ตอนที่ 508 ปลาและหยาดน้ําตา
หม่าชิงขมวดคิ้วในขณะที่เหลือบมองไปที่กระจกทองคําไทชู กระจกบานนั้นอยู่ในมือของเจียงหลี่จือหม่าชิงสงสัยว่ากระจกบานนั้นจะทําให้เจียงหลี่จือมั่นใจว่าผู้อาวุโสคนนี้เป็นจีเทียนเท่าตัวปลอมถ้าหากเป็นแบบนั้นจริงแล้วชายชราผู้ที่สังหารชนเผ่าอื่นในเมื่อวันก่อนเป็นใครกันแน่? หรือว่านี่จะเป็นเรื่องเข้าใจผิด? บางทีนี่อาจจะเป็นชายชราตัวปลอมที่ปลอมตัวเป็นจีเทียนเด่จริงๆ ? หม่าชิงส่ายหัว “ไม่ ไม่ ไม่ ข้าจะไม่มีวันเชื่อเจ้าสารเลวเจียงหลี่จือนั่น!” หม่าชิงมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ทําอะไรผิดพลาด ตัวเขาที่เห็นเรื่องนี้กับตาตัวเองตัดสินใจที่จะไม่เชื่อผู้อื่น
เจียงหลีจือยกกระจกทองคําไทชูขึ้นมา
ในตอนนั้นเองพลังลมปราณรอบตัวของเขาก็เพิ่มสูงขึ้น มันได้โคจรจนควบแน่นกลายเป็นพลังพลังงานสีทองได้หมุนวนอยู่บนรอบกระจก กระจกทองคําไท่ซูได้ส่องประกายขึ้น อักขระพลังบนผิวกระจกได้สร้างพลังงานพิเศษรูปแบบหนึ่งขึ้นมา พลังที่ว่าได้กลายเป็นพลังที่ดูคล้ายกับเขตแดนพลังรูปแบบหนึ่ง มันคล้ายกับเขตแดนพลังผนึกประตูทั้งแปดของชาวลัทธิเต๋
เจียงหลี่จือยิ้มก่อนที่จะขยับกระจกสีทอง แสงของพลังเขตแดนประตูแปดทิศได้ส่องตรงไปยังจู่โจว
ลูโจวรู้สึกสนใจกระจกทองคําไทชู แต่ถึงแบบนั้นตัวเขาก็แสดงท่าที่ออกมาไม่ได้ในตอนนี้ลู่โจวกลายเป็นจุดสนใจของทุกๆ คนแล้ว ลูโจวขมวดคิ้วเล็กน้อย
เพียงแค่ชั่วครู่เดียวเท่านั้นดอกบัวสีทองก็ได้ปรากฏขึ้นบนกระจกไทชู ที่ดอกบัวทองคํามีกลีบดอกบัวทั้งหมด 2 กลีบหมุนรอบดอกบัว
“นี่มันผู้มีพลังอวตารดอกบัวสองกลีบ!”
“เจ้านี่เป็นตัวปลอมจริงๆ ด้วย!”
“แม้ว่าเขาจะเป็นตัวปลอมก็จริง แต่เจ้านี่ก็ไม่ใช่คนที่มองข้ามไปได้ ยังไงซะผู้ฝึกยุทธผู้มีพลังอวตารดอกบัวสองกลีบก็ถือว่าเป็นยอดฝีมืออยู่ดี!”
