พระราชวังเป็นสัญลักษณ์ของจักรวรรดิ
ภายในห้องของจักรพรรดิในวังชั้นใน บลัดดี้คำนับจักรพรรดิและเดินเข้ามาหาเขา โดยปกติ เราต้องรักษาระยะห่าง คุกเข่า และทักทายและสรรเสริญจักรวรรดิและราชวงศ์อย่างละเอียดถี่ถ้วนเมื่อพบจักรพรรดิตามมารยาทในวัง
อย่างไรก็ตาม บลัดดี้ เป็นหนึ่งในห้าคนที่ไม่ต้องทำเช่นนั้น กลุ่มนั้นประกอบด้วยผู้ช่วยที่ใกล้ที่สุดของจักรพรรดิ: เจ้าชายซานเตส นายกรัฐมนตรี อาร์คันต้า นักวิจัยเวทมนตร์และผู้บัญชาการทหารวิลเลียมแห่งเผ่าจอมพลผีเสื้อ โอฟีน่าแห่งเผ่ามังกร และ จอมพลบลัดดี้แห่งเผ่าอีกา
ที่ด้านข้างของจักรพรรดิผู้ช่วยที่ยืนใกล้ที่สุดสามคนของเขายกเว้น โอฟีน่า ที่ถูกส่งไปยังดินแดนปีศาจ
“ยินดีต้อนรับ เพื่อนรักของฉัน บลัดดี้ ฟอน ดิ คันต้า เบลด ขอบคุณที่ปกป้องอาณาจักรจาก แดนปีศาจ
ชื่อฟอนที่แนบมากับชื่อของ บลัดดี้ เป็นชื่อสำหรับขุนนางและ คันต้า เป็นชื่อของดินแดนที่มอบให้เขา
คันต้า เป็นสถานที่อยู่นอกเมืองหลวงและเมื่อพิจารณาว่ามันเป็นอาณาเขตสำหรับ มาร์ควิส เช่น บลัดดี้ มันมีขนาดเล็กกว่าดินแดนที่บารอนเป็นเจ้าของ เนื่องจากวันหนึ่ง บลัดดี้ กำลังวางแผนที่จะกลับไปที่บ้านเกิดของเขา มันเป็นดินแดนที่ค่อนข้างไร้ความหมาย
“ขอบคุณสำหรับการต้อนรับ ฝ่าบาท”
คำทักทายเหล่านี้เป็นเพียงพิธีการที่แลกเปลี่ยนกันทุกครั้งที่เขากลับมาจากดินแดนปีศาจ หลังจากเสร็จสิ้นการสนุกสนานอันน่าเบื่อหน่ายแล้ว จักรพรรดิก็ปรบมือเพื่อยกบรรยากาศขึ้น
“เอาล่ะ ไปที่ห้องประชุมกันเถอะ วิลเลียม ช่วยหน่อยนะ”
“ครับ องค์จักรพรรดิ์”
เมื่อวิลเลียมยกมือ พลังเวทย์มนตร์เริ่มหมุนเวียนและเคลื่อนย้ายพวกเขาไปยังห้องประชุมลับที่ประกอบด้วยโต๊ะและเก้าอี้หกตัว
บลัดดี้คิดว่ามันไม่สะดวกที่จะพบกันในห้องจักรพรรดิหากพวกเขาวางแผนที่จะรวมตัวกันที่ห้องประชุมตั้งแต่ต้น แม้ว่าพิธีการที่ไร้ประโยชน์จะถูกละเว้น แต่ก็ยังจำเป็นต้องรักษาประเพณีของการประชุมที่ห้องโถงของจักรพรรดิ นั่นเป็นเพราะพวกเขายังต้องแสดงการกระทำของตนต่อขุนนางคนอื่นๆ
จักรพรรดิจำเป็นต้องให้เกียรติผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนจาก ดินแดนปีศาจ และ บลัดดี้ ต้องพิสูจน์ว่าความจงรักภักดีของเขาต่อจักรพรรดิยังคงแข็งแกร่งแม้หลังจากที่เขาออกจากที่นั่งว่างเป็นเวลานาน
บลัดดี้รู้เช่นกันว่ามันช่วยไม่ได้แม้ว่ามันจะน่ารำคาญ ยังคงไม่มีใครพยายามเป็นทางการอีกต่อไปหลังจากที่พวกเขามาถึงห้องประชุม
