Myth Online ฮีลเลอร์สายบู๊ [网游之奶个锤子] – บทที่ 104 คมดาบสีเงิน

บทที่ 104 คมดาบสีเงิน

เซียวเฟิงนอนอยู่ในของเหลวสีเขียวด้วยความเจ็บปวดทั่วทั้งตัว

ของเหลวสีแดงที่เข้ามาเกาะเขาดูเหมือนจะมีชีวิตและกำลังกัดกินร่างของเขาทั้งเป็น

เซียวเฟิงรู้สึกเหมือนกับเขากำลังถูกกินจริงๆ

จากนั้นพวกมันก็ชอนไชเข้าไปข้างในตัวของเซียวเฟิงและกินสมองของเขาจากข้างใน

ทันใดนั้น เซียวเฟิงก็ลืมตาตื่นขึ้นได้สติ ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด เม็ดเหลื่อไหลพรากทั่วทั้งร่าง เขากวาดสายตามองไปรอบห้องด้วยความสั่นกลัวและได้เห็นดวงตาที่จ้องมองเขากลับอย่างเลือดเย็น

จากนั้นก็มีเสียงเหมือนกระจกแตก ทุกตู้ทดลองที่บรรจุของเหลวสีเขียวถูกทำลายจนแตกออกมาทั้งหมด

เซียวเฟิงกลับมาที่ห้องบอสอีกครั้ง คราวนี้เขาเห็นมันกำลังโชว์กรงเล็บของมันออกมาเตรียมเข้าโจมตีทุกคน

ส่วนคนอื่นก็กำลังตกอยู่ในภวังค์ของสกิลจากบอสตัวนี้

“สีเหมิงชุยซือ! ฉันจะล้มแกและกลายเป็นยอดนักดาบแห่งยุคให้ได้! แกกล้าดียังไงมาดูถูกตระกูลซางกวงของฉัน! ฉันจะทำให้แกรู้ซึ้ง!” ซางกวน อาโอเชินตะโกนแล้วเหวี่ยงดาบไปมา

“ปล่อยฉันไปเถอะ! เราหมั้นกันแล้วจะกลัวอะไรอีก! แล้วทำไมต้องมีอะไรกันตอนนี้ด้วย! ฉันเป็นคู่หมั้นนายและไม่ทิ้งนายไปไหนหรอกน่า… เดี๋ยวก่อน นายจะทำอะไรน่ะ? อย่าเข้ามานะ!” จืออี้ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวและแตกตื่น

“เสี่ยวซือ! อย่าทิ้งฉันไปเลย! ฉันรักเธอนะ! อย่าเลิกกับฉันเลย!” เจ๋าซือพยายามคว้าบางอย่างในอากาศพร้อมน้ำตาที่เอ่อล้นออกมา

“พ่อครับ! แม่ครับ! ผมจะตั้งใจเรียนและเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้ เพราะงั้นแล้ว… อย่าแยกทางกันเลยนะ…” ใบหน้าของเที่ยซูเต็มไปด้วยความอ้อนวอนอย่างหาที่สุดไม่ได้

เสียงหัวเราะของก้อนสีดำในห้องสะท้อนไปทั่ว เล็บของมันเพ่งเล็งไปยังทุกคน

เซียวเฟิงโบกไม้เท้าของเขาร่ายสกิลโฮลี่ไลท์ใส่มันจนตายในทันที มันสลายหายไปจากห้อง

จากนั้นเขาก็สูดหายใจแล้วตะโกนดัง ๆ “อ๊าก!”

“บอสตายแล้ว! มาดูของที่มันดรอปกันเถอะ” เซียวเฟิงยิ้มแล้วบอกกับทุกคน

“เยี่ยมเลย! บอสตัวนี้มันเป็นระดับอีลิต จะต้องได้ของดีแน่นอน!” เจ๋าซือเข้าใจสถานการณ์ เขารีบปาดน้ำตาแล้ววิ่งเข้ามาดูไอเทมต่าง ๆ ทันที

“ใจเย็นก่อน! เราต้องแบ่งกันตามที่ตกลงกันไว้!” เที่ยซูวิ่งตามไป

“ไม่เห็นมีแสงสีทองเลย… เราอดได้อุปกรณ์ระดับทองแล้วล่ะ” ซางกวน อาโอเชินมองไปรอบตัวด้วยความผิดหวัง

“น่าเสียดายชะมัด” จืออี้สะบัดมือแล้วเดินเข้ามาด้วยน้ำเสียงขี้เกียจ

ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น

“มีแค่เหรียญทองอันเดียวเอง ถ้าไม่มีใครเอาฉันขอก็แล้วกัน” เซียวเฟิงเริ่มจัดการเก็บกวาดพื้นที่โดยรอบ

“มีอุปกรณ์ระดับเขียวอยู่สามอัน ถ้าไม่มีใครเอาฉันขอก็แล้วกัน… ระดับฟ้าสองอันฉันเอาด้วย…โอ้ว! ดาบสีเงิน…ของฉันก็แล้วกัน!”

