นิยาย เกิดใหม่มาเป็นราชการในต่างโลก
บทที่ 56. บอล (7)
มันง่ายกว่าที่คาดไว้ในการหารูปปั้นเทพธิดาทองคําอยู่ในที่ที่ผู้คนมองเห็นได้ดีเพราะเป็นตัวแทนของความรุ่งเรืองในอดีตของโบสถ์ อย่างไรก็ตามเนื่องจากมันถูกห่อหุ้มด้วยคาถาป้องกันมากมายจึงต้องใช้เวลาสักครู่ในการยกมันทั้งหมด
หลังจากที่คาถาป้องกันครั้งที่ 32 ถูกยกเลิกและรูปปั้นเทพธิดาทองคําอยู่ในอ้อมแขนของฉันอย่างปลอดภัยฉันวางการ์ดไว้ที่เดิมที่รูปปั้นนั้นอยู่
ฉันได้ขโมยประวัติศาสตร์ของไปแล้ว
“ลูปิน
จากนั้นฉันก็คืนเวทมนตร์ให้กลับสู่สภาพเดิม
ว่าแต่ รูปปั้นเทพธิดาสีทองนี้ทํามาจากทองคําจริงหรือ?
ฉันตัดสินใจตรวจสอบในภายหลังและพยายามใส่รูปปั้นทองคําลงในช่อง กระเป๋า
“ฮะ? อะไร? ทําไมมันไม่เข้าไป
เช่นเดียวกับการรวมตัวของแม่เหล็กสองตัวที่มีขั้วเดียวกันรูปปั้นเทพธิดาสีทองลอยอยู่ในอากาศและไม่เข้าไปในพื้นที่กระเป๋า
“เข้าไปข้างในเถอะนะ!”
ฉันพยายามดันมันด้วยน้ําหนักตัวของฉันแต่มันจะไม่เข้าไปในพื้นที่กระเป๋าฉันพยายามอย่างเต็มที่เพื่อใส่ลงในกระเป๋าแต่ไม่สําเร็จมันแปลกเพราะฉันไม่รู้สึกถึงพลังใด ๆ จากมันนับประสาอะไรกับเวทมนตร์
ฉันมาที่นี่เพื่ออุ่นเครื่องไม่ใช่เพื่อทําร้ายข้าราชการที่ไม่เป็นมิตรจากคลังแต่กลับพบว่ามีสิ่งที่น่าสนใจฉันจะต้องศึกษาเรื่องนี้อย่างช้าๆในภายหลัง
ด้วยรูปปั้นทองคําในอ้อมแขนของฉันฉันตัดสินใจออกไปทางช่องระบายอากาศที่ฉันเคยเข้าไปในโบสถ์ใหญ่ต่างจากตอนที่ฉันเข้ามาเพราะฉันต้องพกของติดตัวฉันจึงใช้การรวบรวมข้อมูลที่ฉันได้เรียนรู้ในชีวิตก่อนหน้านี้เพื่อผ่านปล่องระบายอากาศ
อิม?
ใต้ทางแยกของทางเดินที่ออกไปด้านนอกและด้านล่างฉันรู้สึกได้ถึงคลื่นมานาเล็กๆจากการตรวจสอบเบื้องต้นของฉันทิศทางนี้มุ่งไปยังห้องสวดมนต์ขนาดใหญ่ที่อยู่ใต้ดิน
มีใครฝึกเวทย์มนตร์ในห้องสวดมนต์หรือไม่?
ฉันหันกลับไปและมุ่งหน้าไปยังห้องใต้ดิน
เมื่อไปถึงเพดานห้องสวดนมต์คลื่นมานายังเล็กอยู่ แต่รู้สึกได้แน่นอน
เมื่อฉันไปถึงที่มาของมานา ฉันได้ยินเสียงเล็กๆ เมื่อเพ่งมองที่หูของฉัน ฉันได้ยินบางอย่างเกี่ยวกับพวกนอกรีตที่ถูกฆ่าและมีบางอย่างที่ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของจักรวรรดิ
แม้ว่าฉันจะมีหูที่ค่อนข้างดีฉันก็ได้ยินแต่เสียงนิ่งๆดูเหมือนว่ามานาที่ฉันสัมผัสได้มาจากพลังเวทย์ที่เปล่งออกมาแม้จะพิจารณาว่าฉันเป็นเผ่าพันธุ์การต่อสู้มันก็ค่อนข้างหละหลวมเกินไปที่จะปล่อยให้เสียงรั่วไหลออกมาถึงกระนั้นฉันก็เบื่อที่จะได้ยินมันเปิดและปิดฉันตรวจสอบเพื่อดูว่ามีเวทย์มนตร์อะไรอยู่แถวนี้
อืม…? นี่เป็นเวทมนตร์แบบไหน?
