Myth Online ฮีลเลอร์สายบู๊ [网游之奶个锤子] – บทที่ 66 ผู้เล่นระดับเทพ

เซียวเฟิงกำลังต้านไว้อยู่ ชายหนุ่มอยู่ใกล้กับยักษ์น้ำแข็งมากๆ แต่เขาไม่ได้รีบร้อนที่จะหลบการโจมตีของยักษ์น้ำแข็งเลย ดูเหมือนว่าเขากำลังเดินด้วยความเร็วปกติ เพียงแค่ว่าการโจมตีทุกอย่างของบอสนั้นไม่ถึงตัวชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย

มันดูเหมือนว่าขวานน้ำแข็งของยักษ์น้ำแข็งผู้พิทักษ์จงใจที่จะไม่ทำร้ายเซียวเฟิง ยิ่งไปกว่านั้นก้อนอิฐน้ำแข็งที่กระเด็นออกไปทั่วทิศทางก็ยังไม่โดนตัวของเขาเลย

ผู้เล่นนับพันคนที่กำลังยืนรอบๆ ทะเลสาบน้ำแข็งกำลังจับตามองไปที่ชายหนุ่มอย่างตกตะลึง

มันคือฉากที่น่าตื่นเต้น! สิ่งที่เซียวเฟิงกำลังทำอยู่ราวกับรูปแบบการป้องกันที่ถูกสอนมาจากในหนังสือ!

ผู้เล่นระดับสูงต่างก็ศึกษาการใช้ออลเรเลียเสต็ป และผู้ที่มีความรู้เพียงผิวเผินก็สามารถที่จะกลายเป็นผู้เล่นระดับเทพได้ แต่ไม่มีผู้ใดที่สามารถทำมันได้อย่างเต็มประสิทธิภาพขนาดนี้ ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาก็อยู่ในโลกเสมือนจริงที่ผู้เล่นทุกคนไม่คุ้นชิน

“จิ๊! เขาคือเทพอย่างแน่นอน!”

“เจ๋ง!”

“นี่เขาเป็นสมาชิกของกิลด์เราเหรอ? ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินชื่อของเขาล่ะ?”

“เขาไม่มีชื่อนำหน้าของกิลด์ของเรา ชื่อของเขาคือสาวกผู้เลื่อมใส เขาเป็นสมาชิกใหม่เหรอ? ฉันอยากจะเข้าไปกอดเขาจัง!”

“เขาไม่ได้เป็นสมาชิกของกิลด์เรา อย่าดีใจไป ชายคนนี้เป็นผู้เล่นจากภายนอกที่ท่านหัวหน้ากิลด์ขอให้เขามาช่วยเหลือ ฉันเพิ่งได้ยินมา”

“มันแปลกๆ นะ ทำไมท่านเทพถึงไม่โจมตีบอสเลยล่ะ? เขาเอาแต่วิ่งไปมาอยู่ได้”

หลังจากที่พูดคุยกันแล้ว ผู้เล่นทุกคนก็พบกับปัญหา เพราะเซียวเฟิงไม่โจมตีบอสแม้แต่น้อย มันดูเหมือนว่าเขากำลังเล่นกับยักษ์น้ำแข็ง

พวกผู้เล่นมองหน้ากันโดยไม่พูดอะไรออกมา เป็นเรื่องจริงที่ท่านเทพสามารถหลบการโจมตีทั้งหมดของบอสได้ แต่ว่าเขาก็ไม่ได้โจมตีมันเพื่อดึงความสนใจเช่นกัน ผลที่ตามมาทำให้พวกผู้เล่นไม่สามารถที่จะต่อสู้กับบอสได้ ไม่อย่างนั้นค่าความเกลียดชังของบอสอาจถูกถ่ายโอนมาที่พวกเขา

“หัวหน้ากิลด์ เราควรทำอย่างไรต่อไป?”

สกายก็พลอยงงไปด้วย เขาไม่เข้าใจการกระทำของเซียวเฟิง จึงจำเป็นต้องถามกับจืออี้ ทว่าเธอเองก็อึ้งอยู่เช่นกัน ใบหน้าที่สวยงามนั้นแข็งกระด้าง และริมฝีปากสีชมพูของเธอก็เปิดออก

“จืออี้ เกิดอะไรขึ้น? เธอพูดอะไรออกไปตอนที่เธอขอให้ท่านฮีลเลอร์ช่วยพวกเรา?” สกายจำได้อย่างชัดเจนว่าเซียวเฟิงกระโดดลงมาช่วยหลังจากที่จืออี้ได้พูดอะไรบางอย่างกับอีกฝ่ายด้วยความตื่นเต้น