“ดังนั้น บลัดดี้ ฉันอ่านจากรายงานผลว่าการเคลื่อนไหวของปีศาจในช่วงที่ผ่านมามีการเคลื่อนไหวมากขึ้น?” จักรพรรดิถามขณะถอดผ้าคลุมที่ไม่ค่อยสบายออกซึ่งขัดกับธรรมเนียมปกติแต่ไม่มีใครพูดอะไร
ถ้าข้าราชบริพารอยู่ที่นี่ พวกเขาคงจะจู้จี้จักรพรรดิจนปากเป็นฟอง โชคดีที่อำนาจของพวกเขาไม่เพียงพอที่จะเข้าร่วมในการประชุมครั้งนี้
“ใช่แล้วฝ่าบาท พวกมันมีความกระตือรือร้นมากในช่วงนี้ แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่เราจะลงมือ รอดูกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น กระหม่อมคิดว่าเราควรรอข่าวจากผู้หญิงที่บูชาจิ้งจก”
บลัดดี้กำมือไว้ด้านหลังศีรษะและยกเท้าขึ้นบนโต๊ะ หากสิ่งนี้เกิดขึ้นนอกห้องประชุม นี่จะเป็นการดูหมิ่นครั้งใหญ่ต่อราชวงศ์จักรพรรดิที่รับประกันว่าจะต้องกำจัดครอบครัวทั้งหมดของเขา
แน่นอน หากจักรวรรดิพยายามทำลายล้างตระกูลบลัดดี้ทั้งหมด ย่อมส่งผลให้เกิดการทำลายล้างของจักรวรรดิอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่ว่าอย่างไร บลัดดี้ ก็เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลจักรพรรดิของเผ่าการต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก เช่นเดียวกับลูกหลานของนักรบที่สังหารจอมมารเมื่อ 120 ปีที่แล้ว
“ถ้าโอฟีน่าได้ยินอย่างนั้น ห้องประชุมนี้คงถูกทำลายไปแล้ว บลัดดี้เจ้าจะเรียกมังกรว่าจิ้งจกได้อย่างไร” นายกรัฐมนตรี อาร์คันต้า เริ่มบ่นด้วยรอยยิ้มขมขื่นกับการกระทำของบลัดดี้ ในมุมมองของเผ่ามังกรที่บูชามังกรการเรียกมังกรว่าจิ้งจกนั้นคล้ายกับการดูหมิ่นศาสนา
“ว่าไงนะ ไม่เหมือนตอนโอฟีน่าอยู่ที่นี่ เธอเอาแต่พูดเรื่องฉันราวกับเป็นคนงี่เง่าที่ยกช้อนขึ้นไม่ได้”
อารืคันต้าถอนหายใจและเริ่มจู้จี้ที่ บลัดดี้“ระวังตัวไว้นะ สำหรับเธอ นี่มันแย่กว่าการดูถูกพ่อแม่ของเธอเสียอีก นั่นเป็นเพราะคุณคุยโวว่าคุณเอาชนะมังกรด้วยตัวเองได้อย่างไร และวิธีที่คุณแทงมีดบนหัวมังกรจนความสัมพันธ์ของคุณยุ่งเหยิงไปหมด ”
บลัดดี้ได้นำกองกำลังนักรบก่อนจะมายังเมืองหลวง หลังจากนั้น กาเวน พี่ชายของเดนเบิร์กก็ได้เข้ารับตำแหน่งว่างของนายพลแห่งกองกำลังนักรบ
“เอ๊ะ เป็นอะไรไป ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าเผ่ามังกรบูชามังกร ฉันคงไม่พูดถ้ารู้” บลัดดี้พูดติดตลกและลุกขึ้นนั่งตัวตรง
“พูดถึงการฆ่ามังกร ฉันมีข่าวจะมาบอกนาย”
“มันคืออะไร?”
