เต่าดำเป็นเทพเจ้าแห่งทิศเหนือมีร่างกายเป็นเต่า หางเป็นงูและหัวเป็นมังกร!
ในการเปรียบเทียบซุนหงอคงเป็นลิงหัวใจที่ประสบความสำเร็จในเต๋า
ทั้งคู่เป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่มีชื่อเสียงและความแข็งแกร่งก็ใกล้เคียงกัน
เจตจำนงค์การต่อสู้ที่แข็งแกร่งเผาไหม้ในหัวใจเฟิงหลินและจ้าวเยวี่ยเอ๋อร์ การต่อสู้นั้นรุนแรงมากเหมือนดาวอังคารชนกับโลก
เต่าดำลอยอยู่ในอากาศและแผดเสียงไม่หยุด คลื่นเพิ่มขึ้นและกระแสน้ำเย็นก็พุ่งกระหน่ำ
หมัดทั้งสองของลิงเหมือนค้อนทุบอย่างรุนแรง บ้าคลั่งดูโหดร้ายและกระหายเลือดมาก
ร่างของเฟิงหลินยังคงโผงผางเคลื่อนตัวไปมาอย่างรวดเร็วรอบจ้าว เยวี่ยเอ๋อร์
จ่าว เยวี่ยเอ๋อร์ยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับหรือหลบหลีก เธอวาดวงกลมตรงหน้าด้วยมือของเธอ: หนึ่งทำหน้าที่เป็นหยิน อีกหนึ่งทำหน้าที่เป็นหยาง อ่อนนุ่ม แข็งแกร่ง พลังก่อตัวเป็นวงกลมที่มองไม่เห็นล้อมรอบเธอ มันยากที่จะทำให้เธอขยับ
น้ำไม่มีรูปแบบและเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แต่เมื่อก่อตัวขึ้นอย่างสง่างามคนธรรมดาจะไม่สามารถเคลื่อนย้ายพวกมันได้
เต่าดำกับหงอคง … มันยากจะตัดสินผู้ชนะได้
เสือกระโจน นกกระสา…
การเคลื่อนไหวของเฟิงหลินยังคงเปลี่ยนแปลง ความโหดเหี้ยม …
อย่างไรก็ตามช่วงเวลาที่เขาโจมตีวงกลม เขาจะถูกป้องกัน ในเวลาเดียวกันคลื่นพลังเย็นจะตอบโต้ จากนั้นก็ถูกหยุดโดยร่างกายลิงหินของเฟิงหลิน ไม่สามารถเจาะทะลุได้
หนึ่งในพวกเขามีความหนักของเต่าและความว่องไวของงู อีกหนึ่งเป็นเหมือนลิงหินโดยธรรมชาติ มีความว่องไวของลิงและความเหนียวแน่นของหิน
สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองนี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ!
บูม!
หมัดของเฟิงหลินและจ้าว เยวี่ยเอ๋อร์ปะทะกันอย่างดุเดือดและจากนั้นพวกเขาก็แยกกัน ยืนนิ่ง ตาทั้งสองข้างเปล่งประกาย
บรรยากาศเปลี่ยนไปอย่างเงียบ ๆ
…
ยีนเต่าดำนี้เป็นยีนหลุดพ้นเกรดสมบูรณ์อย่างแน่นอน!
เฟิงหลินได้คำใบ้ในใจ
“ผู้ชายคนนี้สามารถต่อสู้กับศิษย์พี่ได้เป็นเวลานาน ทำให้รู้เลยว่าเราไม่สามารถตัดสินหนังสือจากปกของมันได้”
“ แม้ว่าศิษย์พี่จะใช้พลังของผู้บ่มเพาะระดับสูง ทว่าเต่าดำเป็นยีนเกรดสมบูรณ์ซึ่งไม่มีคู่แข่งในหมู่ยีนอื่นๆที่อยู่ในเกรดเดียวกัน!”
“ชายคนนี้มีเบื้องหลังอะไรกันแน่?”
…
การโจมตีจากจ้าว เยวี่ยเอ๋อร์นั้นรุนแรงเกินกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการได้
พวกเขาทั้งสองยังคงโจมตีโดยใช้การเคลื่อนไหวที่มีทักษะอย่างมากเกินจินตนาการ
นักเรียนคนอื่น ๆ ไม่แปลกใจในฝีมือจ้าวเยวี่ยเอ๋อร์ อย่างไรก็ตามมันแปลกเกินไปที่ชายผู้นี้จะสู้กับเธอได้!
