Time Stop!
โดย
หมอแมว
ทุกสายตาหันไปจับจ้องที่นักรบเผ่าลิงคนนั้น
“เจ้าหมายความว่ายังไงกัน” ทหารนายนึงถาม
“หึ หึ หึ เจ้าพวกหน้าโง่ถึงพวกเจ้าจะเอาชนะพวกเราและท่านธานอสได้ แต่ว่าในตอนนี้น่ะ พวกเราที่ซุ่มอยู่บริเวณหมู่บ้านโอลเซ่นน่ะคงลงมือไปแล้ว” นักรบเผ่าลิงหัวเราะ “เจ้าหนุ่ม เป้าหมายของเราคือเจ้าชาย , ตัวแก และเพื่อนผู้หญิงคนนั้น ถ้าแกมาอยู่ที่นี่ ดังนั้นเจ้าชายกับเจ้าเด็กผู้หญิงนั่นป่านนี้คงเจอจัดการไปแล้ว”
“พวกแกน่ะดูแลพวกเราดีๆจะดีกว่า ถ้าขืนทำอะไรกับพวกเรา คนของพวกเจ้าที่เจอจับได้อาจจะไม่ได้ตายดีแน่…”
ฉัวะ!
หัวที่กำลังพูดอยู่กระเด็นลอยขึ้นไปในอากาศ นายทหารส่ายศีรษะแล้วยกหวูดขึ้นเป่า เสียงหวูดสัญญาณดังยาวขึ้น ก่อนที่จะมีเสียงเคลื่อนไหวดังมาจากในป่า ก่อนที่กองทหารราบโรมันค่อยๆปรากฎขึ้นจากรอบทิศทาง
“เซ็นจูเรี่ยนที่ 11 ถึง 15 คุ้มกันขบวนรถ เซ็นจูเรี่ยนที่ 16 ถึง 20ค้นหาศัตรูที่อาจจะหลบซ่อนอยู่ ถ้ามีท่าทีขัดขืนแม้แต่น้อยฆ่าทิ้งให้หมด”
นายทหารผู้นำทัพร้องสั่งจากหลังม้า รอนมองหน้าอยู่แว้บหนึ่งแล้วนึกขึ้นได้
“ท่านบรูตัส มาร์จิสเตอร์บรูตัสแห่งแอมโบรเซีย” เด็กหนุ่มร้องอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นคนที่ตนคุ้นเคย
“ท่านรอน พบกันอีกครั้งแล้ว” เจ้าเมืองแอมโบรเซียยิ้มให้ร่างโชกเลือดของเด็กหนุ่ม ก่อนจะร้องประกาศออกไป
“ข้าได้รับบัญชาจากเพรเตอร์ลูเซียส ลาตินัสที่ 6 ให้มาคุ้มกันขบวนเดินทางนี้มุ่งหน้าสู่เมืองหลวงวาเลนเทีย ต่อจากนี้ไป ให้ทหารม้าขององค์รัชทายาทคุ้มกันที่ชั้นนอกเตรียมพร้อม ส่วนพวกเราจะคุ้มกันที่ชั้นใน”
“ช้าก่อน ท่านบรูตัสครับ เมื่อกี้นักรบเผ่าลิงบอกว่าพวกมันซุ่มโจมตีหมู่บ้านโอลเซ่นด้วย เราจะหาทางส่งข่าวเตือนยังไงดีครับ”. รอนถาม
“ไม่ต้องห่วงหรอกท่านรอน พวกมันที่มุ่งไปที่หมู่บ้านน่ะมีกัน200คนเท่านั้น แถมเจ้าธานอสนี่ก็ถูกจัดการแล้วด้วย” บรูตัสกล่าว
“แต่ถึงจะอย่างนั้น ถ้าหากพวกมันลอบโจมตีเจ้าชายหรือหมู่บ้านล่ะก็…” รอนแย้ง
“ไม่ต้องห่วงหรอกท่านรอน ไม่ต้องห่วง” บรูตัสชักม้าให้สัญญาณ “พวกเราเตรียมตัวออกเดินทาง พาตัวนักโทษกลับไปด้วย”
รอนทำท่าจะค้าน แต่ก็เอะใจ
ทำไมท่านบรูตัสมารออยู่ตรงนี้ตั้งแต่ตอนไหน
ทำไมรู้ชื่อของเจ้าลิงยักษ์นั่นทั้งที่ไม่ได้อยู่ในสนามรบเมื่อครู่นี้
และทำไมรู้แม้กระทั่งจำนวนของกลุ่มที่จะโจมตีหมู่บ้าน
คิดไปก็คิดไม่ออก ตอนนี้คงทำได้แค่รอ
…
