Legend of the mythological genes – ตอนที่ 421 กลับมาพร้อมชัยชนะ

ตอนที่ 421 กลับมาพร้อมชัยชนะ
 
เปลวไฟสีแดงไร้ขอบเขตระเบิดออกมาในอวกาศที่เต็มไปด้วยดวงดาว ส่องสว่างไปทั่วบริเวณกว้างใหญ่ และยังคงกระจายออกไปด้านนอก
 
มันคล้ายกับการระเบิดของซูเปอร์โนวา ความร้อนที่ไร้ขอบเขตปะทุออกมากลืนกินทุกสิ่งเปลี่ยนทุกอย่างในรัศมีให้กลายเป็นฝุ่น
 
ไฟจากหีบจักรกลยักษ์พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า แกนพลังงานระเบิดจนหมด ช่วงเวลาหนึ่ง ผู้คนสามารถมองเห็นดอกไม้ไฟสว่างไสวที่สุดได้
 
ไอออนระเบิดกว่าพันล้านครั้งในตัวจักรกลยักษ์ ทําให้ร่างกายของจักรกลยักษ์สลายตัวและกลายเป็นไอโดยสิ้นเชิง
 
ร่างกายของจักรกลยักษ์ซึ่งเป็นเหมือนภูเขาขนาดใหญ่เริ่มพังทลายเหมือนโดมิโน่
 
ในช่วงเริ่มต้นมีเพียงบางส่วนเท่านั้นที่ล้มลง ในท้ายที่สุดปฏิกิริยาลูกโซ่ก็ก่อตัวทวีความรุนแรงมากขึ้น
 
อย่างไรก็ตาม มันยังไม่ได้ข้อสรุป
 
วัสดุที่แตกสลายได้ตกลงไปในแกนกลาง กลายเป็นเชื้อเพลิงนิวเคลียร์ใหม่ การระเบิดยังคงดําเนินต่อไป ฟองลาวาปรากฏขึ้นทีละฟอง
 
ลูกไฟที่เป็นดวงอาทิตย์ขนาดเล็กเริ่มขยายตัวด้วยความเร็วที่มองเห็นด้วยตาเปล่า สร้างช่องขนาดมหึมาในหน้าอกของจักรกลยักษ์
 
พลังงานภายในสูญเสียการควบคุม ดวงตานับพันของมันลุกเป็นไฟและจบลงด้วยการทําลายอย่างสมบูรณ์
 
ตอนนี้ใบหน้ามุ่งร้ายของจักรกลยักษ์แสดงสีหน้าหวาดกลัว สิ่งนี้ทําให้มนุษย์ทุกคนทั้งในและนอกสนามรบรู้สึกพอใจ ไม่ว่ามันจะดิ้นรนยังไง ร่างกายของมันก็ยังคงเสื่อมสลายและถูกเปลวไฟกลืนกิน
 
ดวงดาวในอวกาศโดยรอบสูญเสียสีสันไปชั่วคราว มีเพียงลูกไฟที่ขยายออกไปอย่างไม่หยุดยั้ง การแผ่รังสีความร้อนกับแสงสว่างที่ไร้ขอบเขตยังคงอยู่ ด้านหน้ามีจุดสีดําเล็กๆ สะท้อนอยู่ในดวงตาของทุกคน
 
หากเพ่งมองให้ดี พวกเขาจะเห็นว่าจุดสีดํานั้นเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่ยืนอยู่ในอวกาศ เขากําลังเผชิญหน้ากับลูกไฟยักษ์โดยตรง
 
อย่างไรก็ตามร่างเล็กๆที่ยืนอยู่ในอวกาศตอนนี้กลับสูงส่งและน่าเกรงขามมากในสายตาของทุกคนที่มองดูการต่อสู้
 
นั่นเขาเหรอ? เขาทําให้แกนพลังงานระเบิดจริงๆ!
 
“ เหลือเชื่อ!”
 