แต่จืออี้ก็ไม่รู้เช่นกัน เธออยากที่จะตะโกนใส่เซียวเฟิงและขอให้เขาโจมตีบอสเพื่อดึงความสนใจของมัน แต่ก็นึกขึ้นมาได้ว่าผู้เล่นระดับสูงอย่างเขาคงไม่ต้องการคำแนะนำจากเธอ ดังนั้นหญิงสาวจึงทำเพียงแค่มองดูอยู่ห่างๆ

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ บางทีเขาอาจไม่มีสกิลไว้สำหรับโจมตีก็ได้ อีกอย่างเขาก็มีคลาสเป็นนักบวช อาจเพราะ… เดี๋ยวก่อน! มองไปที่เขาสิ! มองไปตรงที่บอสโจมตีสิ!”

จืออี้สังเกตอย่างละเอียดมากขึ้น ก่อนจะพบอะไรบางอย่างเข้า ดวงตาที่งดงามจับจ้องไปที่บอสก่อนจะตะโกนออกมาสุดเสียง

“ว่ายังไงนะ?” ผู้เล่นทุกคนกำลังมองไปยังพื้นที่ตรงกลางทะเลสาบน้ำแข็งอย่างสงสัย หลังจากที่พวกเขาได้ยินคำพูดของจืออี้ ก่อนที่ทุกคนจะเข้าใจในสิ่งที่เธอพูดในทันที เพราะขวานน้ำแข็งของบอสกำลังโจมตีลงไปที่พื้นแช่แข็งตำแหน่งเดิมทุกครั้ง เห็นได้ชัดว่าเซียวเฟิงเจตนาที่จะให้บอสทำแบบนี้

“เขากำลังทำอะไรของเขากัน?”

ทุกคนงงงวย พวกเขาไม่เข้าใจเจตนาของเซียวเฟิง แต่พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะตั้งคำถาม เพราะว่าพวกเขาได้เห็นพลังและทักษะของเซียวเฟิงด้วยตาของพวกเขาเอง

แต่แล้วทุกคนก็พลันเข้าใจสิ่งที่เซียวเฟิงกำลังทำอยู่ในตอนนี้

เปรี้ยง!

ยักษ์น้ำแข็งจามขวานของมันใส่ลงไปกับทะเลสาบ และพื้นแช่แข็งก็แตกออก น้ำแข็งขนาดเท่าก้อนอิฐกระจายออกไปทุกทิศทาง แต่เศษน้ำแข็งนั้นไม่ทะลุโดนเสื้อผ้าของเซียวเฟิงเลยแม้แต่นิดเดียว

“ฮึมมม!” ยักษ์น้ำแข็งผู้พิทักษ์คำรามครั้งแล้วครั้งเล่า แต่มันก็ไม่สามารถที่จะแตะต้องเสื้อผ้าของเซียวเฟิงได้แม้แต่นิดเดียว มันถูกชายหนุ่มควบคุมให้ขวานโจมตีลงไปตรงที่เดิมแบบซ้ำๆ

ผิวน้ำที่ถูกแช่แข็งของทะเลสาบที่เคยราบเรียบราวกับกระจกเงาได้ถูกทำลายในพริบตา มันแตกออกเหมือนกับใยแมงมุม ทำให้ผิวน้ำแข็งใต้เท้าทั้งสองข้างของยักษ์ผู้พิทักษ์ถูกทำให้เสียหายอย่างหนักภายใต้การควบคุมของเซียวเฟิง

เปรี้ยง!

ยักษ์น้ำแข็งจามขวานของมันลงใส่พื้นอีกครั้ง ทำให้ก้อนน้ำแข็งแตกกระจายออกไปรอบทิศทาง ทั้งหลุมและรอยแตกของผิวน้ำแข็งเริ่มใหญ่ขึ้น ทว่ายักษ์น้ำแข็งผู้พิทักษ์กลับไม่สนใจพื้นที่ที่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย มันยังคงโกรธเกรี้ยวและต้องการเพียงจะฆ่าแมลงตัวจ้อยตัวนี้

….ภายใต้การนำพาอันรอบคอบของเซียวเฟิง มันก็ได้จามขวานใส่พื้นที่เดิมของผิวน้ำแข็งอีกครั้ง

เสียงกร็อบแกร็บดังขึ้น ราวกับว่าบางอย่างได้แยกออก และเมื่อนับจากหลุมน้ำแข็งที่เท้าของยักษ์น้ำแข็งผู้พิทักษ์ รอยแตกที่ว่ามันก็ยาวกว่าครึ่งเมตรไปแล้ว!