อีกด้านหนึ่งที่หมู่บ้านโอลเซ่น เจ้าชายดีโอเดินนำแพทออกจากประตูชั้นนอก เขาค่อยๆเดินเลาะกำแพง มุ่งไปที่ทุ่งหญ้าว่างเปล่าใกล้บึงน้ำ เป็นพื้นที่ว่างที่ยังไม่ถูกเปลี่ยนเป็นแปลงเพาะปลูก มีหญ้าขึ้นรกสูง
“เจ้าชายบอกว่ามีอะไรจะพิสูจน์ … อะไรเหรอคะ พูดมาตอนนี้เลยก็ได้ค่ะ” แพทถาม
“คุณแพทรู้สึกยังไงที่รู้ว่าตอนนี้รอนกับโรล่าเดินทางไปด้วยกันสองต่อสอง” เจ้าชายถามขึ้น
“ไม่มีอะไรนี่คะ” เด็กสาวตอบ แต่ใจเต้นขึ้นพร้อมกับความรู้สึกแปลกๆ
“จริงหรือ? แต่ถ้าข้าเข้าใจไม่ผิด โรล่าคนนั้นมีใจให้กับรอน เป็นเด็กสาวที่ทุ่มเททั้งกายใจให้กับรอนอย่างมาก คุณแพทไม่คิดว่าคุณรอนจะใจอ่อนบ้างเลยหรือ” เจ้าชายดีโอกล่าว “แม้ว่าต่อหน้าท่าน รอนจะดูแลเอาใจใส่ท่านอย่างดี แต่ว่าอีกใจนึงเขาก็อาจจะมีใจให้โรล่าอยู่ด้วยก็ได้”
“อันที่จริงเรื่องนั้น …ชั้นก็พอจะรู้อยู่ค่ะ ว่าสองคนนั้นมีใจให้กันและกัน”
“อ๊ะ…” เจ้าชายดีโอชะงัก ตอนโรล่าบรีฟมาไม่ยักบอกว่าแพทรู้อยู่แล้ว
แต่แม้จะผิดคาดไป เจ้าชายก็ยังนึกคำพูดต่อได้
“วันนี้มีโรล่ามาแล้วหนึ่งคน วันข้างหน้าจะมีใครเพิ่มมาแบ่งที่ว่างหัวใจอีกหรือไม่ก็ไม่รู้…”
“อันที่จริงก็มีอีกคนค่ะ พี่เจนัส สองคนนั้นเค้าผ่านช่วงเวลาความเป็นความตายกันมาหลายครั้ง ดูเหมือนจะมีใจให้กัน” แพทก้มหน้า “แต่เจ้าชายอย่าไปบอกรอนนะคะว่าแพทรู้แล้ว แพทกับพี่เจนัสคุยกันมาบ้าง และสังเกตเห็นอะไรหลายๆอย่าง แต่รอนเค้ายังไม่รู้เรื่องนี้”
เจ้าชายดีโอชะงักเป็นคำรบสอง พี่เหรอ? นี่เจ้าหนุ่มรอนมันไปมีคนรักไว้หลายคนแบบนี้เชียวเหรอ แล้วมีคนอายุมากกว่าด้วย แถมคุณแพทยังรู้อยู่แล้ว คุยกันลับหลังแล้วอีก
“เรื่องหญิงอื่นนอกจากนี้คงไม่มีแล้วค่ะ รอนเองก็ไม่ได้เป็นคนที่ชอบใครง่ายๆที่หน้าตาหรือความใกล้ชิดอย่างเดียว ขนาดพี่เจนพี่แจนที่อยู่ด้วยกันกับพี่เจนัส รอนเค้าก็ไม่ได้มีท่าทีอะไร” แพทบอก “เรื่องที่เจ้าชายต้องการจะพิสูจน์ก็คือเรื่องนี้เหรอคะ”
เจ้าชายดีโอไม่พูดอะไร เขาหันไปมองทุ่งหญ้าที่พัดตามแรงลมในยามสลัว
“เสียงอะไร มีใครอยู่ตรงนั้น”
มือของเจ้าชายเลื่อนไปจับที่ฝักดาบ
“คุณแพทรออยู่นี่ ข้าจะเข้าไปดู”
แพทมองฝ่าความมืดเข้าไปในทิศทางที่เจ้าชายกำลังจะเดินเข้าไป แถบพลังชีวิตจำนวนมากมายปรากฎขึ้นมากมายไปหมด
“[Battle Map] เจ้าชายระวังค่ะ ศัตรูร้อยห้าสิบ ไม่สิ สองร้อยคน พวกมันกำลังบุกเข้ามา” แพทร้องและร่ายเวททันที “[Ice Spear]”
หอกน้ำแข็ง 5 เล่มปรากฎขึ้นในอากาศแล้วพุ่งหวือออกไปในความมืด เสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้น ตามด้วยเสียงร้องตะโกน
“เฮ!!!”
พื้นดินสั่นสะเทือนจากแรงวิ่งของศัตรูกว่า 198 คนที่มุ่งเข้าหาคนทั้งสอง
“เจ้าชาย ทางนี้ค่ะเร็ว” แพทดึงแขนเจ้าชายไปในทิศที่ไม่มีศัตรูตามแผนที่ พยายามวิ่งให้เร็วที่สุด
“[Swift]”
นักรบเผ่าลิง 5 คนร่ายเวทเพิ่มความเร็ววิ่งจนตัดหน้าทั้งสองได้ นักรบสองคนร่ายเวทไฟ
“แกเป็นจอมเวทน้ำแข็งงั้นรึ เอาลูกไฟไปกินไป [Fire ball]”
“[Earth Spear]”
ตูม! หอกปฐพีเสียบร่างนักรบลิงทั้งสองจนพรุน ขณะที่อีก3คนกระโดดขึ้นไปในอากาศ เงื้อดาบในมือขึ้นสูงเตรียมฟันใส่แพทที่ในมือว่างเปล่า
แล้วมือของเด็กสาวก็ปรากฎดาบยาวขึ้นมาในมือ ดาบสองมือหนาหนักเหวี่ยงหวือสวนใส่ร่างทั้งสามที่กำลังลอยในอากาศ
ฉัวะ! ร่างทั้งสามขาดออกเป็นหกชิ้น ด้วยพละกำลังที่ผ่านการอัพสเตตัสของแพท
อีกด้านหนึ่งเจ้าชายกำลังต่อสู้กับกลุ่มที่ติดตามมาด้านหลัง แพทหันมองร่างเจ้าชายที่เต็มไปด้วยบาดแผลจากทั้งธนูและคมหอกดาบแล้วร่ายเวท
“[High Heal]”
แสงสว่างรายรอบร่างของเจ้าชาย บาดแผลค่อยๆหายฟื้นฟู ขณะเดียวกัน เด็กสาวร่ายเวทขึ้นจากมือทั้งสอง
“[Fire Pillar] [Tornado] สองเวทประสาน” แพทประกบขว้างเวททั้งสองออกไป “[Fire Tornado]”
เสาเพลิงขนาดใหญ่พวยพุ่งสูง กวาดเคลื่อนตัวไปตามท้องทุ่งหญ้าขัดขวางกลุ่มศัตรูไม่ให้เคลื่อนเข้ามาใกล้ และก่อนที่จะมีใครทันตั้งตัวเธอชูแขนขึ้นขว้างดาบในมือออกไป ดาบหมุนคว้างไปในอากาศจนไปอยู่เหนือกลุ่มนักรบลิง
“[Thunder Strom]”
ฟ้าผ่าลงมาที่ดาบก่อนจะแตกกระจายเป็นเส้นแผ่ขยายใส่หมู่มวลนักรบลิงเบื้องล่างย่างสดไปยี่สิบกว่าชีวิต
“พวกเรา เปลี่ยนไปใช้หอกกับธนู ยกเลิกการจับเป็น ฆ่ามันทั้งคู่ซะ”
เสียงร้องดังออกมาตามด้วยเสียงสะบัดผ้าคลุมขึงสายธนู
“[Mud Golem]x20” แพทร่ายเวทเรียกโกเลมโคลนขึ้นมา โกเลมอุ้ยอ้ายเข้ามาตั้งตัวเป็นกำแพงป้องกันคนทั้งสอง
“เจ้าชาย พลังเวทแพทหมดแล้ว คนของเจ้าชายยังไม่มาอีกเหรอคะ”
“ยิงงงง”
เฟี้ยวววววว ฉึกๆๆๆๆๆๆๆ
โกเลมล้มลงไป5ตัว หากแต่เจ้าชายดีโอยังคงไม่พูดอะไร พยายามมองซ้ายขวาเหมือนจะหาเส้นทางหนี
“เจ้าชายคะ ทางนั้นค่ะ ทางนั้นมีพวกมันอยู่แค่5คน ถ้าเราใช้ระเบิดเวทมนตร์กรุยทางต้องฝ่าออกไปได้แน่”
“ทางนั้นเหรอ” เจ้าชายถาม “แต่มันเป็นคนละทางกับหมู่บ้านนะคุณแพท”
“เชื่อแพทเถอะค่ะ ตามแผนที่รบนี่ถ้าเราฝ่าไปได้ข้างหลังอีก300-400เมตรจะมีทหารราว1กองร้อยตั้งอยู่” เด็กสาวบอก
“เข้าใจแล้ว” เจ้าชายดีโอพยักหน้า
เฟี้ยวววววว ปุปุปุปุปุ
โกเลมล้มลงไปอีก 10 ตัว แพทเตรียมขว้างระเบิดไปยังทิศที่กะเอาไว้ หากแต่เจ้าชายกลับยืนขึ้นและเดินออกไปนอกการคุ้มกันของโกเลม
“เจ้าชาย” แพทร้อง
ชายหนุ่มเดินตรงเข้าหานักรบเผ่าลิงที่เหลืออีกราว150คน พวกมันจ้องมองเจ้าชายที่กำลังเดินตรงเข้ามาแล้วก็หัวเราะ
“รนหาที่ ทุกคนยิงมันก่อน เอาให้มันกลายเป็นเจ้าชายเม่นซะ ระวัง ระวัง ยิง!”
ผึง
ลูกศรนับร้อยพุ่งเข้าใส่ร่างของเจ้าชายดีโอ ชายหนุ่มมองลูกศรเหล่านั้นอย่างไม่รู้สึกอะไร แล้วก็เอ่ยขานพลังเวท
“[Time Stop]”
ปึง!
ต่อหน้าต่อตาของทุกคน ลูกศรที่กำลังพุ่งเข้าหาส่วนหนึ่งพุ่งปักลงกับพื้น เฉพาะลูกศรที่อยู่ตรงหน้าของเจ้าชายเกิดแตกหักกระเด็นแหวกเส้นทาง ร่างของเจ้าชายเหมือนกับเบลอไปชั่วขณะและย้ายตำแหน่งไปอยู่ด้านหน้า
“เกิดอะไรขึ้น พวกเราเอาใหม่ ยิง!”
ปึง!
“มันหายไป มันหายไปไหน!” นักรบเผ่าลิงต่างร้องอย่างตกใจ เจ้าชายดีโอหายไปจากลานสายตาของพวกมัน
“เหวอออออ”
เลือดพุ่งจากร่าง5ร่างที่อยู่ใจกลางวง นักรบเผ่าลิงต่างแตกฮือถอยออกมาเพราะเจ้าชายดีโอมายืนอยู่ใจกลางกลุ่มของพวกมันตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
“พวกเรา ชักดาบเข้าสู้พร้อ….”
“[Time Stop]”
ซู่!!!!
ศีรษะนับสิบหล่นลงกับพื้น นักรบเผ่าลิงทั้งหลายต่างเสียขวัญ
เวทหยุดเวลา
เวทบรรพกาลที่น้อยคนจะฝึกสำเร็จ นี่เจ้าชายแห่งแอสคาลอนทำได้แล้วอย่างนั้นรึ
“เก้าวินาที”
“ห๊ะ”
นักรบเผ่าลิงนับร้อยชะงักเมื่ออีกฝ่ายพูดขึ้น
“ข้าหยุดเวลาได้ 9 วินาทีต่อวัน” เจ้าชายดีโอบอก “และเมื่อครู่ข้าใช้ไปแล้ว3วินาที พวกเจ้าจะลองเสี่ยงกันดูไหม ว่า ใครบ้างจะตายภายใต้คมดาบของข้า”
“หุบปากซะ เจ้าต้องการขู่ให้พวกเราหนีล่ะสิ”
“จะคิดแบบนั้นก็ได้ ว่าแต่เจ้าจะเป็นคนแรกที่เข้ามาหรือไม่ล่ะ” เจ้าชายถาม
“พวกเราทุกคน นี่คือแผนของมันที่ต้องการหลอกพวกเราเท่านั้น มันกะให้เรากลัวและหนีไปเอง ถ้าพวกเรารวมกำลังกัน มันจะมีกี่วินาทีก็สู้เราไม่ได้หมดแน่” เผ่าลิงกล่าว
“ฮะฮะ จริงอยู่ที่ข้าต้องการหลอกพวกเจ้า” เจ้าชายบอก “แต่ไม่ใช่การหลอกให้พวกเจ้าหนีไป หากแต่เป็นการหลอกให้พวกเจ้าอยู่กับที่นี่ …ดูเอาซะ เอ้า”
จุดบนแผนที่อันแสดงถึงมิตรที่แพทเห็นเมื่อครู่ มาบัดนี้มาล้อมวงประชิดแล้ว
และสิ่งที่ทุกคนเห็นก็คือ ทหารโรมันเกราะสีดำสนิท
“อ อะ องค์รักษ์เพรตอเรี่ยน”
“ต ตะ ตายแล้ว”
ทหารเกราะดำบุกโจมตีเข้าไป นักรบลิงหันขวับกลับมามองหาเจ้าชายดีโอ หากแต่ร่างของชายหนุ่มแวบหายไปจากวงล้อมก่อนจะไปปรากฎที่ข้างกายของแพท
“เอาล่ะ …หมดเรื่องที่ข้าต้องการพิสูจน์แล้วล่ะคุณแพท”
เจ้าชายดีโอกล่าว
“ไม่สิ … หรือว่าข้าจะต้องเรียกท่านว่านักรบมังกรแพทดี”