เมื่อจักรพรรดิถาม บลัดดี้หยิบจดหมายจากกระเป๋าของเขา
“เห็นได้ชัดว่าหลานชายของฉัน เดนเบิร์กหนีออกจากบ้าน”
วิลเลียมยิ้มตามคำพูดของบลัดดี้แล้วพูดว่า “ฮ่าฮ่า ฟังดูเหมือนมีปัญหา คุณไม่ได้บอกว่าหลานชายของคุณเดนเบิร์กเป็นนักเวทย์เหรอ”
จักรพรรดิและนายกรัฐมนตรีรู้สึกประหม่าเล็กน้อยกับคำพูดของวิลเลียมเพราะว่าโอลิมปัสฟอเรสต์ยังเป็นที่รู้จักในนาม นรกของนักเวทย์และไม่ใช่สภาพแวดล้อมที่ง่ายต่อการเรียนรู้เวทมนตร์ นอกจากนี้ ผู้ที่เรียนเวทมนตร์ก็มีการฝึกทางกายภาพที่อ่อนแอกว่า ดังนั้นแม้ว่า พวกมันง่ายที่จะทำให้เกิดอุบัติเหตุ แต่มันก็ง่ายที่จะปราบมัน
จักรพรรดิหัวเราะและกล่าวว่า “ไม่ต้องกังวล แม้ว่าเขาจะเป็นนักเวทย์ แต่เขาก็ยังมาจากเผ่าอีกา ไม่ใช่ว่าเขาจะถูกรังแกที่ไหนสักแห่ง”
เป็นการยากที่จะจินตนาการว่าสมาชิกของเผ่าอีกาเป็นผู้วิเศษ
บลัดดี้ได้พูดทำลายสภาพแวดล้อมที่สงบสุขนี้
“แต่เดนเบิร์กได้รับเลือกให้เป็นผู้สืบทอดของพี่ชายฉัน”
ชนเผ่าอีกามีประเพณีให้สมาชิกที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขากลายเป็นผู้นำเผ่า มันก็เหมือนเดิมแม้ว่าพวกเขาจะเปลี่ยนชื่อเป็นหัวหน้าหมู่บ้านแล้วก็ตาม จักรพรรดิและนายกรัฐมนตรีกังวลว่าฝันร้ายอย่างดูมสโตน เบลด จะเกิดขึ้นอีก
“เดี๋ยวนะ นายบอกว่าเขาเป็นนักเวทย์ เขาเรียนเวทย์มนตร์เป็นงานอดิเรกหรือเปล่า” วิลเลียมงงงวยถาม
บลัดดี้ส่ายหัวของเขา “ไม่ เวทมนตร์เป็นความสามารถพิเศษของเขา แต่ฉันไม่คิดว่าศิลปะการต่อสู้หรือทักษะดาบของเขาจะล้าหลังพี่น้องของเขามากขนาดนั้น”
นี่คือความประทับใจที่เขาได้รับจากเดนเบิร์กเมื่อตอนที่เขาไปพักผ่อนที่บ้านเกิดของเขา เห็นได้ชัดว่าเด็กคนนี้มีฝีมือในศิลปะการต่อสู้และการใช้ดาบ แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าหลานชายคนนี้ขาดๆ เกินๆ เมื่อเทียบกับพี่ชายสองคนของเขา ถึงกระนั้น เขามีความคาดหวังสูงตั้งแต่เด็กที่ยังไม่โตแต่ได้ไล่ตามพี่ชายสองคนของเขาซึ่งเป็นแม่ทัพของกองทหารรักษาการณ์และกองกำลังนักรบ
“แต่ถ้าจุดสนใจหลักของเขาคือเวทย์มนตร์ เขาควรจะล้าหลังในแง่ของความสามารถทางกายภาพไม่ใช่หรือ?”
