Monster Paradise – ตอนที่ 1583 ง่ายไป

ภายในภาพลวงตาของเวอชุโอโซ เก้าเถาวัลย์มองเขตแดนเทพของเขาจุติ มันห่อหุ้มศัตรูทั้งหมด รวมถึงบุคคลหน้ากากอง โดยไม่ลังเล เก้าเถาวัลย์อัญเชิญเนื้อเยื่อยักษ์ เนตรเพลิง นางพญางูสามหางกับศพระดับราชาอื่น

 

ในเขตแดนเทพของเขา เขาสามารถอัญเชิญศพได้ซ้ำ แต่มันต้องผลาญพลังเทวะเป็นจำนวนมาก เขาสามารถเติมมันได้โดยการเรียกพวกมันกลับ

 

แต่ว่า ศพมากมายโดนฆ่าในการต่อสู้ก่อนหน้ากับเกราะเงิน นี่หมายความว่าเก้าเถาวัลย์ไม่สามารถเติมพลังเทวะของเขาคืนได้ ทำให้เขาเสียไปเกือบ 70% แม้กระทั่งด้วยดวงวิญญาณระดับเทพของเขา ความเสียหายก็ยังรุนแรงและสภาพของเขาตอนนี้ก้ไม่สู้ดี

 

ตอนนี้ที่เขาเหลือพลังเทวะไม่มาก เขาจึงไม่กล้าใช้กับมันมากนัก ดังนั้น ในการปะทะครั้งนี้ เขาจึงอัญเชิญวิญญาณระดับราชามาแค่ไม่กี่ตนในศึก เขาไม่มีความกล้าจะไปพยายามใช้กลยุทธ์ฝูงมอนสเตอร์

 

แต่ทว่า เท่าที่เก้าเถาวัลย์คิด แค่นี้ก็พอแล้ว

 

ด้วยยอดฝีมือระดับราชาหลายตนที่เข้าร่วมการต่อสู้ แรงกดดันของเขาจึงลดลง

 

นอกจากนี้ การฟื้นฟูพลังเทวะของเขายังเร็วกว่าเดิมมากหลายเท่าในเขตแดนเทพ ตราบเท่าที่เขาไม่ใช้วิชาใหญ่โต มันเป็นไปไม่ได้ที่พลังเทวะของเขาจะหมด เขายังไม่ต้องกังวลว่าศัตรูจะพยายามผลาญพลังเทวะของเขา ตรงกันข้าม ถ้าการต่อสู้ยื้อออกไปนาน พลังเทวะในตัวของเขาจะยิ่งเติมเต็ม ซึ่งส่งผลดีต่อเขามากขึ้น

 

หลังการมาของเขตแดนเทพ คลื่นการต่อสู้ก็เริ่มพลิก

 

เก้าเถาวัลย์ตกอยู่ภายใต้การยับยั้งอย่างมากในตอนแรก แต่ตอนนี้  ด้วยความช่วยเหลือของเหล่าวิญญาณที่เขาอัญเชิญ เขาจึงเริ่มการเข่นฆ่าศัตรู

 

ด้วยเก้าเถาวัลย์กับวิญญาณที่ร่วมมือกัน กลุ่มขนาดเล็กจึงโดนแยกและกำจัด จำนวนนี้เริ่มเพิ่ง

 

ตอนเก้าเถาวัลย์กำลังยินดีกับการฆ่า สัมผัสอันตรายก็จู่โจมเขา

 

ก่อนเขาจะได้พบว่าภัยคุกคามใหม่นี้มาจากไหน เขาก็รู้สึกถึงคลื่นความเจ็บปวด

 

เขาก้มมองตัวเอง เห็นว่าตัวเองโดนผ่าแยกส่วนที่เอวโดยประกายไฟฟ้าสีแดง

 

ตอนเขาเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ทุกอย่างตรงหน้าเขาก็เริ่มแตกสลาย

 

ทุกวิญญาณที่เขาอัญเชิญ ฝูงมอนสเตอร์ที่เขาสู้ด้วยว บุคคลหน้ากากทองกับเขตแดนเทพ…

 

ทุกอย่างสลายและแตกเป็นเหมือนกระจก สิ่งเดียวที่ยังหลงเหลือคือลำแสงสีแดงที่ผ่าเขาเป็นสองส่วน

 

“ภาพลวงตา?!”เก้าเถาวัลย์ตระหนักถึงความเป็นจริง เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาติดกับศัตรูตอนไหน

 

อีกครั้ง เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปในระยะไกล เห็นคนสามคนยืนอยู่ตรงนั้น

 

คนที่แยกส่วนเขาคือบุคคลชุดดำสวมหน้ากากดำ

 

แต่ทว่า เก้าเถาวัลย์ก็รีบเบี่ยงความสนใจจากบุคคลชุดดำ นี่เพราะเขาเห็นว่ามีพระแปดแขนที่ยืนไม่ไกลจากบุคคลชุดดำ นอกจากนี้ ตรงหน้าพระนั่น ค่ายกลกระบี่ขนาดมหึมากำลังระเบิดพลังใส่เขา!