พวกเขาทุกคนมีการแสดงออกที่แปลก ๆ และมีความอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นเกี่ยวกับภูมิหลังของเฟิงหลิน
ยิ่งไปกว่านั้นตามที่เสาเหล็กบอก ชายคนนี้ก็เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการปรุงแต่งยาด้วย!
ความสามารถทั้งหมดของเขาน่าสนใจ
“มันมาแล้ว!”
เสาเหล็กชายหนุ่มผมดำผู้ซึ่งจดจ่อกับการต่อสู้พลันพูดขึ้น
หวือ หวือ!
ในทันใดสายตาของพวกเขาเพ่งไปที่สนามรบ
หลังต่อสู้กันมาเป็นเวลานานโดยไม่มีผลลัพธ์ แม้ว่าเฟิงหลินและจ้าว เยวี่ยเอ๋อร์จะไม่ได้สื่อสารกัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทั้งคู่เข้าใจกัน
ทั้งคู่ไม่เหนือไปกว่ากัน หากพวกเขาต้องการตัดสินผลแพ้ชนะ พวกเขาจะต้องใช้กระบวนท่าไม้ตาย
ทั้งคู่มองกันไม่ขยับ กลิ่นอายของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้น
ปราณของพวกเขาปะทะกันและแม้แต่อากาศก็ยังบิดเบี้ยว
น้ำแท้จริงแห่งเสินหวู่!
จ้าว เยวี่ยเอ๋อร์วางมือทั้งสองข้างแนบหน้าอกและประสานมือ นิ้วทั้งสิบนิ้วของเธอซ้อนทับกันเหมือนดอกบัวบานสะพรั่ง กระแสของน้ำเย็นไหลออกมาจากปลายนิ้วของเธอ
ในทันใดนั้นอุณหภูมิโดยรอบก็ลดลงอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าพวกเขาทุกคนจมลงไปในถ้ำน้ำแข็งใต้ดิน
ไอน้ำในอากาศรวมตัวกันอย่างรวดเร็วก่อให้เกิดกระแสน้ำแข็ง
ในขณะนี้เต่าดำที่มีชีวิตพลันปรากฏตัวขึ้น สะบัดหัวและหาง ดูราวกับว่ามันตื่นขึ้นมาจากสมัยโบราณและส่งปราณออกมา
สีหน้าเฟิงหลินเปลี่ยนไปอย่างเคร่งขรึมเช่นกัน เขาประกบนิ้วมือของเขาไว้ด้วยกันราวกับดาบ
มันเป็นเพียงนิ้วดาบ แต่มันกลับมีเจตจำนงค์ที่จะสังหารเทพเจ้า
ดาบสังหารเทพ!
เฟิงหลินเป็นหนึ่งเดียวกับดาบกลายเป็นลำแสงสีเงินและพุ่งตรงออกไปทางเต่าดำเหมือนสายฟ้า
โฮก!
เต่าดำอ้าปากกว้างและคำรามไม่หยุด สร้างคลื่นเสียงที่ทำให้อากาศสั่นสะเทือนเกิดพายุฝนฟ้าคะนองรุนแรงไปทางเฟิงหลิน
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะกลั้นหายใจ
ผู้ชนะจะถูกตัดสินในการโจมตีครั้งนี้ ใครจะเป็นผู้ได้รับชัยชนะ?
ผู้ชายคนนี้จะสามารถเอาชนะผู้ที่ได้รับการยกย่องให้เป็นราชินีแห่งการต่อสู้ในมหาวิทยาลัยสุดยอดกำแพงได้หรือไม่?
พวกเขามีความรู้สึกคาดหวังแปลก ๆ
จิ จิ จิ!
แสงเย็นพุ่งขึ้นจากการโจมตีด้วยดาบ
เฟิงหลินพุ่งเข้าหาร่างเต่าดำ ทะลุผ่านชั้นของสิ่งกีดขวาง
เต่าดำส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวดและแข็งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่มันจะแตกจากหัวลงไป ร่างกายของมันแหลกสลาย
ร่างของเฟิงหลินพุ่งผ่านออกมา พลังที่หลงเหลือของนิ้วดาบนั้นอ่อนแรงลงมาก แต่มันก็ยังโจมตีออกไป
จ้าว เยวี่ยเอ๋อร์มีสีหน้าเคร่งขรึมและเผชิญหน้ากับการจู่โจมขณะสร้างตราประทับดอกบัวด้วยมือของเธอ
นิ้วทั้งสิบของเธอเกี่ยวพัน รัดนิ้วดาบและทำให้มันไม่สามารถขยับได้
เฟิงหลินถอนหายใจขุ่นเคืองและแสดงออกอย่างหดหู่ “ฉันแพ้แล้ว!”