แต่ยักษ์น้ำแข็งผู้พิทักษ์ก็ยังคงไม่รู้สึกถึงรอยแตกเหล่านี้แม้แต่น้อย มันยกขวานน้ำแข็งขึ้นอีกครั้งและพยายามที่จะโจมตีไปยังศีรษะของเซียวเฟิง

ขณะนี้ในที่สุดเซียวเฟิงก็ได้เลิกวิ่งเล่นกับยักษ์น้ำแข็งแล้ว เขาถอยกลับออกไปอย่างรวดเร็วก่อนที่ยักษ์น้ำแข็งผู้พิทักษ์จะจามขวานของมันลงไปบนพื้นอีกครั้ง ส่วนชายหนุ่มก็กำลังยืนอยู่ไกลห่างออกจากยักษ์น้ำแข็งผู้พิทักษ์ มองดูยักษ์น้ำแข็งผู้พิทักษ์จามขวานน้ำแข็งลงไปและกะเทาะผิวน้ำที่ถูกแช่แข็งใต้เท้าของมัน

กร็อบ…

เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! แคร้ง!!

ดูเหมือนผิวน้ำแข็งจะถึงขีดจำกัดของมันแล้ว ขวานตกลงบนผิวน้ำแช่แข็งและพวกเขาก็ได้ยินเสียงแตกหักอย่างต่อเนื่อง พื้นผิวที่ถูกแช่แข็งตรงเท้าของยักษ์น้ำแข็งผู้พิทักษ์ถล่มลงราวกับกระจกเงาที่แตกจากตรงกลางในทันที

ตามมาจากเสียงแตกที่ดังกึกก้องคือเสียงคำรามของยักษ์น้ำแข็งผู้พิทักษ์ หลุมใต้เท้าของมันแยกออกอีกครั้งและเปลี่ยนเป็นหลุมขนาดใหญ่ในทันที

…โดยไร้แรงค้ำใดๆ ยักษ์น้ำแข็งผู้พิทักษ์ตัวขนาดมหึมาพลันเอนเอียง และหล่นลงไปในหลุมขนาดใหญ่พร้อมกับเสียงน้ำกระจายในพริบตานั้น

ตู้ม!

น้ำที่กระจายหายออกไปอย่างรวดเร็ว ทำให้พวกเขาเป็นต้องอึ้งเมื่อรู้ว่าครึ่งร่างอันมหึมาเท่ากับตึกสามชั้นของยักษ์น้ำแข็งผู้พิทักษ์จมลงไปในหลุมขนาดใหญ่ และร่างอีกครึ่งของมันก็ถูกเปลือยเปล่าเสี่ยงต่อการโจมตีอยู่เหนือชั้นน้ำแข็ง!

ยักษ์น้ำแข็งผู้พิทักษ์ติดอยู่ในหลุมน้ำแข็ง! ไม่ว่ามันจะพยายามแค่ไหนมันก็ติดอยู่ในชั้นน้ำแข็งที่หนาและไม่สามารถที่จะขยับออกไปได้!

“นี่มัน..”

การแสดงออกอันแข็งทื่อปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผู้เล่นทุกคนของกิลด์วอร์สปิริตฮอล์ ผู้เล่นเป็นร้อยคนกำลังจ้องภาพตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา

บอสติดอยู่ในหลุมเหรอ?

นั่นก็หมายความว่ามันอยู่ภายในเงื้อมมือของเหล่าผู้เล่น! ยักษ์จะไม่เป็นอันตรายกับพวกเขานับจากนี้ต่อไป ไม่ว่ามันจะเคยแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม!

“เท่านี้พวกนายจะใช้เวลาเท่าไรก็ได้ในการโจมตีมัน แต่ก่อนหน้านั้นขอให้นายช่วยฉันก่อน นายไปถามพวกผู้เล่นในกิลด์ของนายเกี่ยวกับสถานที่ที่ฉันต้องเดินทางไปในภารกิจของฉันที เพราะฉันต้องทำภารกิจนี้ให้เสร็จภายในเวลาที่กำหนด แล้วตอนนี้ฉันก็เหลือเวลาอยู่แค่ไม่กี่ชั่วโมงแล้ว” เซียวเฟิงปรบมือและกลับไปยืนบนแผ่นน้ำแข็งที่เขายืนอยู่ก่อนหน้า จากนั้นจึงโบกมือไปมาตรงหน้าของสกายที่อึ้งอยู่เพื่อเรียกสติอีกฝ่าย

“โอ้… อ่า! โอเค!” สกายยังคงช็อคอยู่ ในตอนแรกเขาพยักหน้าตกลงอย่างงุนงง จากนั้นเขาก็นึกขึ้นมาได้อย่างฉับพลันว่าเกิดอะไรขึ้น

“พวกนายทุกคนที่มีคลาสโจมตีระยะไกล! ดาเมจ! ทำดาเมจด้วยพลังทั้งหมดที่พวกนายมี! เริ่มโจมตีได้!” เขาตะโกนออกมาในทันทีด้วยความตื่นเต้น และภายใต้คำสั่งของเขา ผู้เล่นเป็นร้อยๆ คนของกิลด์วอร์สปิริตฮอล์ก็ได้สติกลับมาเช่นเดียวกับ

ผู้เล่นทุกคนที่มีคลาสที่โจมตีจากระยะไกลต่างมองหน้ากันไปมาอย่างไร้คำพูดอยู่ขณะหนึ่ง ก่อนที่พวกเขาจะเริ่มโจมตีบอสอย่างบ้าคลั่งด้วยการใช้สกิลทั้งหมดที่มีใส่ยักษ์น้ำแข็งผู้พิทักษ์ที่ติดอยู่ใต้น้ำ

ภาพตรงหน้า…. ทั้งหมดนี้ราวกับว่ามันคือความฝัน นี่พวกเขากำลังหลับอยู่งั้นเหรอ?

เซียวเฟิงไม่ได้ตั้งใจที่จะเข้าไปช่วยพวกเขาโจมตีบอส เหตุผลหลักก็เพราะว่าเขาไม่มีสกิลโจมตีจากระยะไกล และยิ่งไปกว่านั้น พวกผู้เล่นก็ยังไม่ต้องการความช่วยเหลือของเขาในตอนนี้ ดังนั้นเซียวเฟิงจึงนั่งอยู่บนหินน้ำแข็งและมองไปที่เวลาในตอนนี้

มันใกล้ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว และเขาก็เหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่ชั่วโมงในการทำภารกิจของตนให้สำเร็จ ชายหนุ่มขมวดคิ้ว เพราะถึงมีผู้เล่นมากมายในกิลด์วอร์สปิริตฮอล์ แต่ถ้าไม่มีใครรู้จักภูเขาเจิดจรัส เขาก็อาจจะทำภารกิจนี้ไม่สำเร็จ

“ฮ่าฮ่า! ฉันไม่เคยฆ่าบอสได้ง่ายขนาดนี้มาก่อนเลย!”

หลังจากนั้นไม่นานสกายและไนฟก็กลับมายังหินน้ำแข็ง พวกเขาทั้งคู่รู้สึกปลาบปลื้ม เช่นเดียวกับผู้เล่นอีกเกือบร้อยๆ คนของกิลด์วอร์สปิริตฮอล์ที่รู้สึกโล่งใจ บางคนถึงกับพูดคุยกันขณะโจมตีใส่บอส บอสตัวนี้ได้กลายเป็นเพียงแค่เป้าไปแล้ว และพวกเขาแค่ต้องโจมตีมันไปเรื่อยๆ เท่านั้น

“มีใครรู้บ้างว่าภูเขาเจิดจรัสอยู่ที่ไหน?” เซียวเฟิงลุกขึ้นยืนแล้วปัดผ้าคลุมของเขาก่อนที่จะมองไปที่สกาย และไนฟ

“คือว่า… ภูเขานั่น…”

รอยยิ้มของพวกเขาทั้งสองหายไปในทันที เช่นเดียวกับใบหน้าของพวกเขาที่แข็งกระด้าง ทำให้หัวใจของเซียวเฟิงตกลงไปที่ตาตุ่มและมองไปที่พวกเขาทั้งสองอย่างเคร่งขรึม

“ท่านฮีลเลอร์ คือที่จริงแล้วสมาชิกกิลด์วอร์สปิริตฮอล์ของพวกเรานั้นเป็นผู้เล่นมือใหม่ของเมืองเซิงสุ่ยทั้งหมด ผู้เล่นของเราที่เปลี่ยนคลาสไปคนแรกเพิ่งจะมาถึงที่นี่เมื่อวานนี้ และพวกเราก็ทำเพียงแค่ภารกิจที่อยู่ในสถานที่ใกล้เคียงกับเมืองเซิงสุ่ยเท่านั้น เราได้ถามสมาชิกทุกคนของเราที่มีอยู่แล้ว แต่ไม่มีใครเลยที่เคยได้ยินสถานที่แห่งนี้ที่ถูกเรียกว่าภูเขาเจิดจรัสเลยสักคน

ไนฟพูดออกมาด้วยความอับอาย เซียวเฟิงได้ช่วยให้พวกเขาจัดการบอสได้ง่ายขึ้น แต่พวกเขากลับไม่พบข้อมูลเกี่ยวกับภูเขานั้นเลย

