Legend of the mythological genes – ตอนที่ 373 วิธีหลบหนีแสนบ้าบิ่น

“ระเบิดกระสวยอวกาศ?”
“ นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน?”
“หากไม่มีกระสวยอวกาศพวกเราทุกคนจะไม่ตายหรือ”
“ไม่แน่นอน!”
…
ก้อนหินที่ถูกขว้างทำให้ระลอกคลื่น
ขณะที่เฟิงหลินพูด ทุกคนก็คัดค้านทันที เกิดเสียงโวยวายไปทั่ว
แต่เฟิงหลินก็สงบนิ่งเช่นเคย
 
“เฟิงหลินนายหมายถึงอะไร?” ตงหวงไท่ชูถามด้วยน้ำเสียงหนักอึ้ง
“ระเบิดกระสวยอวกาศ นายต้องการให้เราตัวเปล่าในอวกาศหรือไง?มีวิญญาณมากมายอยู่ข้างนอก เราจะอยู่รอดได้ยังไง?” สีหน้าของออกัสตัสดำมืด
“ถูกต้องนี่มันความคิดน่ารังเกียจอะไร”
“ นายพยายามจะทำร้ายเราหรือเปล่า?”
“ ถ้าไม่มีสติก็อย่าพูดสุ่มสี่สุ่มห้า!”
…
ในขณะที่หัวหน้าอีกสองคนแสดงความสงสัย สมาชิกในทีมของพวกเขาก็เริ่มตะโกนทีละคน
เฟิงหลินไม่ได้โกรธ เขาเพียงแค่ยิ้มอย่างเย็นชา “เมื่อต้องต่อสู้กับเผ่าพันธุ์วิญญาณ บอกฉันมาว่าพวกนายมีประสบการณ์มากกว่าฉัน?”
ระดับเสียงของประโยคนี้ไม่ดังมากนัก แต่มันทำให้ทุกคนเงียบลง
ทุกคนสบตากัน ทันใดนั้นพวกเขาก็นึกขึ้นได้ว่าเฟิงหลินเป็นเคยถูกเผ่าพันธุ์วิญญาณโจมตี เขาสามารถหาทางออกและเอาชีวิตรอดมาได้ แม้ว่าฐานการบ่มเพาะของเขาในตอนนั้นจะต่ำมากก็ตาม นี่คือสิ่งที่ทำให้เขากลายเป็นตำนานในมหาวิทยาลัย
ถ้าตามความเข้าใจของคน ๆ หนึ่งเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์วิญญาณ ใครจะสู้เขาได้?
ตงหวงไท่ชูและออกัสตัสสบตากันและเริ่มพูด
 
“เฟิงหลินไม่ใช่ว่าเราสงสัยนาย แต่แผนของนายมันบ้าเกินไป!”
“ถูกต้อง หากไม่มีการปกป้องจากกระสวยอวกาศ เราจะฆ่าวิญญาณทั้งหมดนั่นได้ยังไง”
เด็กใหม่คนอื่น ๆ พยักหน้าเห็นด้วย
“ดูนะ… ” เฟิงหลินไม่ตอบ เขาเพียงแค่ชี้ไปข้างนอก
ทุกคนมองตาม พวกเขาเบิกตากว้าง หัวใจเต้นแรงด้วยความกลัว
ด้านนอกของกระสวยอวกาศถูกล้อมรอบอย่างสมบูรณ์ ไม่มีช่องว่างใด ๆ แม้แต่แสงดาวก็ไม่สามารถเข้ามาได้ มันเหมือนกับว่ากระสวยอวกาศถูกล้อมรอบด้วยชั้นเมมเบรน
เกราะป้องกันคงอยู่ได้ไม่นาน เนื่องจากรูปแบบชีวิตวิญญาณกลืนกินมัน
เฟิงหลินพูดช้าๆ “ถ้าเราไม่ระเบิดกระสวยอวกาศ เราจะมีโอกาสชนะหรือไม่? รูปแบบวิญญาณเหล่านี้ถือว่าพลังงานเป็นอาหารของพวกมัน หากเรารอต่อไปพลังงานในเกราะป้องกันจะถูกกลืนหายไปไม่ช้าก็เร็ว ต่อไปกระสวยอวกาศจะกลายเป็นอะไรนอกจากกองเศษโลหะ มันจะไม่สามารถกั้นเผ่าพันธุ์วิญญาณได้ ในเวลานั้นการหลบหนีจะเป็นไปไม่ได้แล้วแม้ว่าเราจะต้องการทำเช่นนั้นก็ตาม ถ้าเรารอแบบนี้ต่อไป เราก็เหมือนรอวันตาย! “
“ แล้วนายมีวิธีแก้ไขยังไง” ตงหวงไท่ชูพูดอย่างหนักแน่น แม้ว่าภูมิหลังของเขาจะพิเศษ แต่เขาไม่เคยเจอสถานการณ์อันตรายเช่นนี้มาก่อน เป็นที่เข้าใจได้ว่าทำไมเขาถึงตื่นตระหนก
คนอื่น ๆ ก็ชำเลืองมอง เข้าใจสถานการณ์ดี
“มีวิธีเดียวเท่านั้น” เฟิงหลินสงบนิ่งเช่นเคย “เราต้องใช้อุปกรณ์การบินอื่น ๆ และเมื่อจุดระเบิด พวกเราทุกคนจะแยกทางกันและหนีไปเพื่อป้องกันไม่ให้พวกเราทั้งหมดถูกล้อมอีกครั้ง ใช้ตรรกะของการไม่วางไข่ทั้งหมดไว้ในตะกร้าใบเดียว พวกเราทุกคนแบกรับภารกิจสุดท้ายที่มอบหมายให้เราและแลกมากับชีวิตของผู้สอน เราต้องระมัดระวัง เราทุกคนจะมาตายที่นี่ไม่ได้! “
 