บางสิ่งที่ดูเหมือนเวทมนตร์แต่ไม่ใช่เวทมนตร์กําลังปิดกั้นพื้นที่รอบๆห้องสวดมนต์
ไม่ มันเป็นเวทมนตร์จริงๆเหรอ?
ฉันสงสัยเกี่ยวกับเวทมนตร์ที่ไม่คุ้นเคยที่ฉันเห็นเป็นครั้งแรกมานาที่ใช้เวทย์มนตร์นี้ค่อนข้างแตกต่างจากมานาปกติมันคล้ายกับออร่าการต่อสู้ที่ปล่อยออกมาจากส่วนผสมของความปรารถนาที่จะต่อสู้หรือฆ่าแต่ก็แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
นี่หรือที่เรียกว่าพลังศักดิ์สิทธิ์? เป็นวัดจึงมีโอกาสสูง
น่าสนใจมาก. ฉันไม่เคยรู้สึกถึงพลังศักดิ์สิทธิ์มาก่อน
“อา!”
แค่สังเกตก็กลายเป็นความผิดพลาดฉันกําลังจะหันหลังกลับโดยคิดว่าต้องวิ่งหนีเมื่อกระสุนมานาฉีกรูหลายรูในปล่องระบายอากาศ ฉันป้องกันตัวเองโดยสัญชาตญาณแต่แกนระบายอากาศกลายเป็นรังผึ้ง
เพลาระบายอากาศของรังผึ้งไม่สามารถรับน้ําหนักของฉันได้และทําให้ฉันตกลงไปในรูขนาดใหญ่
“อ๊าาาา!”
ด้วยแขนขวาบนพื้นในท่าคลานและรูปปั้นเทพธิดาสีทองอยู่ทางซ้ายฉันไม่สามารถคว้าเพดานได้และทําได้เพียงล้มลงเท่านั้นแต่ฉันสามารถลงจอดอย่างสบายๆด้วยความ
สามารถทาง กายภาพที่เป็นลักษณะเฉพาะของอีกา
“นั่น… นั่นน่ะสิ! เจ้ากล้าดียังไง! เจ้ากําลังจับอะไรด้วยมือสกปรกของเจ้า!!”
ชายชราที่อยู่ตําแหน่งสูงสุดอารมณ์เสียและชี้ไปที่รูปปั้นเทพธิดาทองคําในอ้อมแขนของฉัน
คุณควรพิจารณาอายุของคุณมันไม่ดีต่อสุขภาพของคุณที่จะทํางานหนักขึ้นเหรอ?
ยังไงซะ ฉันควรตอบสนองอย่างไรในสถานการณ์เช่นนี้?
“เอ๊ะ! ฉันผิดไปแล้ว”
“สาระเลว!!!”
ชายชราที่มีสถานะสูงสุดโกรธจัดและชี้ไม้กายสิทธิ์ของเขาและร่ายเวทมนตร์ มาที่ฉัน
“พระผู้เป็นเจ้า ได้โปรดลงโทษคนชั่วที่ดูถูกพระองค์!การลงโทษจาก สวรรค์!”
ทันใดนั้น สายฟ้าอันทรงพลังก็พุ่งเข้ามาหาฉัน ฉันร่ายเวทย์ป้องกันที่ซ่อนอยู่ตามนั้น
** พระองค์ช่วยด้วย”
ฉันผลักรูปปั้นทองคําไปทางสายฟ้าเวทย์มนตร์ของชายชราด้วยคาถาป้องกันที่สมบูรณ์ของฉันชายชรารีบยกเลิกเวทย์มนตร์ของเขา
“แคะๆ!”
บางที่อาจเป็นเพราะเขาหยุดเวทย์มนตร์โดยกะทันหัน ดูเหมือนว่าจะดีดตัวขึ้นย้อนกลับการไหลของมานาชายชราคุกเข่าลงพร้อมเลือด
“ท่านคาร์ดินัล!”
นั่นเป็นเหตุผลที่คุณต้องคิดเกี่ยวกับอายุของคุณ คุณไม่ควรหักโหมจนเกินไป
พระคาร์ดินัลคนพวกนั้นพูด ชายชรามีสถานะสูงกว่าที่ฉันคิด
“แกไอสาระเลว!”
