Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ – ตอนที่ 602 วิธีนี้เยี่ยมยอด

ทางฝั่งของลี่จุนถิงเองก็กำลังคิดหาวิธีรับมือกับสิ่งที่อันซีหนีได้สร้างเอาไว้ แต่ตัวอันซีหนีเองกลับไม่ทุกข์ร้อนและยังคงมีความสุขกายสบายใจ
เขตชานเมืองของประเทศอังกฤษ วิลล่าที่อยู่ภายใต้ชื่อส่วนตัวของอันซีหนี ตระกูลกรีนไม่ได้รู้ถึงการมีอยู่ของวิลล่านี้ มีเพียงบุคคลที่สนิทเท่านั้นที่รู้
อันซีหนีชอบการตกแต่งแบบสไตล์อเมริกันที่ดูเรียบง่าย ดังนั้นวิลล่านี้จึงมีผนังสีขาวงาช้างและพื้นสีน้ำตาลแดง ดูสวยงามแต่ไม่เว่อร์วัง เฟอร์นิเจอร์ไม้ โคมไฟคริสทัลที่สวยงาม พรมกำมะหยี่กับพนักงานที่สวมสูทและรองเท้าหนัง ทำให้ผู้คนอดที่จะอุทานออกมาไม่ได้ว่า ：“ความชั่วร้ายของระบบทุนนิยม！”
ทุกส่วนในบ้านของอันซีหนีแสดงให้เห็นถึงสไตล์อเมริกันของบุคคลชนชั้นสูง หน้าต่างคลาสสิกเข้าคู่กับผ้าม่านสีครีมขาวกับคริสทัลโคมไฟที่งดงามเหนือศีรษะ ลวดลายที่แกะสลักบนผนังและโซฟาฝรั่งเศสสะท้อนให้เห็นถึงความสวยงามที่แตกต่าง
ภายในวิลล่า อันซีหนีกำลังกกกอดอยู่กับหญิงสาวที่เซ็กซี่ร้อนแรงอยู่ในห้องนั่งเล่น บนโต๊ะด้านหน้าของอันซีหนีมีไวน์มากมายและแก้ววางอยู่ คนทั้งสองกำลังดื่มด่ำ ในตอนที่ผู้ช่วยเข้ามารายงานนั้น ก็เห็นภาพที่อันซีหนีกำลังกินผลเชอร์รี่จากหน้าอกของหญิงงามนั้นอยู่ ผู้ช่วยจึงรีบก้มศีรษะลง
เมื่อหญิงสาวเห็นผู้ช่วยเดินเข้ามา ก็ผลักอันซีหนีที่กำลังซุกหน้าอยู่ตรงบริเวณหน้าอกของเธอออก เอ่ยเตือนไปว่ามีคนมาหา
อันซีหนีก็ยืดตัวตรง แล้วเรียกผู้ช่วยเข้ามา
“พูดมา มีเรื่องอะไร？”
“วันนี้ลี่จุนถิงไปที่เกิดเหตุแต่เช้า และดูเหมือนว่าเขาจะเจอกับอะไรบางอย่างเข้า แต่เขาก็ไม่ได้ไปหาเจ้าหน้าที่ตำรวจ เพียงปล่อยผ่านมันไป ”
“ตอนที่นายให้คนไปจัดการ ฝีมือเขาใช้ได้ไหม ? ทิ้งหลักฐานอะไรเอาไว้หรือเปล่า ? ”
“คุณอันซีหนี คุณวางใจได้ คนที่ผมเลือกไปล้วนเป็นมืออาชีพ เก็บงานได้สะอาดหมดจดแน่นอนครับ”
“อืมดี หากทำงานไม่เรียบร้อย แล้วพวกเขาสาวมาถึงตัวได้ พวกนายน่าจะรู้นะว่าฉันจะจัดการยังไง”
“ผมทราบครับ แล้ว…คุณอันซีหนีครับ เราจะทำยังไงกันต่อไปดีครับ？”
“นายไปหาอลัน ให้อลันจับตัวภรรยาของลี่จุนถิงมา ภรรยาของเขากำลังตั้งท้องอยู่ไม่ใช่เหรอ จากนั้นก็ใช้เจียงหยุนเอ๋อมาข่มขู่ลี่จุนถิง แล้วให้เขาปล่อยตัวน้องชายฉันAnthonyออกมาแทน ”
ผู้ช่วยรับคำสั่งแล้วก็ออกไป
เมื่ออลันได้รับสายจากอันซีหนี ก็ตามตัวลี่หุยกับลี่หยูนห่วนออกมา และถามพวกเขาว่าพอจะมีวิธีไหนที่จะลักพาตัวเจียงหยุนเอ๋อได้บ้าง