“นั่นอาจจะจริง แต่พวกเขาบอกข้าว่าตอนที่เขาอายุสิบสองปี เขาจัดการมังกรได้ด้วยตัวเองโดยใช้เวทมนตร์”
“อะไรนะ ตอนอายุสิบสอง ใช้เวทย์มนตร์เหรอ มันสมเหตุสมผลไหม”
วิลเลียมประหลาดใจกับคำพูดของบลัดดี้ นั่นเป็นเพราะว่าแม้แต่เขาซึ่งมาจากเผ่าผีเสื้อที่เชี่ยวชาญด้านเวทมนตร์ ก็ยังไม่มีอะไรมากไปกว่าคนที่แข็งแกร่งกว่าอัศวินที่โอลิมปัสเล็กน้อย เป็นการฆ่าตัวตายที่พยายามเอาชนะมังกรที่นั่น ท้ายที่สุด ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เผ่าการต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดหลังจากเผ่าอีกา บูชามังกร
“ดังนั้น คำถามก็คือ นักเวทย์ที่สามารถเอาชนะมังกรตอนอายุสิบสองจะแข็งแกร่งขนาดไหนเมื่อเขาออกจากโอลิมปัส”
วิลเลียมไม่สามารถตอบคำถามของบลัดดี้ได้อย่างง่ายดาย เขาจะวัดความสามารถของนักเวทย์ที่สามารถจัดการมังกรเพียงลำพังได้อย่างไร ทั้งที่เขาไม่สามารถทำได้ตั้งแต่แรก?
ถึงกระนั้นเขาก็ต้องให้คำตอบบางอย่าง ท้ายที่สุด ไม่มีผู้วิเศษที่แข็งแกร่งกว่าเขาในจักรวรรดิ
“— เมื่อเขาออกจากป่าโอลิมปัสแล้ว เขาจะแข็งแกร่งขึ้นอย่างน้อยสิบเท่า หลานชายของคุณอายุเท่าไหร่”
“สิบหก”
“เขาเริ่มเรียนเวทมนตร์ตั้งแต่อายุเท่าไหร่?”
“ฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนั้น”
“เรื่องนี้สำคัญมาก ลองคิดดู”
“ห้า? หก? ประมาณอายุนั้นเหรอ?”
พูดตรงๆ เดนเบิร์กเริ่มเรียนรู้เวทมนตร์ตั้งแต่อายุ 2 ขวบ แต่ไม่มีทางที่บลัดดี้จะรู้เรื่องนี้
ในขณะเดียวกัน วิลเลียมคิดว่านี่เป็นสิ่งที่แย่ที่สุดที่เขาได้ยินจากบลัดดี้ เวทย์มนตร์ยังขึ้นอยู่กับพรสวรรค์ด้วย และหากพรสวรรค์นั้นได้รับการพัฒนาตั้งแต่อายุยังน้อย ศักยภาพของมันก็ไร้ขีดจำกัด
พูดง่ายๆ ก็คือ แม้ว่าจะมีพรสวรรค์เหมือนกัน ขีดจำกัดของผู้ที่เริ่มเรียนเวทมนตร์เมื่ออายุห้า สิบและสิบห้าปีนั้นแตกต่างกันทั้งหมด ก่อนหน้านี้เรียนรู้เวทมนตร์ สูงกว่าสามารถปีนขึ้นไปได้
เป็นเวลาสี่ปีแล้วที่คนที่เรียนเวทมนตร์ตอนอายุหกถึงเจ็ดขวบได้เอาชนะมังกรเมื่ออายุสิบสองปี ด้วยความสามารถและเวลาขนาดนั้น พวกเขาน่าจะสามารถฆ่ามังกรได้อย่างง่ายดายในตอนนี้
บางทีเขาอาจจะจัดการมังกรสองตัวพร้อมกันได้ด้วยซ้ำ?
เขากำลังพูดถึงคนที่อยู่ในป่าโอลิมปัส
“ถ้าอยู่นอกโอลิมปัส เราอาจเปรียบเทียบเขากับหัวหน้าเผ่าของเผ่าอีกาที่ฉันเคยพบมาก่อนได้?”