เมื่อชายชราที่เรียกว่าพระคาร์ดินัลล้มลงคนรอบข้างเขาก็ชักดาบออกมาแล้วเล็งมาที่ฉัน ฉันยกอาวุธอมตะขึ้นอีกครั้ง
“เจ้า… เจ้าเคยเห็นความอวดดีเช่นนี้หรือไม่!”
เมื่อเห็นฉันเล็งโดยจับขาของรูปปั้นเทพธิดาสีทองเป็นด้ามผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ชายชราก็ตะโกนขึ้นขณะที่หน้าแดง
เมื่อมองดูเขาฉันวาดไม้กางเขนด้วยมือข้างหนึ่ง
“พระเจ้าอยู่กับฉัน!”
แน่นอนอยู่กับฉันในรูปของรูปปั้น
“สาระเลว!”
“สาระเลว” เป็นสิ่งเดียวที่คุณพูดได้หรือไง?หนีออกไปนอกโบสถ์ดีกว่า
“คทาของพระเจ้า!”
ฉันวิ่งไปที่ประตูห้องสวดมนต์และเหวี่ยงคทาของพระเจ้าไปที่ชายที่ปิดประตู
“ฮึก!”
รูปปั้นเทพธิดาทองคําและแม้แต่ดาบที่อยู่บนนั้นก็แข็งแกร่งมาก แต่บางทีอาจเป็นเพราะว่ามันเป็นการดูหมิ่นศาสนาที่จะเอาดาบฟันกับมันชายคนนั้นจึงเดินออกไปให้พ้นทางคน
“พระพิโรธของพระเจ้า!”
คราวนี้เขาใช้พระพิโรธของพระเจ้าอย่างไม่ระมัดระวัง บังคับคนที่อยู่รอบๆตัวเขากลับและเตะประตูห้องสวดมนต์โครม!
ฉันตื่นเต้นมากเกินไปโดยไม่รู้ตัวเมื่อฉันเห็นประตูห้องสวดมนต์ที่พังยับเยิน ฉันก็ก้มหน้าขอโทษ
“เอ่อ ขอโทษครับ”
ลองคิดดู แม้ว่าฉันจะไม่ตื่นเต้นแต่การที่ฉันเตะประตูก็คงพังอยู่ดี ฉันจะต้องเชี่ยวชาญสิ่งนี้ที่เรียกว่าการควบคุมความแข็งแกร่งอย่างไง ฉันก็ออกจากห้องสวดมนต์
“เร็วเข้า! ไอสาระ!ไปตามเขา!”
“ท่านคาร์ดินัล! โปรดรักษาความแข็งแกร่งของคุณไว้ให้พาลาดิน มาริโอ! พาลาดินวิบริโอ! นําพวกเขาไปอย่างรวดเร็วและตามคนอวดดีคนนั้นไป!”
“ใช่ หยุดตรงนั้นนะ!”
มีคนกําลังไล่ตามฉันอย่างบ้าคลั่ง
สิ่งนี้นําความทรงจํากลับมาตอนหนีออกจากบ้านมาเลย
หลังจากการไล่ล่า ฉันสามารถหลอกพวกเขาได้อย่างปลอดภัยด้วยการสร้างหุ่นจําลองด้วยเวทมนตร์ลวงตานอกเมืองหลวงกว่าจะกลับถึงหอพักก็เกือบเช้าฉันรู้สึกสดชื่นเพราะรู้สึกว่าเป็นเวลา นานแล้วตั้งแต่ฉันออกกําลังกายอย่างเหมาะสม
ฉันต้องการงีบหลับสั้น ๆ ตราบใดที่รูปปั้นเทพธิดาสีทองนี้ไม่เข้าไปในกระเป๋าก็ต้องซ่อนไว้ที่ใดที่หนึ่งใต้เตียงนั้นเลอะเทอะเกินไป แต่การฝังไว้ใต้ดินเพื่อซ่อนจากการมองเห็นนั้นดูเล็กน้อยมาก
เมื่อพิจารณาถึงความปั่นป่วนที่ฉันก่อขึ้นเมื่อคืนนี้แม้ว่าจะถูกค้นพบ ตราบใดที่พวกเขาไม่สามารถระบุให้ฉันทราบได้ก็ไม่สําคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากทางโบสถ์จะกดดันให้คลังสมบัติจับตัว ฉัน ฉันก็จะสามารถเอาชนะเจ้าหน้าที่ธนารักษ์ได้สําเร็จ
อย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องเสียเปล่าที่จะซ่อนสิ่งนี้โดยไม่ทําวิจัยว่าทําไมมันถึงไม่เข้าไปในกระเป๋า
หากคุณต้องการซ่อนต้นไม้คุณต้องซ่อนมันไว้ในป่าฉันควรจะซ่อนมันโดยใช้มันเป็นของตกแต่งห้องของฉันหรือ
ไม่?
พระคาร์ดินัลเฟอร์นันโดนอนบนเตียงหรูหราในห้องพยาบาลในวิหารใหญ่ควบคุมมานาไหลย้อนกลับ
พลังศักดิ์สิทธิ์ซึ่งสร้างขึ้นจากการผสมผสานศรัทธาและมานา มีพลังการรักษาที่แข็งแกร่งและมีผลในวงกว้าง
ท่ามกลางเวทมนตร์แต่มีข้อบกพร่องอย่างหนึ่ง
หากผู้ที่ใช้พลังศักดิ์สิทธิ์สงสัยในศรัทธาของเขาหรือกระทําการไม่เคารพต่อพระเจ้าพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาจะอ่อนแอลงอย่างมาก เหมือนก่อนหน้านี้แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจแต่เขาได้โจมตีรูปปั้นและรู้สึกผิดซึ่งส่งผลต่อพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขา
แม้ว่าลูปินจะรายล้อมรูปปั้นเทพธิดาสีทองด้วยรัศมีดาบเหตุผลที่พาลาดินที่อยู่รายล้อมหลีกเลี่ยงเขาด้วยเหตุผลเดียวกัน
“บัดซบ! เกิดอะไรขึ้นก่อนที่จะเกิดการ จลาจล!”
เขาพยายามอย่างหนักที่จะควบคุมและปราบมานาที่ไหลย้อนกลับ แต่เนื่องจากพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ลดลงชั่วคราวจากการที่เกือบจะโจมตีรูปปั้นเทพธิดา ทองคํา มันจึงไม่เป็นไปด้วยดีอย่างไรก็ตาม เนื่องจากมันเกิดจากความรู้สึกผิดชอบชั่วดีไม่นานก่อนที่พลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาจะกลับคืนมา
เฟอร์นันโดกัดฟันแน่นจนคุณได้ยิน
ประการแรกหากเป็นเพียงรูปปั้นเทพธิดาธรรมดาเขาคงตีรูปปั้นและรับการลงโทษจากสวรรค์โดยไม่มีความรู้สึกผิดใดๆอย่างไรก็ตาม มันเกิดขึ้นกับ รูปปั้นเทพธิดาทองคําที่ใช้เป็นดาบและโล่ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของพาลาดินและเฟอร์นันโดผู้มีสาเหตุที่ดีในการฟื้นฟูวัดให้รุ่งเรือง
เขาถามพาลาดินที่กลับมาทันที
“เกิดอะไรขึ้นกับโจร”
มาริโอ้ ซึ่งเป็น พาลาดิน ที่มีอันดับสูงสุดในบรรดาพาลาดินที่กําลังไล่ตามก้มศีรษะลงด้วยความอับอาย“กระผมต้องขออภัยพระคาร์ดินัลเราพลัดหลงกับเขา
“ห้ะอะไรน่ะ?!”
เฟอร์นันโดตกใจมากพวกที่ไล่ตามหัวขโมยนั้นเป็นชนชั้นนําในหมู่กองกําลังของโบสถ์
เป็นไปได้อย่างไรที่จะลอกคนเหล่านี้ให้ออกจากเส้นทาง?
“แล้วรูปปั้นเทพธิดาล่ะเกิดอะไรขึ้นกับรูปปั้นเทพธิดาทองคํา?”
มาริโอ้ส่ายหัวด้วยใบหน้าแข็งที่อ
“ไปเอามันมาเดี๋ยวนี้!!”
เฟอร์นันโดขวางแก้วน้ําใส่มาริโอด้วยความโกรธ
มาริโอ้หลับตาแน่นโดยไม่หลบแก้วน้ําที่พุ่งเข้าหาศีรษะของเขา
เสียงดังกราว!
