เจ้ายังคิดแบบนั้นอยู่อีกไหม?
เมื่อมองสภาพแวดล้อมคุ้นเคยตรงหน้า เสี่ยวโม่ก็ผงะ
“นี่คือตำแหน่งที่ข้าเห็นร่างจำแลงเทพอีกาในฝันข้า..”
หลินฮวงพาเสี่ยวโม่กระโดดข้ามช่องว่างไปยังสถานที่ที่จิตเทวะตรวจพบร่างจำแลงเทพอีกา มันกลับเป็นสถานที่แรกที่เสี่ยวโม่เห็นร่างจำแลงเทพอีกาในฝันเป็นครั้งแรก
เมื่อเขามามหาสมุทรสันติเป็นครั้งแรกเพื่อสำรวจ พื้นที่แรกที่เขาค้นหาคือที่นี่
อย่างไม่คาดคิด สถานที่ที่จิตเทวะหลินฮวงตรวจพบคือสถานที่เดียวกัน
เสี่ยวโม่เองก็รีบกระจายจิตเทวะออกไป แต่ก็ยังไม่พบอะไร
เขาสามารถสัมผัสได้ถึงแค่ราชาทะเลระดับเทพเสมือนในร่องลึกใต้สมุทรตรงหน้า แต่มันไม่มีกลิ่นอายของเทพอีกาเลย
“ข้าพบแค่ราชาทะเลตัวหนึ่ง…”เสี่ยวโม่มองหลินฮวงอย่างสงสัย
“มันมีราชาทะเลแค่ตัวเดียวจริงๆ”หลินฮวงกล่าวขณะเดินไปขอบผาเหนือร่องสมุทร ก้มมองลงไปและตะโกน”ออกมา!เราเจอตัวเจ้าแล้ว หลบซ่อนต่อไปก็เปล่าประโยชน์”
จากนั้นเสียงหนึ่งก็ดังจากร่องสมุทร
ราวกับเกิดแผ่นดินไหว น้ำทะเลเริ่มกระเพื่อมอย่างรุนแรง
วินาทีต่อมา ร่างใหญ่โตก็โผล่หัวขนาดใหญ่ออกจากร่องลึกสมุทร หลังมันมาถึงความสูงของหลินฮวงและเสี่ยวโม่ มันก็ก้มมองพวกเขา
นี่คือมอนสเตอร์ที่คล้ายกับงูทะเลบนโลก แต่มันใหญ่กว่าหลายเท่า แค่หัวมันก็สูงกว่าร้อยเมตรแล้ว
แถบสีแดงและม่วงดูเหมือนจะเป็นการประกาศว่า’ข้ามีพิษ’
อย่างไรก็ตาม สายตาของหลินฮวงไม่ได้จับจ้องสิ่งเหล่านี้ แต่เป็นบนหัวมัน
มีร่างหนึ่งยืนอยู่บนนั้น แม้มันจะดูเล็กจ้อยมาก แต่สายตาของผู้บ่มเพาะก็พิเศษ
แต่ทว่า เสี่ยวโม่เอาแต่จับจ้องราชาทะเลตรงหน้าเขาหลังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเทพอีกา
ร่างนั้นยืนบนหัวของราชาทะเล จับจ้องหลินฮวงและเสี่ยวโม่ด้านล่าง สีหน้าไม่แสดงความกลัวหรืออะไรที่ถูกศัตรูพบ มันกลับสงบนิ่ง
“จักรพรรดิแห่งขัตติยะ..ข้าประเมินความเร็วการบ่มเพาะเจ้าต่ำไป”
หลินฮวงและเสี่ยวโม่มองหน้ากัน และรู้ว่าเสียงนั้นคือเสียงของเทพอีกาจากหนึ่งปีก่อน
ตัวตนของหลินฮวงถูกประกาศ เห็นได้ชัดว่าตลอดหนึ่งปี เทพอีกาไม่ได้หยุดการค้นหาข้อมูลของโลกภายนอกเลย
“ตั้งแต่ข้าเดินบนเส้นทางผู้บ่มเพาะ หลายคนต่างก็ประเมินความเร็วบ่มเพาะข้าต่ำไป เจ้าไม่ใช่คนแรกและจะไม่ใช่คนสุดท้าย”หลินฮวงกล่าวอย่างหน้าด้าน แต่ยังไงซะ มันก็คือความจริง
“ตรงกันข้าม เจ้าหลบซ่อนในมหาสมุทรสันติมานานกว่าปีและดูเหมือนจะไม่มีความคืบหน้าอะไร ระดับพลังเจ้าก็แค่เทพเสมือนขั้นสอง และร่างกายที่ยึดครองก็มีพรสวรรค์ระดับปานกลาง ข้าอยากรู้ว่าทำไมเจ้าถึงไม่เคลื่อนไหวเลยตลอดปี เจ้าเสียเวลาไปกับอะไรกันแน่?”
คำพูดของหลินฮวงเต็มไปด้วยการเย้ยหยัน เป้าหมายเขาเรียบง่าย เขาต้องการยั่วยุศัตรูและบีบเค้นข้อมูลออกมา
“หลินฮวง อย่าคิดว่าเจ้ายิ่งใหญ่แค่เพราะเจ้าเลื่อนเป็นเทพเสมือนขั้นสาม ในมหาพิภพ ระดับเทพเสมือนก็แค่พวกรากหญ้า และไม่มีความแตกต่างอะไรไม่ว่าจะเป็นขั้น1-9 หากเจ้าไปมหาพิภพมาแล้วจริงๆ เจ้าควรรู้เรื่องนี้ดี”
“สำหรับระดับพลังของกายข้าและศักยภาพ มันไม่นับเป็นอะไร เป้าหมายของร่างจำแลงข้าไม่ใช่การเอาชนะยอดฝีมือทั้งหมดในโลกกรวดนี้หรือยึดครองโลกนี้”
“งั้นภารกิจจริงเจ้าคืออะไร?”หลินฮวงถาม
“เจ้าจะรู้ในไม่ช้า…”เทพอีกาแสยะยิ้ม
เมื่อสิ้นเสียง ราชาทะเลใต้เขาก็พลันขยับ และร่างมันก็เริ่มพุ่งสูงอย่างรวดเร็ว
ครั้งนี้ ในที่สุดหลินฮวงก็พบสิ่งผิดปปกติ
“ความผันผวนมิตินี้…”
หลินฮวงใช้จิตเทวะเขาและพบว่าส่วนลึกสุดของร่องสมุทรใหญ่โตนี้ ซึ่งก่อนหน้าถูกบดบังโดยราชาทะเลกลับมีรอยแยกมิติขนาดใหญ่
รอยแยกมิติก่อตัวอย่างมั่นคงแล้ว เชื่อมต่อกับปลายทางที่เขาไม่อาจรู้ได้
“ประตูมิติ?!”จากนั้นเสี่ยวโม่ก็ตรวจพบความผิดปกติเช่นกัน
“เจ้าอยากรู้ว่าข้าทำอะไรไปบ้างตลอดปีสินะ?”เทพอีกาหัวเราะเหมือนคนบ้า”นี่คือคำตอบ!”
“จงออกมา!”
ด้วยเสียงคำรามดังสนั่น พลังเทวะจำนวนมหาศาลเริ่มไหลไปในรอยแยกมิติ
ทางเชื่อมนั้นเริ่มเปล่งแสงสีขาว
เมื่อเห็นเช่นนี้ สีหน้าของเสี่ยวโม่ก็เปลี่ยนไป แต่ทว่า ข้างๆเขา หลินฮวงกลับตีหน้ามึนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ในชั่วพริบตา กลิ่นอายระดับเทพแท้จริงก็โผล่ออกมาจากทางเชื่อมมิตินั้น
จากนั้น เงาร่างหลายร่างก็พยายามบีบตัวเองออกจากรอยแยกมิติ
แตกต่างจากอันเดทที่หลินฮวงพบในขอบเหวนรกก่อนหน้า มอนสเตอร์ระดับเทพแท้จริงเหล่านี้แค่ต้องใช้เวลาสักพักก่อนจะจุติมาในโลกกรวดได้สำเร็จ
เมื่อเห็นการมาของมอนสเตอร์เหล่านี้ หลินฮวงก็หรี่ตาลงเล็กน้อย
เทพอีกาชัดเจนว่าคุ้นเคยกับการรุกรานโลกกรวดและก็ยับยั้งเจตจำนงของโลกกด้วยวิธีพิเศษ
มอนสเตอร์ทั้งหกที่จุติลงมามีตั้งแต่ขั้น1-3
เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของมอนสเตอร์ทั้งหก ใบหน้าของเสี่ยวโม่ก็ขาวซีด
“หลินฮวง หนีไป ข้าจะหยุดพวกมันไว้เอง!”
เขากังวลจนลืมเรียกหลินฮวงว่าฝ่าบาท
แต่ทว่า หลินฮวง ผู้ยืนข้างๆเขากลับก้าวไปข้างหน้า ขวางกลิ่นอายของเทพแท้จริงทั้งหกไว้
เสี่ยวโม่ ผู้กังวลจนแทบสติหลุดไม่สามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของทั้งหกอีก
“ข้าคิดว่าเจ้าจะลงมาด้วยตัวเองเสียอีก ไม่คิดเลยว่าจะระวังตัวมากขนาดนี้”หลินฮวงเหลือบมองเทพแท้จริงทั้งหกและมองเทพอีกาอีกครั้ง”มีแค่ลูกสมุนหกตัวนี้งั้นหรือ?”
“แม้มันจะแค่พวกชั้นต่ำ มันก็มากพอจะจัดการกับพวกเจ้าสองคน”เทพอีกายิ้มอย่างมั่นใจ
“งั้นหรือ?”สีหน้าของหลินฮวงยังคงเฉยชา
ตอนนี้เอง มอนสเตอร์ทั้งหกก็พลันล้มลงพร้อมกัน และพลังชีวิตพวกมันก็สลายหายไป
สีหน้าของเทพอีกาแข็งค้าง มันใช้จิตเทวะตรวจสอบและสังเกตเห็นว่ามอนสเตอร์ทั้งหกเหล่านี้มีรอยดาบอยู่ตรงระหว่างคิ้วพวกมัน
ไม่เพียงชีวิตพวกมันจะถูกพรากไป แต่แม้กระทั่งดวงวิญญาณพวกมันก็ยังถูกดาบฟาดฟัน
“เจ้ายังคิดแบบนั้นอยู่อีกไหม?”หลินฮวงถามด้วยรอยยิ้ม แหงนหน้าขึ้นสบตากับเทพอีกา