วิลเลียมเคยเห็น ดูมสโตน ด้วยตัวเองเมื่อไม่กี่ปีก่อนเมื่อเขาไปกับ บลัดดี้ เพื่อรับส่วนผสมวิเศษบางอย่างที่เติบโตในป่าโอลิมปัสเท่านั้น เขาเชื่อว่าเขาได้เห็นบางสิ่งที่เกินขอบเขตของมนุษย์ มันทำให้เขาสงสัยว่ามีมนุษย์คนใดหรือสิ่งมีชีวิตใดในโลกที่แข็งแรงกว่าเขา
จากคำพูดของวิลเลียม บลัดดี้กล่าวว่า “ฝ่าบาท ขอกลับไปที่ดินแดนปีศาจได้ไหม”
“ไม่ เขาไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเจ้าเหรอ เจ้าคิดว่าเจ้าจะไปไหน”
บลัดดี้หลั่งน้ำตาจากความกริ้วโกรธของจักรพรรดิ
“แล้วไง พวกเขากำลังบอกว่าเขาเทียบได้กับพี่ใหญ่! ข้ากลัว”
“เจ้าทำแบบนี้ไม่ได้ ต่อให้เจ้ากลัวเขา เจ้าคิดว่าเราจะไม่เป็นไร แค่หาเขาให้ไวๆ แล้วส่งเขากลับไปที่โอลิมปัส”
“เขาควรทำอย่างไร องค์จักรพรรดิ์?” อาร์คันต้า ถามอย่างระมัดระวังหลังจากที่จักรพรรดิพูด
“อะไร?”
“แม้ว่าเราจะค้นหาตำแหน่งของเดนเบิร์กก็ตาม เราก็ไม่มีทางจับเขาได้ถ้าเขาแข็งแกร่งพอๆ กับคนนั้น”
จักรพรรดิถูกทำให้พูดไม่ออกตามคำพูดของนายกรัฐมนตรี
วิลเลียมจึงคิดวิธีแก้ปัญหา “จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเผ่าอีกากลับมาพาเขากลับไป”
จักรพรรดิและนายกรัฐมนตรีเห็นพ้องกันว่าเป็นความคิดที่ดี แต่ใบหน้าของบลัดดี้กลับมืดมน
“เรื่องคือ… ดูเหมือนว่าพวกเขาจะคิดว่าไม่มีใครสามารถจับเดนเบิร์กได้นอกจากพี่ใหญ่”
บรรยากาศภายในห้องประชุมดับลงในทันที พวกเขาไม่สามารถเรียกความหายนะอย่างดูมสโตน มาสู่ที่จักรวรรดิได้
นายกรัฐมนตรีและจักรพรรดิเริ่มมีความเครียดอย่างหนัก
“ฟู่… นี่ไม่ใช่ปัญหาที่จะแก้ไขได้ในทันที ดังนั้น ไปต่อและอย่าพูดถึงข่าวนี้กัน”
“ฝ่าบาท เราควรทำอย่างไรกับโอฟีน่า”
“เก็บมันไว้จากเธอด้วย เราไม่สามารถเป็นภาระกับเธอด้วยข่าวร้ายเมื่อเธอต้องดิ้นรนที่ ดินแดนปีศาจอยู่แล้ว มันไม่เหมือนกับว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงถ้าเธอมาเหมือนกัน”
“ตกลง.” พวกเขาทั้งหมดพูดพร้อมกัน แล้วการประชุมก็จบลง
อย่างไรก็ตาม ไม่กี่วันต่อมา พวกเขาได้รับข่าวจากหน่วยข่าวกรอง บิ๊กมาม่า ว่ามีการเคลื่อนไหวจากหน่วยงานที่ไม่ปรากฏชื่อ นายกรัฐมนตรีและจักรพรรดิไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำงานจนแทบตาย
ว่ากันว่าความเครียดสุดขีดเป็นสาเหตุที่ทำให้กษัตริย์หลายรุ่นเสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก
