิน ขอแสดงความยินดีด้วย คุณได้รับการคัดเลือกล่วงหน้าสู่มหาลัยสุดยอดกำแพง หนึ่งในสิบมหาวิทยาลัยจักรวาล!”