Monster Paradise – ตอนที่ 1423

จุดบอดในความรู้ของคุณฟู่

รอยแยกมิติทั้ง33ล้วนได้รับการจัดการโดยมอนสเตอร์อัญเชิญและวิญญาณต่อสู้ ดังนั้นเหล่าเทพเสมือนจากโ,กกรวดจึงสามารถพักหายใจได้

หลายคนมองหลินฮวงด้วยอารมณ์ซับซ้อน ความสามารถเขาเหนือกว่าที่ทุกคนคิด พวกเขาล้วนตกใจกับความจริงที่ว่าหลินฮวงทรงพลังแค่ไหน และในเวลาเดียวกัน พวกเขายังกลัวเขา

ทุกคนตระหนักว่าต่อให้เป็นเทพเสมือนทั้งหมดของโลกกรวด การป้องกันของพวกเขาย่อมแตกในไม่ช้า แต่ทว่า ด้วยการคงอยู่ของหลินฮวง ผู้รุกรานจากมหาพิภพย่อมล้มเหลวจนกว่าเทพแท้จริงจะมาถึง

อย่างไรก็ตาม มอนสเตอร์ทั้ง33ที่หลินฮวงอัญเชิญมานับเป็นภัยคุกคามใหญ่ต่อทุกคน เขาสามารถฆ่าเทพเสมือนทั้งหมดของโลกกรวดได้ง่ายๆเหมือนการพลิกฝ่ามือหากเขาต้องการ(คนส่วนใหญ่คิดว่าวิญญาณต่อสู้คือมอนสเตอร์อัญเชิญ)

รัฐบาลกลางตกใจสุดกับความสามารถสุดจินตนาการของหลินฮวง ไม่ใช่เพราะเขาแกร่งเกิน แต่ยังเพราะเขาคือจักรพรรดิแห่งขัตติยะ นี่นับเป็นภัยคุกคามต่อพวกเขา

กว่าแปดร้อยปี รัฐบาลกลางเป็นตัวแทนของทั้งโลกกรวด ดังนั้นพวกเขาย่อมไม่อยากให้ตำแหน่งพวกเขาถูกองค์กรอื่นชิงไป

ด้วยความกังวลนี้ในใจ ตงฟางไป่จึงอดถามหลินฮวงไม่ได้

“จักรพรรดิหลิน หากเราโชคดีชนะศึกนี้ ท่านคิดจะทำอะไรต่อ?”

คำถามนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคนทันที

คุณฟู่เลิกคิ้ว เหลือบมองตงฟางไป่ด้วยความไม่พอใจ

คำถามของตงฟางไป่อาจดูสุ่มๆ แต่คนที่ตาถึงจะเข้าใจความหมายเบื้องหลัง

“หากเราโชคดีชนะ?”หลินฮวงหันมามองตงฟางไป่“ในศึกนี้ เราต้องชนะ ไม่มีทางเลือกอื่น!”
ทุกคนตกตะลึงกับคำพูดของหลินฮวง แต่ก็รีบฟื้นสติ พวกเขาต่างรู้สึกว่าหลินฮวงกำลังเปลี่ยนเรื่องและจงใจหลีกเลี่ยงคำถาม

เพียงเมื่อตงฟางไป่กำลังจะหัวเราะและปล่อยเรื่องให้ผ่านไป หลินฮวงก็พูดขึ้นอีกครั้ง

 

“หากท่านกำลังถามถึงแผนส่วนตัวข้าหลังสงคราม ข้าคิดพาซินเอ๋อร์กับคนอื่นไปมหาพิภพกับข้า โลกกรวดไม่มีทรัพยากรบ่มเพาะที่ข้าต้องการอีก แต่ทว่า นี่คือบ้านข้า หากเรามีเวลาในอนาคต ข้าจะพาพวกซินเอ๋อร์กลับมาเที่ยว และพบกับเพื่อนเก่าเพื่อกินหรือดื่ม“
แน่นอน หลินฮวงรู้ถึงเจตนาของตงฟางไป่ ดังนั้นเขาจึงให้คำตอบที่ตงฟางไป่อยากได้ยินสุด

สำหรับความจริง นั่นคือสิ่งที่เขาคิดทำอยู่แล้ว ในสถานการณ์ปัจจุบันเขา มันไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ในโลกกรวดต่อ มีเพียงมหาพิภพถึงจะทำให้ระดับเขาพัฒนาต่อได้

ยิ่งไปกว่านั้น มีโอกาสสูงที่หลินซินจะสามารถทะลวงผ่านระดับเทพเสมือนได้หลังการปิดประตูบ่มเพาะครั้งนี้ เมื่อพวกเขาไปมหาพภพ นางน่าจะมีความสามารถพอปกป้องตัวเองบ้าง

