โจมตีทางอากาศด้วย Elemental Bomb
โดย
หมอแมว
กองกำลังหมู่บ้านโอลเซ่นเคลื่อนตัวไปอย่างรวดเร็วโดยมีนักผจญภัยเผ่าสิงโตนำทาง ทั้งหมดเคลื่อนไปจนกระทั่งเข้าใกล้พื้นที่ถ้ำอันเป็นฐานปราการของก็อบลิน
“หยุดก่อน!” แพทร้องบอกจนทุกคนชะงัก
“อะไรเหรอแพท” รอนถาม
“ลานข้างหน้านั่นมีศัตรูอยู่” แพทบอก
สกิล[แผนที่รบ]ของเธอทำให้เห็นว่าข้างหน้ามีจุดสีแดงของศัตรูอยู่จำนวนมาก
“รู้ไหมคะว่ามันเป็นมอนสเตอร์ประเภทไหน” โรล่าถาม
“ไม่รู้เหมือนกันจ๊ะโรล่า” แพทส่ายหน้า
“งั้นเดี๋ยวโรล่าจะไปสอดแนมเอง” เด็กสาวเตรียมตัวออกไปแต่รอนยกมือห้ามไว้แล้วหันไปถามแพท
“แพท เราอยู่ห่างจากพวกมันแค่ไหน”
“200-300เมตร พวกมันอยู่เลยยอดไม้นั่นไปหน่อยนึง” แพทตอบ
“โอเค งั้นใช้นี่” รอนหันไปที่รถบรรทุกสัมภาระที่ขนมา
หึ่งงงงงงงงงงงงงง
เสียงมอเตอร์ดังหึ่งไปทั่ว ก่อนที่โดรนขนาดใหญ่จะลอยตัวขึ้นไป รอนมองที่หน้าจอตรงหน้า เบื้องล่างเป็นกลุ่มของมอนสเตอร์ที่ยืนสองเท้า
“นักรบกระดูก!” เด็กหนุ่มร้องขึ้น ภาพเบื้องล่างเป็นนักรบกระดูกร่วมร้อยตัวที่ยืนอยู่ที่หน้าถ้ำ
พวกมันทั้งหมดหันหน้าเข้าหาถ้ำ และที่ตรงทางออกของถ้ำนั้นก็เต็มไปด้วยร่างของนักผจญภัยเผ่าสัตว์ที่พรุนไปด้วยลูกธนู
“พวกมันปิดทางเข้าออกถ้ำอยู่!” นักดาบเผ่าสิงโตบอก “พวกเราต้องรีบไปช่วยนะครับ ไม่อย่างนั้นคนที่ออกมาจะต้องตายแน่ๆ”
“อย่าเพิ่งผลีผลาม ดูก่อน พวกมันไม่ใช่นักรบกระดูกธรรมดานะครับ” พอลชี้ให้ดู “มันมีทั้งจอมเวทกระดูก พลธนูกระดูก รวมกลุ่มกันอยู่ตรงหน้าถ้ำ ถ้าเราไม่จัดการพวกมันก่อนล่ะก็ พวกเราที่บุกเข้าไปต้องบาดเจ็บล้มตายแน่”
จอมเวทกระดูกและพลธนูกระดูกกระจุกกันที่หน้าถ้ำร่วม40ตัว ขณะที่รอบๆมีนักรบกระดูกถือหอกดาบคุ้มกันรอบๆไม่ต่ำกว่า100ตัว ไม่มีทางที่จะเข้าไปถึงโดยไม่มีความสูญเสียแน่
“หรือจะรออาวุธหนัก”
“แต่เราขอความช่วยเหลือจากกองทหารม้าเท่านั้นนี่ กว่าจะขนอาวุธหนักมาถึงทุกคนในถ้ำก็แย่ไปแล้วแน่ๆ”
“ถ้าเข้าไปก็เสี่ยง แต่เราจะปล่อยให้พวกที่เข้าไปต้องตายเรอะ”
หลายคนถกเถียงกันเคร่งเครียด ขณะที่รอนวกโดรนกลับมา กล้องบอกให้รู้ว่าพวกนักรบกระดูกเริ่มสงสัยแล้วว่าโดรนที่บินอยู่คืออะไร โดรนค่อยๆเคลื่อนตัวลงมาจอดที่หน้าเด็กหนุ่ม
“คุณรอนครับ ช่วยพวกเราด้วยเถอะครับ” นักรบเผ่าสิงโตบอกด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ ภาพที่เห็นเมื่อครู่นี้ดูเหมือนจะมีเพื่อนพ้องที่รู้จักนอนตายอยู่หน้าถ้ำด้วย
“โรล่า เอาไอ้นั่นมาหน่อย”
โรล่าหยิบกล่องไม้สีดำออกมาจากหลังรถเอามาส่งให้รอน เขาแกะกล่องออกเปิดให้เห็นลูกทรงกลมขนาดเท่าลูกมะพร้าว ลูกทรงกลมที่ปริ้นท์จากเครื่องพิมพ์สามมิติเป็นพลาสติกใสที่ภายในมีวงแหวนเวทซ้อนเรียงกันอยู่มากมาย รอนเอามันใส่ในถุงตาข่าย จากนั้นเปิดเครื่องโดรน
“แพท”
“อื้อ”
เด็กสาวเอานิ้วลอดตาข่ายเข้าไปแตะลูกทรงกลมนั้น ถ่ายพลังเวทเข้าไปเพื่อกระตุ้นวงจร แล้วลูกทรงกลมนั้นก็เรืองแสงสีแดง
“ไปเลย!”
หึ่งงงงงงงงงงงงงง
โดรนบินขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็วมุ่งไปที่ปากถ้ำ
“รอน โดรนนี่มันมีปุ่มปล่อยของด้วยเหรอ” แพทถามอย่างสงสัย
“ไม่มีหรอก” รอนบอก
“อ้าว แล้วจะทิ้งระเบิดยังไงล่ะ” แพทถาม
“ก็แบบนี้ไง”
โดรนเคลื่อนไปจนอยู่เหนือจุดที่พลธนูกระดูกกับจอมเวทกระดูกอยู่หนาแน่นที่สุด จากนั้นรอนก็บังคับเครื่องให้ดิ่งลง ภาพใบหน้าของกระโหลกเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆจนมองเห็นไฟสีแดงในเบ้าตากลวงโบ๋
โครม!
ภาพหายไปทันทีที่โดรนกระแทกพื้น
“อ้าว …” โรล่าบอก
“พลาดเหรอครับ” พอลถาม
“ว่าแล้ว” มาเรียบ่น
“ลูกแก้วเมื่อครู่นี้คืออะไรเหรอครับคุณรอน” นักดาบเผ่าสิงโตถาม หากแต่รอนไม่ได้ตอบ เด็กหนุ่มร้องตะโกนสั่งการ
“ทุกหน่วยพร้อม เทสทูโดฟอร์เมชั่น ตั้งโล่!”
พรึ่บ ๆ ๆ
ทั้งสามกองร้อยตั้งแนวโล่กระดองเต่าทันที แม้จะไม่เข้าใจแต่ก็ไม่มีใครรีรอหรือตั้งคำถาม
“เห เกิดอะไรขึ้น” นักดาบเผ่าสิงโตถาม ขณะที่รอนนับถอยหลัง
“7 6 5…”
“ลูกแก้วนั่นคืออาวุธเวทมนตร์ค่ะ เป็นผลงานออกแบบของรุ่นน้องของรอนเค้า”
“4 3 2…”
“เป็นอาวุธเวทระดับ 5”
“1 .. 0”
“ชื่อว่า Elemental bomb”
บรึมมมมมม!
พื้นดินสั่นสะเทือนไปหมด เปลวไฟพวยพุ่งขึ้นท้องฟ้า ขณะที่บางสิ่งบางอย่างพุ่งผ่านแนวป่าก่อนจะเข้ากระแทกโล่ของชาวบ้านที่อยู่แถวหน้าปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“อ้ากกก”
“โอ้ย”
กลุ่มควันจางลง เสียงโอดโอยของชาวบ้านดังมาจากแนวหน้า
“มีใครเป็นอะไรบ้างไหม”
“มีคนเจ็บ5-6คนครับ แต่ไม่เป็นอะไรมาก ฮีลเร็วเข้า!”
“คุณรอน อาวุธนั่นใช่อาวุธเวทระดับ5แน่เหรอ”
“นั่นมันอะไรกันแน่ครับ”
เกือบทุกคนร้องประท้วงออกมา พวกเขาห่างออกมาตั้งเยอะ ไหงยังเจอลูกหลงได้แบบนี้
“มันเป็นระดับห้าจริงๆนะครับ ก็ในนั้นมีวงแหวนเวทไฟ[FireStorm] 10 วง เวทดิน[StoneSpike] 10 วง ตรงกลางเป็นเวทลม [MegaBlast] 5 วง พอเวทไฟและเวทดินระเบิดตัวออก ก็ใช้เวทลมผลักให้ทุกอย่างเป็นสะเก็ดระเบิดใส่ ทุกอันเป็นเวทระดับ5ไม่เกินแน่นอนครับ” รอนบอก
“คุณร๊อนนนนนนน”
“ว้ากกกกกก ใส่เยอะขนาดนี้มันเทียบเท่าเวทระดับ7นะครับ”
“ช่างมันก่อนเถอะ จะห้า หก หรือเจ็ดแต่ตอนนี้พวกเราต้องบุกก่อน” รอนสั่ง “ทุกคน เดินหน้า!”
ไม่มีใครร้องเฮขานรับ
จะไหวไหมเนี่ย บ้าจริง!