ลี่หยูนห่วนเผยสีหน้าลำบากใจ แล้วพูดว่า ：“ที่ลี่จุนถิงเดินทางไปต่างประเทศอย่างวางใจได้ นั่นก็แสดงว่าต้องจัดวางกำลังคนจำนวนไม่น้อยให้คอยดูแลเจียงหยุนเอ๋อ ก่อนหน้านั้นเราเคยใช้มาหลายวิธีเพื่อที่จะลักพาตัวเจียงหยุนเอ๋อ แต่สุดท้ายเจียงหยุนเอ๋อก็ถูกช่วยเหลือออกมาได้อย่างปลอดภัย อีกทั้งการป้องกันน่าจะแน่นหนามาก คิดว่าคงลงมือได้ยาก ”
อลันมือเท้าคาง ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเงยหน้าขึ้นพูดกับลี่หยูนห่วนว่า ：“ในเมื่อวิธีนี้ใช้ไม่ได้ผล งั้นก็มาเริ่มจากระบบภายในของบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป จากนั้น ฉันจะหารือขั้นตอนต่อไปกับกู้เฟยหลิน ตอนนี้สิ่งที่นายต้องทำก็คือหาวิธีงัดประตูห้องทำงานของลี่จุนถิง แล้วเข้าไปขโมยข้อมูลออกมา ”
วันถัดไป ฝ่ายขายต่างประเทศที่ได้รับอนุมัติจากเจียงหยุนเอ๋อได้จัดงานเลี้ยงฉลอง ฉลองให้กับโครงการของโรงบ่มไวน์ลาหร์ที่กู้เฟยหลินเจรจามันได้สำเร็จ และเพื่อสะดวกกับการติดต่อกับอลัน กู้เฟยหลินเลือกจัดงานฉลองขึ้นที่แม่น้ำเซน
และคืนนี้ สถานบันเทิงที่แม่น้ำเซน พนักงานฝ่ายขายต่างประเทศต่างก็กลับบ้านเพื่อที่จะไปเปลี่ยนชุด แต่เพราะกู้เฟยหลินต้องคอยเตรียมงานเลี้ยง แม้ว่างานเลี้ยงนี้จะถูกจัดขึ้นไว้สำหรับเธอ และมันควรจะเป็นคนอื่นที่จัดมันขึ้นมาแต่กู้เฟยหลินกลัวว่าคนอื่นจะจัดได้ไม่ถูกใจเธอ ถึงตอนนั้น กู้เฟยหลินก็อาจจะอารมณ์เสียหรือไม่ ก็คงจะตอบไม่ได้ หากกู้เฟยหลินโมโห ก็จะทำลายภาพลักษณ์ของเธอได้ เพราะฉะนั้นงานเลี้ยงนี้เธอจึงจำเป็นต้องมาจัดการด้วยตัวเอง
เพราะเหตุนี้เธอจึงไม่ได้กลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เลยขอให้อลันนำชุดมาให้เธอ หลังจากที่จัดเตรียมงานเลี้ยงจนเสร็จ เธอจึงไปหาอลันที่ห้องเก่า
อลันยื่นกล่องที่อยู่ในมือให้กับกู้เฟยหลิน“คุณกู้ ที่น่ารักของผม ลองเปิดดูสิว่าถูกใจหรือเปล่า ”
อลันเตรียมชุดเดรสยาวผ้าไหมสีดำให้กับกู้เฟยหลิน หญิงสาวเปิดกล่องออกมาก็ดีใจมาก กระโปรงนี้เข้ากับสรีระความงามของเธอ
หลังจากที่กู้เฟยหลินสวมกระโปรงตัวนี้แล้ว กระโปรงยาวผ้าไหมสีดำก็แนบไปกับผิวของเธอ เผยให้เห็นรูปร่างที่สวยงามของเธอ หางกระโปรงที่พลิ้วไหวเผยให้เห็นเรียวขาที่สวยยาว ปกคอวีที่เย้ายวนมีลวดลายโบราณสีทอง เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าที่เซ็กซี่ และสายเดี่ยวสีดำบางคาดอยู่บนไหล่ ช่างมีเสน่ห์เย้ายวนนัก
เมื่ออลันเห็นกู้เฟยหลินที่สวมใส่กระโปรงยาวนี้ ก็หรี่ตาลง แล้วมือลูบคาง พลางคิดในใจไปว่าเธอสวมชุดกระโปรงนี้แล้วมันช่างเหมาะและเข้ากับเธอเป็นอย่างดี
