Long Live The Hokage – ตอนที่ 48 : ซารุโทบิ ฮิรุเซ็นและชิมูระดันโซ

Long Live The Hokage Chapter 48 : ซารุโทบิ ฮิรุเซ็นและชิมูระดันโซ

1 เดือนต่อมา

สนามฝึกส่วนที่ 1 ของตระกูลเซนจู

“วิชาเซียน คาคาลาวา : ดาวกระจายวงจักระ!”

ดาวกระจายวงจักระ พุ่งเข้าหาเป้าหมาย แต่มาซาฮิโกะก็ไม่ได้อยู่ดูมันชนเข้ากับเป้าหมาย เขาหันหลังกลับและเดินออกจากสนามรบคนจริงจะไม่มีวันหันหลังกลับไปดูการระเบิดที่ตัวเองสร้างขึ้น

ในเดือนที่ผ่านมา มาซาฮิโกะรักษารูปร่างหน้าตาของเขาให้เหมือนกับชายอายุ 53 ปี และในที่สุดก็สามารถโน้มน้าวลูกศิษย์ทั้ง 3 ของเขาได้

เวลาที่ผ่านมา มาซาฮิโกะ ไม่ได้ว่างอยู่ตลอดเวลาเขาทําสิ่งเล็กๆน้อยๆที่นั้นบ้างที่นี่บ้าง เหตุการณ์ก่อนหน้านี้เกี่ยวกับชินิกามิทําให้เขาได้แต้มการเข้าร่วมมา 80 แต้ม เขาเพิ่ม 28 แต้มให้กับคาถาดิน และในที่สุดเขาก็สามารถหลอมรวมมันกลายเป็น คาถาลาวาได้จากนั้นเขาเพิ่ม 20 แต้มให้กับจักระธาตุหยาง ซึ่งทําให้ความแข็งแกร่งร่างกายและจักระของเขาเพิ่มขึ้น

ส่วนที่เหลืออีก 32 แต้ม เขาเก็บไว้เพื่อใช้ในการพัฒนาคาถาธุ

สายลมพัดผ่านใบหน้าของมาซาฮิโกะ พร้อมกับใครบางคนที่ปรากฏขึ้นทันทีถัดจาก มาซาฮิโกะ

“ท่านปูครับ ท่านพี่อยากให้ท่านเข้าร่วม…” ไม่ทันที่โทบิรามะจะพูดจบเขาก็ถูกมาซาฮิโกะขัดจังหวะ

“ท่านพี่ของท่านบอกฉันแล้ว?” มาซาฮิโกะพูดขณะที่เขาหันไปมองโทบิรามะ

“เอ๊ะ…เกิดอะไรขึ้นกับสนามฝึกกันเนี่ย?” มาซาฮิโกะพูดเหมือนกับเขาไม่รู้ไม่เห็นกับสิ่งที่เกิดขึ้น พื้นด้านหลังของเขาถูกถล่มจากคาคาของเขาก่อนหน้านี้

“พลังแบบนี้เพียงพอแล้วที่จะทําลายซูซาโนะโอะ ขั้น 2 ของมาดาระ…แต่ตอนนี้เขาน่าจะปลุกเนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผานิรันดร์ขึ้นมาแล้ว…เราตามหลังเขาอยู่ก้าวนึงเสมอ…” มาซาฮิโกะคิดในใจ

“ฉันจะไปหา ฮาชิรามะ!” จากนั้น มาซาฮิโกะก็เดินออกไปจากสนามฝึกและทิ้งให้ โทบิรามะยืนงงกับหลุมที่เกิดขึ้น

มาซาฮิโกะ มาถึงที่ประชุม ฮาชิรามะกําลังรอเขาอยู่ที่นั่น

เมื่อมาถึง มาซาฮิโกะ ก็พูดออกไปว่า “ท่านกําลังเตรียมตัวไปแล้วเหรอฮาชิรามะ? แล้วจะไปคนเดียวเหรอ?”