“ เขาใช้วิธีไหนกัน”
 
…
 
สายตานับไม่ถ้วนทั้งภายในและภายนอกมหาวิทยาลัยสุดยอดกําแพงต่างจ้องไปที่เฟิงหลิน พวกเขาทั้งหมดตะลึง ในช่วงเวลาหนึ่งพวกเขาไม่รู้ว่าจะใช้คําอะไรอธิบายสิ่งที่เห็นในตอนนี้ได้
 
หลายคําพูดแวบเข้ามาในความคิดของพวกเขา แต่มีเพียงคําเดียวที่ยังคงอยู่
 
วีรบุรุษ!
 
ถูกต้อง เขาคือ…
 
วีรบุรุษ!
 
ร่างกายของมนุษย์ที่แสนอ่อนแอกลับสามารถทําลายจักรกลยักษ์ที่ครอบงําทุกคนได้ เขาสร้างปาฏิหาริย์ของผู้อ่อนแอที่มีชัยชนะเหนือผู้แข็งแกร่ง
 
นอกเหนือจากเรื่องราวของวีรบุรุษในตํานานแล้ว ไม่มีคําไหนที่จะเทียบได้กับความสําเร็จอันงดงามของเขา
 
วีรบุรุษคืออะไร?
 
วีรบุรุษคือคนที่ช่วยชีวิตคนอื่นในสถานการณ์ที่อันตราย
 
นั่นแหละวีรบุรุษ!
 
มีเพียงวีรบุรุษเท่านั้นที่สามารถก้าวออกไปและนําความหวังใหม่มาสู่ผู้ที่สิ้นหวัง
 
โดยปกติคนอื่นๆ ในสนามรบก็คู่ควรกับการถูกเรียกว่า “วีรบุรุษ” เช่นกัน แต่ตอนนี้ในสายตาของทุกคนมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เป็นวีรบุรุษในสายตาของพวกเขา บุคคลนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากร่างเล็กๆที่เผชิญกับการระเบิดของนิวเคลียร์นั้น
 
มีเพียงหนึ่งเดียวไม่มีใครอื่น!
 
“จักรกลยักษ์ถูกทําลายอย่างนั้นเหรอ?”
 
“ เราทําสําเร็จจริงๆ ?”
 
“ นี่คือความฝันหรือความจริง?”
 
ในขณะที่แสงสีแดงปกคลุมไปทั่วอวกาศ ผู้บ่มเพาะในสนามรบต่างก็ตกตะลึงกับการปรากฏตัวของเฟิงหลิน
 
เพื่อความปลอดภัยของมหาวิทยาลัยสุดยอดกําแพง และเพื่อปกป้องอาณาจักรดวงดาวของมนุษยชาติ พวกเขาไม่สามารถยอมให้จักรกลยักษ์ก้าวเข้ามาในดินแดนของตนได้ พวกเขาสาบานว่าจะสละชีวิตเพื่อฆ่ามัน
 
แต่ทุกคนรู้ดีว่านี่เป็นงานที่ยากและอันตรายมาก
 
ถึงกระนั้นพวกเขาก็ไม่มีทางเลือก พวกเขาไม่สามารถถอยและไม่มีทางถอย พวกเขาทําได้เพียงแค่ทุ่มสุดตัวและเดิมพันด้วยชีวิต
 
ตอนนี้ความเป็นจริงที่มีความน่าจะเป็นเพียงหนึ่งในล้านกลับเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา พวกเขาทั้งหมดไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไร
 
ขณะที่พวกเขากําลังมึนงงและไม่เคลื่อนไหว เปลวไฟและแสงสว่างก็ยังคงลุกลาม ร่างหนึ่งถอยหลังอย่างรวดเร็วขณะที่เสียงคํารามของเขาดังก้องอยู่ในหูของทุกคน
 