เซียวเฟิงเก็บไอเทมทั้งหมดเข้าไปในกระเป๋า แต่ก่อนที่จะเก็บดาบสีเงินลงไปเขาก็ได้ยินเสียงร้องดังออกมา

“วางมันลงนะ!” ซางกวน อาโอเชินรีบวิ่งมาคว้าดาบสีเงินไปจากมือของเขา “ทำไมคิดว่าฉันจะไม่เอามันกันล่ะ! มันเป็นของฉัน!”

“งั้นมาโยนหัว-ก้อยกันหน่อยไหม?”

“จะบ้าเรอะ! นายเป็นพระนะ! จะเอาดาบไปทำด๋อยอะไรเล่า! ถ้าไม่เอามาให้ฉัน ฉันจะไม่เอาภารกิจมาให้แล้วนะ!”

ซางกวน อาโอเชินเห็นว่าไม่ควรมีใครจะได้ดาบไปทั้งนั้นนอกจากตัวเขาเอง เพราะเซียวเฟิงก็ใช้กระบอง เที่ยซูก็ใช้ดาบสองมือ

“ก็ได้ นายเอาอุปกรณ์ไปแล้วก็ส่งภารกิจมาให้ฉัน” เซียวเฟิงกล่าว

“เยี่ยมเลย! ฉันจะพานายไปหา NPC ก่อนเลยก็แล้วกัน ถึงมันจะไม่ใช่ภารกิจจำกัดเวลาก็เถอะ” เด็กหนุ่มดีใจจนออกนอกหน้า ดาบเล่มเงินนี้มีค่าสำหรับเขามากเลยทีเดียว

เพราะว่าในบรรดาผู้เล่นทั้งหมดในเขตฮัวเซียมีไอเทมระดับทองน้อยกว่าร้อยชิ้นอยู่แล้ว บางชิ้นก็ยังไม่ถูกค้นพบอีก

นี่คือความสำคัญของเขตภารกิจด่วนพิเศษที่สามารถมอบไอเทมระดับเงินหรือทองให้พวกเขาได้ทุกเมื่อ

ไอเทมระดับเงินเองก็หายากมาก ยิ่งเป็นดาบมือเดียวที่เหมาะกับเขาอีกด้วย

ดาบสีเงิน

คุณภาพ: ระดับเงิน

ประเภท: ดาบมือเดียว

เลเวล: 15

ความต้องการ: นักรบหรืออัศวินและค่า Agi ต้องสูงกว่า 60

ค่าสถานะ:

พลังโจมตี: 18-20

เพิ่มโอกาสโจมตีโดน +5%

เพิ่มอัตราคริติคอล +5%

ค่า Str +16

ค่า Agi +20

ค่า Con +16 พิเศษ

คมดาบสีเงิน: เพิ่มความเร็วให้กับผู้ใช้ 100% เป็นเวลา 10 วินาที คูลดาวน์ 1 นาที

“รีบนำทางไปสิ นายยังใส่ของไม่ได้ใช่ไหมล่ะ? จะมองมันไปทำไม?” เจ๋าซือเร่งรีบ

“ถ้าเลเวลฉันเพิ่มอีกสองก็ใช้ได้แล้ว ก็เลยอยากดูไว้ก่อน มีปัญหาอะไรไหม?” ซางกวน อาโอเชินตื่นเต้นและเมินคำถากถางจากอีกฝ่าย

ไม่นานนักทุกคนก็เดินออกจากโบสถ์และเมืองนี้ พวกเขามุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่เรียกกันว่าทุ่งเทา

ก่อนออกจากเมืองเซียวเฟิงหันไปมองโบสถ์ด้วยความสงสัย การที่บอสสามารถทำให้ฝันร้ายของผู้เล่นออกมาใหม่ได้อีกครั้ง มันเกินไปแล้ว

นี่มันเป็นการรุกล้ำความเป็นส่วนตัวชัดๆ

เซียวเฟิงได้แต่ถอนหายใจ

โนอาห์ผู้สร้างโลกใบนี้จะทำอะไรที่มันน่าเกลียดได้ขนาดนี้เลยเหรอ?

ถ้าหากเป็นระบบที่เกมสร้างขึ้นมาในรูปแบบจำลองมันก็ยังพอไหว แต่นี่เล่นทะลวงความทรงจำมันไม่ใช่เรื่องตลกเลย

แต่เซียวเฟิงก็ส่ายหัว เขารู้ดีว่าโนอาห์เป็นแค่ระบบเอไอที่ไม่ควรจะให้มีเรื่องผิดพลาดแบบนี้เกิดขึ้น เพราะมันคือเพชรน้ำหนึ่งของมวลมนุษยชาติในตอนนี้

“นี่คือที่นั่นแหละ เราต้องจัดการมอนสเตอร์ตามทางไปด้วย” กลุ่มผู้เล่นจำนวนหนึ่งเดินเข้ามาที่เมืองร้างนี้หลังจากที่พวกเซียวเฟิงจากไป

พวกเขามีสัญลักษณ์ของกิลด์ดูมส์เดย์ลีกอยู่ คนที่นำหน้าสุดคือเจ้าของกิลด์และตามมาด้วยลอว์ก็อด พวกเขาถูกขังโดยเซียวเฟิงแต่ก็ออกมาได้เพราะบางอย่าง

แต่ดูมส์เดย์ก็อดเองก็ยังหงุดหงิดขั้นสุด!

“บอสถูกฆ่าไปแล้ว!” ผู้เล่นคนหนึ่งวิ่งออกมาจากโบสถ์ด้วยความตื่นตระหนก

“อะไรนะ? มีคนมาฆ่าไปแล้วเหรอ? มีคนอื่นรับภารกิจด่วนพิเศษได้ด้วยหรือไง?” ลอว์ก็อดถามกลับด้วยความโกรธ

“สงสัยว่าเพราะพวกเราถูกขังอยู่จนล่วงเลยเวลา ทำให้ระบบมอบภารกิจให้คนอื่นไปแล้ว” ก็อดออฟวอร์ครุ่นคิด

“ไอ้พระเวรนั่น! พวกเราดูมส์เดย์ลีกจะตามไปฆ่ามันให้ได้!” ลอว์ก็อดพูดอย่างจริงจัง

“เราจะไม่ยอมแพ้จนกว่าจะฆ่ามันได้!” ดูมส์เดย์ก็อดพูดด้วยสีหน้าอาฆาต

…

“เฮ้ นายมั่นใจนะว่านี่มาถูกทางแล้ว?”

อีกฟากหนึ่ง พวกเซียวเฟิงใช้เวลากว่าสิบนาทีในการตามหา NPC ที่ทุ่งเทา จนเจ๋าซือคิดว่ามาผิดทางซะแล้ว

“แน่นอนสิ มันอยู่ทางตะวันตกแหละถ้าจำไม่ผิด” เด็กหนุ่มพูดอย่างมั่นใจ

แต่ทุกคนหยุดเดินแล้วจ้องมองมาที่เขาอย่างจริงจัง

“แต่เรากำลังจะไปทางใต้โว้ย!”

“อะไรนะ? จะไปทางใต้ทำไม?”

“ก็เอ็งเป็นคนนำมาทางนี้โว้ยไอ้เด็กเปรต!”

“อ๋อ! ฉันพูดผิดเองแหละ NPC น่าจะอยู่ทางใต้… ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่หรอก เทะเฮะ~”

“อะไรนะ? นายไม่มั่นใจเหรอ?”

“ให้ตายเถอะ… นี่นายเป็นพวกหลงทิศหรือไงเนี่ย?” เซียวเฟิงถอนหายใจ แม้แต่จืออี้เองก็ปาดเหงื่อบนหน้าผากตัวเอง

“เราจะหา NPC เจอได้ยังไงเนี่ย? แมพนี้โคตรจะกว้างเลย!”

“งั้นก็แยกกันหาดีกว่า เจ้าเด็กนี่มันไว้ใจเรื่องทิศทางไม่ได้หรอก ถ้าเจอตัวแล้วก็ส่งข้อความมาหาก็แล้วกัน”