เขาอธิบายอย่างใจเย็น แม้ในสถานการณ์ที่อันตรายเช่นนี้ เขาก็ไม่ได้สูญเสียความสงบและคิดหาวิธีแก้ปัญหาที่มีความเป็นไปได้สูงสุดที่จะประสบความสำเร็จ
เด็กใหม่คนอื่น ๆ อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าเมื่อได้ยินความคิดของเขา
พวกเขาเป็นนักศึกษาใหม่ แต่พวกเขาก็เป็นทหารเช่นกัน
วูบ~
พลังงานของกระสวยอวกาศกำลังถูกกลืนกินอย่างรวดเร็ว ไฟในห้องโดยสารกะพริบอยู่ตลอดเวลา หรี่และหรี่ลงเรื่อย ๆ จนเกือบถึงจุดมืด
“พลังงานของกระสวยอวกาศกำลังจะหมดลง 18%, 17%, 16% … ” ปัญญาประดิษฐ์เตือน
ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
หากสิ่งนี้ดำเนินต่อไป สิ่งต่างๆก็จะเป็นไปตามที่เฟิงหลินได้กล่าวไว้
เมื่อกระสวยอวกาศสูญเสียพลังงานอย่างสมบูรณ์ มันจะถูกทำลาย ในเวลานั้นรูปแบบวิญญาณนับไม่ถ้วนจะกลืนพวกมันจนหมด พวกเขาจะไม่มีโอกาสต่อสู้เลยด้วยซ้ำ
“ฉันเห็นด้วย!” เมื่อสิ่งต่างๆมาถึงสถานะนี้ ตงหวงไท่ชูและออกัสตัสมองหน้ากันและตกลงอย่างเด็ดขาด “นายจะทำยังไง?”
“เตรียมตัว” เฟิงหลินพูดอย่างใจเย็น “เด็กใหม่ทั้งหมดจะถูกแบ่งออกเป็นสามทีม และเราจะแยกออกไปสามทิศทางที่แตกต่างกัน ผู้ที่มียานบินส่วนตัว อย่าเห็นแก่ตัว! นำยานบินออกมา และให้คนอื่นเข้าไปด้วย”
“ถูกต้องเมื่อกระสวยอวกาศที่นี่ระเบิด ฉันจะเปิดใช้งานกระสวยอวกาศส่วนตัวของฉัน อีกาทองคำ สมาชิกของทีมที่สองจะขึ้นยานบินไปกับฉัน” ตงหวงไท่ชูพูด
“คนในทีมที่สามจะขึ้นเยานบินเทวดาของฉัน!” ออกัสตัสพูดต่อ
สองคนนี้มาจากเผ่าในตำนานระหว่างดวงดาวที่มีรากฐานลึกซึ้ง
แม้ว่าราคาของกระสวยอวกาศส่วนตัวจะสูง แต่ก็ไม่ยากสำหรับพวกเขาที่จะมีมัน
 
