Monster Paradise – ตอนที่ 1541

พื้นผิวของหุบเหวกว้างอย่างไม่น่าเชื่อ แม้มันจะเป็นแค่ส่วนหนึ่งของจักรวาล มันก็กินพื้นที่กว่าหนึ่งในสี่

 

นอกจากจักรวาลกับมหาพิภพที่หลินฮวงอยู่แล้ว หุบเหวเชื่อมต่อกับมหาพิภพ โลกขนาดเล็กและมิติมากมาย

 

ดังนั้น พวกหลินฮวงจึงไม่รู้แน่ชัดว่าพวกเขาอยู่ไหนตอนหลบหนีจากวงกตแมลงปีศาจ

 

“หลานหลิง ตรวจสอบว่ามอนสเตอร์อยู่แถวไหน’

 

เหตุผลว่าทำไมเวอชุโอโซถึงบอกหลานหลิงให้ตรวจสอบไม่ใช่เพราะจิตเทวะไม่มีผลที่นี่ แต่เพราะไม่มีใครใช้จิตเทวะในหุบเหวได้ตามใจชอบ

 

มันไม่ใช่กับแค่คนนอกที่รุกรานหุบเหว แม้กระทั่งคนท้องถิ่นของหุบเหวก็มักไม่ใช้จิตเทวะเช่นกัน

 

นี่เพราะทันทีที่ใช้จิตเทวะ มันเทียบเท่ากับการเปิดเผยตำแหน่ง

 

ถ้าสิ่งมีชีวิตภายในระยะตรวจจับของผู้ใช้จิตเทวะอ่อนแอกว่าผู้ใช้ นั่นยังไม่เป็นไร แต่ทว่า ถ้าสิ่งมีชีวิตนั้นทรงพลังกว่า ผู้ใช้อาจตกเป็นเป้าโดยจิตเทวะของสิ่งมีชีวิตนั้นและกลายเป็นเหยื่อ

 

นอกจากนี้ สิ่งหนึ่งที่หุบเหวไม่ขาดคือผู้ทรงอำนาจ

 

แม้กระทั่งจ้าวเทวะก็ไม่คิดใช้จิตเทวะตอนอยู่ที่นี่ พวกเขาจะใช้แค่เทคนิคตรวจจับ

 

คาถาของหลานหลิงเป็นประเภทที่หายากและหลายคนไม่รู้ มันเมหาะสมสุดตอนใช้ตรวจสอบ นี่พิสูน์แล้วในวงกตแมลงปีศาจก่อนหน้า

 

แต่ทว่า ข้อได้เปรียบหลักของคาถาตรวจสอบนางคือมันมีวิธีปกปิด มันไม่ได้เหนือกว่าในแง่ระยะ

 

ตอนนี้ โดยปราศจากการแทรกแซงของวงกต ระยะตรวจจับและความแม่นยำของคาถานางจึงกลับเป็นปกติ แต่ทว่า นางสามารถใช้ได้แค่ภายในรัศมีสามร้อยกิโลเมตร

 

แม้ระยะตรวจจับจะยังไม่กว้างมาก มันก็ดีกว่าการใช้จิตเทวะและโดนพบด้วยสิ่งมีชีวิตหุบเหว

 

หลานหลินรีบปลดปล่อยคาถานางและเริ่มตรวจสอบ

 

เมื่อปากของนางขยับ อักษรบนแขนสองข้างนางก็จมลงพื้นอย่างรวดเร็ว

 

ในไม่ช้านางก็ลืมตาขึ้นประมาณสองถึงสามนาทีต่อมา

 

“สถานการณ์เป็นไง?”ถูทงคือคนแรกที่ถาม ไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้

 

“มีอสูรพิโรธอยู่ทั่วไปหมดภายในรัศมีสามร้อยกิโลเมตร ข้าไม่พบมอนสเตอร์ตัวอื่นเลย”หลานหลิงยืนขึ้นมองเวอชุโอโซ

 

“อสูรพิโรธภายในรัศมีสามร้อยกิโลเมตร”เวอชุโอโซขมวดคิ้ว

 

“หรือนี่จะเป็นดินแดนหุบเหววิบัติ?”จิ่วเจี้ยนหันไปถามเวอชุโอโซ

 

“เป็นไปได้ แต่เรายังยืนยันไม่ได้”เวอชุโอโซพยักหน้าเล็กน้อย”เหนือสิ่งอื่นใด มีหลายที่ที่เป็นแบบนี้ หุบเหวได้สะสมอารมณ์ด้านลบมากมาย ทั้งมากและน้อย แม้จะมีสถานที่ไม่มากที่พวกอสูรพิโรธรวมกันมากขนาดนี้ แต่นี่ก็ไม่จำเป็นต้องใช่ดินแดนหุบเหววิบัติ”

 

“ไปเดินดูกัน ถ้ามีการกระจายตัวของพวกวิบัติเป็นจำนวนมาก เราก็น่าจะอยู่ในดินแดนหุบเหววิบัติ”จิ่วเจี้ยนยังคงแน่ใจในการคาดเดาของเขา