“ ออกไปเร็ว!” จากนั้นผู้คนที่นี่ก็ตอบสนอง
 
การระเบิดของแกนพลังงานนิวเคลียร์ไม่แตกต่างอะไรกับการระเบิดของซูเปอร์โนวาขนาดเล็ก อนุภาคพลังงานและการแผ่รังสีที่รุนแรงเพียงพอจะกลืนกินทุกสิ่ง ทําให้เกิดการทําลายล้าง ไม่จําเป็นต้องพูดผลกระทบที่จะเกิดกับร่างกายอ่อนแอของมนุษย์
 
ในความเป็นจริงแม้จะใช้เทคโนโลยีปัจจุบัน แต่ก็ยากที่จะผลิตวัสดุขั้นสูงที่จะทานทนต่อการระเบิดของนิวเคลียร์ได้
 
ระดับการแผ่รังสีพลังงานบนเกราะไมโครเมชาเพิ่มขึ้นด้วยความเร็วที่น่าตกใจ เปลี่ยนเป็นสีแดงและส่งเสียงเตือนไป!
 
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดี ทุกคนจึงถอยกลับอย่างพร้อมใจกัน พวกเขาไม่เสียเวลา และเริ่มอพยพเต็มกําลัง ชุดเกราะไมโครเมชาทํางานใช้งานปล่อยคลื่นเปลวไฟและแสงออกมาจากด้านหลัง
 
ผู้ที่มีพลังพิเศษทางพันธุกรรมล้วนปลดปล่อยความสามารถโดยไม่สนใจการใช้พลังงานของพวกเขา พวกเขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการหนีออกจากสถานที่แห่งนี้ให้เร็วที่สุด
 
พวกเขาเดิมพันชีวิตของพวกเขา และในที่สุดก็ฆ่าจักรกลยักษ์ตัวนี้ได้หลังจากผ่านความยากลําบากมากมาย หากพวกเขาเสียชีวิตจากการระเบิดเนื่องจากหนีช้าเกินไป พวกเขาจะต้องตายอย่างแท้จริง!
 
พวกเขาต้องการหนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทําได้!
 
ความรู้สึกอิ่มเอมใจก่อนหน้านี้ของพวกเขาหายไปอย่างสมบูรณ์ ตอนนี้ทุกคนกําลังหนีอย่างบ้าคลั่งราวกับเห็นผี
 
ชุดเกราะเมชาของทุกคนปล่อยประกายไฟคล้ายกับดวงดาวที่พุ่งผ่านท้องฟ้า ขณะที่พวกเขาหนีกลับไปยังมหาวิทยาลัยสุดยอดกําแพง
 
หากนี้ถือเป็นการกลับมาอย่างมีชัย ฉากนี้ไม่ตลกไปหน่อยเหรอ?
 
อย่างไรก็ตาม ไม่มีเสียงหัวเราะเยาะเย้ยดังจากภายในมหาวิทยาลัยสุดยอดกําแพง การจ้องมองของทุกคนเต็มไปด้วยความเคารพ
 
พวกเขาทําได้จริง!
 
ผู้บ่มเพาะและนักเรียนเหล่านี้ประสบความสําเร็จที่เป็นไปไม่ได้ในการทําลายจักรกลยักษ์และได้ปกป้องมหาวิทยาลัยสุดยอดกําแพง!
 
มนุษยชาติปลอดภัยแล้ว!
 
แม้ว่าฉากของทุกคนที่หลบหนีจากการระเบิดจะดูน่าสังเวชมาก แต่เมื่อพวกเขาทุ่มเททุกอย่างเพื่อหยุดยั้งจักรกลยักษ์ พวกเขาทั้งหมดดูน่าประทับใจมาก!
 
ตอนนี้หัวใจของผู้ชมเต็มไปด้วยความชื่นชม
 
นายพลหลายคนยืนอยู่บนน่านฟ้าเหนือมหาวิทยาลัยด้วยความรู้สึกอิ่มเอมใจ พวกเขาหัวเราะเสียงดัง “ เปิดลําแสงเทเลพอร์ตและต้อนรับวีรบุรุษของเรากลับมา!”
 