กู้เฟยหลินสวมรองเท้าส้นสูงสีเงินที่อลันเตรียมไว้ให้เธอ รวมทั้งเครื่องประดับ หลังจากที่ขอบคุณเธอก็เตรียมที่จะเข้าไปยังสถานที่จัดงาน แต่ในจังหวะที่เธอหันหลังกลับไปนั้นอลันก็คว้าไปที่ข้อมือของเธอ
อลันยืนขึ้น รั้งตัวกู้เฟยหลินเข้ามาไว้ในอ้อมกอด แล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย
“นี่คุณกู้ตั้งใจจะไปง่ายๆแบบนี้เหรอครับ ? จะไม่ถามไถ่อะไรกับผมเลยเหรอ ？”
กู้เฟยหลินยิ้มยั่วยวนให้กับอลัน เขย่งปลายเท้าแล้วจูบไปที่ริมฝีปากของอลันแล้วดันตัวอลันออก จากนั้นก็เดินออกจากห้องไป
ในตอนที่กู้เฟยหลินกลับเข้ามายังสถานที่จัดเลี้ยงนั้น ทุกคนในแผนกก็มากันเกือบจะครบแล้ว ทันทีที่เธอเดินเข้ามา ทุกคนต่างก็จับจ้องสายตามายังเธอ
ปกติพวกเขาจะเห็นกู้เฟยหลินในชุดทำงาน ในตอนนั้นพวกเขาต่างก็ให้ความสนใจเธออยู่แล้ว แต่ในตอนนี้มาเห็นกู้เฟยหลินในลุคแบบนี้ พวกเขาก็ยิ่งละสายตาไปไม่ได้เลย
หลังจากที่กู้เฟยหลินเอ่ยทักทายกับทุกคน ก็ถูกตามตัวขึ้นบนเวทีเพื่อกล่าวสุนทรพจน์ในงานเลี้ยง
“อืม……ฉันก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ก่อนอื่นเลยต้องขอขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานเลี้ยงฉลองในคืนนี้ และขอบคุณทุกคนที่คอยให้ความช่วยเหลือและสนับสนุนฉัน โครงการนี้ที่สามารถนำมันมาได้ ไม่ใช่รางวัลของฉันเพียงคนเดียว แต่มันเป็นของทุกคนด้วยเช่นกัน ต้องขอบคุณทุกคนอีกครั้งกับความรักที่มีให้ฉัน ขอบคุณทุกคนค่ะ”
หลังจากที่กู้เฟยหลินพูดจบ ก็มีเสียงปรบมือดังขึ้นจากคนที่อยู่ด้านล่างเวที
หลังจากที่กู้เฟยหลินลงจากเวทีไป ได้ให้พนักงานต้อนรับนำของขวัญที่เธอเตรียมไว้ล่วงหน้าออกมา แล้วแจกจ่ายให้กับทุกคน ไวน์ที่กู้เฟยหลินให้นั้นไม่ได้ให้แบบขอไปที แต่เธอจัดมันให้คนแต่ละคนแตกต่างกันไป อีกทั้งยังได้อธิบายถึงความหมายของไวน์นั้นๆ ที่มอบให้ และที่สำคัญก็คือไวน์แต่ละขวดนั้นมีราคาที่ค่อนข้างสูงด้วย
หลังจากที่กู้เฟยหลินได้มอบให้ครบหมดทุกคนแล้ว เธอก็ซื้อหัวใจของใครอีกหลายคนได้ด้วยเช่นกัน ทุกคนล้วนประทับใจกับความมีน้ำใจและความใจกว้างของเธอ โดยเฉพาะกับคนที่อิจฉาเธอก่อนหน้านั้น หลังจากที่ได้เห็นความสามารถของกู้เฟยหลินแล้ว ต่างก็รู้สึกดีกับเธอขึ้นมา
หลังจากที่งานเลี้ยงจบลง กู้เฟยหลินก็ได้จัดรถเพื่อส่งพวกเขากลับบ้าน และนี่ก็ทำให้เพื่อนร่วมงานเห็นภาพลักษณ์ที่ดีของกู้เฟยหลินมากขึ้นด้วยเช่นกัน
หลังจากที่ทุกคนกลับไปหมดแล้วอลันก็เดินออกมาจากด้านหลังของกู้เฟยหลิน แล้วยกนิ้วโป้งให้เธอ “กู้เฟยหลิน วิธีนี้ของคุณเยี่ยมยอดจริงๆ ”