 

โดยไม่ยั้งคิด เก้าเถาวัลย์เปลี่ยนเป็นเถาวัลย์นับพันเส้นที่คล้ายงู และบินหนีไปทุกทิศทาง

 

เขาตัดสินใจหนีอย่างเด็ดขาดเพราะการฟันก่อนหน้าจากชายชุดดำก็แทบฆ่าเขาแล้ว

 

เขาเหลือพลังเทวะไม่ถึง 10%หลังการฟันนั้น เขาไม่มีแรงพอจะสู้ต่อ

 

แต่ทว่า ทันทีที่เขาขยับ คลื่นกระบี่นับแสนในอากาศก็เทลงมาเหมือนพายุฝน กลืนกินเขาอย่างสมบูรณ์

 

ตอนเขาเห็นว่าพื้นที่ภายในรัศมีหลายร้อยเมตรโดนปกคลุมด้วยค่ายกลกระบี่ของจิ่วเจี้ยน หลินฮวงก็ไม่คิดโจมตีต่อ

 

กระบวนท่าก่อนหน้าของเขาคือการโจมตีที่แทบรุนแรงสุดแล้ว ซึ่งส่งผลต่อร่างกายเขาอย่างมาก

 

เขาต้องการเวลาเพื่อพักฟื้นร่างกายสักพัก

 

อีกเหตุผลคือ เขากำลังลอบคำนวณรางวัลที่ได้จากการโจมตีนั้น

 

กระบวนท่านั้นเป็นการผสานพลังลำดับเทพระดับลึกล้ำ 12 ชนิด รวมถึงกฏสวรรค์เต๋าดาบ

 

การโจมตีแบบนี้มากพอจะกำจัดเทพสวรรค์ขั้นเก้าทั่วไป

 

แต่ทว่า เก้าเถาวัลย์โดนโจมตีตอนไม่ทันระวังตัว แต่ก็ยังไม่ตาย

 

วินาทีที่เขาฟันศัตรู หลินฮวงสามารถสัมผัสได้ชัดว่าตัวของเก้าเถาวัลย์ได้ปล่อยพลังเทวะกับพลังลำดับเทพจำนวนมากออกมาทันทีเพื่อหักล้างการโจมตี

 

สุดท้าย มันดูราวกับเขาได้แยกส่วนเก้าเถาวัลย์ แต่จริงๆแล้ว การโจมตีนี้ไม่สร้างความเสียหายใดกับศัตรูเลย การโจมตีแค่ผลาญพลังเทวะส่วนหนึ่งของเก้าเถาวัลย์กับพลังกฏเทพ

 

‘จากที่ดู ข้าคงประมาทไม่ได้เลยตอนสู้กับเทพสวรรค์ขั้นสูงสุด ความหนาแน่นของพลังเทวะพวกเขากับจำนวนกฏเทพที่ใช้ได้นั้นเกินข้าไปซะอีก เก้าเถาวัลย์ยังไม่มีเวลาใช้วิชาป้องกันอะไรด้วยซ้ำ แต่ก็ยังไม่บาดเจ็บจากการโจมตีของข้า ถ้าเราสู้กันซึ่งๆหน้า ข้าเกรงว่าการโจมตีนี้ของข้าจะไม่สามารถทำลายการป้องกันของเขาได้ด้วยซ้ำ แต่ทว่า ทั้งหมดที่เขาต้องทำคือโจมตีง่ายๆ และถ้าข้าโดนโจมตี ข้าจะต้องตายแน่ นี่คือช่องว่างในความสามารถ’

 

‘นอกจากนี้ ท่ามกลางเทพสวรรค์ มียอดฝีมือหลายคนที่มีความสามารถเทียบเท่ากับเก้าเถาวัลย์ และยังมีพวกที่แข็งแกร่งกว่าด้วยซ้ำ ไม่ต้องพูดถึงยอดฝีมือกึ่งจ้าวเทวะ”

 

หลังทบทวนการต่อสู้ในหัว ภัยคุกคามที่หลินฮวงสัมผัสได้ในใจก็เพิ่ม

 

เดิม เขาพิจารณาว่าความสามารถปัจจุบันของเขาถือว่าอยู่บนจุดสูงสุดแล้ว แต่ทว่า ตอนนี้ที่เขาพบเจอยอดฝีมือแท้จริง ในที่สุดเขาก็สามารถเห็นความแตกต่างได้

 

ขณะที่หลินฮวงยังทบทวนการต่อสู้ในหัว เวอชุโอโซที่อยู่ข้างเขาก็ได้กระจายจิตเทวะไปครอบคลุมพื้นที่รัศมีหลายพันกิโลเมตรเพื่อป้องกันเก้าเถาวัลย์จากการหลบหนี

 

สุดท้ายคลื่นกระบี่สีทองก็หยุดหลังเทลงมาหลายนาที

 

พื้นผิวดินที่โดนค่ายกลกระบี่ระเบิดตอนนี้ไม่เหลือชิ้นดี มันเต็มไปด้วยหลุม ในพื้นที่ทั้งหมด ไม่มีสักตารางนิ้วที่รอดพ้น ส่วนเก้าเถาวัลย์นั้นหายไปแล้ว