การระเบิดของแกนพลังงานทําให้กระแสของไอออนพุ่งออกมาอย่างบ้าคลั่งและกลืนกินทุกสิ่ง
 
หากยังคงดําเนินต่อไปแม้ว่าคนเหล่านั้นจะกลับมาได้สําเร็จ แต่พวกเขาก็จะได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก วิธีการทางการแพทย์ธรรมดาๆ คงไร้ประโยชน์และต้องใช้วิธีช่วยชีวิตฉุกเฉิน
 
แม้ว่าลําแสงไฟเทเลพอร์ตจะมีค่าใช้จ่ายมหาศาล แต่ไม่ว่ามันจะมีค่าแค่ไหนก็เทียบไม่ได้กับคุณค่าของนักรบผู้กล้าเหล่านี้ที่เข้าสู่สนามรบเพื่อสังหารศัตรู!
 
“ ได้ครับ นายพล” ปัญญาประดิษฐ์ของมหาวิทยาลัยสุดยอดกําแพงตอบทันที ลําแสงจํานวนมากปกคลุมทุกคนขณะที่พื้นที่รอบตัวพวกเขาเริ่มบิดเบี้ยว
 
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะถูกดูดกลืนเข้าไปในลําแสงและหายไปจากตรงนั้น
 
เมื่อพวกเขาปรากฏตัวอีกครั้ง พวกเขาก็อยู่ในมหาวิทยาลัยสุดยอดกําแพงแล้ว
 
“วีรบุรุษ! วีรบุรุษ! วีรบุรุษ!…”
 
เฟิงหลินและคนอื่นๆลืมตาขึ้น ก่อนที่พวกเขาจะฟื้นตัว พวกเขาได้เห็นใบหน้านับไม่ถ้วนที่เต็มไปด้วยความสุขและความชื่นชมที่พุ่งเข้าหาพวกเขา
 
เสียงโห่ร้องยินดีดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกคนต่างก็คึกคะนอง เสียงเชียร์ของพวกเขาสั่นสะเทือนไปทั่ว
 
นักรบและนักเรียนของทีมป้องกันกับทีมโจมตีปรากฏตัวขึ้น พวกเขายืนอยู่ร่วมกับเฟิงหลินและคนอื่นๆ
 
ในตอนนี้พวกเขาทุกคนรู้สึกว่าชีวิตของพวกเขามีค่ามาก พวกเขารู้สึกปลาบปลื้มและภาคภูมิใจอย่างยิ่ง นับเป็นเรื่องน่ายินดีอย่างยิ่งสําหรับพวกเขาที่มีโอกาสเข้าร่วมในการต่อสู้เช่นนี้ตั้งแต่ยังเด็ก
 
ชนะผู้แข็งแกร่งแม้จะอ่อนแอกว่ามากก็ตาม พวกเขาซึ่งเป็นมนุษย์ที่มีร่างกายอ่อนแอสามารถทําลายกองกําลังแนวหน้าของเผ่าพันธุ์วิญญาณได้อย่างสมบูรณ์ ช่วงเวลานี้น่าจะเป็นช่วงเวลาที่รุ่งโรจน์ที่สุดในชีวิตของพวกเขา
 
และผู้คนที่อยู่รอบๆ เฟิงหลินก็ส่งเสียงเชียร์เขา แต่พวกเขาไม่ได้ตะโกนคําว่า “วีรบุรุษ พวกเขาตะโกน ..
 
“ วีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่! วีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่! วีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่! ….”
 
เสียงเชียร์ดังต่อเนื่องยาวนานมาก
 
ในฐานะบุคคลที่เกี่ยวข้อง เฟิงหลินมีรอยยิ้มเย้ยหยันบนใบหน้าของเขา เขาไม่รู้สึกว่าเขาเป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่