เขาพยักหน้า “ใช่ครับ การเดินทางไปหมู่บ้านต่างๆของผมล่าช้าไป 1 เดือนแล้ว และมันก็จะไม่ช้าไปกว่านี้อีก”

“ท่านต้องการให้ฉันไปด้วยเหรอ?” มาซาฮิโกะถาม

“เออ…” ฮาชิรามะ ดูลังเลเล็กน้อย “ผมอยากให้ท่านไปกับฉันแต่เรื่องนี้คงต้องทําอย่างเป็นทางการ ส่งเป็นจดหมายของตระกูลอุซึมากิถึงตระกูลอื่นๆแต่มันค่อนข้างลําบากและผมเข้าใจถ้าท่านจะปฏิเสธ

มาซาฮิโกะ คิดเรื่องนั้นซักพักแล้วถามว่า“ท่านจะไปหมู่บ้านไหนก่อน?”

“หมู่บ้านตระกูลซารุโทบิ ครับเราเคยร่วมมือกันมาก่อนมันน่าจะเป็นการเริ่มต้นที่ดี”

“ซารุโทบิ…”มาซาฮิโกะ นึกถึงเวลาที่เขาได้พบกับ ซารุโทบิซาสึเกะเมื่อ 9 ปีที่แล้ว

“ตอนนี้บางที โฮคาเงะรุ่น 3 น่าจะเกิดแล้ว…”มาซาฮิโกะบ่นแล้วเขาก็พูดว่า “ก็ได้ฉันจะไปกับท่าน”

เมื่อ มาซาฮิโกะ เก็บสัมภาระของเขาเสร็จ ฮาชิรามะและมาซาฮิโกะ ก็เริ่มต้นออกเดินทางพร้อมกับเด็กๆอีก 3 คน

นี่เป็นครั้งแรกที่ลูกศิษย์ทั้ง 3 ของเขาจะได้ออกผจญภัยและตอนนี้พวกเขาก็ยังไม่อยากกลับไปที่หมู่บ้านอุซึมากิดังนั้นพวกเขาจึงเลือกติดตามมาซาฮิโกะ

เมื่อพวกเขามาถึง หมู่บ้านตระกูลซารุโทบิทุกอย่างราบรื่นกว่าที่คิดเนื่องจากผู้นําตระกูลซารุโทบิคนก่อนถูกแทนที่โดยผู้นําตระกูลซารุโทบิคนใหม่อายุ 22 ปี นั่นก็คือ ซารุโทบิซาสึเกะ

เขาได้รับฉายาว่า “ความหวังของซารุโทบิ” ด้วยความเป็นอัจฉริยะของเขา เขาไปถึงจุดสูงสุดของโจนินได้ตอนอายุ 22 ปีหากเขาแข็งแกร่งขึ้นและไปถึงระดับผู้นําตระกูล ตระกูลซารุโทบิก็จะไม่ถูกพิจารณาว่าเป็นตระกูลระดับกลางในแง่ของความแข็งแกร่งอีกต่อไป

ซารุโทบิ ซาสึเกะ ให้ความเคารพต่อ มาซาฮิโกะเป็นอย่างมากเขายังเรียกมาซาฮิโกะ ว่าอาจารย์อีกด้วย

หลังจากที่เขาได้ยินข้อเสนอของฮาชิรามะแม้ว่าเขาจะลังเลในตอนแรกแต่หลังจากที่เขาตกลงกันซาสึเกะก็เสนอว่าเขาจะช่วยฮาชิรามะเพื่อโน้มน้าวตระกูลอื่นๆ

บรรยากาศเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้น มาซาฮิโกะก็ยิ้มแล้วหันไปหาลูกศิษย์ทั้ง 3 คนของเขาแล้วพูดว่า“มาทักทายรุ่นพี่ของพวกเธอสิ!”

หลังจากนั้น มาซาฮิโกะ ก็แนะนําลูกศิษย์ของเขาแก่ ซาสึเกะ“นี่คือลูกศิษย์คนที่ 2 ชื่อ นานาโกะ”มาซาฮิโกะชี้นิ้วไปที่เธอ

“นี่คือลูกศิษย์คนที่ 3 ชื่อ ยูริโกะ”

“อืม…”มาซาฮิโกะ หัวเราะแล้วชี้ไปที่เคนชิโร่ ด้วยรอยยิ้ม “ม้ามังกรขาวเคนชิโร่…”

(T/N: ม้ามังกรขาว มาจากนวนิยายเรื่องไซอิ๋วเป็นมาของพระถังซัมจัง”

“ในที่สุด ซุนหงอคง , ซัวเจ๋ง , ตือโป๊ยก่าย และม้ามังกรขาวก็ได้มารวมตัวกันแล้ว!”

(T/N: ซุนหงอคง , ซัวเจ๋ง ,ตือโป๊ยก่ายและม้ามังกรขาวเป็นตัวละครหลักจากนวนิยายเรื่อง ไซอิ๋ว)

“ในที่สุดทีมของเราก็รวมตัวกันได้สะที เริ่มเดินทางไปชมพูทวีปเพื่อเผยแพร่พระไตรปิฎกได้!”

ยูริโกะ , นานาโกะ และเคนชิโร่ มองหน้ากันและถอนหายใจจากนั้นเธอก็พูดว่า “รุ่นพี่ซาสึเกะ ไม่ต้องสนใจอาจารย์หรอกค่ะเขาแก่แล้ว…”

ซาสึเกะ ก็หัวเราะออกมา จากนั้นเขาก็ทําหน้าตาจริงจังและถามว่า “อาจารย์ผมขอแสดงคาถาที่ท่านสอนให้ผมเมื่อ 9 ปีก่อนให้ท่านดูได้ไหมครับ?”

“คาถาที่ฉันสอนเหรอ?” มาซาฮิโกะ ส่ายหน้าทันที เขาจะไม่ใช่กระสุนวงจักระอีกต่อไปและเขาก็ไม่ต้องการให้มีใครส่งต่อคาถานินจาของนารูโตะไปยังคนรุ่นต่อไปในอนาคต

“เอ้อ ลูกชายของผม ฮิรุเซ็น” ซาสึเกะ พูดขณะยิ้ม “เขาอายุแค่ 4 ขวบผมได้ตรวจสอบคุณสมบัติจักระของเขาแล้วและเขามีคุณสมบัติจักระทั้ง 5 ธาตุตั้งแต่เกิด ผมมั่นใจเลยว่าในไม่ช้าเขาจะแซงหน้าผมและกลายเป็นนินจาที่ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน”

“ตอนนี้ โฮคาเงะรุ่น 3 อายุ 4 ขวบ ยังเหลืออีก 5 ปี จนกว่า โค โนฮะจะถูกก่อตั้งขึ้น…” มาซาฮิโกะคิดและกําลังเรียบเรียงลําดับเหตุการณ์ในขณะที่ซาสึเกะกําลังรอดูปฏิกิริยาของเขาอยู่

เขาสังเกตเห็นและตอบอย่างรวดเร็ว “ อ๊ะ ใช่ใช่!” มาซาฮิโกะพูดต่อไปเรื่อยๆจนกว่าความผิดหวังบนใบหน้าของซาสึเกะจะจางหายไป

สถานการณ์กลับเข้าสู่สภาวะปกติและฮาชิรามะก็อธิบายความคิดในการสร้างหมู่บ้านของเขาให้ซาสึเกะฟังฮาชิรามะมองเห็นอนาคตที่สวยงามข้างหน้า

ถึงแม้ว่า ซาสึเกะ จะไม่ใช่นักอุดมคติเช่นเดียวกับ ฮาชิรามะแต่เขาเชื่อในพลังของคนรุ่นใหม่ เขาพูดว่า “ท่านฮาชิรามะฉันจะช่วยโน้มน้าวใจพันธมิตรของฉันให้เข้าร่วมกับท่าน ตระกูลชิมูระน่าจะไม่มีปัญหาเรื่องนี้ ตระกูลอื่นๆก็น่าจะเห็นด้วยเช่นกัน เพราะสําหรับตระกูลเล็กๆอย่างพวกเราแล้วที่ต้องเอาตัวรอดในยุคสงครามแบบนี้การร่วมมือกับท่านน่าจะเป็นสิ่งที่ตระกูลเหล่านี้ต้องการและเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด”

จากนั้น ซาสึเกะก็มองไปที่มาซาฮิโกะ “แน่นอนว่าตอนนี้ผู้นําตระกูลชิมูระก็อยู่ที่นี่ ฉันคิดว่าเคนจะเห็นด้วยกับข้อเสนอนี้อย่างแน่นอน”

มาซาฮิโกะ พูดกับตัวเองว่า “ชิมูระ เคน คงจะมีลูกชายวัยเดียวกับฮิรุเซ็น…”

ซาสึเกะประหลาดใจมาก “ท่านรู้ได้ยังไงครับ? ใช่แล้วลูกของเขาชื่อชิมูระดันโซ แต่ความสามารถของเขาไม่โดดเด่นเหมือนลูกชายของผมเขามีแค่คุณสมบัติจักระลม เท่านั้น”ซาสึเกะพูดด้วยความภาคภูมิใจ

มาซาฮิโกะถอนหายใจ “เด็กทั้ง 2 คนนั้นจะกลายเป็นบุคคลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในโลกในอนาคต”

ซาสึเกะดูร่าเริง “ ผมก็หวังเช่นนั้นอาจารย์!”

หลังจากนั้น ซาสึเกะ และ ฮาชิรามะ ก็พูดคุยถึงขั้นตอนต่อไปขณะที่มาซาฮิโกะและลูกศิษย์ของเขากําลังนั่งฟังอยู่ข้างๆอย่างน่าเบื่อ

ในตอนท้ายของการพูดคุย มาซาฮิโกะก็พูดว่า “ฮาชิรามะเดี๋ยวฉันพาลูกศิษย์ของฉันกลับไปที่ หมู่บ้านอุซึมากิก่อนหลังจากนี้ฉันไม่สามารถไปกันท่านได้อีกแล้ว

มาซาฮิโกะไม่ต้องการรับรู้เรื่องนี้ เพราะตามเนื้อเรื่องในการ์ตูนแล้วก็ไม่มีพยานรู้เห็นในการพูดคุยเรื่องเหล่านี้และมีความเร่งด่วนอื่นที่ดึงดูดความสนใจของมาซาฮิโกะ

ตอนนี้ มาดาระ ได้ปลุก เนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผานิรันดร์ขึ้นมาแล้วเขากลัวว่าเขาจะต้องเผชิญหน้ากับมาดาระอีกครั้งในอนาคตด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขามาดาระจะบดขยี้เขาอย่างรวดเร็ว เขาต้องการกลับบ้านให้เร็วที่สุดและฝึกฝน ยังมีเวลาเหลืออีก 5 ปีจนกว่าจะมีการก่อตั้งโคโนฮะเขาจะต้องเตรียมตัวอย่างน้อย 4 ปีสําหรับการต่อสู้ครั้งต่อไป

เมื่อฮาชิรามะได้ยินว่า มาซาฮิโกะกําลังจะจากไป เขาก็ตกใจเล็กน้อยตอนแรกมาซาฮิโกะดูตื่นเต้นมากที่จะได้ไปกับเขาเขาไม่คิดว่ามาซาฮิโกะจะกลับไปเร็วขนาดนี้

“ท่านปู หรือว่าร่างกายของท่าน…” ฮาชิรามะ คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดออกมา

มาซาฮิโกะ กลอกตาของเขา “ร่างกายของฉันปกติดีฉันไม่ได้เป็นอะไรตอนนี้ฉันเป็นผู้อาวุโสของตระกูลอุซึมากิแล้วมีหลายสิ่งในหมู่บ้านที่ฉันต้องรับมือด้วย”

ฮาชิรามะไม่เชื่อในสิ่งที่มาซาฮิโกะพูดแต่เขาก็ไม่รั้งมาซาฮิโกะไว้

“อาจารย์ ผมหวังว่าครั้งหน้าที่เราได้เจอกัน ผมจะเห็นท่านอยู่ในหมู่บ้านของเรานะครับ” ซาสึเกะพูด

มาซาฮิโกะพยักหน้า จากนั้นเขาก็หันหลังกลับไปพร้อมกับลูกศิษย์ทั้ง 3 คนของเขาที่ดูไม่มีความสุขที่ต้องกลับหมู่บ้านเร็วกว่าที่คิด

สําหรับเจ้าหนูฮิรุเซ็น ที่ตอนนี้อายุ 4 ขวบ มาซาฮิโกะไม่อยากเห็นเขาในตอนนี้ เพราะหลังจากผ่านไป 5 ปี..เขาก็จะได้เห็นฮิรุเซ็นทุกวัน..