“เจ้าพวกไร้ประโยชน์! หน้าของเซียวเฟิงดำมืดขึ้น เขาจ้องไปยังสกายกับไนฟด้วยความผิดหวัง

“คือว่าพวกเราได้ส่งผู้เล่นบางคนไปยังบริเวณรอบเมืองเซิงสุ่ยเพื่อจะหาภูเขานั้นแล้ว เพราะพวกเราต้องการเพียงกลุ่มเมจ และกลุ่มนักธนูเท่านั้นในการโจมตีบอส พวกผู้เล่นคลาสอื่นที่ไม่มีประโยชน์ในตอนนี้จึงถูกสั่งให้ออกไปหาข้อมูล ดังนั้นฉันจึงเชื่อว่าพวกเราจะสามารถหาภูเขานี้เจอภายในเวลาไม่นาน” สกายพูดออกมาอย่างรวดเร็ว

“นายจะเดินทางไปภูเขาเจิดจรัสงั้นเหรอ?” ทันใดนั้นจืออี้ก็เดินเข้ามาหาพวกเขา หญิงสาวมองเซียวเฟิงอย่างสงสัยและกะพริบตาที่กลมโตของเธอ

“เธอรู้จักที่นั่นเหรอ?” เซียวเฟิงมองไปที่เธอในทันที

“เปล่า” จืออี้ส่ายหัวแล้วยิ้ม ดวงตาที่กลมโตและสวยสดของเธอยังแคบลงอีกด้วย

สกายกับไนฟมองหน้ากัน พวกเขาต่างถอยกลับออกมาไม่กี่ก้าวพร้อมกันก่อนจะหันหน้าหนี ไม่กล้าที่จะสบตากับเธอ

“เธอกำลังพู…..” ใบหน้าของเซียวเฟิงดำมืดขึ้นอีกรอบเพราะเขาถูกจืออี้ขัดจังหวะอีกครั้งก่อนที่เขาจะพูดเสร็จ

“แต่ฉันรู้จักคนที่รู้จักสถานที่นี้” จืออี้ยิ้มอย่างนุ่มนวล หญิงสาวจ้องไปที่เซียวเฟิง ดวงตาที่ใสสว่างของเธอเปล่งประกายอย่างชั่วร้ายออกมา

ใบหน้าของเซียวเฟิงตึงเครียดทันที เพราะผู้หญิงที่มีเสน่ห์และน่าดึงดูดคนนี้นั้นยากที่จะรับมือยิ่ง!

“จืออี้ช่วยพาท่านฮีลเลอร์ไปที่ภูเขานั่นที ในเมื่อเธอรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน”

“ใช่! หัวหน้าทีมจืออี้ ท่านฮีลเลอร์ได้ช่วยพวกเราควบคุมตัวบอสเอาไว้ ดังนั้นพวกเราต้องตอบแทนเขานะ!”

สกาย และไนฟที่ยืนอยู่ห่างจากจืออี้พูดขึ้นมา พวกเขาไม่กล้าที่จะเข้าไปคุยใกล้ๆ คล้ายกับว่ากลัวหญิงสาว

“ก็ได้” หญิงสาวพยักหน้าอย่างไม่ลังเล เธอยิ้มและไม่ปฏิเสธพวกเขา

“อย่างงั้นเหรอ? แล้วเขาคนนั้นอยู่ที่ไหน?” เซียวเฟิงประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะตกลงง่ายๆ แบบนี้ ดังนั้นจึงถามเธอกลับในทันที

“เขาเป็น NPC ฉันพบกับเขาตอนที่ฉันทำภารกิจ เหมือนว่าเขาจะพูดถึงภูเขาเจิดจรัส และฉันก็น่าจะเป็นคนเดียวที่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน นายอยากจะให้ฉันนำทางไปไหมล่ะ?” รอยยิ้มของจืออี้ดูน่าดึงดูดอย่างมาก คงเพราะเธอเป็นสาวที่มีน้ำใจ มีเสน่ห์ แล้วยังมีดวงตาที่ใสสะอาด ดังนั้นเมื่อเธอยิ้ม มันก็ทำให้ผู้ชายหลายๆ คนหลงใหลจนแทบจะหยุดหายใจ

“งั้นก็รีบพาฉันไปที่นั่น! ไปกันเถอะ!” เซียวเฟิงพูดออกมาอย่างกังวล เพราะถึงเขาจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ยากที่จะรับมือ แต่เขาก็กลับไม่นึกกลัวเธอแม้แต่น้อยเช่นเดียวกัน!