“ไม่ ฉันแพ้!” จ้าว เยวี่ยเอ๋อร์ยิ้มและส่ายหัว
สีหน้าของเฟิงหลินกลับน่ากลัว “แพ้ก็คือแพ้! เธอหมายถึงอะไร?”
ชัยชนะที่ไม่เป็นธรรมทำให้เขารู้สึกอับอาย
“นายเข้าใจผิด!” จ้าว เยวี่ยเอ๋อร์เพียงแค่เหลือบมองเฟิงหลินเท่านั้น และรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เธอส่ายหัวยิ้มและพูดว่า “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้โอกาสนาย! น้ำแท้จริงนี้เป็นกระบวนท่าสังหารที่แข็งแกร่งสุดที่ระดับผู้บ่มเพาะขั้นสูง!หลังแสดงกระบวนท่านี้ ฉันจะไม่มีวิธีการโต้ตอบอื่น เหตุผลที่ฉันรับการโจมตีนายได้เพราะฉันใช้พลังของสุดยอดผู้บ่มเพาะ!ดังนั้น ฉันจึงแพ้!หากเราเป็นผู้บ่มเพาะระดับสูง ฉันคงไม่ใช่คู่มือนาย!”
เธออธิบายโดยไม่ปกปิดอะไร
“ อะไรนะ?ผู้ชายคนนี้เอาชนะศิษย์พี่จ้าวได้จริง ๆ?ไม่น่าเชื่อ!”
“สถิติของราชินีแห่งการต่อสู้ที่ไม่มีใครสามารถเอาชนะได้ในอาณาจักรเดียวกันนั้นได้ถูกทำลายลง!”
“ผู้ชายคนนี้…”
…
ผู้ชมอ้าปากค้างไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร
ยิ่งพวกเขาเข้าใจว่าจ้าว เยวี่ยเอ๋อร์เป็นนักรบที่น่ากลัวมากเพียงใด พวกเขาก็ยิ่งเข้าใจความหมายของฉากนี้มากขึ้นเท่านั้น
นับตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยสุดยอดกำแพงมาจ้าว เยวี่ยเอ๋อร์ได้ประเมินค่าผู้คนนับไม่ถ้วน อัจฉริยะที่มีฐานการบ่มเพาะแข็งแกร่งกว่าเธอแทบจะไม่สามารถเอาชนะเธอได้
อย่างไรก็ตาม เธอกลับพ่ายแพ้ต่อคนที่มีพลังระดับเดียวกัน หากข่าวเรื่องนี้แพร่กระจายออกไปละก็
นั่นแหละ!
เฟิงหลินพยักหน้ารู้สึกดีขึ้นมากหลังจากได้ยินเธอพูดแบบนี้
อย่างไรก็ตามเขาไม่เห็นด้วยกับจ้าว เยวี่ยเอ๋อร์
แพ้ก็คือแพ้!
ทำไมต้องมีเหตุผลด้วย?
“พวกเราทั้งคู่ไม่ได้แพ้! ในสนามรบจริงใครจะสู้กับเธอแบบตัวต่อตัวอย่างเป็นธรรม?” เฟิงหลินพูดอย่างสงบ
จ้าว เยวี่ยเอ๋อร์ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะยิ้ม “นั่นเป็นเรื่องจริง!”
นอกจากนี้เธอยังสามารถบอกได้ว่าเฟิงหลินก็มีหัวใจที่แน่วแน่และจะไม่รู้สึกสับสนกับคำพูดของคนอื่น
“ฉันจะรอวันที่นายกลายเป็นผู้บ่มเพาะระดับผู้ใช้ยีนขั้นสูง! เมื่อถึงวันนั้น เราจะสู้กันอีกครั้ง เพื่อให้ชัดเจนว่าระหว่างเราใครแข็งแกร่งกว่า!”
“ตกลง!”
พวกเขาสองคนมองหน้ากันและยิ้ม โดยมีความรู้สึกขอบคุณซึ่งกันและกัน
พวกเขาทั้งสองต้องการรู้ว่าในอาณาจักรการบ่มเพาะเดียวกัน เส้นทางตำนานของใครจะแข็งแกร่งกว่า?
เจินหวู่?
หรือ…
ซุนหงอคง?
