Legend of the mythological genes – ตอนที่ 357 เหล่าลิงที่ผงาด

ตุ้ม ตุ้ม ตุ้ม!
แรงจากกระบองไหลเหมือนคลื่น ก่อให้เกิดประกายไฟกระแทกเข้ากับกำแพงหิน
ลิงกระโจนไปรอบ ๆ อย่างคล่องแคล่วตามท่าทางต่างๆ
ลิงดูเหมือนจะมีพรสวรรค์มาแต่กำเนิด แม้มันจะมีขนาดเล็ก แต่ก็สามารถใช้น้ำหนักตัวเพื่อปลดปล่อยพลังของวิชากระบองได้
ในขณะที่กระบองกวาดออกไป สามารถได้ยินเสียงดังทุ้มในอากาศ กำแพงหินสั่นสะท้านขณะที่พวกมันบรรลุการเป็นหนึ่งเดียวกับกระบองบอง
ภูเขาผลไม้ไม่มีฤดูหนาวหรือฤดูร้อนที่ขมขื่น มีแต่ฤดูใบไม้ผลิกินเวลาตลอดทั้งปี
ลิงจำได้เพียงว่าวัฏจักรของดวงอาทิตย์ที่จะขึ้นและตกกว่า 360 ครั้งและในพริบตาหนึ่งปีก็ผ่านไปแล้ว
ลิงบ่มเพาะอย่างหนักในวิชากระบองและความแข็งแกร่งของพวกมันก็แตกต่างไปจากเมื่อก่อน
ลิงมีความว่องไวโดยธรรมชาติและภายใต้การดูแลของเฟิงหลิน ความเกียจคร้านก่อนหน้านี้ของพวกมันได้จางหายไปและพวกมันทั้งหมดพัฒนาอย่างรวดเร็ว ร่องรอยของปราณปีศาจเปล่งออกมาจากพวกมัน ร่างกายของพวกมันแข็งแกร่งขึ้น
เผ่าลิงไม่เหมือนพวกอ่อนแอก่อนหน้านี้ การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเมื่อความแข็งแกร่งของพวกมันสะสมอย่างช้าๆ พวกมันเหมือนกับลาวาที่ถูกระงับไว้ในภูเขาไฟ สิ่งที่พวกมันรอคอยคือโอกาสที่จะปะทุ
การไหลเวียนของกระแสเวลาภายในอาณาจักรภาพลวงตาในตำนานนั้นแตกต่างจากโลกภายนอก เขาอาจใช้เวลาหลายปีที่นี่ แต่อาจจะผ่านไปเพียงคืนเดียวในโลกภายนอก
เฟิงหลินไม่เสียเวลาไปกับภาพลวงตา เขาตัดสินใจและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำความเข้าใจความสามารถของลิงหินวิญญาณ เขามีความเชี่ยวชาญในวิชาการแปลงร่างมากขึ้นและสามารถสร้างการเปลี่ยนแปลงรูปแบบได้ ในความเป็นจริงเขาได้สัมผัสถึงแก่นสำคัญเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของพระเจ้า
การเปลี่ยนแปลงของพระเจ้าเป็นสถานะที่ตราบใดที่เราสามารถเข้าใจแก่นแท้ของวัตถุที่จะแปลงร่างได้ก็จะสามารถเปลี่ยนเป็นของจริงได้อย่างง่ายดาย ทำให้ของปลอมกลายเป็นของแท้
ความสามารถที่เขามีจะไม่แตกต่างจากเป้าหมายที่เขาเปลี่ยนไป มันลึกลับมาก
แต่น่าเศร้าที่มุมมองการเปลี่ยนแปลงเทวะนั้นลึกลับเกินไป และเหนือกว่าการเปลี่ยนแปลงทางวัตถุมากนัก เขายังมีเส้นทางอีกยาวไกล หากต้องการเข้าใจมันอย่างถ่องแท้
สิ่งเดียวที่เฟิงหลินรู้คือการเปลี่ยนแปลงเทวะยังถึงขั้นข้องเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงวิญญาณ
อย่างไรก็ตามวิญญาณเป็นพื้นฐานของชีวิต หากวิญญาณเปลี่ยนแปลงเขาจะยังคงเป็นตัวของตัวเองอยู่หรือเปล่า?
เฟิงหลินไม่รู้สึกว่าการคาดเดาของเขาจะผิด
ในกรณีนี้จะต้องมีความลับมากมายอย่างแน่นอน เขายังคงต้องตรวจสอบความสามารถนี้ช้าๆ
…
ในขณะที่เขาแข็งแกร่งขึ้นและฝึกฝนลิงทุกวัน เขาได้สัมผัสกับแก่นแท้ในความหมายของคำว่าราชาลิง
ราชาคือผู้นำของเผ่า ต้องคอยปกป้อง ให้ความรู้และฝึกฝนประชากรของพวกเขา จากนั้นสามารถเสริมสร้างเผ่าพันธุ์โดยรวมและยกระดับตำแหน่งของราชาให้มีมาตรฐานที่สูงขึ้น
เมื่อเข้าใจระดับนี้ เขาจึงเปลี่ยนพฤติกรรมขี้เกียจของลิงในอดีตอย่างเด็ดขาด เมื่อเห็นว่าผลเป็นไปตามที่เขาคาดหวังเขาก็เข้าใจว่าสิ่งที่เขาทำนั้นถูกต้องแล้ว
สำหรับสิ่งมีชีวิตที่สามารถถือกำเนิดบนดินแดนแห่งความสุขของภูเขาผลไม้ได้ พวกมันจะอ่อนแอได้ยังไง?
สถานที่แห่งนี้มีพลังปราณมากมายและมีสมุนไพรลึกลับทุกประเภท ที่นี่สิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะมีศักยภาพที่จะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตหลุดพ้น
และเนื่องจากลิงแห่งภูเขาผลไม้ยึดครองและผูกขาดป่าท้อเซียน พวกมันจึงมีศักยภาพเพียงพอที่จะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตหลุดพ้นได้
ภายใต้การฝึกฝนของเฟิงหลิน ร่างกายของพวกมันซึ่งเต็มไปด้วยพลังปราณวิญญาณได้ปะทุออกมาอย่างสมบูรณ์ ด้วยศักยภาพพวกมันในตอนนี้ พวกมันไม่ขี้ขลาดเหมือนแต่ก่อนอีกต่อไป
ลิงทั้งหมดยืนเป็นแถวเรียบร้อยและกำลังฝึกกระบวนท่า
ตอนนี้ร่างกายของพวกมันเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ แต่ละตัวมีขนาดใหญ่ขึ้น พวกมันยังเปล่งประกายกลิ่นอายสง่างาม
เฟิงหลินเหลือบมองและพยักหน้าอย่างพอใจ
นี่คือความแตกต่างระหว่างเขากับราชาลิงเก่า
ราชาลิงเก่าปฏิบัติต่อลิงเหล่านี้ในฐานะลูกและหลานของเขา โดยให้ความคุ้มครองมากเกินไป ส่งผลให้ลิงเหล่านี้กลายเป็นพวกขี้ขลาดและอ่อนแอ
แต่วิธีการของซุนหงอคงนั้นแตกต่างออกไป
ราชาก็คือราชา ราชาไม่ใช่พี่เลี้ยงเด็ก
เนื่องจากตอนนี้เขาคือผู้บังคับบัญชาของเผ่าลิง ลิงเหล่านี้จึงเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาโดยธรรมชาติ
ถ้าเขาไม่ฝึกฝนพวกมันอย่างเคร่งครัด ราชาลิงในตำนานจะมีผู้ใต้บังคับบัญชาเพียงพอที่จะทำสงครามกับทหารสวรรค์ 100,000 นายได้ยังไง?
การเป็นราชาลิงแห่งภูเขาผลไม้นั้นไม่ง่ายเพียงแค่การฝ่ากำแพงน้ำตกเข้ามาในถ้ำม่านน้ำได้
ราชาลิงที่แท้จริงเป็นเจ้าแห่งภูเขาผลไม้ทั้งหมด
โดยการพิชิตภูเขาทั้งลูกนี้เท่านั้น เขาจึงจะสามารถเข้าใจแก่นแท้ของราชาลิงได้
ตอนนี้เผ่าลิงแห่งภูเขาผลไม้ได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์แล้ว
กระบี่จะไม่มีวันคม ถ้าไม่ลับ!
เฟิงหลินตัดสินใจใช้เผ่าหมาป่าเป็นด่านแรก
“ มาแก้แค้นให้ราชาลิงองค์ก่อนกันเถอะ!” เฟิงหลินคำราม นำลิงตัวอื่นๆ
ลิงต่างก็กวัดแกว่งกระบองไปมาดูสง่างามมาก พวกมันอยู่ในแถวเรียบร้อยเหมือนกองทัพ
ไม่มีใครสามารถรับรู้ได้ว่าลิงเหล่านี้เคยเป็นลิงที่ขี้ขลาดมาก่อน
 
แม้ว่าราชาลิงตัวเก่าจะกลับมาจากยมโลก เขาก็ไม่สามารถจดจำพวกมันได้เช่นกัน
พลังวิญญาณของเฟิงหลินกวาดออกไปเพื่อตรวจสอบ สภาพแวดล้อมปรากฏในการรับรู้ของเขา
ในไม่ช้าเฟิงหลินก็นำฝูงลิงเข้าไปในหุบเขาแห่งหนึ่ง และโจมตีหมาป่าโดยตรง
 
“ฆ่ามัน!” เฟิงหลินไม่พูดเยอะ แบะเริ่มโจมตีก่อน
 
ตอนนี้มีราชาหมาป่าองค์ใหม่ที่ได้รับการคัดเลือกจากเผ่าหมาป่า มันคือหมาป่ายักษ์ที่มีขนสีขาวราวกับหิมะ
ดาบของเฟิงหลินโบกสะบัดไปตามสายลม มันกระแทกลงมาเหมือนพายุ
ราชาหมาป่าขาวร้องโหยหวนไม่หยุดยั้ง ปราณปีศาจของมันพุ่งออกมา แต่ก็ถูกกระบองของเฟิงหลินกลบหมด
เมื่อลิงตัวอื่น ๆ เห็นว่าราชาของพวกมันดุร้ายแค่ไหน ความกล้าของพวกมันก็เพิ่มขึ้นทันที พวกมันพุ่งออกไปเหมือนกระแสน้ำในมหาสมุทร
เงาของกระบองเต็มในอากาศ ก่อตัวเป็นโซ่ไม่ขาดสาย
แม้ว่าหมาป่าปีศาจเหล่านี้จะดุร้าย แต่เมื่อพวกมันถูกห่อหุ้มด้วยพลังจากกระบอง พวกมันก็เหมือนตกลงไปในหนองน้ำกรงเล็บและเขี้ยวอันแหลมคมของพวกมันไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง และพวกมันทำได้เพียงส่งเสียงโหยหวนด้วยความเศร้าโศก
โบร๋ว!
ทันใดนั้น เสียงโหยหวนยาวก็ดังขึ้น
ภายใต้การโจมตีด้วยกระบองของเฟิงหลิน ราชาหมาป่าตัวใหม่ถูกทุบกลายเป็นเศษเนื้อ
หลังจากราชาของพวกมันตาย หมาป่าปีศาจที่เหลือทั้งหมดก็สูญเสียความกล้าหาญที่จะต่อต้าน พวกมันทั้งหมดหันหลังและหนีไปทันที
ความเกลียดชังที่ลิงมีต่อหมาป่าทำให้พวกมันไล่ตามหมาป่าและฆ่าพวกมันไปเป็นจำนวนมาก มีเพียงหนึ่งหรือสองตัวเท่านั้นที่สามารถหลบหนีไปได้และหมาป่าจะไม่เป็นภัยคุกคามอีกต่อไป
หลังจากทำลายคู่แข่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว ลิงก็ส่งเสียงโห่ร้องด้วยความดีใจ
ความรู้สึกของการถูกข่มและรังแกในอดีตได้ถูกระบายออกไปโดยสิ้นเชิงแล้ว ตอนนี้พวกเขาได้แก้แค้นแล้วสภาพแวดล้อมเต็มไปด้วยเสียงแห่งชัยชนะ ทำให้ภูเขาผลไม้สั่นสะท้านจากความอลหม่าน
บนร่างกายของพวกเขาเฟิงหลินสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของกองทัพที่รวมตัวกัน
ดวงตาของลิงทุกตัวเต็มไปด้วยความเคารพยกย่องเมื่อพวกมันจ้องไปที่เฟิงหลิน
กุญแจที่มองไม่เห็นดูเหมือนจะหายไปแล้ว
เฟิงหลินรู้สึกได้ว่าการเชื่อมต่อของเขากับร่างกายนี้ในภาพลวงตาใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อย ๆ ค่อยๆรวมเป็นหนึ่งเดียว
แต่แค่นี้ยังไม่พอ!
 
หลังจากนั้น ถ้ำม่านน้ำเป็นฐานหลักของพวกมัน เฟิงหลินพาฝูงลิงออกไปอาละวาดกวาดไปทั่วทั้งสี่ทิศ
ตอนนี้ลิงมีร่างกายที่แข็งแกร่ง พวกมันสามารถปีนต้นไม้ กระโดดไปในอากาศหรือเดินบนบกได้ สัตว์อสูรอื่น ๆ โดยพื้นฐานแล้วไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกมัน
ทุกที่ที่ผ่านไปพวกมันบดขยี้ศัตรูจนหมด
พวกมันชนะการต่อสู้ร้อยครั้งจากการต่อสู้ร้อยครั้ง ความกลัวในใจของลิงค่อยๆลดน้อยลงพวกมันเริ่มที่จะไม่เกรงกลัว
การควงกระบองของเฟิงหลินบังคับให้สัตว์อสูรหนีไป พลังของเผ่าลิงแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ หุบเขาหมาป่า เมืองร้อยหญ้า ภูเขาน้ำพุ … สถานที่เหล่านี้ทั้งหมดกลายเป็นดินแดนของเผ่าลิง
การขยายตัวของพวกมันดุร้ายมากนี่คือสิ่งที่ลิงแขนยาวไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเป็นไปได้ เขายกย่องเฟิงหลินที่ทำสิ่งที่ราชาลิงองค์ก่อนไม่เคยทำได้มาก่อน ตอนนี้ความสำเร็จของเขาแซงหน้าราชาทุกรุ่นในอดีตอย่างแท้จริง
และหลังจากนั้นเผ่าลิงก็กวาดล้างภูเขาผลไม้ของเผ่าพันธุ์ปีศาจอื่น ๆ จนหมด
กระนั้นบรรยากาศของภูเขาผลไม้ก็เงียบลงอย่างน่าประหลาด
เผ่าพันธุ์ปีศาจที่ทรงพลังกว่าบางกลุ่มเลือกที่จะเก็บตัว แต่เฟิงหลินรู้สึกว่าสถานการณ์นี้เป็นเหมือนความสงบก่อนเกิดพายุ เขาเพิ่มความระมัดระวัง
วันนี้ขณะที่เขากำลังนั่งสมาธิอยู่บนบัลลังก์ในถ้ำม่านน้ำ เสียงตะโกนด้วยความกลัวก็ดังก้องออกมา หนึ่งในกองหน้าจากเผ่ากลับมาพร้อมกับอาการบาดเจ็บและสมาชิกคนอื่น ๆ ก็ถูกอุ้มเข้ามา
 
“เกิดอะไรขึ้น?” เฟิงหลินถามเสียงต่ำ
“ราชาผู้ยิ่งใหญ่ ป่าท้อของเราถูกล้อม ลิงหลายตัวได้รับบาดเจ็บและบางตัวถึงกับเสียชีวิต!” กองหน้าตะโกน
“ ใครเป็นคนทำ มีเผ่าพันธุ์อื่นในภูเขาผลไม้ที่กล้าคิดที่จะต่อต้านพวกเราอีกหรือ?” เฟิงหลินไม่ตกใจ เขาถามอย่างใจเย็น
“เผ่าพันธุ์ปีศาจทั้งสามเผ่าพันธุ์ เสือ งูหลามและนกอินทรีร่วมกองกำลังกัน นอกจากพวกมันแล้วสัตว์อสูรบางตัวที่กระจัดกระจายก็เข้าร่วมเป็นพันธมิตรของพวกมันด้วย” เสียงของกองหน้าสั่นสะท้านเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“งั้นก็ดีแล้วที่พวกมันมา ข้าแค่กลัวแค่ว่าพวกมันจะซ่อนตัวไปตลอด” เฟิงหลินไม่ได้ตกใจ แต่ดีใจแทน เขาหัวเราะเป็นเวลานาน
“กองทัพร่วมของสัตว์อสูรต้องการที่จะสู้กับกองทัพลิงของเรา? ฮ่า ฮ่า ฮ่า ข้าแค่อยากจะทำงานนี้ให้สำเร็จในคราวเดียว กวาดล้างทั้งภูเขาผลไม้ด้วยการสะกดข่มและอยู่ยงคงกระพันตลอดไป!”