กระจกแตกแต่มาริโอลืมตาขึ้นเมื่อไม่มีอาการเจ็บ
มาลีฟ หัวหน้าของมาลิโอ้ ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขากลับถูกโจมตีแทน
มาลีฟพูดพลางเช็ดเลือดที่หน้าผากจากการโดนแก้วน้ําขว้างใส่อย่างสบายๆ “ท่านคาร์โดเฟอร์นันโดได้โปรดใจเย็นๆ”
“ใจเย็นๆ?เมื่อกี้เจ้าพูดว่าใจเย็นๆ! พาลาดินมาลีฟ!”
มาลีฟเป็นคนที่รับใช้เขานานที่สุดเฟอร์นันโดไม่พอใจคําแนะนําของมาลีฟแต่คราวนี้เขาแค่กัดฟันและไม่โยนอะไร
เลย
“เจ้ากําลังบอกให้ข้าสงบสติอารมณ์ทั้งๆที่รู้ว่ารูปปั้นเทพธิดานั้นเป็นวัตถุประเภทไหน!”
แม้พระคาร์ดินัลจะเดือดดาล แต่มาลีฟตอบอย่างใจเย็นว่า “กระผมรู้ มันคือ ความรุ่งโรจน์ของเราความหวังของเราเป้าหมายของเรา”
“ถึงจะรู้ตัวก็เถอะ!”
“แต่!”มาลีฟ ขึ้นเสียงของเขาตัดเฟอร์นันโดออกจากนั้นเขาก็ไปอย่างสงบ“แต่มันเป็นเรื่องของอดีตไม่ใช่ของเราที่มีชีวิตอยู่ในปัจจุบันแต่เป็นอดีต
“เจ้ากําลังพูดเรื่องอะไร?”
มาลีฟพูดต่อ มองเข้าไปในดวงตาที่หายไปของเฟอร์นันโดอย่างชัดเจน “ท่านคาร์โดเฟอร์นันโดไม่นะท่านพระ คาร์ดินัลเราไม่ได้ทําตามสาเหตุอันยิ่งใหญ่ที่จะเพียงแค่ย้อนเวลากลับไปในอดีต
ดวงตาของเฟอร์นันโดซึ่งตกตะลึงกับคําพูดของมาลีฟเริ่มกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
“เรากําลังติดตาม ท่านพระคาร์ดินัลเพื่อก้าวไปสู่อนาคตอันรุ่งโรจน์ แน่นอนเราควรโกรธการดูหมินพระเจ้าของเรา ท่านต้องนําคทาแห่งความยุติธรรมลงมาสู่คนที่อวดดีนั้นอย่างไรก็ตามหากเราเป็น หมกมุ่นอยู่กับอดีตและทําลายสิ่งที่เราควรทําตอนนี้?”
เฟอร์นันโดได้เหตุผลกลับคืนมาซึ่งถูกทําให้สกปรกชั่วคราวด้วยความโกรธของเขาในเวลาเดียวกันพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกสั่นคลอนด้วยความรู้สึกผิดก็กลับมาแรงกว่าเดิม
“ใช่ เราไม่ได้รวมตัวกันเพื่อย้อนอดีตตัวข้าและพวกเจ้าทุกคนกําลังมุ่งหน้าสู่อนาคตคือการสร้างหอคอยขนาดมหึมาที่จะมีความรุ่งโรจน์ยิ่งขึ้นรุ่งโรจน์กว่าในอดีตและจะไม่มีวันพังอีก ”
เฟอร์นันโดลุกจากที่นั่ง แม้ว่าเขาจะยังไม่ฟื้นตัวจากการไหลย้อนกลับของมานาแต่ในไม่ช้าเขาก็จะดีขึ้นเมื่อพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขากลับมาไม่ว่าการฟื้นตัวจะช้าแค่ไหนเขาก็จะมีสภาพร่างกายที่สมบูรณ์แบบสําหรับเรื่องที่จะเกิดขึ้นภายในหนึ่งเดือน
“ตัวผมจะตัดหัวของไอชั่วที่ขโมยรูปปั้นของเทพธิดาและนําหัวของมันมาให้ท่านคาร์โดเฟอร์นันโด
“ข้าจะตั้งตารอแต่สําหรับตอนนี้การประท้วงต้องมาก่อนสถานที่ของการ ประท้วงอยู่ที่ไหน”เฟอร์นันโดเผยรอยยิ้มอันมืดมิด
มาลีฟตอบอย่างซื่อตรงเช่นเคย”นี่คือโรงเรียนเวทมนตร์ในเมืองหลวง”