“สมาชิกของทีมแรกจะขึ้นยานบินภูเขาผลไม้ของฉัน!” เฟิงหลินพูด ทำให้มุมมองของหลาย ๆ คนเปลี่ยนไป
 
หลังจากนั้นไม่นานผู้คนเหล่านั้นก็ชัดเจนมากเกี่ยวกับภูมิหลังของเฟิงหลิน เฟิงหลินมาจากพื้นที่ที่ด้อยกว่าและรกร้างอย่างมากในระบบสุริยะ รากฐานของเขาต่ำเกินไป แต่เขามียานบินส่วนตัว ดูเหมือนว่าทุกคนจะประเมินเขาต่ำไป
“เตรียมตัว” เฟิงหลินสั่ง
สถานการณ์ที่มีอยู่นั้นเร่งด่วนเกินไป เด็กใหม่ไม่มีเวลาโต้แย้งอะไร พวกเขาเตรียมตัวควบคุมการหายใจและตรวจสอบอุปกรณ์ของพวกเขา ฯลฯ …
การกระทำเหล่านี้ดำเนินไปอย่างเงียบ ๆ และบรรยากาศก็ตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆ
นี่เป็นเพราะทุกคนรู้ดีถึงอันตรายที่พวกเขาจะต้องเผชิญในไม่ช้า หากพวกเขาประมาทเพียงเล็กน้อยพวกเขาจะต้องตายอย่างอนาถแน่นอน
 
“กระสวยอวกาศได้เปิดใช้งานโหมดทำลายตัวเองแล้ว การนับถอยหลังเริ่มต้นขึ้น! 10, 9, 8 … “
เสียงเริ่มการนับถอยหลังปลุกใจผู้คน
“ทุกคนแล้วเราจะพบกันใหม่ ถ้าพวกเราสามารถทำได้ ฉันหวังว่าเราจะได้เจอกันอีกครั้งที่มหาวิทยาลัย” ในตอนนี้เฟิงหลินยิ้ม รอยยิ้มของเขาผ่อนคลายและมั่นใจ คลายความตึงเครียดในหัวใจของทุกคน หลังจากนั้นหลายคนก็เริ่มยิ้มเช่นกัน
“3, 2, 1!”
บูม!
ในอวกาศมีประกายไฟเปล่งประกายออกมา
เปลือกโลหะแตกเป็นพายุพลังงานที่ไร้ขอบเขต ระเบิดออกไปด้านนอกพร้อมกับเศษที่แตกละเอียด
รูปแบบวิญญาณภายนอกสลายและกลายเป็นอะตอมในจักรวาล
มีหลุมขนาดมหึมาปรากฏขึ้น
และท่ามกลางการระเบิด กระสวยอวกาศสามลำก็พุ่งออกไปในทิศทางที่แตกต่างกันสามทิศทาง
ไค ไค ไค ~
คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าดังขึ้นในอากาศ
รูปแบบวิญญาณเหล่านั้นเริ่มคำรามด้วยความโกรธ ขณะที่พวกมันไล่ตาม
ปัง ปัง ปัง ~
แสงจ้าสว่างวาบ กระสวยทั้งสามเปิดฉากยิงพร้อมกัน ยิงปืนแสงจำนวนนับไม่ถ้วนและทิ้งร่องรอยอันเจิดจ้าในอวกาศ
รูปแบบวิญญาณนับไม่ถ้วนที่โชคร้ายมาอยู่ในรัศมีของการโจมตีจะสลายตัวเป็นประกายไฟทันที
แต่ถึงกระนั้นก็มีปลาหมึกวิญญาณจำนวนมากต้องการที่จะกลืนกระสวยทั้งสาม
ครื่น~
กระสวยอวกาศทั้งสามปล่อยพลังการยิงสูงสุดโดยไม่สนใจพลังงานที่ใช้ไป พวกเขาใช้ประโยชน์จากหลุมที่วิญญาณสร้างขึ้น และรีบออกไปด้วยความเร็วสูงสุด
วิญญาณตามหลังกระสวยแต่ละอันเป็นทางยาว แต่ไม่นานหลังจากนั้น กระสวยทั้งสามก็หายไปในขอบฟ้า ไม่สามารถมองเห็นอีกต่อไป
ตอนนี้ชีวิตของพวกเขาขึ้นอยู่กับโชคชะตา เส้นทางข้างหน้าเต็มไปด้วยอันตรายไม่รู้จบ!