นิยาย เกิดใหม่มาเป็นราชการในต่างโลก
บทที่ 68. บอล (19)
“ไอ้สารเลว! แกอย่าบินหนีไปอย่างคนขี้ขลาด!”
ชายสวมหน้ากากที่ฉันพบบนหลังคาสามารถใช้เวทย์มนตร์ได้ดี แต่ดูเหมือนว่าคน พวกนี้จะใช้ไม่ได้?
ครั้งหนึ่งฉันเคยอ่านเจอในหนังสือเวทมนตร์ที่มาจากพลัง
ศักดิ์สิทธิ์ถูกแยกออก เป็นระดับ และห้ามบินโดยขึ้นอยู่กับชนชั้นทางศาสนา ถ้าฉันจําไม่ผิด อาจเป็นเพราะ ท้องฟ้าเป็นดินแดนของพระเจ้า และมีเพียงระดับที่พระเจ้าเลือกเท่านั้นที่สามารถบิน ได้
มันบอกว่าเวทมนตร์บินได้ตั้งแต่ระดับอธิการหรือสูงกว่า?
ถ้าอย่างนั้นพวกมันจะไล่ตามฉันไม่ได้หรอก ถ้าฉันบินหนีไปแบบนี้?
“ลาก่อน ทุกคน! ฉันกําจัดโซ่ตรวนของโลกนี้และออกเดินทางเพื่อค้นหาความสุข ฉันขอให้คุณมีความสุข!” ฉันทะยานสูงขึ้นในขณะที่ฉันทักทายอย่างร่าเริง
“ไอเลว!”
กลุ่มชายสวมหน้ากากที่ไม่พอใจได้ส่งออร่าดาบเพื่อตอบโต้ แต่มันถูกป้องกันได้ โดยโล่ของฉัน มันเลยไม่สามารถเข้าถึงฉันได้ ยิ่งออร่าของดาบอยู่ห่างจากดาบมาก เท่าไร ก็ยิ่งอ่อนแอเท่านั้น ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมชาติ
“และนี่คือของขวัญชิ้นสุดท้ายของฉัน! ความยุติธรรมกําลังหลั่งไหลมาจากฟากฟ้า!”
หมุนเวียนวงจรเวทย์มนตร์อย่างเต็มกําลัง ฉันยิงกระสุนเวทมนตร์หลายพันนัดใส่ชายสวมหน้ากาก ฝนที่ลอยขึ้นมาบดบังผู้คนที่สวมหน้ากาก แต่ไม่ว่าพวกเขาจะโดน โจมตีหรือไม่ ฉันก็ยังคงปล่อยกระสุนเวทย์มนตร์ เมื่อฉันค่อยๆ หมดมานาและเหนื่อย สายฟ้าสีขาวก็พุ่งเข้ามาหาฉันในทันใด
ตูม!
เมื่อเวทย์มนตร์อันทรงพลังกระทบโล่ของฉัน ฉันรู้สึกว่ามานาก้อนใหญ่ของฉันถูกตัดออก แน่นอน ฉันหยุดยิงกระสุนเวทมนตร์แล้วมองไปรอบๆ เพื่อค้นหาที่มาของเว ทมนตร์นี้
ชายชราในหน้ากากทองคํากําลังบินอยู่
เขาเป็นพวกเดียวกับพวกสวมหน้ากากใช่ไหม?
“เจ้าเป็นใครกันแน่!” ชายชราในหน้ากากทองคําตะโกนใส่ฉันและโจมตีต่อโดยไม่ รอคําตอบ
“ไม่เป็นไร! ไปตายซะ!”