 

“มันควรตายแล้ว”จิ่วเจี้ยนแสดงความเห็นอย่างไม่แน่ใจหลังเก็บค่ายกลกระบี่และตรวจสอบสภาพแวดล้อมด้วยจิตเทวะ

 

เวอชุโอโซไม่ตอบสนองทันที เขาดูเหมือนจะกำลังใช้จิตเทวะเพื่อค้นหาพื้นที่อยู่หลายรอบ “จิตเทวะของข้าไม่พบสัญญาณชีพเลย ยิ่งไปกว่านั้น ตอนเจ้าโจมตี พื้นที่ทั้งหมดอยู่ภายใต้รัศมีของจิตเทวะข้า ข้าไม่พบเถาวัลย์ดำใดที่สามารถหลบจากระยะโจมตีเจ้าได้..”

 

“งั้น เราจไปค้นหารังมันไหม?”จิ่วเจี้ยนรู้สึกสบายใจมากขึ้น

 

“แต่ ข้ากลับรู้สึกว่า…มันง่ายไปหน่อย”เวอชุโอโซเหลือบมองหลินฮวงหลังพูดจบ

 

“ข้าก็รู้สึกเหมือนกัน”หลินฮวงพยักหน้า”ถ้าเจ้าหมอนั่นสามารถเป็นผู้ชนะในการต่อสู้ระหว่างราชาได้จริง เราก็ไม่น่าจะฆ่ามันได้ง่ายขนาดนี้”

 

“ข้าคิดว่าเขาประมาทไป มันจึงทำให้เขาพลาดท่าอย่างน่าสมเพช”จิ่วเจี้ยนมั่นใจในความสามารถตัวเองมาก เขารู้สึกว่าเก้าเถาวัลย์พลังเทวะแทบหมดแล้ว และคงไม่สามารถรอดพ้นจากการโจมตีของเขาได้

 

หลินฮวงไม่คิดโต้เถียงเรื่องนี้ด้วย”บอกตามตรง มันไม่สำคัญอีกแล้วว่าเขาจะอยู่หรือตาย ด้วยสภาพของเขาตอนนี้ แม้เขาจะยังไม่ตาย เขาก็จะไม่เป็นอุปสรรคต่อเรา เราจะไปทันทีหลังเราได้รับชิ้นส่วน และเราก็ไม่น่าจะพบเขาอีกในอนาคต.”

 

“พอเจ้าพูดแบบนี้ ทำไมข้าถึงรู้สึกได้ถึงความหวังเล็ก ๆ ว่าเขาอาจจะยังไม่ตาย?”จิ่วเจี้ยนพูดด้วยรอยยิ้ม

 

“ข้าแค่กังวลว่าเขาจะไม่เผยหน้า ถ้าเขากล้าเผยตัวเอง เราจะกำจัดเขาทันทีเพื่อป้องกันปัญหาในอนาคต”

 

เวอชุโอโซไม่พูดอะไรอีก พวกเขากลับหันไปมองทางรังของเก้าเถาวัลย์

 

“ไปกันเถอะ!”

 

พวกเขาออกวิ่งวินาทีที่พูด หลินฮวงกับจิ่วเจี้ยนรีบตามไป และด้วยกัน ทั้งสามมุ่งหน้าไปทางรังของเก้าเถาวัลย์ ซึ่งอยู่ไม่ไกล

Monster Paradise

Monster Paradise

Type: Author:
800ปีก่อน มีประตูมิติกว่า3000ที่เปิดกว้างทั่วโลก ในขณะที่ดวงตาที่แตกต่างกัน3000ดวงเปิดกว้างขึ้น ฝูงสัตว์ประหลาดนับล้านก็ได้พรั่งพรูออกมาจากมัน บางตัวสามารถที่จะทำลายกำแพงเมืองด้วยการกระแทกเพียงครั้งเดียว : พวกมันมีร่างกายที่ใหญ่โตเท่ายักษ์และกินมนุษย์ บางตัวจะยึดติดกับมนุษย์ พวกมันจะดูดซับสารอาหารในร่างกายและทำให้มนุษย์เป็นทาส บางตัวจะแทรกซึมเข้าไปในเมืองมนุษย์ ปลอมตัวเป็นมนุษย์ธรรมดาขณะที่ดูดเลือดเพื่อความเป็นอยู่ของมัน ในเวลากลางคืน มนุษย์จะกลายเป็นด้านล่างสุดของห่วงโซ่อาหาร โลกได้กลายเป็นสรวงสวรรค์สำหรับเหล่าสัตว์ประหลาด 800 years ago, 3000 dimensional gates opened across the entire world. In that moment, it was as if 3000 different colored eyes opened across the world as hordes of monsters swarmed out of these gates like tears. Some could destroy city walls with one strike; They had bodies the size of a giant and fed on humans Some latched onto humans, absorbing their bodies’ nutrients and enslaving humans Some infiltrated the humans’ cities, disguising themselves as normal human beings while feeding upon human blood to sustain themselves. In a night, the Human race fell to the bottom of the food chain. The world had turned into a paradise for monsters…

Comment

Options

not work with dark mode
Reset