ระดับพลังของคุณฟู่มาถึงขั้น9แล้ว หากเขาอยากประสบความสำเร็จจนเป็นเทพแท้จริง เขาต้องไปมหาพิภพเท่านั้น

สำหรับคนของขัตติยะและผู้ปลดปล่อย หลินฮวงรู้สึกว่าหากบางคนอยากเดินทางไปกับเขา เขาจะพาไปด้วย หากไม่ เขาก็จะปล่อยพวกเขาไว้ที่นี่

หลังได้รับการตอบสนองเช่นนี้จากเขา ตงฟางไป่ก็ถอนหายใจโล่งอก

เขาไม่สงสัยคำพูดของหลินฮวงเพราะเขารู้ว่าจุดประสงค์หลักของการเดินทางหลินฮวงนั้นคือเพื่อเพิ่มพลัง ตอนนี้ที่เขากลับมา  มันย่อมไม่มีทรัพยากรในโลกกรวดที่เหมาะสมกับเขาอีก

แม้คำตอบของหลินฮวงจะทำให้รัฐบาลกลางพึงพอใจ ตงฟางไป่ก็ยังต้องแสดงสีหน้าเฉยเมย

 

“ยังไงซะนี่ก็คือบ้านเกิดเรา และครอบครัวเราก็ล้วนอยู่ที่นี่ หากข้าไปมหาพิภพเข้าสักวัน ตัวข้าเองก็อจอยากกลับมาพบเพื่อนและครอบครัวบ้าง“
เมื่อผู้คนรอบๆได้ยินว่าหลินฮวงคิดจะไป พวกเขาก็มีความคิดผสมปนเปกัน

บางคนพิจารณาว่าพวกเขาควรไปกับหลินฮวงไหม

เหนือสิ่งอื่นใด พวกเขาเป็นเทพเสมือนแล้ว ในโลกกรวด พวกเขามีข้อจำกัดมาก มีทรัพยากรไม่มากที่จะช่วยให้พวกเขาพัฒนาต่อได้

พวกเขาไม่เคยเดินทางไปมหาพิภพเพราะก่อนหน้านี้มีหลายคนที่ไปและไม่เคยกลับมาอีก บางคนทิ้งตะเกียงวิญญาณและของเช่นนั้นไว้ก่อนออกเดินทาง และตะเกียงวิญญาณก็มอดดับไป บ่งชี้ว่าพวกเขาตายแล้ว นี่พอจะพิสูจน์ว่าการไปมหาพิภพนั้นอันตรายมากแค่ไหน

แม้จะเป็นเช่นนั้น หลินฮวงก็ไม่เพียงจะไปมหาพิภพ แต่เขายังกลับมาได้ นี่พิสูจน์ว่าเขามีเส้นทางที่ปลอดภัย

ยังมีบางคนที่รู้สึกว่าการจากไปของหลินฮวงจะเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้ขัตติยะเสื่อมถอย

พวกเขารู้สึกว่าองค์กรตนอาจมีโอกาสได้รับตำแหน่งของขัตติยะ หนึ่งในยักษ์ใหญ่

ทุกคนต่างมีความคิดของตน

ในไม่ช้ารอยแยกมิติก็เริ่มส่งสัญญาณความผันผวนอีกครั้ง

ระลอกที่เก้าเริ่มขึ้นไม่นานหลังจากนั้น

คราวนี้ อุโมงค์มิติทั้ง33เปิดขึ้นพร้อมกัน

ระดับพลังของนักสำรวจเลื่อนขึ้นอีกครั้ง และจำนวนก็ยังเพิ่มขึ้นด้วย!

ระดับพลังของนักสำรวจทั้งหมดเพิ่มเป็นเทพเสมือนขั้น6 และจำนวนก็ยังเพิ่มเป็น20ต่ออุโมงค์มิติ!