เมื่อชายชราในหน้ากากทองค่าโบกไม้เท้าที่ดูเป็นพิธีการ กระสุนเวทย์มนตร์หลาย ร้อยนัดก็พุ่งเข้ามาหาฉัน ฉันตัดมานาที่ฉันจ่ายให้กับเวทมนตร์แห่งการหลับใหลของ เจ้าหญิงและดําเนินการหลบเลี่ยงฉุกเฉิน
ในการซ้อมรบความเร็วสูง กระสุนเวทย์มนตร์แทบจะไม่พลาดร่างของฉัน แต่เจ้าหญิงก็คร่ครวญขณะหลับ
“อืม”
ให้ตายสิ ฉันจะต้องคอยดูหลังจากที่ฉันรอดไปได้ ถ้าฉันสามารถปลูกเธอให้ตื่นให้ได้
“สายลมนักบุญหญิง!”
สว่านลมล้อมรอบชายชราในหน้ากากทองค่าอย่างรวดเร็วราวกับสาวเหล็ก
“ฮีม คทาเหล็กของพระเจ้า!”
ชายชราในหน้ากากทองค่าร่ายมนตร์เป็นทรงกลมแสง ฟาดฟันส่วนหนึ่งของสว่านลมเพื่อสร้างช่องว่างและหลบหนี
“การลงโทษจากสวรรค์!”
สายฟ้าสีขาวบินออกจากมือของฉันไปทางชายชราในหน้ากากทองคํา
“เจ้ามันโง่! เจ้าคิดว่าจะทําร้ายข้าด้วยแสงเท็จหรือไง!”
การกวักมือของชายชราทําให้ฉันขาดการควบคุมของสายฟ้าสีขาว และสายฟ้าก็บินกลับมาหาฉัน ฉันแค่จะใช้เวทย์มนตร์นี้เพื่อยั่วยุเขา แต่จะดีกว่าถ้าไม่ใช้เวทย์มนตร์ที่ฉันลอกเลียนแบบมาอย่างน่าขัน
คู่ต่อสู้ของฉันรู้จักเวทมนตร์นี้ดีกว่าฉันมาก และฉันก็เลียนแบบมันหลังจากเหลือบ มองจากด้านข้างเท่านั้น ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่จะสูญเสียการควบคุมมัน
“ลบ!”
ลบสายฟ้าสีขาวอย่างง่ายดาย ฉันร่ายคาถาอีกครั้ง
“ทุ่งระเบิด!”
ชายชราที่สวมหน้ากากทองค่าดูเหมือนจะเตรียมรับเวทมนตร์ของฉัน เขาหัวเราะเยาะฉันเมื่อไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เวทมนตร์ล้มเหลวหรือ ช่างโง่เหลือเกิน!”
เขายกไม้เท้าที่ดูเป็นพิธีมาที่ฉันและบินมาหาฉัน
แกวง! กวักแวกวัง!
ชายชราในหน้ากากทองค่าพุ่งมาที่ฉันเมื่อเขาสัมผัสเหมืองเวทย์มนตร์ใสที่ฉันวางไว้ในอากาศ เป็นผลให้เขาตกตะลึงหรือเป็นลมล้มลง อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ได้รับบาดเจ็บสาหัส ดังนั้นเขาอาจมีเกราะวิเศษเพื่อรองรับการตกของเขา
โดยส่วนตัวฉันไม่เต็มใจที่จะฆ่าคน แต่เมื่อนึกถึงอนาคตของฉันแล้ว ฉันขอจบมันไว้ตรงนี้ดีกว่า
สัญชาตญาณของฉันกําลังบ่นว่าชายชราคนนี้จะรบกวนฉันในอนาคต และหากเขา หายไป กลุ่มชายสวมหน้ากากนั้นก็จะไม่สามารถยืนขึ้นได้อีก ไม่มีพื้นฐานสําหรับเรื่อง นี้ แต่เป็นการดีกว่าที่จะไม่สํารองปัญหาที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต
มาบดขยี้จิตวิทยาของพวกเขาให้สิ้นซากเสียที เพื่อที่เราจะได้พบกันอีกในอนาคต พวกเขาจะไม่กล้าที่จะเป็นศัตรูกัน
“นั่นเป็นวิถีทางหนึ่ง”
ฉันไม่ชอบเวทย์มนตร์นี้เพราะคาถาวิเศษ
“ปลายหอกทั้งเจ็ดช่วยกําหนดอนาคต”
มันเป็นเวทย์มนตร์ที่ดีที่สุดสําหรับสถานการณ์ปัจจุบัน ฉันเลยช่วยไม่ได้
“สิ่งที่เกิดขึ้นมาจากผลลัพธ์เดียว”
มันเป็นเวทย์มนตร์ที่อยู่ในหมวดเวทย์มนตร์ที่ยิ่งใหญ่ ดังนั้นมานาที่ต่าของฉันจึงถู กดูดออกไปอีก
อ่า อ่า มานาพร่องมันทําให้ฉันเวียนหัว
“คาถาสั้น! แกบุลก!”[1]
แสงสีแดงวาบมาจากมือของฉัน มันตัดผ่านท้องฟ้าด้วยความโลภเมื่อพุ่งเข้าหาชายชราในหน้ากากทองคํา
“ไม่!”
