Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ – ตอนที่ 656 แก้แค้นทั้งคู่

ชิงโม่โทรกลับไปหาลี่จุนถิงอีกครั้ง จากนั้นก็บอกที่ที่ลี่จุนถิงซ่อนตัว แต่ว่าไม่ได้บอกเขาว่าเจียงหยุนเอ๋อถูกพาออกไปแล้ว
ลี่จุนถิงตามมาที่นี่อย่างรวดเร็ว ก่อนจะมองไปรอบๆ แล้วไม่เห็นเจียงหยุนเอ๋อ ก็ขมวดคิ้วพลางมองชิงโม่กับเฟิงจิงเป่ย
“ชิงโม่ เฟิงจิงเป่ย หยุนเอ๋อล่ะ？ทำไมเธอไม่อยู่ที่นี่？”
เมื่อถูกกวาดตามอง ทั้งสองคนก็รู้สึกไม่สบายใจ ปกติที่มีแววตาน่าเกรงขามขนาดไหน ตอนนี้มาอยู่ด้านหน้าลี่จุนถิงก็ไม่กล้าแสดงออกมาแล้ว
ชิงโม่แอบมองเฟิงจิงเป่ยเล็กน้อย ก่อนจะเอามือสะกิดเฟิงจิงเป่ยเล็กน้อย เฟิงจิงเป่ยถูกดันออกไปโดยไม่ทันตั้งตัว เฟิงจิงเป่ยหันไปมองชิงโม่ แต่ชิงโม่ก้มหน้าลงไปแล้ว และไม่มองพวกเขาทั้งสองอีกเลย
“ฉันถามพวกคุณอยู่นะ！หยุนเอ๋อล่ะ？ภรรยาของฉันล่ะ？พวกคุณเอาเธอไปไว้ที่ไหน？”
ลี่จุนถิงมองท่าทีของทั้งสอง ก็หนักใจ ก่อนจะตะโกนถาม
เฟิงจิงเป่ยเดินเข้าไปหา ก่อนจะมองลี่จุนถิงด้วยความรู้สึกผิด แล้วก็บอกเรื่องหลังจากที่ลี่จุนถิงไป
“ประธานลี่ ขอโทษด้วย ฉันไม่ได้ดูแลคุณเจียงให้ดีเอง เลยทำให้คุณเจียงถูกพวกอาเธอร์พาไปแล้ว ฉันสะเพร่าเอง คิดว่าพวกเขาไปหลบอยู่ที่ห้องนั้นก็คงไม่มีปัญหาอะไร คิดไม่ถึงว่าอาเธอร์จะกัดไม่ปล่อย แล้วจะแก้แค้นทั้งคู่”
“ประธานลี่ ตอนนี้คุณอยากจะว่าจะด่าอะไรฉัน ฉันก็ไม่ว่าอะไรนะ”
ลี่จุนถิงได้ฟังดังนั้น ก็อาฆาตเป็นอย่างมาก ก่อนจะมองเฟิงจิงเป่ยด้วยความตาแดงก่ำ พลางกัดฟันกรอด เขาเอาปืนที่อยู่ตรงเอาออกมา ก่อนจะถูกชิงโม่ปรี่เข้ามาจับเอาไว้
“ประธานลี่ คุณอย่าเพิ่งร้อนใจไป มันน่าจะยังมิวิธีอยู่ เหมือนกับคำที่บอกว่าขอแค่มีพื้นที่ดี ทำอะไรก็ยากที่จะล้มเหลว อีกอย่างเขาเป็นตำรวจสืบสวนสอบสวนนานาชาติด้วย คุณทำร้ายตำรวจสืบสวนสอบสวนนานาชาติตายไปไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าหาคุณนายไม่เจอไม่ได้นะ ตอนนี้พวกเรายังต้องการเขา”
ชิงโม่พยายามกดมือของลี่จุนถิงที่ถือปืนเอาไว้ตรงเอว
เฟิงจิงเป่ยเองก็รีบปลอบใจ “ประธานลี่ ตอนนี้พวกเรายังมีโอกาสอยู่ ตอนนี้ด้านนอกยังมีฝนตกอยู่ แถมลมก็แรงมากอีกด้วย ดังนั้นพวกเขาเลยไม่มีทางเดินทางไปไหนได้เร็ว ดังนั้นตอนนี้พวกเขาน่าจะยังไปไหนไม่ได้ไกล”