หากมันไม่ใช่พเราะหลินฮวงสนับสนุนอุโมงค์มิติด้วยวิญญาณต่อสู้ เทพเสมือนของดลกกรวดย่อมได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีรอบนี้แน่

จาก33ค่ายกล 28ค่ายกลถูกนำโดยเทพเสมือนขั้น3 และพลังก็แค่เทียบได้กับเทพเสมือนขั้น5  หากพวกเขาเจอกับกลุ่มเทพเสมือนขั้น6 ค่ายกลย่อมแตก

แต่ทว่า ต่อหน้าไป่กับมอนสเตอร์ตัวอื่น เทพเสมือนขั้น6ไม่นับเป็นอะไร

เพียงแค่ยกแขนขึ้น เทพเสมือนขั้น6กว่า600ก็ถูกกำจัดทันที ไม่หลงเหลือสักตัว การต่อสู้ทั้งหมดกินเวลาไม่ถึงครึ่งวินาทีตั้งแต่ต้นจนจบ

เทพเสมือนทั้งหมดทำได้แค่แสดงสีหน้าตื่นตระหนก

จากสิ่งที่ทุกคนเห็น ผู้รุกรานที่แข็งแกร่งกว่าพวกเขามากกลับเปรียบเสมือนมดต่อหน้ามอนสเตอร์อัญเชิญของหลินฮวง ระดับพลังมันแตกต่างกันเกินไป!

แม้แต่คุณฟู่ก็ยังรู้สึกสลดใจ

เขาไม่คิดว่ากลุ่มเด็กน้อยที่ต้องการคำสอนของเขาในอดีตจะทรงพลังกว่าตัวเขาแล้ว ในฐานะเทพเสมือนขั้น9 คุณฟู่รู้สึกว่าเขามีโอกาสน้อยมากที่จะชนะมอนสเตอร์อัญเชิญสักตัวของหลินฮวง

“ศิษย์รัก มอนสเตอร์อัญเชิญของเจ้า พวกมันคือมอนสเตอร์ระดับบรรพกาลกันหมดเลยสินะ?”
คุณฟู่อดถามไม่ได้

“ส่วนใหญ่คือบรรพกาล แต่ยังมีกึ่งเทพสูงสุดและเทพสูงสุดด้วย”หลิฯฮวงพยักหน้าตอบ

“ว่าไงนะ?!”คุณฟู่กลืนน้ำลาย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเรื่องกึ่งเทพกับเทพสูงสุด เขามักคิดว่าระดับบรรพกาลคือขีดจำกัด

“ไป่คือกึ่งเทพสูงสุด และกู่หรงคือเทพสูงสุด”เมื่อเขาพูดจบ หลินฮวงก็กลัวว่าคุณฟู่จะไม่รู้ว่าใครคือกู่หรง”กู่หรงคือพระน้อยที่สวมเสื้อคลุมพระสีขาว”

 

‘มีระดับเทพสูงสุดด้วย?!’คุณฟู่กรีดร้องในใจ แต่ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้ศิษย์ตัวเองรู้ว่าเขาไม่รู้ถึงการมีอยู่ของมอนสเตอร์ที่เหนือกว่าบรรพกาล เขายังลอบมองหลินฮวงและเมื่อไม่พบปฏิกิริยาใดๆ เขาก็พยักหน้าอย่างสงบ”พระน้อยดูแข็งแกร่งจริงๆ ข้าไม่คิดว่าเขาจะเป็นถึงเทพสูงสุด”

Monster Paradise

Monster Paradise

Type: Author:
800ปีก่อน มีประตูมิติกว่า3000ที่เปิดกว้างทั่วโลก ในขณะที่ดวงตาที่แตกต่างกัน3000ดวงเปิดกว้างขึ้น ฝูงสัตว์ประหลาดนับล้านก็ได้พรั่งพรูออกมาจากมัน บางตัวสามารถที่จะทำลายกำแพงเมืองด้วยการกระแทกเพียงครั้งเดียว : พวกมันมีร่างกายที่ใหญ่โตเท่ายักษ์และกินมนุษย์ บางตัวจะยึดติดกับมนุษย์ พวกมันจะดูดซับสารอาหารในร่างกายและทำให้มนุษย์เป็นทาส บางตัวจะแทรกซึมเข้าไปในเมืองมนุษย์ ปลอมตัวเป็นมนุษย์ธรรมดาขณะที่ดูดเลือดเพื่อความเป็นอยู่ของมัน ในเวลากลางคืน มนุษย์จะกลายเป็นด้านล่างสุดของห่วงโซ่อาหาร โลกได้กลายเป็นสรวงสวรรค์สำหรับเหล่าสัตว์ประหลาด 800 years ago, 3000 dimensional gates opened across the entire world. In that moment, it was as if 3000 different colored eyes opened across the world as hordes of monsters swarmed out of these gates like tears. Some could destroy city walls with one strike; They had bodies the size of a giant and fed on humans Some latched onto humans, absorbing their bodies’ nutrients and enslaving humans Some infiltrated the humans’ cities, disguising themselves as normal human beings while feeding upon human blood to sustain themselves. In a night, the Human race fell to the bottom of the food chain. The world had turned into a paradise for monsters…

Comment

Options

not work with dark mode
Reset