เมื่อฝนจางลง ชายสวมหน้ากากก็ผุดขึ้นจากพื้น แต่มันก็สายเกินไป. แม้ว่าเขาจะ ป้องกันมัน ชายชราคนนั้นจะตายเว้นแต่จะมีปาฏิหาริย์
ในขณะนั้นเอง มีแสงสีขาวแทรกเข้ามาระหว่างชายชราในหน้ากากทองคํากับแสงสีแดงเพื่อป้องกัน
พาลาดิน วิบริโอ ผู้สวมหน้ากากชื่อ ฟ็อกซ์ กําลังไล่ตาม บลัดดี้ และ วิลเลียม เธอ เห็นลีโอ คาร์โด เฟอร์นันโด และใครบางคนกําลังต่อสู้ด้วยเวทมนตร์อยู่ไกลๆ เมื่อ สัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่แปลก เธอสงสัยว่าทําไมลีโอถึงอยู่ในการต่อสู้ด้วยเวทมนตร์ใน อากาศในทันใด
บางที่ฝ่ายตรงข้ามในการต่อสู้ด้วยเวทมนตร์นั้นเป็นต้นเหตุของความรู้สึกแปลก ๆ ที่เธอรู้สึกจากทิศทางของโรงเรียนเวทมนตร์หรือไม่?
วิบริโอ ไม่แน่ใจนักแต่สันนิษฐานว่าชายผู้นั้นเป็นต้นเหตุ
แล้ว พาลาดิน มาริโอ้ และผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาที่ควรจะเริ่มต้นการก่อกวนอยู่ ที่ไหน?
เธอเห็นลีโอพาร์ดที่นําโดย พาลาดิน ทาลีฟ ภายใต้สถานที่ที่สงครามเวทมนตร์กำลังคลี่คลาย เธอรู้สึกวิตกกังวลชั่วขณะแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย
ไม่มีทางที่เขาจะเข้ามาโดยผู้ชายคนนั้นที่ดูเหมือนจะเป็นผู้ร้ายหลักใช่ไหม?
ไม่ ไม่มีทาง วิบริโอ รั้งหัวใจของเธอเอาไว้
วิบริโอ รู้สึกเสียใจ แต่อย่างเป็นกลาง ตัดสินว่า อีเกิ้ล ที่นําโดย มาริโอ้ นั้นแข็งแกร่งกว่าฟอกซ์ที่เธอควบคุม แต่แม้กระทั่งสุนัขจิ้งจอกก็ยังประสบความสําเร็จในการมัดเท้าของอีกา บลัดดี้และผีเสื้อ วิลเลียม
แม้ว่าในฐานะอัศวิน เธอจะรู้สึกละอายใจเล็กน้อยที่สามารถทําภารกิจดังกล่าวได้ โดยใช้อาวุธระยะไกลแทนการต่อสู้ระยะประชิด แต่เธอก็ช่วยไม่ได้ ในวิชาดาบ พวกเขาไม่คู่ควรกับบลัดดี้ นอกจากนี้ เธอและอัศวินของเธอไม่มีทักษะในการซ่อนคุณสมบัติเวทย์มนตร์ที่มีพลังศักดิ์สิทธิ์อย่างเฟอร์นันโด
ไม่หรอก เฟอร์นันโดผู้สามารถซ่อนคุณลักษณะของเวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ต่อหน้าผีเสื้อได้ง่ายดาย เป็นการหลอกลวงที่ไร้สาระ
“ฟ็อกซ์!”