 

หลินฮวงเข้าใจบทสนทนาของทั้งคู่ดี

 

แม้มันจะเป็นครั้งแรกของเขาในหุบเหว เขาก็ได้ทำการค้นคว้าก่อนมาและรู้ว่าดินแดนหุบเหววิบัติเป็นสถานที่แบบไหน

 

ดินแดนหุบเหววิบัติคือพื้นที่ในหุบเหวที่มีอารมณ์ด้านลบรวมตัวกันเป็นจำนวนมาก

 

ในพื้นที่เช่นนี้ มีการกระจายอารมณ์ด้านลบอย่างมากและสิ่งมีชีวิตที่ปนเปื้อนด้วยพลังงานหุบเหว มันจึงโดนเรียกว่าพวกวิบัติ

 

อสูรพิโรธคือหนึ่งในวิบัติเช่นนั้น

 

มอนสเตอร์เช่นนี้มักเป็นสิ่งมีชีวิตหุบเหวที่โดนอารมณ์โกรธเกรี้ยวครอบงำจึงเปลี่ยนร่าง

 

พวกมันมีร่างกายใหญ่โตที่เป็นสีแดงตั้งแต่หัวจรดเท้า ปกคลุมด้วยไฟโหม ไฟสามารถแพร่กระจายใส่สิ่งมีชีวิตอื่น ทำให้พวกมันตกเป็นเหยื่อของความบ้าคลั่งที่เกิดจากความโกรธ

 

นอกจากนั้น จุดเด่นของพวกมันคือการต่อสู้ประชิด พวกมันแข็งแกร่งมาก ถ้าพวกมันไม่โดนฆ่าตายทันที ทุกการโจมตีที่พวกมันเจอจะทำให้พวกมันยิ่งคลั่งและทำให้พวกมันทรงพลังขึ้น

 

แต่ทว่า พวกหลินฮวงไม่ตื่นตระหนก

 

นี่เพราะมอนสเตอร์เช่นนี้ไม่ชอบอยู่รวมกัน แม้จะมีหลายตัวภายในรัศมีสามร้อยกิโลเมตร พวกมันก็จะไม่ล่ากันเป็นกลุ่ม

 

การอยู่ตัวเดียวทำให้พวกมันเป็นภัยคุกคามน้อยกว่าแมลงในวงกตแมลงปีศาจ

 

ภายใต้การนำของหลานหลิง พวกหลินฮวงรีบเดินทางและในไม่ช้าก็พบอสูรพิโรธตัวแรก

 

มันเป็นครั้งแรกที่เห็นหลินฮวงได้เห็นสิ่งมีชีวิตเช่นนี้

 

มอนสเตอร์ตรงหน้าสูงกว่ายี่สิบเมตรและมีร่างมนุษย์ มันยืนด้วยสองขา คล้ายกับยักษ์สีแดง สีตัวมันเป็นสีแดงเหมือนกุ้งนึ่ง ยังมีชั้นเปลวไฟสีแดงเข้มเผาผลาญอยู่บนตัวมัน

 

ไม่เหมือนยักษ์ มันไม่มีหัวมนุษย์ แต่เป็นหัวกลายพันธุ์ขนาดใหญ่ บวมเป็นฝีไปทั่ว ไม่เพียงแค่นั้น มันยังมีแขนสามขนาด

 

นี่คืออสูรพิโรธที่เปลี่ยนจากสิ่งมีชีวิตร่างมนุษย์ มันคงรูปลักษณ์ดั้งเดิมไว้ 70-80%

 

ขณะที่หลินฮวงกำลังสังเกตมอนสเตอร์ตัวนี้ อสูรพิโรธก็สังเกตเห็นกลุ่มพวกเขาเช่นกัน

 

มันปล่อยเสียงคำรามเกรี้ยวกราดและพุ่งใส่พวกหลินฮวง ด้วยการระเบิดพลังงานจากขาอย่างฉับพลัน

 

เพียงเมื่อหลินฮวงกำลังจะโจมตี จิ่วเจี้ยนด้านข้างของเขาก็ตอบสนองก่อน

 

เขาแสดงวิชากระบี่  ชี้นิ้วสองนิ้วใส่อสูรพิโรธ คลื่นกระบี่ตรงหน้าเขาพลันเปลี่ยนเป็นลำแสงสีแดงและยิงออกไป

 

แสงนั้นเหมือนดาวหางที่พุ่งผ่านอากาศ พุ่งใส่หัวของมันในหนึ่งลมหายใจ

 

อสูรพิโรธหยุดชะงัก จากนั้นก็ล้มลง

 

ขณะที่มันล้ม หลินฮวงก็สามารถสัมผัสได้ว่าพื้นใต้เท้าเขาสั่น

 

จิ่วเจี้ยนใช้แค่การโจมตีเดียวก็ฆ่าอสูรพิโรธระดับเทพสวรรค์ขั้นสองได้แล้ว เขาเก็บกระบี่ลงฝักและเหลือบมองหลินฮวงอย่างสงบเสงี่ยม

 

ในขณะเดียวกัน ไฟรอบศพอสูรพิโรธก็มอดดับอย่างรวดเร็ว ตัวมันเริ่มสลายด้วยความเร็วสูง เปลี่ยนเป็นหมอกสีแดงเข้ม

 

สายตาหลินฮวงเต็มไปด้วยความสงสัยขณะเฝ้าดู”หมอกนั่นคืออะไร?”