“อีกอย่าง เรือของพวกเรามีเครื่องติดตามอยู่ ใส่เอาไว้ในที่ที่ลึกลับมาก พวกเขาจะต้องหาไม่เจอแน่นอน ถ้าเกิดตอนนี้พวกเราอยากจะออกไป แล้วรีบตามไป น่าจะยังช่วยคุณเจียงเอาไว้ได้”
“อีกอย่าง ดอกเตอร์คูลี่เองก็ถูกจับไปเหมือนกับ เขาจะต้องช่วยคุณเจียงอย่างแน่นอน ตอนนี้คุณเจียงจะต้องยังไม่มีอันตรายเท่าไหร่ แถมตอนนี้อาเธอร์ยังต้องการคุณเจียงเพื่อช่วยคุณหนูเบ็ตตี้ จะต้องไม่ทำอะไรเธอมากแน่นอน”
ชิงโม่เห็นว่าลี่จุนถิงเหมือนจะไม่ดึงดันอะไรกับเขาอีกแล้ว เลยรู้ว่าตอนนี้เขาใจเย็นลงแล้ว ดังนั้นเขาเลยปล่อยลี่จุนถิงแล้วก็ปลอบใจลี่จุนถิงต่อ
“นั่นสิ ประธานลี่ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาโมโห เวลาของพวกเราไม่มากแล้ว ตอนนี้พวกเราต้องหาก่อนว่าเรือมันออกไปไหน ถึงจะช่วยคุณนายได้”
ลี่จุนถิงพยักหน้า แต่ว่าก็ยังมีสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะมีบรรยากาศที่เงียบสนิท หมอที่อยู่ข้างๆ ก็ไม่กล้าพูดอะไร และกลัวว่าลี่จุนถิงจะระเบิดอารมณ์ใส่พวกเขา
เฟิงจิงเป่ยเห็นลี่จุนถิงพยักหน้า ก็วางใจลงได้เล็กน้อย จากนั้นก็จัดให้ลูกน้องไปหาเรือ
ลูกน้องของเฟิงจิงเป่ยล้อมเกาะเดี่ยวเอาไว้ ก่อนจะหารอบๆ จากนั้นก็เห็นเรือจอดอยู่บริเวณประตูใหญ่ของฐานทัพ เมื่อขึ้นไปตรวจสอบ ก็เห็นว่าไม่มีปัญหาอะไรเลยรีบไปรับพวกลี่จุนถิง
เฟิงจิงเป่ยรอลูกน้องกลับมาอยู่ทางด้านนอกตลอด เมื่อเขาเห็นเรือขับมา ก็รีบยกปืนขึ้น แต่พอดูอย่างละเอียดก็รู้ว่าเป็นคนของตัวเอง เลยเอาปืนลง ก่อนจะเรียกพวกลี่จุนถิง
มีคนกลุ่มหนึ่งค่อยๆ ขึ้นมาบนเรือ ลี่จุนถิงยังมีใบหน้าเคร่งเครียด ทุกคนต่างไม่กล้าเข้าใกล้เขา ขนาดหมอที่กอดตู้อบเอาไว้ยังไม่กล้าวางตู้อบเอาไว้ด้านหน้าลี่จุนถิงเลย
เขากลัวว่าลี่จุนถิงจะโกรธจนทำตู้อบแตก หลังจากที่ใจเย็นคงที่ลง เขาก็มองทารกในตู้อบ ในใจก็รู้สึกสงสารเป็นอย่างมาก น่าสงสารที่เธอมีพ่อที่อารมณ์ร้ายแบบนี้ จากนั้นก็ค่อยๆ เงยหน้าไปมองลี่จุนถิงที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล
ชิงโม่สังเกตเห็นทารกในตู้อบตลอด ดังนั้นท่าทีของหมอเลยอยู่ในสายตาของเขาตลอด เขากระแอมเล็กน้อย จนหมอตกใจ เขารีบผลุบตาลงจากลี่จุนถิง พลางมองชิงโม่ด้วยความกลัว
เขาเห็นท่าทีของชิงโม่แล้ว ก็รู้ว่าท่าทีของตัวเองเมื่อสักครู่ถูกชิงโม่จับได้แล้ว ในใจก็กลัวเป็นอย่างมาก เลยมองชิงโม่ด้วยความเกรงกลัว
ชิงโม่มองท่าทีนี้ของเขา ก็อดไม่ได้ที่จะขำเล็กน้อย แต่ว่าใบหน้าก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไป จากนั้นก็เดินไปหาลี่จุนถิง
หมอคนนี้เห็นชิงโม่เดินไปทางลี่จุนถิง ก็คิดว่าชิงโม่จะไปฟ้อง เลยเหงื่อแตกไปทั้งตัว หมอผู้หญิงด้านข้างชื่อมาลิเห็นเขาตัวสั่นขนาดนั้น เลยถามด้วยความสงสัย
“รุ่นพี่ คุณเป็นอะไรเหรอ？ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า”
เมื่อได้ยินเสียงของมาลิ ชิงโม่ก็หันไปมองพวกเขา หมอคนนั้นเลยตัวสั่นกว่าเดิม
“เลิกทำหน้าเย็นชาได้แล้ว เห็นไหมพวกเขากลัวคุณหมดแล้ว คุณนายจะต้องกลับมาได้แน่นอน คุณยังไม่ต้องเป็นห่วงหรอก อีกอย่าง หลังจากที่คุณรู้ว่าคุณนายคลอดแล้ว ยังไม่ไปดูลูกเลย ไปเถอะ ไปดูลูกของพวกคุณหน่อย”
ชิงโม่เดินไปด้านข้างลี่จุนถิง ก่อนจะพูดกับเขาเบาๆ
ลี่จุนถิงได้ยินว่าลูก ก็มีท่าทีตึงเครียดลงเล็กน้อย เขาค่อยๆ ใจเย็นลง จากนั้นก็เดินไปทางตู้อบ
หมอคนนั้นมองลี่จุนถิงที่เดินมาทางเขาอย่างไร้อารมณ์ ตอนที่กำลังจะอ้าปากอธิบาย ก็เห็นว่าลี่จุนถิงไม่ได้สนใจเขา ก่อนจะเดินเลยไปทางตู้อบด้านหลังเขา
เขาเห็นลี่จุนถิงเดินไปด้านหลังเขา เลยวางใจลง ก่อนจะเงยหน้าขึ้น ก็พบว่าชิงโม่ที่อยู่ด้านหน้ากำลังยิ้มพลางมองเขา เขาถึงจะรู้ว่าถูกแกล้งแล้ว แต่ว่าเขาก็ยังไม่ได้บ่นอะไร
ทารกที่นอนอยู่ในตู้อบ กำลังนอนหลับ ดูเหมือนจะหลับสบายเป็นอย่างมาก ตาทั้งสองข้างหลับอย่างสนิท เหมือนเป็นสองขีด ถึงคิ้วจะบางมาก แต่ว่าก็เห็นได้ว่าคิ้วโค้งเหมือนพระจันทร์ ปากเล็กๆ ก็ขยับ เหมือนกำลังกินนม
เธอถูกผ้าห่มห่อเอาไว้ทั้งตัว จากนั้นก็ใช้เชือกมัดด้วย โดยที่ไม่ขยับเลย ใบหน้าน้อยๆ ของเธอเพราะว่าเพิ่งเกิด เลยยังมีรอยย่น ดูไม่ค่อยท่ารักเท่าไหร่
แต่ว่า ลี่จุนถิงยังคิดว่าเธอเหมือนเจียงหยุนเอ๋อเล็กน้อย อาจจะเป็นเพราะเขาคิดถึงเจียงหยุนเอ๋อมากเกินไป
ลี่จุนถิงมองทารกในตู้อบด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะถามออกมา
“ตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง？”
เมื่อครู่ที่หมอถูกทำให้ตกใจก็มีสติกลับมา ก่อนจะได้ยินลี่จุนถิงถามออกมา โดยยังไม่ทันตั้งตัว