เสียงเรียกวิบริโอจากด้านหลัง
“อีเกิ้ล!”
มันคือมาริโอ้ วิบริโอ รู้ได้แม้เขาสวมหน้ากาก อย่างที่เธอคิด ไม่มีทางที่ มาริโอ้ จะ เข้าไปข้างในได้ แต่แล้วเธอก็อดไม่ได้ที่จะหยุดเมื่อมองมาที่ มาริโอ้ อีกครั้ง แขนขวา ของเขาที่ควรจะติดกับเขาได้หายไป
“มะ-เกิดอะไรขึ้น!” วิบริโอร้องออกมา
มาริโอหันมองไปทางบลัดดี้และวิลเลียม “คุยทีหลัง ตอนนี้เรากาลังอยู่ในภารกิจ”
วิบริโอ้ กัดฟันของเธอและไล่ตาม บลัดดี้ และ วิลเลียม ต่อไป
“บลัดดี้! ฉันสัมผัสได้ว่า อาเรเลีย อยู่ในอากาศ เกิดอะไรขึ้น?”
เมื่อวิลเลี่ยมร้องอย่างสับสน นอกจากบลัดดี้แล้ว มาริโอและวิบริโอก็มองขึ้นไปบน ฟ้าเช่นกัน
“นั่น นั่น!”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง วิบริโอ้ ว่ามันไม่ได้จนกระทั่งตอนนี้ เจ้าหญิงกําลังนอนอยู่บนหลังของชายคนหนึ่งสวมหน้ากากครึ่งสีขาวและชุดสูท
วิบริโอ ประหลาดใจกับเหตุผลที่หัวหน้าของเธอเข้าร่วมการต่อสู้ด้วยเวทมนตร์ และในขณะเดียวกันก็เข้าใจ แต่ในทางกลับกัน เธอเริ่มสงสัยในการคาดเดาของตัวเอง
ผู้ชาย? ฉันคิดว่าเขาเป็นผู้ชายในตอนนี้ ?
มันแปลก เธอไม่สามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจน เขาอยู่ที่นั้นแน่นอน แต่เธอจําเขาไม่ได้ ความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคยนี้ดูเหมือนคุ้นเคยกับ วิบริโอ
วิบริโอ ที่หมกมุ่นอยู่กับการตระหนักในทันใด
หน้ากากครึ่งซี่สีขาว! ลปิน!
ก่อนที่เธอจะพูดออกมาได้ เฟอร์นันโดก็ล้มลงแล้วเนื่องจากการระเบิดที่ไม่ทราบ สาเหตุในอากาศ
คุณต้องจับเขา! วิบริโอ คิดขณะที่เธอสั่งห้าม บลัดดี้ และ วิลเลียม และวิ่งด้วย ความเร็วเต็มที่ ขณะที่จับตาดูเฟอร์นันโดที่กําลังร่วงหล่น วิบริโอ สังเกตเห็นแสงสี แดงที่วุ่นวายในมือของลูปิน จากนั้นไฟสีแดงที่ดร้ายก็เปลี่ยนเป็นล่าแสงและบินไปที่ เฟอร์นันโด
มาลีฟก็ดูฉากนั้นด้วย เขากระโดดไปได้หลายสิบเมตร แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะหยุดแสงสีแดง
ไม่ไม่ไม่!