 

“มันคือรูปธรรมของความโกรธ”เวอชุโอโซอธิบาย

 

ในโลกวัตถุ ของอย่างอารมณ์ไม่สามารถสัมผัสหรือเห็นได้ แต่ทว่า ในหุบเหว พวกมันสามารถปรากฏเป็นรูปธรรมได้

 

มันคือครั้งแรกที่หลินฮวงได้ยินเรื่องอะไรแบบนี้ เขาจึงแปลกใจ

 

“มันดีสุดถ้าพวกเจ้าไม่สัมผัสกับอารมณ์ด้านลบเหล่านี้ ถ้าเจ้าแตะ เจ้าอาจเสียการควบคุมอารมณ์ ถ้ามันเป็นกรณีเล็กน้อยละนะ ถ้ากรณีร้ายแรงเจ้าอาจถูกแทรกซึมและเปลี่ยนเป็นพวกวิบัติ”เวอชุโอโซพูดเสริม

 

“มันใช้ได้ไหม?”หลินฮวงยังสงสัยอารมณ์ด้านลบเหล่านี้

 

“ไม่ พลังงานทางอารมณ์เหล่านี้ได้รวมเข้ากับพลังงานหุบเหว แม้กระทั่งสิ่งมีชีวิตหุบเหวก็ยังระมัดระวังเป็นพิเศษ นับประสาอะไรกับสิ่งมีชีวิตนอกหุบเหว”จิ่วเจี้ยนอธิบาย.”มีพวกวิบัติชนิดเดียวกันถึงดูดซับพลังงานได้ พวกมันเป็นพิษต่อสิ่งมีชีวิตอื่น”

 

“อืม”หลินฮวงผิดหวังเล็กน้อย

 

เวอชุโอโซสังเกตเห็นความผิดหวัง”ถ้าเจ้ามีภาชนะ เจ้าสามารถเก็บหมอกได้ แต่ทว่า อย่าปล่อยมันในสภาพแวดล้อมเปิดโล่ง เพราะมันจะปนเปื้อนสิ่งมีชีวิตทั้งหมด ตอนนี้มันควบแน่นเป็นบอลเพราะมันกลับสู่รูปแบบเดิมหลังเสียร่าง มันจึงอยู่ในสภาพเฉื่อย”

 

“มันอันตรายขนาดนั้นเลย?!”หลินฮวงคิดว่าสิ่งนี้เป็นแค่หมอก

 

“หมอกนี้พอจะปนเปื้อนทั้งดาว”จิ่วเจี้ยนพูดเสริม

 

หลินฮวงหมดคำพูด

 

แต่ทว่า เขาไม่สามารถยับยั้งความอยากรู้อยากเห็นได้ เขาได้แต่เก็บภาชนะและรวบรวมละอองหมอก

Monster Paradise

Monster Paradise

Type: Author:
800ปีก่อน มีประตูมิติกว่า3000ที่เปิดกว้างทั่วโลก ในขณะที่ดวงตาที่แตกต่างกัน3000ดวงเปิดกว้างขึ้น ฝูงสัตว์ประหลาดนับล้านก็ได้พรั่งพรูออกมาจากมัน บางตัวสามารถที่จะทำลายกำแพงเมืองด้วยการกระแทกเพียงครั้งเดียว : พวกมันมีร่างกายที่ใหญ่โตเท่ายักษ์และกินมนุษย์ บางตัวจะยึดติดกับมนุษย์ พวกมันจะดูดซับสารอาหารในร่างกายและทำให้มนุษย์เป็นทาส บางตัวจะแทรกซึมเข้าไปในเมืองมนุษย์ ปลอมตัวเป็นมนุษย์ธรรมดาขณะที่ดูดเลือดเพื่อความเป็นอยู่ของมัน ในเวลากลางคืน มนุษย์จะกลายเป็นด้านล่างสุดของห่วงโซ่อาหาร โลกได้กลายเป็นสรวงสวรรค์สำหรับเหล่าสัตว์ประหลาด 800 years ago, 3000 dimensional gates opened across the entire world. In that moment, it was as if 3000 different colored eyes opened across the world as hordes of monsters swarmed out of these gates like tears. Some could destroy city walls with one strike; They had bodies the size of a giant and fed on humans Some latched onto humans, absorbing their bodies’ nutrients and enslaving humans Some infiltrated the humans’ cities, disguising themselves as normal human beings while feeding upon human blood to sustain themselves. In a night, the Human race fell to the bottom of the food chain. The world had turned into a paradise for monsters…

Comment

Options

not work with dark mode
Reset