ที่แห่งนี้มีเพียงผู้ฝึกยุทธไม่กี่คนเท่านั้นที่มีพลังขั้นมหาภัยพิบัติศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าชายชราคนนี้จะเป็นตัวปลอม แต่พลังที่มีทําให้ไม่มีใครกล้าทําให้เขาต้องขุ่นเคือง
เจียงหลี่จือพอใจกับสิ่งที่กระจกทองคําไทชูแสดงออกมา ตัวเขาที่เห็นแบบนั้นได้พูดออกมาอย่างจองหอง “ข้าเคยใช้กระจกทองคําไท่ซูตรวจสอบพวกคนหลอกลวงมากมายหลายคน ในตอนที่ข้าเดินทางมายังเกาะลอยฟ้าแห่งนี้ ข้าพบกับคนที่พยายามแอบอ้างเป็นปรมาจารย์ศาลาปีศาจลอยฟ้าถึงสามคนด้วยกัน” เจียงหลี่จือที่พูดอยู่ได้ชูนิ้วทั้งสามนิ้วออกมา
หม่าชิงไม่ได้มั่นใจเหมือนกับในตอนแรกแล้ว แต่ถึงแบบนั้นตัวเขาก็ยังเชื่อในสิ่งที่ได้พบอยู่ “ไร้สาระ! เจียงหลีจือ! เจ้าหยุดหลอกลวงทุกคนด้วยคําโป้ปดของเจ้าได้แล้ว!”
“พี่หม่า ความจริงอยู่ตรงหน้าของท่านแล้วแท้ๆ ”
ทุกๆ คนที่เฝ้ามองเหตุการณ์ต่างก็เริ่มพูดคุยกันเอง
นายหญิงหวางที่ยืนอยู่บนร่มได้แต่ใช้ความคิดอยู่ภายในใจ “ทําไมเจ้าพวกนี้ถึงให้ความสําคัญกับการค้นหาตัวตนของจีเทียนเด้มากกว่าการช่วยเหลือเกาะกัน?”
เจียงหลี่จือมองไปที่ลูโจว ตัวเขาในตอนนี้ไม่ได้สุภาพและนอบน้อมเหมือนกับเมื่อก่อนอี กต่อไป เจียงหลีจือได้พูดออกมาอย่างเหยียดหยาม “ผู้มีพลังอวตารดอกบัวสองกลีบถ้าหากมีใคร ไม่เชื่อข้า ข้าจะใช้กระจกทองคําไท่ซูส่องไปที่เขาอีกครั้งเอง”
สาวกที่อยู่ด้านหลังเจียงหลี่จือพูดเสริม “กระจกทองคําไท่ซูของพวกเรายังสามารถเปิดเผยธาตุแท้ของปีศาจได้ด้วย!”
พรึบ!
กระจกไทชูสองแสงออกมาอีกครั้ง
เจียงหลีจือได้หันหน้ากระจกเพื่อส่องแสงไปยังจู่โจวเป็นครั้งที่สอง
ในตอนที่แสงส่องมาถึงตัวลูโจว ในตอนนั้นเองลูโจวก็ได้ใช้พลังฝ่ามือออกมา “สามหาว!”
พลังอันมหาศาลที่คล้ายกับกระแสน้ําวนได้หมุนเวียนอยู่บนฝ่ามือของลูโจว มันได้หลอมรวมกันจนกลายเป็นฝ่ามือขนาดใหญ่ก่อนที่จะพุ่งออกมา
“หะ?”
มันเป็นพลังผนึกทั้งเก้านั่นเอง พลังผนึกทั้งหมดกําลังพุ่งไปหาเจียงหลี่จือและแสงจากกระจก
ตุ้ม!
เจียงหลี่จือไม่สามารถหลบเลี่ยงการโจมตีนี้ได้ พลังผนึกฝ่ามือทําให้เจียงหลี่จือตกตะลึงตัวเขาในตอนนี้ก็เป็นเหมือนกับลูกไก่ในกํามือ พลังผนึกทั้งเก้าได้กระทบเข้ากับใบหน้าและหน้าอกของเจียงหลี่จือเข้าอย่างจัง ขนาดของพลังฝ่ามือมีขนาดพอดีกับส่วนสูงที่เจียงหลี่จือมี ในตอนที่พลังผ นึกฝ่ามือผ่านลําตัวของเขาไป ร่างกายของเจียงหลี่จือก็หายสาบสูญไปด้วยตัวเขาเหลือแต่เพียง เถ้าถ่านที่กระจัดกระจายไปตามสายลมไม่มีร่องรอยของชายที่ชื่อว่าเจียงหลี่จือหลงเหลืออยู่อีก!
แคลึง!
กระจกทองคําไท่ซูตกลงสู่พื้นก่อนที่จะกลิ้งไปตามแผ่นหิน มันกลิ้งไปไกลกว่าหลายสิบเมตรก่อนที่จะหยุดตัวลง
เสียงของกระจกที่กลิ้งไปตามพื้นได้ดังอยู่ในหูของทุกคน
บัดนี้กระจกหันหน้าไปทางท้องฟ้า
ความบังเอิญเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่สามารถอธิบายถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้
เมื่อแสงจากดวงอาทิตย์สาดส่องมาที่กระจกทองคําไทชู พลังผนึกประตูทั้งแปดก็ปรากฏขึ้นมันเป็นพลังที่ช่างงดงามจนไม่อาจหาสิ่งใดเทียบเคียงได้! พลังได้ครอบคลุมจุดที่ทุกคนกําลังยืนอยู่โชคยังดีว่ามันเป็นพลังจากแสงแดด ถ้าหากมันเป็นพลังลมปราณของผู้ฝึกยุทธจริง พลังวรยุทธที่แท้จริงของทุกคนก็คงจะถูกเปิดเผยออกมาแล้ว
ทั่วทั้งเกาะแห่งนี้เงียบสงัด ทุกคนต่างก็ถูกแสงจากกระจกทองคําไท่ซูส่องเข้า ทุกสายตาต่างก็จับจ้องไปที่ชายชรา ชายชราคนนี้เพิ่งจะโจมตีเจียงหลี่จืออย่างไม่ปรานี
“ติ้ง! สังหารเป้าหมายสําเร็จได้รับรางวัลแต้มบุญ: 1,500”
ดูเหมือนพลังฝ่ามือของลูโจวจะกลายเป็นสิ่งที่ข่มขู่ทุกคนได้อย่างดี
กระจกทองคําไท่ซู? สถานศึกษาไท่ซู? ด้วยพลังอวตารดอกบัวสองกลีบ ไม่ว่าคู่ต่อสู้จะมีพลังระดับไหนก็ตาม แต่การ์ดการโจมตีของเพชฌฆาตก็ยังสามารถจัดการศัตรูได้ในทันที ถ้าหากเจียงหลี่จือไม่ได้พยายามจะจับผิดโดยการส่องกระจกทองคําไท่ซูมาที่ลูโจวถึงสองครั้ง เจียงหลี่จือก็คงไม่ต้องตายไปทั้งๆ แบบนี้
สาวกของสถานศึกษาไท่ซูที่มากับเจียงหลี่จือต่างก็ตกตะลึง ทุกคนต่างก็กลืนน้ําลายเมื่อจ้องมองไปยังจุดที่เจียงหลี่จือเคยยืนอยู่ ไม่ว่าจะมองยังไงเจียงหลี่จือก็ไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว! เมื่อสรุปได้แบบนั้นทุกคนก็หนาวไปถึงกระดูก ผู้อาวุโสตรงหน้าก็คือผู้อาวุโสจีจริงๆอย่างงั้นสินะ?
ทุกคนมองไปที่ชายชรา
หัวใจของทุกคนสั่นเครือจนไม่อาจยับยั้งได้
ในตอนนั้นเองเสียงหัวเราะคิกคักของหยวนเอ๋อก็ดังขึ้น นางวิ่งไปหยิบกระจกทองคําไทชูขึ้นมา “ท่านอาจารย์ กระจกนี่ดูน่าสนุกดีนะ” หยวนเอ๋อได้ใส่พลังลมปราณของตัวเองไปยังกระจก
ซูวว!
แสงพลังจากกระจกทองคําไท่ซูถูกส่องไปที่ทะเล
รู่ววว!
ผืนผิวของน้ําทะเลลุกเป็นไฟ และทันใดนั้นเองน้ําก็เพิ่มสูงขึ้น
เสียงแปลกๆ ได้ดึงดูดความสนใจของทุกคน เป็นเพราะเสียงที่ได้ยินทําให้ทุกคนกลับมาคงสติได้อีกครั้ง ทุกๆ คนต่างก็จ้องมองไปยังพื้นทะเลที่ส่งเสียงดัง
กระจกทองคําไท่ซูยังคงส่องแสงต่อไป ลําแสงของมันได้ทะลุผ่านน้ําทะเล
น้ําทะเลใสได้เปลี่ยนจนกลายเป็นสีแดง ไม่นานนักปลาตัวใหญ่ประมาณ 50 ฟุตก็ปรา เกฏตัวขึ้นเหงือกของมันส่องแสงหลากหลายสีก็เพราะแสงจากกระจกไทชู
“หลัวย!”
“นั่นมันหลัวย!”
ฝูงชนต่างก็อุทานออกมาด้วยความตกใจ
การปรากฏตัวของหลัวยทําให้ทุกคนลืมการตายของเจียงหลี่จือไปจนหมด พวกเขาลืมที่จะยืนยันอีกด้วยว่าชายชราที่อยู่ตรงหน้าเป็นยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกเปล่า
หยวนเอ๋อรู้สึกดีใจ นางส่องกระจกไปยังทะเลอีกครั้ง หลังจากนั้นนางก็วิ่งไปหาธิดาหอยสังข์“หอยสังข์ ดูนั่นสิ!”
ธิดาหอยสังข์ไม่ได้ดูสนุกสนานเหมือนกับหยวนเอ๋อ “มันดูเศร้า…”
“หะ? เจ้ารู้ได้ยังไง?” หยวนเอื้อถามออกมา
“ข้ารู้สึกได้”
ในขณะเดียวกันท่าทีของนายหญิงหวางที่ยืนอยู่บนร่มได้เปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย นางจ้องมองไปที่หลัวยู่ในน้ําก่อนที่จะโค้งคํานับสู่โจวที่ยืนอยู่บนปลายเกาะ “วิธีการของท่านช่างแปลกประหลาดแต่ท่านผู้อาวุโส ช่วยเกาะเพิ่งไหลด้วย!”
รูววว!
หลัวยูเริ่มทําลายผิวน้ํา เหงือกของมันได้กางออกมาจนกลายเป็นปัก! พลังแสงสีทองและสีแดงได้ผสานกัน หลัวยูเริ่มบินภายใต้เขตแดนพลังของเกาะลอยฟ้า
ปลากําลังบินอยู่บนอากาศ!
เป็นที่รู้กันดีว่าหลัวยูสามารถบินได้ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนได้เห็นแสงที่เปล่งประกายงดงามและสม่ําเสมอจากร่างกายของมัน
ครีดด!
เกาะลอยฟ้าทรุดตัวลงไปอีกสิบเมตร
เมื่อเกาะลอยฟ้าทรุดตัวลง หลัวยูก็ส่งเสียงร้องไปทั่วเกาะ
“มันกําลังร้องไห้” หอยสังข์ดูเหมือนจะเข้าใจมัน
ไม่มีใครสังเกตเห็นถึงสิ่งนี้
มีหยดน้ําขนาดเท่ากําปั้นไหลออกมาจากดวงตาของหลัวยู ปลาขนาดใหญ่ยักษ์ได้พลิกตัวอยู่บนกลางอากาศก่อนที่จะตกลงสู่ทะเล มันยังคงว่ายน้ําต่อไปภายใต้พื้นที่ของเขตแดนพลังด้วยความเร็วที่เพิ่มมากขึ้น
“เจ้าสัตว์เลี้ยงไม่เชื่อง! นายหญิงหวาง นี่คงจะเป็นการทําลายเขตแดนพลังแน่! เกาะลอยฟ้าคงจะต้องจมสู่ท้องทะเลก็เพราะเจ้าสัตว์ร้ายนี่!”