วิบริโอคว้าจี้ที่คอของเธอและตะโกนค่าอธิษฐาน
“พระเจ้า! พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเมตตากรุณาช่วยเขาด้วย! ดิฉันไม่รังเกียจที่จะเป็นโล่เนื้อให้แก่เขา!”
ราวกับว่าได้ยินค่าอธิษฐานของ วิบริโอ มีแสงสีขาววาบออกมาจากจี้ แสงสีขาวเจิดจ้าราวกับเป็นแสงแห่งปาฏิหาริย์
เมื่อวิบริโออธิษฐานขอปาฏิหาริย์ มาริโอก็จับมือวิบริโอ
“มาริโอ?”
“ฉันไม่อยากให้เธอบาดเจ็บ ฉันจะกลับไปชดใช้ความผิดครั้งนี้”
หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็มีวิบริโอที่ท้องและทําให้เธอหมดสติ แสงสีขาวเคลื่อนตัวเขาระหว่างแสงวาบสีแดงกับเฟอร์นันโด
“มะ…ริโอ๋?” เฟอร์นันโดร้องออกมาเมื่อความรู้สึกของเขากลับมา
“ผมจะปกป้องท่านเอง” มาริโอ้พูด
“เจ้าพวก… โง…โง่”
เพราะหน้ากากทองคํา เขามองไม่เห็นหน้าเฟอร์นันโด แต่มาริโอรับใช้เขามาเป็น เวลานานและสามารถบอกได้ เขาแน่ใจว่าภายใต้หน้ากากนั้น เฟอร์นันโดแสดงท่าที่ ไม่พอใจอย่างรุนแรง ไม่ว่าเขาจะพยายามปิดกั้นมันมากแค่ไหนก็ตามเขาก็ตระหนัก ว่าหากถูกโจมตี เขาจะตกอยู่ในสภาวะวิกฤติได้ดีที่สุด
“อย่าตําหนิ พาลาดิน มาลีฟ มากเกินไป เขาพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว”
มาริโอไม่ได้ตรวจสอบด้วยซ้ําว่าเฟอร์นันโดฟังอยู่หรือไม่ มันไม่มีอะไรมากไปกว่า การปลอบใจตัวเอง แม้ว่าแสงแฟลชสีแดงจะค่อยๆ เคลื่อนเข้าใกล้ แต่ความสามารถ ในการสนทนาสั้นๆ ได้ก็เป็นหนึ่งในปาฏิหาริย์เล็กๆ น้อยๆ ที่ได้รับจากแสงสีขาว
แต่ถึงกระนั้นปาฏิหาริย์นั้นก็หมดเวลาแล้ว
มาริโอประสานความมุ่งมั่นของเขา เพิ่มพลังเวทย์มนตร์ของเขาให้มากที่สุด และ ป้องกันแสงสีแดงวาบ แต่แสงสีแดงยังคงส่งผ่านเวทมนตร์ป้องกันที่เขาใช้อย่างส ดกําลังและแทรกซึมเข้าไปในหัวใจของเฟอร์นันโด
“ไม่!!”
มาริโอตะโกนอธิษฐานด้วยน้ําเสียงเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
“พระเจ้า!”
แสงสีขาวที่ดูศักดิ์สิทธิ์ทําให้ตาพร่า มันโผล่ออกมาจากแขนของชายสวมหน้ากาก มันเสียเวลา เวทย์มนตร์ของฉันบินไปที่เป้าหมายแล้ว ชายชราในหน้ากากทองคํา
ฉันมองดูแสงสีแดงที่โคจรผ่านหัวใจของชายชราสวมหน้ากากสีทองอย่างเฉยเมย เวทมนตร์ดูเหมือนจะบดขยี้หัวใจของเขาได้สําเร็จ
แต่ในขณะนั้นเอง แสงสีขาวก็ดูเหมือนจะระเบิดออกมาอย่างน่าสยดสยองไปทั่ว บริเวณ ฉันหลับตาลงสักครู่ เมื่อฉันลืมตาขึ้น คนที่มีเลือดไหลพุ่งออกมาจากอกของ เขาคือคนที่สวมหน้ากากซึ่งป้องกันแสงสีแดงวาบ ชายชราเลือดไหลออกจากช่อง ท้องด้านซ้าย ไม่ใช่หัวใจ
เกิดอะไรขึ้น? ฉันแน่ใจว่าเวทมนตร์นั้นประสบความสําเร็จ
มันล้มเหลวเพราะฉันย่อคาถา? มันเป็นไปไม่ได้
หากเวทมนตร์ล้มเหลวโดยละเว้นคาถา เวทมนตร์ทั้งหมดที่ฉันเคยใช้ในชีวิตของฉันควรจะล้มเหลว
มันเกี่ยวข้องกับแสงสีขาวหรือไม่? ฉันไม่รู้
ฉันหยิบ น้ํายาเพิ่ม MP หรือที่เรียกอย่างเป็นทางการว่า น้ํายาฟื้นฟูลมานา จากช่องกระเป๋าของฉันและดื่มมัน
“แหวะ แย่จัง!”
ทําไมกันนะที่ไม่มีสารปรุงแต่งรสเทียมในโลกนี้! ฉันไม่ได้คาดหวังรสชาติเหมือนโคล่า แต่คงจะดีถ้ามีรสผลไม้อย่างน้อย อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเวทมนตร์จะล้มเหลวหรือ ไม่ก็ตาม มันจะจบลงเมื่อฉันใช้เวทย์มนตร์อีกครั้ง
ฉันรอให้มานาของฉันเต็มอีกครั้ง คนที่สวมหน้ากากอยู่บนพื้นจับร่างกายที่ยังอบอุ่นของคนที่หัวใจถูกบดขยี้แทนชายชราที่สวมหน้ากากทองค่า
“ล่าถอย!”
ชายชราซึ่งเป็นเป้าหมายเดิมของฉัน อยู่ในสภาพที่ย่าแย่ถึงขนาดที่เขาใช้เวทย์รักษาพร้อมกับตะโกนด้วยเสียงที่เร่งด่วน
ฉันเอื้อมมือออกไปที่กลุ่มคนสวมหน้ากากที่รีบวิ่งหนี ฉันเล็งไปที่ชายชราที่สวม น้ากากทองคําผู้น่าสงสารซึ่งถือตัวว่าเป็นเจ้าหญิง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่เจ้าหญิงก็ตาม
“ฮะ?”
ยาฟื้นฟูมานาที่ฉันดื่มนั้นแย่มาก แต่มีอัตราการฟื้นตัวเร็วเกินไปซึ่งสร้างความเครียดให้กับร่างกายของฉัน แต่หลังจากนั้นฉันก็ยังไม่มีมานา ในความเป็นจริง มันไม่ เหมือนกับ น้ํายาเพิ่ม MP ในเกมที่จะเติมมานาในหลอดของคุณทันที แต่อย่างน้อย ตอนนี้ก็ควรจะรวบรวมมานาได้แล้ว
อย่างไรก็ตาม มานาของฉันยังไม่ฟื้นแม้แต่ในระดับของการฟื้นตัวตามธรรมชาติ ราวกับว่ามีบางอย่างรอบตัวฉันปิดกั้นการเชื่อมต่อระหว่างฉันกับมานาที่อยู่รอบๆ
รู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างที่ทําให้การเคลื่อนไหวถึงตายของฉันพลาด ป้องกันไม่ให้ ชายชราคนนั้นตาย และป้องกันการฟื้นฟลมานาของฉัน
1.”หอกแห่งความเจ็บปวด/ความตาย”
